Jaś, Krzyś i Kasia uczą nas bezpiecznego korzystania z komputera

Scenariusz zajęć wychowawczo - dydaktycznych dla dzieci 6 - letnich przeprowadzony dn. 3 XI 2020r.

Scenariusz opracowała i zajęcia przeprowadziła: Beata Piszczek

Temat kompleksowy: Bezpiecznie z komputerem.

Temat zajęcia: Jaś, Krzyś i Kasia uczą nas bezpiecznego korzystania z komputera.

Cel główny: rozwijanie kompetencji cyfrowych uczniów, w tym bezpieczne i celowe wykorzystywanie technologii informacyjno – komunikacyjnych.

Cele operacyjne:
- dziecko wie co to jest komputer i sieć internetowa;
- dz. wie do czego służy komputer i Internet,
- dz. wie co mu zagraża w przypadku niewłaściwego korzystania z komputera i Internetu,
- dz. zna zasady bezpiecznego korzystania z Internetu,
- dz. jest aktywne podczas zajęć,
- dz. uważnie słucha kierowane do niego informacje,
- dz. reaguje na sygnały słuchowe,
- dz. rozwija orientację przestrzenną,
- dz. potrafi współpracować w zespole.

Metody pracy:
słowne: rozmowa, instrukcja
praktyczne: kierowania własną działalnością, zadań stawianych do wykonania, zabaw ruchowych
oglądowe: obserwacja, pokaz
aktywizujące: pedagogika zabawy, zab. z el. dramy.

Formy pracy: indywidualna, grupowa, zbiorowa.

Pomoce i środki dydaktyczne: wiersz „Zwierzątka się witają” M. Broda – Bajak, przykrywanka, kłębek wełny, dzwonek, tamburyno, ilustracje, wzory do układania, arkusze z siecią kwadratową, kolorowe kwadraciki do układania wzoru, opowiadania o Jasiu, Krzysiu, Kasi, zdania prawdziwe i fałszywe.
ƒ
Przebieg:

1. Zabawa integracyjna na powitanie: „Zwierzątka się witają” M. Broda – Bajak.

Gdy słonie się witają – to machają trąbami,
Gdy małpki się witają – to kiwają głowami,
Gdy zebry się witają – to kręcą bioderkami,
Gdy kaczki się witają – machają skrzydełkami,
Gdy pieski się witają – merdają ogonkami,
Gdy konie się witają – wierzgają kopytkami,
A dzieci z kolegami – witają się rękami (machają do siebie rękami)”.

2. Zagadka – przykrywanka: co to jest? Komputer.

3. Rozmowa: do czego służy komputer? Co to jest Internet? Za pomocą komputera i Internetu można komunikować się z innymi osobami, można grać w ulubione gry...

4. Gra ruchowa: „Sieć”. Potrzebne materiały: kłębek wełny. N. dzieli dzieci w dwuosobowe zespoły.
Zapraszam was do zabawy w „sieć”: rzucamy kłębek wełny do dziecka z naprzeciwka, jedno dziecko trzyma wełnę, drugie rzuca, wypowiadając imię dziecka, które ma złapać wełnę.

(Spróbujemy wyobrazić sobie, jak Internet łączy komputery. Jak wiecie, Internet łączy komputery, tablety, smartfony i inne urządzenia na całym świecie. Z tych komputerów korzystają zarówno dorośli, jak i dzieci. Teraz my stworzymy taką internetową sieć. W zabawie staniecie się na chwilę tableta¬mi, laptopami i smartfonami. Mam tutaj kłębek, który będziemy rzucać do siebie. Rzucając, będziemy wypowiadać imię osoby, do której chcemy, aby kłębek trafił – to tak jak w Internecie, zawsze wiemy, do kogo chcemy, żeby trafiła nasza wia¬domość. Zobaczcie, rzucam kłębek, trzymam jego koniec i wypowiadam imię dziecka, do którego rzucam kłębek).

A teraz mocno trzymajcie swoje fragmenty kłębka, wstańcie i spróbujcie je nacią¬gnąć. (Zobaczcie, jak sieć internetowa łączy komputery na całym świecie).

5. Podsumowanie: Co może symbolizować nam ta sieć z wełny? Ta sieć może nam pokazać, jak Internet łączy tablety, smartfony i inne urządzenia na całym świecie. Z tych komputerów korzystają zarówno dorośli, jak i dzieci. Co to jest Internet? Internet to sieć połączeń miedzy urządzeniami, z których korzystają ludzie.
(Można zebrać swobodne odpowiedzi dzieci i wyjaśnić w prosty sposób, czym jest Internet).

Internet jest trochę jak pajęczyna. Komputery, smartfony, tablety i inne urządzenia na całym świecie łączą się ze sobą za pomocą Internetu, tworząc sieć. Dzięki temu ludzie w różnych krajach czy miastach mają dostęp do tych samych infor¬macji, stron, gier, filmów, aplikacji. Możesz grać w tę samą grę co dzieci w Anglii, możesz rozmawiać z osobami, które przebywają daleko od ciebie).

6. C.d. rozmowy: do czego służy Internet?
Wiemy już, czym jest Internet. Teraz zastanowimy się, do czego służy. Niech rękę podniosą osoby, które korzystały z Internetu. Co robiliście w Internecie?
Co jeszcze można robić w Internecie?

Internet łączy urządzenia z całego świata. Dzięki niemu ludzie mogą ze sobą roz¬mawiać, przekazywać informacje, pracować, uczyć się, robić zakupy, poznawać świat. W Internecie można przeglądać strony, grać w gry, oglądać filmy – uczyć się i bawić.
Czy Internet jest dobry czy zły? Jednak, tak jak na całym świecie, w Internecie są dobre i złe rzeczy. Oprócz zalet i dobrych stron Internet i urządzenia ekranowe niosą też ze sobą zagro¬żenia i niebezpieczeństwa, ale o nich powiemy sobie później.

7. Historia trzech postaci - przedstawię wam historię trójki dzieci, posłuchajcie uważnie:
a) Jaś Niepytalski bardzo lubił grać w różne gry na swoim komputerze lub na telefonie komórkowym. Komputer nazywał: „Mój kompucio” i spędzał przy nim wiele godzin. Znał wiele ciekawych gier. W szkole chodził z nosem w komórce, albo miał „głowę w chmurach”, myślał co wydarzy się grach, wpadał na swoich kolegów i potykał się. Nie można z nim było porozmawiać, gdyż myśli miał zajęte grami. Na pytanie: „co u ciebie słychać?” odpowiadał: „Nie mam czasu na rozmowę, gram”. Jaś poznawał kolegów przez Internet, a poznani w sieci koledzy przysyłali mu różne fajne obrazki, które drukował i przynosił kolegom do szkoły, by się nimi pochwalić. Czy te obrazki były naprawdę fajne? (obrazki przedstawiające fałszywe treści). Czy Jaś Niepytalski dobrze postępował?

b) Krzyś Towarzyszki miał bardzo wielu przyjaciół poznanych w sieci, opowiadał im ze szczegółami, jak się nazywa, gdzie mieszka, gdzie pracują jego rodzice, czy mają pieniądze w domu i gdzie rodzice chowają kosztowności, kiedy wyjeżdżają na wakacje. Lubił spędzać czas przy komputerze i grał w różne gry. Poznał Wojtusia, którego zaprosił wieczorem do swojego domu, w czasie, gdy rodziców nie będzie w domu. Umówili się, że będą grać w nową grę. Wierzył wszystkim i we wszystko, a zwłaszcza Wojtusiowi. I rzeczywiście, Wojtuś odwiedził Krzysia w nocy. Czy Krzyś był rozsądnym chłopcem? (obrazek przedstawiający osobę dorosłą przy komputerze – oszusta internetowego oraz złodzieja).

c) Kasia Mądra chodziła do III klasy szkoły podstawowej, uczyła się dobrze, ale chciała wiedzieć jeszcze więcej. Po lekcjach szukała w Internecie ciekawych wiadomości, którymi potem dzieliła się na lekcjach. Pani chwaliła Kasię za to, że samodzielnie zdobywa wiedzę. Kasia nigdy nie opowiadała o sobie nieznajomym osobom, gdyż o to prosili ją rodzice, ani nie zawierała znajomości przez Internet. Wiedziała, jakie niebezpieczeństwa czekają w Internecie. Jak sądzicie, czy Kasia dobrze postępowała, czy możemy brać z niej przykład? (obrazek przedstawiający dziewczynkę uczącą się przy komputerze).

8. Rozmowa kierowana z el. dramy:
- Jaki był Jaś?
- Co robił dobrze, a co źle?
- Co moglibyśmy mu powiedzieć?
Ocena wartości obrazków Krzysia.

Rady dla Jasia (wypowiadanie kilku zdań z odpowiednią intonacją), np. Jasiu, nie wierz we wszystko, co znajdziesz w Internecie! Internet czasami kłamie!

- Jaki był Krzyś?
- Co robił dobrze, a co źle?
- Co moglibyśmy mu powiedzieć?

Rady dla Krzysia (wypowiadanie kilku zdań z odpowiednią intonacją), np. Krzysiu, nie zawieraj znajomości przez Internet! Nie opowiadaj o sobie! Nie podawaj adresu! Nie zapraszaj nieznanych osób do domu!

- Jaka była Kasia?
- Co robiła dobrze?
- Czy robiła coś źle?
Pochwały dla Kasi z el. dramy, np. Kasiu, jesteś mądrą dziewczynką! Twoje zachowanie jest wzorowe!
9. Zabawa ruchowa – „Klik – słuchaj, co zrobić”.
Dzieci stoją w rozsypce. Na hasło: „Klik” dzieci biegają w różnych kierunkach, na hasło „Klik, klik” poruszają się na czworakach tyłem, na hasło „Klik, klik, klik”
stoją na jednej nodze w bezruchu. Zabawę powtarzamy kilka razy.

10. Zabawa dyd: „Internet dobry, Internet zły” - dziecko omawia treść obrazków: korzyści i zagrożenia Internetu.
C. d. rozmowy:
- Czy wiecie jakie są zagrożenia w sieci?
W Internecie można robić wiele ciekawych rzeczy, o których mówiliśmy. Niestety, w Internecie można spotkać także zagrożenia. Opowiemy sobie, kiedy Internet jest dobry, a kiedy zły? Opowiadanie treści obrazków. Układanie ich na zielonym i czerwonym polu. Korzyści i zagrożenia.

Korzyści

Oglądanie filmów, czytanie książek, zamawianie jedzenia, oglądanie zdjęć, uczenie się, pracowanie, używanie nawigacji, rozmawianie z innymi, słuchanie muzyki, robienie zakupów, granie w gry.

Zagrożenia
Nieprawdziwe treści
Nie wszystkie treści, które znajdują się w Internecie, są prawdziwe. Dzieje się tak, bo każdy może napisać w Internecie co tylko chce, a później często nikt tego nie sprawdza. Kiedyś np. ktoś napisał, że widział dinozaura chodzącego po parku. Oczywiście nie była to prawda, ale wiele osób uwierzyło w tę informację i zaczęło bać się wychodzić z domu. Jeśli masz wątpliwości, czy informacje, które znalazłeś/aś w Internecie, są prawdą, spytaj o to rodziców, dziadków lub panią/pana w przedszkolu/szkole.

Nieodpowiednie treści
Czasem przez przypadek, czasem z ciekawości zdarza się, że ktoś trafia w Internecie na treści nieodpowiednie dla dzieci – np. takie, w których są brzydkie słowa czy przemoc. Po ich obej¬rzeniu ten ktoś może się wystraszyć, ale może być też zacieka¬wiony. Takich treści jest w Internecie, niestety, dużo. Ważne, żebyś w takiej sytuacji powiedział/a rodzicom o tym, co się stało.

Za długie używanie
Granie, oglądanie bajek czy inne rzeczy, które można robić na tablecie, smartfonie lub komputerze, mogą być dobrą zabawą. Jednak jeśli ktoś korzysta z tych urządzeń zbyt długo, mogą go rozboleć oczy czy głowa, może być zmęczony i niespokojny. W dodatku osoby, które spędzają więk¬szość swojego czasu przy ekranach, mogą nie mieć czasu na inne aktyw¬ności. Dlatego nie powinno się oglądać więcej niż jedną bajkę dziennie.

Przykre komentarze i wyzwiska
Internet służy m.in. do rozmawiania i pisania z innymi. Tak jak czasem
w przedszkolu czy na podwórku zdarza się, że ktoś jest niemiły, obraża, używa przezwisk czy brzydkich słów, tak samo może się to zdarzyć w Internecie. Taką sytuację trzeba zgłosić rodzicom albo pani w przedszkolu, bo nikt nie ma prawa obrażać innych i im dokuczać.

Niebezpieczne kontakty
Z Internetu korzysta bardzo dużo ludzi na całym świecie, dlatego można spotkać w nim osoby, z którymi chcemy się bawić i rozmawiać, ale rów¬nież ludzi, z którymi nie powinniśmy mieć kontaktu. Tak jak na ulicy może się zdarzyć, że ktoś obcy zaczepia inną osobę, tak samo może zdarzyć się w Internecie. W obu tych przypadkach, kiedy dziecko spotyka kogoś, kogo nie zna, powinno poinformować o tym rodziców albo inną zaufaną osobę.

Podsumowanie:
Internet daje nam bardzo dużo możliwości. Dzięki niemu możemy oglądać baj¬ki, grać w gry, ściągać aplikacje, przeglądać strony internetowe, dowiadywać się nowych rzeczy, słuchać muzyki, robić zakupy czy rozmawiać z bliskimi. Trzeba jed¬nak pamiętać, że oprócz rzeczy dobrych Internet przynosi też różne zagrożenia. Mogą być nimi złe, nieprawdziwe lub nieodpowiednie dla dzieci treści, za długie korzystanie, niebezpieczne kontakty, przykre komentarze. Sam Internet nie jest zły, ale trzeba umieć go używać. Jeżeli coś w Internecie cię zaniepokoi, powiedz o tym rodzicom, dziadkom czy innej osobie dorosłej, która się tobą opiekuje.

11. Zabawa ruchowa: „Programujemy roboty” – chodzenie pod dyktando, zabawa wyrabiająca orientację w schemacie własnego ciała. Dzieci biegają po sali, na sygnał tamburynu zatrzymują się, odwracają w stronę nauczyciela i wykonują jego polecenia, np.: Idź dwa kroki do przodu, kucnij, cztery kroki do tyłu, dwa w lewo, jeden w prawo.

12. Podsumowanie zajęć (pr. w dwójkach): dobieranie zdań do planszy zielonej i czerwonej. Dzieci losują zdania, zdanie czyta N., dzieci wypowiadają swą opinię na temat zdania i umieszczają go na planszy zielonej (pozytywna) lub czerwonej (negatywna).

Dzięki Internetowi mogę zdobywać
nowe informacje i wiadomości.

Samodzielnie włączam komputer do gniazdka.

Za pomocą Internetu mogę komunikować się z przyjaciółmi: rozmawiać z nimi, przesyłać im różne wiadomości.

Poznanym osobom w Internecie podaję imię,
nazwisko, dokładny adres.

Korzystam z Internetu tylko tyle, ile potrzeba,
np. 15 do 30 minut dziennie.

Przez Internet mogę poznawać nowe osoby.

Zamieszczam w Internecie swoje zdjęcia,
zdjęcia mojej rodziny i mojego domu.

Codziennie po kilka godzin korzystam
z Internetu.

Razem z mamą robie zakupy przez Internet.

Wierzę we wszystko, co przeczytam
w Internecie.
Komputer włącza tylko osoba dorosła.

Przyjmuję prawidłową postawę ciała podczas
siedzenia przy komputerze.

Utrzymuję odpowiednią odległość oczu od monitora.

Mogę grać tylko w gry przeznaczone dla dzieci.

Nie wchodzę na strony internetowe
bez zgody i obecności rodziców.

Gdy jest ładna pogoda, wybieram pobyt na świeżym
powietrzu, a nie na siedzenie przy komputerze.

13. Komputerowe obrazy – zabawa dydaktyczna rozwijająca percepcję wzrokową oraz orientację przestrzenną. .
Nauczyciel dzieli dzieci na siedem zespołów. Każdy zespół otrzymuje arkusz papieru z narysowanymi przecinającymi się liniami poziomymi i pionowymi tworzącymi sieć kwadratową 7 × 8 kratek (każda kratka ma boki długości ok. 4 lub 5 cm), mały kolorowy obrazek geometryczny stanowiący wzór do ułożenia oraz kartoniki w różnych kolorach odpowiadających wymiarom kratek. Przykładowe wzory: kwiatek, żaglówka, domek, komputer, robot.... Zadaniem dzieci jest ułożenie kartoników na arkuszach według wzoru. Podczas układania dzieci zachowują układ wzoru. Zamiast układać kartoniki, dzieci mogą także pokolorować pola mazakami. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonania zadania.

Beata Piszczek
Samorządowe Przedszkole nr 33
Kraków