Sporty zimowe - bezpieczna współpraca w zabawie

Scenariusz - bezpieczeństwo w grupie dzieci 4-5 letnich

Wykorzystanie aktywnych metod pracy w poszerzaniu wiedzy i rozwijaniu zainteresowań z zakresu bezpieczeństwa dzieci.

Temat zajęć: „Sporty zimowe” - swobodne wypowiedzi dzieci na temat znanych sportów zimowych. Czym się charakteryzują, czego potrzeba, by je uprawiać? Zabawy ruchowe
z wykorzystaniem elementu Metody Ruchu Rozwijającego według Weroniki Sherborne.
Spacer ulicami miejscowości – dbanie o własne zdrowie, stosowanie zasad ruchu drogowego.

Cele ogólne:
- kształtowanie zdolności współdziałania w grupie rówieśniczej;
- dostrzeganie równości praw podczas zabaw;
- rozumienie konieczności stosowania zasad bezpieczeństwa w sali, na drodze;

Cele operacyjne:
- uczestniczy w zajęciach ruchowych;
- bezpiecznie zachowuje się podczas zabaw z rówieśnikami;
- nabywa umiejętności ostrożnego i delikatnego obchodzenia się z drugą osobą;
- potrafi sam przewidywać sytuacje niebezpieczne;
- zna i stosuje zasady ruchu drogowego;
- bezpiecznie organizuje sobie czas wolny;
- zna nazwę swojej miejscowości;
- wie, kim z zawodu są jego rodzice;
- zachowuje porządek w szatni, aby nie zgubić i nie niszczyć własnych rzeczy;

Metody:
- elementy Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne;
- pokazowa;
- poszukująca – pytań stawianych dzieciom;
- słowna – opis, opowieść;
- czynna – zadań stawianych do wykonania;

Formy:
- indywidualna;
- zbiorowa;
- w parach;

Środki dydaktyczne:
ilustracje dotyczące sportów zimowych, płyta CD z muzyką relaksacyjną, taśma do stworzenia linii, stare gazety, kolorowe krążki – czerwony, zielony, żółty; dzwoneczek;

Przebieg zajęć:

1. Powitanie: „Witamy się częściami ciała”

2. Ustalenie reguł – stosujemy się do zasad Kodeksu Grupowego podczas zajęć.

3. Analiza wiadomości:
- gdzie mieszkacie?
- czy wiecie, kim są wasi rodzice, gdzie pracują? (odpowiedzi chętnych dzieci)
- czy Kamil Stoch – skoczek narciarski – wie kim jest jego tata?

4. Krótkie omówienie ilustracji przedstawiających sporty zimowe: saneczki, łyżwy, narty. Przypomnienie zasad korzystania z miejsc bezpiecznych i obecności osób dorosłych.

5. „Przed startem” - wykorzystanie Metody Ruchu Rozwijającego: „Co robi skoczek zanim stanie na skoczni?”

a) „Lustro” - zabawa w parach, naśladowcza.

Dzieci stają naprzeciw siebie. Jedno wykonuje czynności związane z ubieraniem się, a drugie dokładnie naśladuje wszystkie czynności kolegi. Zmiana. (ćwiczymy zmysł równowagi, staramy się nie potrącić kolegi)

b) „Rozgrzewka”;

„Próba sił” (pary) – jedna osoba siada mocno na dywanie, a druga stara się ją przesunąć; należy robić to stanowczo ale jak najdelikatniej rękami, aby nie zrobić koledze krzywdy.

„Orientuj się” (leżenie na plecach) - zawodnik musi słuchać swojego trenera. Ćwiczenie słuchowe. (hałas niszczy słuch)

Dzieci leżą na plecach z zamkniętymi oczami. Kiedy nauczycielka dzwoni dzwoneczkiem, wskazują kierunek palcem. Nauczycielka zmienia położenie w sali za każdym razem potrząsając dzwoneczkiem.

c) „Waga” (ćwiczenie w parach) – zawodnik waży się przed startem.

Dzieci stają naprzeciw siebie trzymając się za ręce. Asekurując się wzajemnie kucają na przemian: raz jedno, raz drugie, nie wypuszczając rąk kolegi.

d) „Wiatr” (grupa) – kiedy wiatr sprzyja, lot skoczka jest imponujący.

Wszystkie dzieci kładą się na podłodze na plecach, oczy mają zamknięte, a ręce i nogi szeroko.
Jedno dziecko chodzi między nimi wysoko unosząc kolana i szumiąc jak wiatr. Wybiera kolegę, który staje się wiatrem, a sam kładzie się na jego miejsce na brzuchu. Zabawa kończy się w momencie, kiedy już wszyscy będą wiatrem. Dziecko leżące na brzuchu nie może być wiatrem. (należy uważać, aby nikogo nie nadepnąć)

e) „Skocznia” (grupa ) - dzieci siedzą w kole.

Wszystkie dzieci siedzą w kole na dywanie. Podają sobie arkusz gazety według poleceń nauczyciela: górą, dołem (na kolanka kolegi), przed sobą, z tyłu. Ostatnia osoba układa gazetę na środku dywanu, tak powstaje skocznia. (papier jest ostry, należy uważać, aby się nie skaleczyć)

f) „Do startu” - przypomnienie znaczenia barw sygnalizacji świetlnej.

Dzieci stają w rzędzie. Wykonują kolejno czynności według poleceń nauczyciela. Nauczyciel podnosi odpowiednie krążki sygnalizując kolejne czynności:
- światło czerwone – stój;
- światło żółte – przygotuj się; siadamy na belce startowej; przykucamy;
- światło zielone – zjazd ze skoczni (skok) – dziecko kucając pochyla się do przodu udając zjazd skoczka, a następnie wykonuje 1 skok obunóż do przodu tak, aby nie popchnąć kolegi.

g) Masażyk „Po skoku” (grupa) – dzieci ustawione w kole jedno za drugim jak do pociągu; siadają na dywanie i według wskazań nauczyciela wykonują masaż pleców kolegi:

- skocznia – całą dłonią gładzimy plecy sąsiada;
- lekki wietrzyk – wykonujemy na plecach fale pionowe;
- wiatr – wykonujemy fale poziome;
- śnieżynki – uderzanie opuszkami palców;
- lekki wietrzyk – wykonujemy na plecach fale pionowe;
- skocznia – ponownie całą dłonią gładzimy plecy sąsiada;

h) „Bieg po buty” - zabawa bieżna.

Dzieci ustawiają się na dywanie w 2 rzędach – stoją twarzami do siebie. Na środku linia rozdzielająca rzędy. Każdy uczestnik pojedynczo najpierw dobiega do linii, zdejmuje 1 but i układa go przed linią (należy uważać, aby nie uderzyć głową kolegi). Następnie wraca na miejsce. Kiedy już wszyscy czynność wykonali i wrócili na wyznaczone miejsca, zaczyna się bieg po buty na sygnał nauczyciela. Należy podbiec, zabrać swój, założyć i wrócić na miejsce. Który rząd wykona ćwiczenie jako pierwszy i bez uszkodzenia kolegów, ten wygrywa.

6. Relaks „Biało wkoło” - dzieci leżą na dywanie i wsłuchują się w spokojną melodię (wyciszają się, zamykają oczy, wyobrażają sobie padający śnieg, czują się bezpieczne). Po odpoczynku następuje przypomnienie zasad ruchu drogowego przed wyjściem.

7. Spacer po okolicy – utrwalanie zasad ruchu drogowego dla pieszych, szczególnie zimą.