Zajęcia terapeutyczne dla dziecka z autyzmem

Małgorzata Cichowska
Zajęcia terapeutyczne dla dziecka z autyzmem
............... ma orzeczenie: autyzm. Uczęszcza do przedszkola ogólnego z uwagi na bliskość placówki od miejsca zamieszkania. Ma pełną rodzinę, starszą o 3 lata siostrę i dwóch młodszych braci. Współpraca z domem rodzinnym układa się bardzo poprawnie, rodzice bardzo chcą pomóc synowi.
Szymon koncentruje swoją uwagę na wybranych dla siebie rzeczach, niechętnie podejmuje aktywności, odtrąca rówieśników w zabawie, bije ich zabawkami reaguje krzykiem, gdy ktoś chce się z nim bawić, płacze i robi grymas niezadowolenia na twarzy. Często agresywniej reaguje, gdy ma podjąć jakąś aktywność.
Podczas posiłków i pracy przy stoliku nie potrafi usiedzieć na krzesełku, wychyla się, wymyka, wyrywa, odpycha stolik. Usiądzie tylko wtedy , gdy zobaczy krakersy i jego pojemniczki na posiłek.
Niechętnie uczestniczy w zabawach, nie lubi, gdy rówieśnicy chcą się z nim bawić, agresywniej reaguje wtedy na otoczenie. Nie podejmuje prób pracy z kartami pracy, uderza w rysunek kredką, odpycha pomoce. Lubi liczyć, przeliczać.
Cel główny terapii:
Niwelowanie zachowań niepożądanych u dziecka
Wyrównywanie deficytów w zachowaniu dziecka

Cele zajęć
Zadania
Metody

1. Niepożądane i nieprawidłowe reagowanie związane z emocjami - krzyki naśladowanie wycia.

Zniwelowanie zachowania niepożądanego, praca nad prawidłowymi emocjami u dziecka.

Stosowana analiza zachowania, terapia behawioralna, trening umiejętności.

2. Uczestnictwo w zajęciach i zabawach.
Nauka prawidłowej pozycji siedzącej, praca z kartą pracy

Metoda Dobrego Startu,
Metoda żetonowa,
Metoda Dennisona,

3. Uczeń jest agresywny ( uderza zabawkami innych, wydaje okrzyki )
Redukcja zachowań agresywnych i niepożądanych, niwelowanie negatywnych emocji u dziecka.
Trening umiejętności społecznych, Muzykoterapia,
Ćwiczenia aktywizujące.

4. Redukcja zachowań typowych dziecka ( bawi się tymi samymi zabawkami ciągle, zjada tylko krakersiki z pudełeczka)
Poznawanie nowych form zachowania i zabawy.
Poszerzanie menu dziecka, poznawanie nowych smaków
Metoda opcji,
Metoda praktycznego działania, doświadczeń.

5. Czerpanie radości ze wspólnej zabawy.
Rozwijanie zachowań deficytowych
Zachęcanie dziecka do wspólnej zabawy.

Metoda zabawowa, pokaz, muzykoterapia.

Bibliografia.
1. Mihilewicz, S. (2000). Aktualne problemy wspomagania
rozwoju dzieci niepełnosprawnych.–Kraków.
2. Bogdanowicz, M. (2005). Metoda Weroniki Sherborne w terapii
i wspomaganiu rozwoju dziecka. Warszawa.
3. Piskula, E. Danielewicz, D. ( 2008). Wybrane formy terapii
i rehabilitacji osób z autyzmem. Kraków.
4. Słomińska, D. (2003). Podstawy terapii i edukacji dzieci z
autyzmem. Życie Szkoły.
5. Kuchta, K.( 2001),Terapia pedagogiczna .Edukacja i Dialog.
6. Bielska, B.(2004/2005). Terapia zabawą. Nauczanie
Początkowe.
7. Kuśpit, M. ( 2002).Terapia zabawą, terapia przez sztukę.
Warszawa.
8. Dykcik, W. (1997).Pedagogika specjalna. Poznań.