Scenariusz zajęć z wykorzystaniem Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

KONSPEKT ZAJĘĆ TERAPEUTYCZNYCH PROWADZONYCH METODĄ RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE DLA GRUPY DZIECI ZE SPECJALNYMI POTRZEBAMI EDUKACYJNYMI I ICH RODZICÓW

CELE ZAJĘĆ WEDŁUG W. SHERBORNE:

- rozwijanie świadomości własnego ciała,
- usprawnianie ruchowe,
- rozwijanie świadomości przestrzeni i działania w niej,
- kształtowanie umiejętności nawiązywania bliskiego kontaktu i współpracy z innymi ludźmi,
- rozwijanie poczucia własnej wartości i sprawstwa w atmosferze bezpieczeństwa i zaufania do współćwiczących.

ZASADY OBOWIĄZUJĄCE PRZY KONSTRUOWANIU ZAJĘĆ Z WYKORZYSTANIEM METODY V. SHERBORNE:

- zasada wszechstronności,
- zasada naprzemiennego wysiłku i rozluźnienia,
- zasada stopniowania trudności.

POMOCE WYKORZYSTYWANE PODCZAS ZAJĘĆ:

- etykiety z twarzami przedstawiającymi emocje uczestników zajęć (dwa komplety),
- koc,
- ręczniki,
- magnetofon,
- kasety z muzyką relaksacyjną,
- gazety,
- spadochron.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

CZĘŚĆ WSTĘPNA:

- zbiórka w sali gimnastycznej; wybór etykiet ilustrujących emocje każdego uczestnika zajęć,
- muzyczne powitanie: wszyscy uczestnicy zajęć, wraz z prowadzącymi, siedzą w kole i na melodię " Panie Janie " śpiewają (np. " Witaj Andrzej, witaj Andrzej, jak się masz, jak się masz, wszyscy Cię witamy, wszyscy Cię witamy, bądź wśród nas, bądź wśród nas), ilustrując treść piosenki odpowiednią gestykulacją.
- zabawa ruchowa pt.: „Witam wszystkich którzy ...” – uczestnicy zajęć, stojąc w kole, trzymają spadochron na wysokości klatki piersiowej i falują nim. Prowadząca mówi tekst przywitania np..: witam wszystkich, którzy mają niebieskie oczy lub witam wszystkich, którzy lubią czekoladę, a osoby, które czują się powitane przebiegają pod spadochronem, zmieniając swoje miejsce.
Zabawa trwa do momentu aż każdy z uczestników choć raz przebiegnie pod chustą.

ZAJĘCIA WŁAŚCIWE:

- leżenie na brzuchu: - obroty w prawą stronę,
- obroty w lewą stronę.
- leżenia na plecach: - obroty w prawą stronę,
- obroty w lewą stronę.
- czołganie po podłodze: - do przodu,
- do tyłu.
- turlanie po podłodze: - przez prawe ramię,
- przez lewe ramię.
- siad na podłodze: - obroty na pośladkach · w prawą stronę,
· w lewą stronę.
- przyciąganie kolan · prawą ręką prawego kolana,
· prawą ręką lewego kolana,
· lewą ręką lewego kolana,
· lewą ręką prawego kolana.

- lekkie uderzenia o podłogę: · palcami prawej stopy,
· palcami lewej stopy,
· piętą prawej stopy,
· piętą lewej stopy,
· wew. stroną prawej dłoni,
· wew. stroną lewej dłoni,
· zewn. stroną prawej dłoni,
· zewn. stroną lewej dłoni,
· palcami prawej dłoni,
· palcami lewej dłoni.

- foteliki: rodzice (opiekunowie) siadają w rozkroku, a dzieci siadając z przodu wtulają się w nich. W tle słychać muzykę relaksacyjną.
- wędrujące foteliki: rodzice (opiekunowie) wraz ze swymi pociechami, w poprzednim ustawieniu, przesuwają się po całej sali.
- rybki w sieci: rodzic (opiekun) trzymając ręcznik za jeden koniec ciągnie po całej sali gimnastycznej dziecko, które leżąc raz na brzuchu, raz na plecach trzyma się drugiego końca ręcznika.
- tunel: wszyscy rodzice (opiekunowie) ustawiają się bardzo blisko siebie w klęku podpartym, tworząc tunel a dzieci kolejno czołgają się pod nimi.
- tratwa: rodzice (opiekunowie) kładą się bardzo blisko siebie na podłodze, na brzuchu, a dzieci kolejno turlają się po ich plecach, pamiętając by ręce i kolana były wyprostowane.
- chodzenie po całej sali gimnastycznej: - na „sztywnych” nogach,
- na „miękkich” nogach.
- ludzie do ludzi: dzieci wraz z rodzicami (opiekunami) chodzą parami po całej sali gimnastycznej, dotykając się wymienionymi przez prowadzącą częściami ciała np.: „palec wskazujący prawej dłoni do palca wskazującego prawej dłoni” lub „nos do nosa”. Na hasło „ludzie do ludzi” zmieniają parę.
- spacer w ciemnościach: dzieci dobierają się w pary ze swymi rodzicami (opiekunami). Jedna osoba z pary ma zamknięte oczy, druga jest przewodnikiem, który prowadzi ją tylko poprzez łączącą ich gazetę. Podczas tej zabawy w tle słychać odtwarzaną po cichu muzykę relaksacyjną, w czasie której następuje kilkakrotna zmiana ról w parach.
- skała: dzieci pozostają ze swoimi rodzicami (opiekunami) w parach. Najpierw dziecko kładzie się na podłodze i mocno do niej przywiera, tak by rodzic nie mógł go oderwać. Po chwili, na hasło prowadzącej, następuje zmiana ról.
- walka kogutów: dziecko wraz ze swym rodzicem (opiekunem) kuca i delikatnie się przepycha, wykorzystując w tym celu dłonie i ramiona. Wygrywa kogut, który w czasie walki nie będzie podpierał się rękoma o podłogę.
- paczka: wszystkie dzieci siadają na podłodze, łapiąc się za ręce i nogi tak, by rodzicom nie udało się ich rozdzielić. Na sygnał prowadzącej rodzice zamieniają się rolami z dziećmi.
- masażyk „pada deszczyk ponad łąką”: dzieci kładą się na brzuchu na podłodze, zaś rodzice wykonują kolejne elementy masażu zgodnie ze słowami i pokazem prowadzącej. Zmiana ról.
- rekin: uczestnicy zajęć siadają na podłodze z nogami wsuniętymi pod spadochron, który trzymany jest przez wszystkich na wysokości klatki piersiowej. Pod chustę wślizguje się wybrane przez prowadzącą dziecko, będące rekinem. Pozostali są rybkami. Wszystkie rybki wciągnięte pod spadochron stają się rekinami. Zabawa kończy się gdy wszyscy uczestnicy znajdą się pod chustą.

ZAJĘCIA KOŃCOWE:

- kołyska: dzieci pojedynczo kładą się na kocu, który unoszony jest nisko nad podłogę i lekko kołysany przez wszystkich pozostałych uczestników. Po krótkiej chwili, na znak prowadzącej, koc wraz z osobą bujaną kładziony jest delikatnie na podłodze i następuje zmiana.
- iskierka: uczestnicy siadają w siadzie skrzyżnym na podłodze i podają sobie ręce. Prowadząca mówiąc tekst: „iskiereczkę puszczam w krąg, niechaj wróci do mych rąk” i jednocześnie lekko ściska dłoń swego sąsiada z prawej strony. Ten kontynuuje gest, tak by cała grupa przekazała „iskierkę”. Gdy „iskierka” powróci do osoby, która rozpoczęła zabawę mówi ona: „Dziękuję, wróciła”.
- ewaluacja: na zakończenie zajęć wszyscy uczestnicy ponownie wybierają etykiety określające ich nastrój.