Opis i analiza. § 8 ust. 3 pkt 1 - Umiejętność wykorzystania w pracy metod aktywizujących ucznia oraz narzędzi multimedialnych i informatycznych, sprzyjających procesowi uczenia się

§ 8 ust. 3 pkt 1

Umiejętność wykorzystania w pracy metod aktywizujących ucznia
oraz narzędzi multimedialnych i informatycznych,
sprzyjających procesowi uczenia się

Działania podejmowane przeze mnie w tym zakresie obejmowały:
1. Prowadzenie lekcji i zajęć dodatkowych z wykorzystaniem metod aktywizujących;
2. Przeprowadzenie e-Diagnozy w klasach czwartych za pośrednictwem platformy Pearson.pl;
3. Wykorzystywanie narzędzi multimedialnych podczas codziennej pracy;
4. Wykorzystywanie narzędzi informatycznych i technologii komunikacyjnej podczas procesu dydaktycznego;
5. Przygotowanie pomocy dydaktycznych, testów, scenariuszy zajęć, konkursów;
6. Realizacja zajęć na odległość podczas pracy zdalnej;
7. Wykorzystanie dziennika elektronicznego „Vulcan” do prowadzenie dokumentacji szkolnej, komunikacji z uczniami, rodzicami oraz nauczycielami naszej szkoły.

1. Wykorzystanie metod aktywizujących w procesie edukacyjnym.
Metody aktywizujące pomagają uczniom łatwiej przyswoić nową wiedzę, rozwinąć własne pomysły i idee, komunikować się, dyskutować na różne tematy oraz podjąć działania. Nauczyciel pracujący metodami aktywizującymi odchodzi od swej dotychczasowej roli eksperta i wykładowcy w kierunku nauczyciela doradcy, animatora, obserwatora i słuchacza, uczestnika procesu dydaktycznego oraz partnera.
Wprowadzenie atrakcyjnych środków dydaktycznych działających na wzrok, powoduje już wzrost zapamiętywania informacji do 20%. Stworzenie uczniom możliwości dyskusji i rozmowy zwiększa ilość zapamiętanej informacji do 40%.
Natomiast umożliwienie uczniom uczenia się poprzez działanie powoduje, że zapamiętują 90% tego, co robią, gdyż w czasie wykonywania czynności angażują całych siebie: umysł, wolę, emocje i zmysły.
W okresie stażu pracowałam głównie z małymi dziećmi: w przedszkolu, klasach 1-3
oraz klasie czwartej i piątej, które rozpoczęły naukę w szkole jako 6-latki.
Stosując różne metody aktywizujące staram się rozwijać słownictwo u uczniów uzdolnionych oraz zachęcać i ośmielać dzieci mniej zdolne lub po porostu nieśmiałe. Do najczęściej stosowanych przeze mnie a jednocześnie najbardziej lubianych przez dzieci metod aktywizujących należą:
Nauka poprzez zmysły (Multi-sensory Approach) to metoda aktywizująca wszystkie zmysły, której rezultatem jest nauka poprzez zabawę. Stosowane techniki odpowiadają emocjonalnym i intelektualnym potrzebom i możliwościom dzieci. Istotne jest, by powtórki oparte były na wszechstronnym wykorzystaniu zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku oraz na ćwiczeniu ekspresji ciała. Piosenki, rytmiczne powtarzanie oraz rymowane teksty pomagają w zapamiętaniu nowego materiału z lekcji nie tylko dzieciom uzdolnionym muzycznie. Śpiew usprawnia wymowę, a tekst piosenki jest kopalnią nowych słówek i form gramatycznych. Praca z piosenką doskonali nie tylko umiejętności językowe, ale również pomaga w kontakcie z grupą i pozbyciu się tremy. Przyjemne muzyczne skojarzenia wzmacniają połączenia bodźców językowych z pamięcią.
TPR – Total Physical Response (Metoda Reagowania Całym Ciałem), w której najważniejszymi umiejętnościami są słuchanie i rozumienie, mówienie, i komunikowanie się, a więc te zdolności, które człowiek nabiera naturalnie w czasie rozwoju. Lekcja oparta na TPR wykorzystuje to, co najmłodsi lubią najbardziej: ruch i zabawę. Nowe słownictwo lub nową strukturę językową wprowadzam łącząc ją jednocześnie z konkretnym gestem lub ruchem, np. mówiąc: „touch the table” i dotykając stołu. Zachęcam uczniów, by dołączyli. Na tym etapie uczniowie reagują niewerbalnie, naśladując jedynie gesty i ruchy nauczyciela. W kolejnym – uczniowie wykonują polecenia sami, bez podpowiedzi, najpierw grupowo, potem indywidualnie. Powtarzanie wyrazów i fraz odbywa się również najpierw grupowo, potem indywidualnie, by zwiększyć komfort psychiczny i zminimalizować stres uczniów.
W metodzie tej błędy językowe pojawiające na tym wczesnym etapie nauki są tolerowane, traktowane z przymrużeniem oka – chodzi o to, by uczeń czuł się komfortowo, bezpiecznie. Korekcja błędów pojawia się wraz z osiągnięciem pewnego stopnia zaawansowania, a i wtedy odbywa się w sposób delikatny.
Technika opowiadania bajek (Storytelling) - wykorzystanie tej metody zapewnia uczniom barwne doświadczanie języka angielskiego. Często wprowadzałam na lekcjach historyjki obrazkowe połączone z nagraniem lub czytaniem tekstu, w który wplecione były nowe elementy języka. Historyjka, wzbogacona o różne ćwiczenia językowe, umożliwia kształcenie wszystkich sprawności językowych, a przede wszystkim motywuje uczniów do spontanicznych interakcji. Im bardziej fascynująca, niesamowita lub śmieszna historia, tym łatwiej i na dłużej jest ona zapamiętywana.
Drama – odgrywanie scenek - odgrywanie ról powoduje, że uczniowie lepiej poznają swoje reakcje, emocje, poznają sposób myślenia i reagowania innych ludzi, zbliżają się do odgrywanych postaci. Drama to sposób pracy z uczniem, którego podstawą jest fikcja, wyobrażeniowa sytuacja, powstająca, gdy kilka osób we wspólnej przestrzeni przedstawia coś, co nie jest w danym czasie obecne, używając jako środków wyrazu swoich ciał i głosów. Istotą dramy jest odgrywanie ról i wyobrażenie sobie określonych sytuacji. Zastosowana drama aktywizuje do pracy nie tylko uczniów zdolnych ale i słabszych. Pozwala uwierzyć we własne siły, daje możliwość sprawdzenia swoich umiejętności. Dziecko zauważa coraz lepiej, czego nie potrafi, a w czym jest dobre. Odgrywanie scenek lub pantomima pozwalają pracować z uczniami w każdej grupie wiekowej i o różnym poziomie opanowania języka. Może realizować różne obszary nauki języka obcego (gramatykę, słownictwo, komunikację, kulturę, historię i tradycje nauczanego języka). Angażuje uczniów w proces komunikacyjny. Częste powtarzanie nowych słów i wyrażeń w trakcie odgrywania scenek i dialogów ma pomóc dzieciom w zapamiętywaniu poprzez aktywne używanie nowego materiału językowego w różnych sytuacjach. Na lekcjach bardzo często uczniowie mają za zadanie odegrać mini-scenkę, np. „w sklepie”, „w restauracji”, „pytanie o drogę”, „zaproszenia na przyjęcie” i wiele innych.
Lista pytań - przykładem takiej metody może być zabawa w wywiad. W sławną postać wciela się jeden z uczniów, a pytania zadawane są w oparciu o wcześniejszy przykład wywiadu. Dzięki tej metodzie pogłębia się motywacja i zaciekawienie nauką, a uczniowie stają się dociekliwi i odważni. Świetnie sprawdza się przy wprowadzaniu pytań szczegółowych na lekcjach języka angielskiego.
Gorące krzesło - jedna osoba siada przed klasą na krześle, a reszta uczniów zadaje pytania na określony temat. Obowiązuje forma grzecznościowa. Uczeń siedzący przed klasą wciela się w jakąś postać, na przykład jakieś zwierzę. Trzymając się tej roli, odpowiada na pytania kolegów, którzy starają się odgadnąć, kim dana osoba jest.

Słowa skojarzenia - istotą tej metody jest zgromadzenie słów (wyrazów), które będą bazą do dalszej pracy ucznia, np. układania zdań lub redagowania dłuższych wypowiedzi pisemnych. Metoda ta rozwija umiejętność dokonywania skojarzeń, układania zdań, opowiadań, itp. Wykorzystuję tę metodę głównie podczas powtórek słownictwa.
Praca projektowa – plakaty – metoda wykorzystywana przeze mnie w ramach podsumowania określonej partii materiału. Wykonywanie prac plastycznych doskonale rozwija kreatywność i umiejętności manualne. Zawarte na plakacie zagadnienia leksykalne stają się dla ucznia bardziej przystępne i użyteczne. Bardzo wiele dzieci nabywa doświadczenia i wiedzy poprzez działania manualne. Dlatego ważne jest wykonywanie tego rodzaju prac, które służą utrwalaniu przećwiczonego już słownictwa w bardzo motywujący dla dzieci sposób. Najmłodsi uczniowie byli dumni ze swoich dzieł i chętnie prezentowali je w klasie w formie wystawy.
Ćwierćland - metoda ta wyzwala wspólne pozytywne przeżycia, pobudza do współpracy i integracji. Wywodzi się z pedagogiki zabawy, a opiera się na opowieści o czterech krajach, tzw. landach. Wykorzystuję ją zazwyczaj omawiając pory roku oraz kraje składowe Wielkiej Brytanii. Uczniowie mają za zadanie zgromadzić słownictwo z konkretnego tematu.
Gry i zabawy dydaktyczne – dobierałam gry i zabawy do celu lekcji oraz poziomu wiedzy językowej uczniów. Sytuacja współzawodnictwa wyzwalała u uczniów pomysłowość, chęć mówienia, chęć bycia lepszym, a także chęć otrzymania dobrej oceny. Można także zauważyć, że sytuacja współzawodnictwa wzmaga odpowiedzialność za poprawność wykonania zadań, a jeśli jest to gra czy zabawa w grupach – dochodzi tu odpowiedzialność za zbiorowy efekt pracy. Gry i zabawy mają znaczący wpływ na budowanie poczucia własnej wartości, uczą prawidłowej komunikacji. Celem gier jest odprężenie uczniów, integracja grup, przyswajanie pewnych umiejętności, osiągnięcie porozumienia między dziećmi nieśmiałymi, które potrzebują dodatkowych wzmocnień. Bardzo lubiane przez uczniów są:
- piłeczka - połączenie aktywności fizycznej (refleksu) z elementami wiedzy językowej. Uczeń, do którego rzucamy małą, miękką piłeczkę, musi podać odpowiednie słowo lub formę wyrazu, bądź udzielić odpowiedzi na zadane pytanie; np. określenie słowa dom?
- kalambury - przydatne na każdym etapie procesu lekcyjnego. Uczeń przedstawia za pomocą gestów i mimiki wylosowane przez siebie wyrażenie. Zadaniem pozostałych osób jest odgadnięcie hasła. Kalambury uczą kreatywnego myślenia, przełamywania nieśmiałości, wzmagają rywalizację oraz pomagają zaangażować cały zespół klasowy. Ponadto, uczą również zagadnień związanych z danym tematem, dostarczając sporo emocji.
Przykładowe gry i zabawy językowe jakich używałam najczęściej to gry z kartami obrazkowymi (Bingo, Memory Game, Domino), Kolory, Głuchy telefon, Echo i wiele innych.
Efekty:
Dla szkoły:
wzrost atrakcyjności i skuteczności lekcji,
wszechstronny rozwój ucznia a przez to podniesienie jakości pracy szkoły,
wspieranie dzieci z dysleksją i dysgrafią,
Dla uczniów:
bardziej efektywne zapamiętywanie słownictwa,
usystematyzowanie wiedzy przy jednoczesnym wykorzystaniu zabawy,
pogłębienie wiedzy zdobytej przez uczniów,
lepsza komunikacja językowa,
kształtowanie umiejętności pracy w grupie,
wspieranie rozwoju uczniów o różnych typach inteligencji: wzrokowej, słuchowej i kinestetycznej,
podniesienie samooceny i poczucia własnej wartości uczniów,
wzrost odpowiedzialności za poprawność wykonania zadań,
rozwijanie umiejętności kojarzenia, wyciągania wniosków.
Dla mnie:
uczniowie mający pozytywną motywację do nauki języka angielskiego,
zaangażowanie w lekcje uczniów o różnorakich typach inteligencji,
bardzo dobre relacje z uczniami,
motywacja do ciągłego poszukiwania i doskonalenia metod pracy,
uzyskiwanie pozytywnych efektów w nauczaniu języka angielskiego.

2. Przeprowadzenie e-Diagnozy w klasach czwartych za pośrednictwem platformy Pearson.pl.
W roku szkolnym 2017/18 oraz 2018/19 korzystałam z testów diagnostycznych „Dobry Start” dostępnych w systemie e - Diagnozy Szkolnej Pearson dla klasy czwartej. Ten innowacyjny system oceniania wiedzy i postępów ucznia pozwala na indywidualizację nauczania, obowiązek jaki nowa podstawa programowa nakłada na każdego nauczyciela. Dzięki zarejestrowaniu się na panelu diagnozy, wprowadzeniu danych uczniów oraz ich wyników po teście, mogłam porównać wyniki moich uczniów z całą populacją piszących test, przeglądać raporty, odczytywać informacje, które treści podstawy programowej zostały opanowane, a które nie. Przejrzysta prezentacja wyników to cenna wskazówka pomagająca mi lepiej zaplanować pracę na lekcjach. Dostępność generowania kart pracy idealnie dobranych do potrzeb ucznia w oparciu o uzyskane wyniki są doskonalą formą działań naprawczych wyrównującą braki edukacyjne. Dzięki kartom pracy uczniowie mieli możliwość raz jeszcze przećwiczyć struktury i wyrażenia, które sprawiały im problem. E – diagnoza obejmuje również „Test po klasie 4”, który pozwala ocenić poziom przyrostu wiedzy w ciągu roku szkolnego. Na podstawie wyników przeprowadzam analizę oraz dzielę się spostrzeżeniami z innymi nauczycielami i wychowawcami. Działania te stanowią formę ewaluacji mojej pracy jak i podstawę zaplanowania pracy w kolejnych cyklach nauczania.

Efekty:
Dla szkoły:
nauczanie języka angielskiego jest bardziej efektywne i zgodne z nowoczesnymi standardami,
zwiększenie efektywności nauczania języka angielskiego w szkole,
szkoła postrzegana jest jako placówka dbająca o gruntowne wykształcenie uczniów.
Dla uczniów:
zarówno uczniowie mniej jak i bardziej zaawansowani językowo mogą rozwijać swoje umiejętności,
uczniowie mają świadomość, że dotychczas zdobyte umiejętności będą rozwijane na właściwym poziomie.
Dla mnie:
szansa na większą efektywność, jakość i komfort pracy,
większa motywacja do pracy,
analiza wyników pozwala mi w pełniejszy sposób kontrolować przyrost wiedzy uczniów.

3. Wykorzystywanie narzędzi multimedialnych podczas codziennej pracy.
Właściwie na każdej lekcji wykorzystuję podstawowy sprzęt odtwarzający nagrania audio, to jest odtwarzacz płyt CD lub głośnik z wejściem USB, często również telewizor, lub laptop i rzutnik a jeśli to możliwe – tablicę interaktywną. Daje to możliwość śpiewania piosenek z melodią, słuchania rodzimych użytkowników języka angielskiego i wykonywania zadań „ze słuchu”, umożliwia kontakt z autentycznymi dialogami prowadzonymi przez rówieśników uczniów. Posiadam w swoich zbiorach programy edukacyjne, przygotowane samodzielnie lub pobrane z Internetu prezentacje Power Point i filmiki prezentujące słownictwo lub modelowe dialogi. Nieograniczonym źródłem filmików ze scenkami dialogowymi i prezentacji nowego słownictwa jest dla mnie Internet. Najczęściej korzystam z kanałów i witryn: Super Single Songs, Pinkfong, English Singsing, Easy English, Laloo Kids, ChouChou TV i wielu innych. Przygotowując się do zajęć często przeglądałam także portale wspomagające pracę świetlicy szkolnej np. www.czasdzieci.pl, www.krokotak.com, www.superkid.pl, www.pinterest.com.
Potrzebne mi w pracy filmy konwertuję i pobieram na swój komputer, następnie zachowuję na pendrive. Zapisane w ten sposób materiały mogę odtworzyć na lekcji, nawet w sali bez dostępu komputera, a tylko z telewizorem (z wejściem USB).

Efekty:
Dla szkoły:
urozmaicone i atrakcyjniejsze lekcje i zajęcia dodatkowe,
szkoła jest postrzegana jako atrakcyjna i nowoczesna w oczach uczniów,
atrakcyjne zajęcia w świetlicy,
podniesienie jakości pracy szkoły poprzez samodoskonalenie się nauczyciela.
Dla uczniów:
rozwijanie kompetencji językowych,
łatwiejsze przyswajanie słownictwa dzięki wprowadzaniu go poprzez filmy i prezentacje,
rozwijanie lub nabywanie nowych umiejętności,
podwyższenie samooceny nawet najbardziej wycofanych uczniów.
Dla mnie:
ustawiczne samokształcenie, pogłębianie wiedzy metodycznej i merytorycznej,
doskonalenie i wzbogacanie własnego warsztatu pracy,
opracowanie trwałych materiałów dydaktycznych, możliwość wielokrotnego ich wykorzystania.

4. Wykorzystywanie narzędzi informatycznych i technologii komunikacyjnej podczas procesu dydaktycznego.
Dziś – w epoce powszechnego dostępu do Internetu i telefonu, który staje się przenośnym komputerem – trudno udawać, że można uczyć tak jak kiedyś, gdy nauczyciel był głównym źródłem wiedzy. W świecie wiedzy dostępnej na wyciągnięcie ręki, nauczyciel staje się przewodnikiem w zdobywaniu takich umiejętności, jak korzystanie z informacji, myślenie naukowe i krytyczne, twórcze podejście do problemów. W związku z powyższym zaproponowałam uczniom wykorzystywanie tych narzędzi na niektórych lekcjach oraz na zajęciach realizowanych w ramach projektu i innych zajęciach pozalekcyjnych. Okazało się, iż ta forma pracy wyzwoliła u niektórych uczniów ogromną aktywność i ciekawość poznawczą, a także ujawniły się pewne uzdolnienia. Uczniowie mieli możliwość poznać wiele zasobów witryn edukacyjnych, rozwiązywać interaktywne testy oraz rozwijać umiejętności językowe poprzez gry i zabawę.
Na zajęciach dodatkowych poprosiłam uczniów o zainstalowanie na telefonach aplikacji Quizlet, na której mam utworzone swoje konto. W aplikacji tej można tworzyć narzędzia ułatwiające naukę, np. fiszki i karty obrazkowe, dzięki którym uczniowie mogą powtarzać pojęcia, definicje, słówka. Mogę tworzyć własne zestawy bądź korzystać z wcześniej przygotowanych zasobów dostępnych w serwisie. Treści edukacyjne mają formę fiszek (flashcards), czyli dwustronnych, wirtualnych kartek. Fiszki mogą się składać z definicji (tekstu w wybranym języku) i obrazu z dźwiękiem. Po założeniu konta nauczyciel ma dostęp do Quizlet Live - jest to rodzaj teleturnieju, w którym może brać udział jednocześnie wielu użytkowników.
Młodszym uczniom zaproponowałam aplikacje Poptropica English oraz Pearson Kids App, które mogli pobrać i zainstalować za zgodą rodziców. Są to proste gry dla dzieci, polegające na dopasowaniu obrazka do podpisu lub wyborze usłyszanego słowa, bardzo dobrze wpływające na kojarzenie przez dziecko obrazka ze słowem – wymową i pisownią.

Efekty:
Dla szkoły:
wprowadzenie innowacyjnych metod nauczania,
bardziej interesujące lekcje a dzięki temu bardziej zaangażowani uczniowie,
lepsze wyniki z przedmiotu.
Dla uczniów:
wyzwolenie aktywności oraz ciekawości poznawczej,
zwiększona motywacja do nauki w związku z większą atrakcyjnością i urozmaiceniem zajęć lekcyjnych,
rozwój zainteresowań uczniów,
poszerzenie i utrwalenie słownictwa,
ukazanie komputera i telefonu nie tylko jako źródła rozrywki, ale przede wszystkim jako źródła ciekawych materiałów i wiadomości,
klimat rywalizacji w czasie gier typu „live” sprawia, że nauka jest bardziej efektywna.
Dla mnie:
uczniowie gotowi do samodzielnego zdobywania wiedzy za pośrednictwem komputera lub smartfonu (tabletu),
zaangażowani w zdobywanie wiedzy i nowych umiejętności uczniowie,
ciągłe doskonalenie się w obsłudze nowych aplikacji,
poszerzanie wiedzy i umiejętności w zakresie technologii informatycznych.

5. Przygotowanie pomocy dydaktycznych, testów, scenariuszy zajęć, konkursów.
Technologia informacyjna i komunikacyjna wkroczyła do wszystkich aspektów naszego życia. W codziennej pracy wykorzystuję technologię komputerową do tworzenia różnorodnych tekstów użytkowych, diagnoz, narzędzi badawczych. Również w trakcie stażu stale korzystałam z komputera i Internetu. Dzięki programowi Microsoft Publisher i Word tworzyłam dyplomy dla zwycięzców konkursu „Mistrz Słówek” oraz konkursów świetlicowych. Tworzę materiały i informacje na gazetkę „English Corner” i gazetki na świetlicy, drukuję dodatkowe ćwiczenia i kolorowanki. Przy użyciu technik komputerowych wyszukiwałam wiadomości i materiały przydatne w pracy nauczyciela anglisty, jak również wychowawcy świetlicy. Przygotowywałam pomoce dydaktyczne, różne materiały do zajęć
(np. krzyżówki, rebusy, karty pracy, kolorowanki i inne pomoce dydaktyczne).
Przygotowywałam dokumentację potrzebną do pracy w świetlicy (np. harmonogram pracy świetlicy, listę dzieci zapisanych, kartę zgłoszenia do świetlicy). Przygotowałam też listy uczniów biorących udział w projekcie interdyscyplinarnym, testy na zajęcia z projektu, wiele pomocy dydaktycznych a następnie sprawozdania.
Efekty:
Dla szkoły:
przejrzyście prowadzona dokumentacja szkolna,
urozmaicenie lekcji i zajęć na świetlicy.
Dla uczniów:
otrzymują dodatkowe, czytelne graficznie pomoce,
sprawdziany i testy dopasowane do potrzeb i możliwości danej grupy, gdyż przygotowuję je samodzielnie
Dla mnie:
uporządkowany i wciąż udoskonalany własny warsztat pracy,
więcej czasu na lekcji dzięki materiałom przygotowanym na komputerze,
systematyczne dokształcanie się poprzez kontakt z nowymi technologiami.

6. Realizacja zajęć na odległość podczas pracy zdalnej.
W trakcie trwania mojego stażu nastąpił okres nauki zdalnej. W tym czasie bardzo szybko musiałam „przestawić się” na zdalne nauczanie, którego również musiałam się nauczyć. W tym celu przeglądałam różnorodne portale oświatowe i fora internetowe w poszukiwaniu wskazówek jak dobrze przygotować się do tego zadania. Mając na uwadze konieczność pracy na odległość wzięłam udział w kilku webinariach i sesjach szkoleniowych online.
Od dawna systematycznie korzystam w swojej pracy z platformy e-learningowej e-panel Pearson, która umożliwia mi dostęp do wielu materiałów edukacyjnych, jak karty pracy, zadania powtórkowe, dodatkowe nagrania, filmy ze scenkami sytuacyjnymi. Uczniowie mają możliwość zalogowanie się na platformie e-desk - przeznaczonej dla ucznia wersji e-panelu. Znajdują się tam odzwierciedlenia cyfrowe podręczników i ćwiczeń, jak również wszystkie nagrania do podręczników, z których korzystamy. Na e-desk.pearson.pl znajdują się też dodatkowe interaktywne ćwiczenia oraz filmy wideo do podręcznika. W każdych ćwiczeniach ucznia znajduje się indywidualny kod dostępu do e-desk. Na początku każdego roku szkolnego szczegółowo wyjaśniam dzieciom jak zalogować się na platformie i jak korzystać z jej możliwości. Podczas okresu trwania nauki zdalnej było to dla mnie i uczniów wielkie ułatwienie w pracy.
Na początku roku szkolnego 2019/20 założyłam wirtualną klasę na platformie Insta.Ling.pl dla uczniów klasy 5. Uzyskane loginy i hasła rozdałam uczniom i zachęciłam do pracy na platformie. Systematycznie dodawałam listy słówek do opanowania podczas ćwiczeń, a następnie przeglądałam wygenerowane raporty. Uwzględniają one nie tylko liczbę wykonanych zadań, ale też poprawność pisowni i systematyczność pracy. Zarówno na platformie e-panel, jak i na Insta.Ling.pl nauczyciel ma możliwość tworzenia własnych ćwiczeń i zadawania ich uczniom do wykonania w określonym czasie. Wykorzystałam te możliwości szczególnie podczas edukacji zdalnej. Uczniowie znali już sposób pracy na obu platformach, co znacznie ułatwiło nam wspólną pracę na odległość.
Podczas pracy w trybie zdalnym stale poszukiwałam nowych możliwości, form i sposobów nauczania. W krótkim czasie nauczyłam się obsługi kilku użytecznych programów i pracy na dodatkowych platformach. Jedną z nich jest portal Wordwall/net.pl. Wordwall przenosi gry słowne do świata cyfrowego, jest łatwy w obsłudze dla nauczycieli i uczniów. To spowodowało, że zdecydowałam się założyć na nim konto i rozpocząć pracę. Jako zarejestrowany nauczyciel mogę tworzyć różnorodne ćwiczenia i zadawać je uczniom.
Na portalu tym tworzyłam własne ćwiczenia i udostępniałam je, korzystałam też z zadań udostępnionych przez innych nauczycieli. Linki do konkretnych ćwiczeń wysyłałam uczniom, by uczyli się słownictwa poprzez gry na komputerze.

Efekty:
Dla szkoły:
ciągłość realizacji podstawy programowej z przedmiotu,
podniesienie jakości pracy zdalnej,
postrzeganie szkoły jako dbającej o systematyczny rozwój uczniów.
Dla uczniów:
uświadomienie uczniom, że dzięki grom komputerowym można się uczyć,
łatwe i skuteczne utrwalanie słownictwa,
ciągłość zdobywania wiedzy i umiejętności,
podniesienie kompetencji językowych dzięki technologii informacyjnej - uczniowie uczą się traktować komputer jako narzędzie pracy,
zmniejszenie stresu uczniów, wywołanego zaistniałą sytuacją,
uświadomienie dzieciom konieczności ciągłej pracy i nauki, pomimo fizycznej nieobecności w szkole.
Dla mnie:
uzyskanie umiejętności pracy na odległość;
rozwinięcie umiejętności pracy z technologią informatyczną,
poznanie nowych portali edukacyjnych,
uzyskanie nowych ciekawych materiałów dydaktycznych,
poszerzenie wiedzy z zakresu obsługi różnych programów i platform internetowych.

7. Wykorzystanie poczty elektronicznej i dziennika elektronicznego „Vulcan” do prowadzenie dokumentacji szkolnej, komunikacji z uczniami, rodzicami oraz nauczycielami.
Wykorzystuję pocztę elektroniczną w życiu codziennym. Jest to bardzo przydatna forma komunikowania się, która głównie służy mi do wymiany informacji, wiedzy, ciekawych artykułów, scenariuszy lekcji i imprez szkolnych. Dzięki udziałowi w różnych warsztatach i szkoleniach nabyłam wiele znajomości z nauczycielami z innych szkół, do dziś kontaktujemy się poprzez pocztę elektroniczną przesyłając sobie ciekawe informacje i nowinki w zakresie języka angielskiego i wychowania. Kontaktuję się również tą drogą z rodzicami uczniów i nauczycielami naszej szkoły.
Od chwili założenia w naszej szkole dziennika elektronicznego systematycznie prowadzę w nim dokumentację zajęć. Samodzielnie wyszukałam instrukcję obsługi platformy Vulcan, która obsługuje dziennik i nauczyłam się z niej korzystać. Kontaktuję się również tą drogą z rodzicami uczniów i nauczycielami naszej szkoły. Za bardzo przydatną uznałam możliwość wysyłania załączników przez dziennik elektroniczny bezpośrednio w wiadomości do każdego ucznia lub rodzica poprzez konto w aplikacji One Drive.

Efekty:
Dla szkoły:
usprawnienie przepływu informacji z rodzicami uczniów oraz z nauczycielami naszej i innych szkół,
przejrzyście i systematycznie prowadzona dokumentacja szkolna.
Dla mnie:
wymiana doświadczeń, uzyskane wskazówki w sprawie awansu zawodowego i pracy dydaktycznej i wychowawczej,
otrzymałam informacje o nowościach na rynku wydawniczym, promocjach oraz zaproszenia na konferencje metodyczne i szkolenia,
rozwijanie kompetencji w zakresie technologii informatycznej,
poszerzenie własnych umiejętności.