Esej: Czy szkoła masowa nie jest dobrym miejscem do realizacji specjalnych potrzeb edukacyjnych dzieci z takimi potrzebami?

Czy szkoła masowa nie jest dobrym miejscem do realizacji specjalnych potrzeb edukacyjnych dzieci z takimi potrzebami?

Moim zdaniem szkoła masowa nie jest dobrym miejscem do realizacji specjanych potrzeb edukacyjnych uczniów.

Obecnie to rodzice decydują, gdzie się uczą się ich dzieci.
Nawet jeśli poradnia psychologiczno-pedagogiczna napisze w opinii o dziecku, że powinno trafić do specjalnego ośrodka, mogą zapisać je do powszechnej szkoły, a w niej do zwykłej, nie integracyjnej klasy. Takie prawo gwarantuje im Konstytucja Rzeczpospolitej. Ale nie tylko ona. W 2012 roku Polska podpisała Konwencję o Prawach Osób Niepełnosprawnych, zobowiązując się tym samym do zapewnienia chorym dzieciom tzw. włączającego systemu kształcenia.
Uważam, że w szkołach powszechnych niepełnosprawni uczniowie nie otrzymują takiej opieki, jaka im się należy. Przede wszystkim chodzi o nieprzygotowanych do pracy z nimi nauczycieli. Nauczyciele nie są w stanie powadzić efektywnych zajęć rewalidacyjnych z takimi dzieci po krótkich kursach. Bo często bywa tak, że dopiero jak do placówki trafi dziecko z orzeczeniem, dyrektor kieruje nauczyciela na specjalny kurs, czy szkolenie. Jest więc to świeża wiedza, niepoparta doświadczeniem pracy z dzieckiem jakieś dysfunkcje, czy niepełnosprawność.
Kolejnym powodem są samorządy, które z oszczędności nie zawsze wywiązują się z obowiązku opłacania takim uczniom szeregu zajęć dodatkowych, wskazanych w opiniach z poradni. Na ucznia np. z autyzmem samorząd dostaje 10 razy tyle, co na zdrowego. Bywa jednak, iż pieniądze do tych dzieci nie trafiają, bo łatane są nimi inne potrzeby szkoły. Przez to dzieciom tym nie tylko nie zapewnia się zaleconych w orzeczeniu zajęć, ale także brakuje pomocy dydaktycznych, czy odpowiedniego sprzętu.
Nastepnym argumentem przeciwko umieszczaniu dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnym w szkole masowej jest to, że często kieruje się takie dziecko na nauczanie indywidualne. Jeżeli dziecko sprawia problemy ( a tak często bywa w przypadku dzieci np. z ASD) i szkoła nie daje sobie z nimi rady, częstą praktyka jest kierowanie takiego ucznia na nauczanie indywidualne w domu. Nie przynosi to zbyt wielu korzyści dla dziecka, bo pozbawia się go możliwości integrowania się z rówieśnikami i uczenia funkcjonowania w społeczeństwie.
Kolejnym argumentem, przemawiającym za tym żeby dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych nie uczęszczały do szkoły masowej jest postawa rówieśników. Otóż uważam, że w przepełnionych szkołach, dzieci niepełnosprawne częściej narażone są na brak tolerancji, a nawet agresywne zachowania ze strony rówieśników. W szkole specjalnej albo integracyjnej, klasy są mniej przepełnione, jest więcej nauczycieli, którzy są w stanie zapewnić im bezpieczeństwo i komfort zarówno w czasie lekcji, jak i na przerwach.
Podsumowując, uważam że szkoła masowa nie jest dobrym miejscem do realizacji specjalnych potrzeb edukacyjnych dzieci. Uważam, że dzieci niepełnosprawne powinny uczyć się w szkołach specjalnych, w których dostaną profesjonalną opiekę. Jeśli już trafiają do szkoły powszechnej, to najlepiej do klas integracynych. To wcale nie przeczy idei edukacji włączającej, bo przecież będą się kontaktować ze zdrowymi rówieśnikami podczas przerw na korytarzach czy w świetlicy. Jak pisałam we wstępie decyzja, gdzie będzie uczyć się niepełnosprawne dziecko należy do rodziców tego dziecka. Jednak według mnie opinia poradni o dziecku powinna być wiążąca i powinna stać na pierwszym miejscu przed ambicjami rodziców, bo bywa, że te ambicje krzywdzą dziecko.

Literatura:
Attwood T., (2013), Zespół Aspergera. Kompletny przewodnik, Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Budzińska A., Wójcik M., (2010), Zespół Aspergera. Księga pytań i odpowiedzi, Gdańsk:
Wydawnictwo Harmonia
Taylor P.G., (2011), Spektrum zaburzeń autystycznych. Przewodnik dla początkujących. Podstawowe informacje dla rodziców i pedagogów, Warszawa: Wydawnictwo Edukacyjne Fraszka.
Winter M., (2007), Zespół Aspergera – co nauczyciel wiedzieć powinien, Warszawa: Wydawnictwo Edukacyjne Fraszka.