Poznajemy andrzejkowe zwyczaje

Cel ogólny: Zapoznanie dzieci z tradycjami andrzejkowymi
Cele operacyjne:
Uczeń:
☺ zna wybrane zwyczaje i tradycje andrzejkowe
☺ wie co to są wróżby i potrafi opisać kilka wybranych
☺ przestrzega zasad bezpieczeństwa i kultury podczas wspólnej zabawy
☺ rozumie, że wróżby andrzejkowe należy traktować jako dobrą zabawę
Metody pracy:
Podające (pogadanka, objaśnienie, opowiadanie)
Eksponujące (pokaz połączony z przeżyciem)
Praktycznego działania
Formy pracy:
Praca z grupą, praca indywidualna, działania praktyczne
Środki dydaktyczne:
Karteczki, długopisy, , rekwizyty do wróżb, buty dzieci, , różdżka, kartki z obrazkami.

Przebieg zajęć:

1. Powitanie dzieci i zaproszenie ich do zajęcia miejsc na dywanie.
2. Zabawa wprowadzająca „Dotknięcie czarodziejskiej różdżki”. Dzieci siedzą w kręgu i kolejno przekazują sobie czarodziejską różdżkę, której dotknięcie powoduje, że każde dziecko musi powiedzieć sąsiadowi coś miłego.
3. Nauczyciel mówi, że tematem dzisiejszych zajęć będą zwyczaje andrzejkowe.
4. Nauczyciel zadaje dzieciom pytania: Co to są wróżby? W jakim celu ludzie sobie wróżą?
Podczas swobodnej rozmowy dzieci odpowiadają na pytania.
5. Nauczyciel zapoznaje dzieci z historią andrzejek oraz przytacza kilka przysłów związanych z tą tradycją:
„Na Świętego Andrzeja błyska pannom nadzieja”, „Noc Świętego Andrzeja pannom chłopców wybiera”
Dzień Św. Andrzeja obchodzony jest 30 listopada. Od wieków jest dniem wróżb dotyczących miłości, małżeństwa i przyszłości. Dawniej wierzono, że wigilia tego święta, czyli 29 listopad ma moc ściągania na ziemię wszelkich duchów i złych mocy. Wróżbom sprzyjały długie jesienne wieczory. Początkowo wróżyły sobie tylko panny nie mające jeszcze kawalera. Puszczano na wodę małe łódeczki zrobione z łupinek orzecha w których były zapalone świeczki. Jeśli dwie łódeczki się spotkały oznaczało to, że właściciele tych łódeczek będą razem. Wróżono też z bucików, koniecznie zdejmowanych z lewej nogi. Nawet szczekający pies wskazywał z której strony nadejdzie narzeczony. Najczęściej jednak stosowaną wróżbą było lanie wosku. Z czasem poważne wróżby zaczęto traktować jako zabawę.
6. Nauczyciel pyta, które z wymienionych w opowiadaniu wróżb stosuje się do dzisiaj?
7. Nauczyciel objaśnia dzieciom, że one także dziś będą mogły sobie powróżyć. Zaprasza dzieci do zajęcia miejsc na dywanie i wypowiada z dziećmi magiczne zaklęcie:
„Pokus-pokus, mary-dary,
Niech się spełnią andrzejkowe czary.
Czary mary-wykonuje 4 ruchy koliste rękoma,
Czary mary
Hokus pokus-2 klaśnięcia
Kszsz, kszsz-2 razy rozprostowujemy palce
Abrakadabra-unosimy ręce
Abrakadabra, bum-opuszczamy ręce.”
8. Zaczynamy wróżby:
a. Dzieci losują karteczki w pięciu kolorach, prowadzący odczytuje dzieciom co oznaczają dane kolory:
Czerwony – jesz za dużo słodyczy, musisz przestać ich tyle jeść, bo w przyszłości stracisz wszystkie zęby.
Zielony – bądź milszy dla innych, bo nikt nie będzie chciał się z tobą bawić.
Żółty – używaj magicznych słów; proszę, dziękuję, przepraszam, bo inaczej magia obróci się przeciw tobie.
Niebieski – Pij więcej mleka, gdyż jest ono budulcem kości, mięśni i stawów, inaczej nie będziesz rósł.
Różowy – nie niszcz zabawek i sprzątaj po sobie.
b. Kim będziesz. Dzieci losują karteczki na których wypisane są różne zawody.
c. Jakie imię będzie miał twój narzeczony/narzeczona?
d. Buty. Dzieci ustawiają w rządku buty, czyj but pierwszy dotrze na „metę” ta osoba najszybciej znajdzie chłopca.
9. Przerwa relaksacyjna: zabawa w czarodzieja.
10. Zakończenie zajęć: nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że wróżby to tylko dobra zabawa i nie należy brać ich zbyt poważnie. Dziękuje za wspólną zabawę.