Analiza przypadku - trudności dydaktyczne

1. Identyfikacja problemu
Chłopiec został przyjęty do grupy w cel odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego. Wcześniej nie uczęszczał do żadnej placówki edukacyjno-wychowawczej. Był spokojnego usposobienia, życzliwy w stosunku do innych dzieci. Zauważyłam u niego trudności w rozumieniu poleceń, koncentracji uwagi. Często się zamyślał. Miał słabo rozwiniętą motorykę małą i dużą. Nie potrafił prawidłowo przeliczyć obiektów.

2. Geneza i dynamika zjawiska
Obserwowałam chłopca w trakcie zabaw swobodnych w sali i na placu zabaw, zabaw ruchowych i zajęć dydaktycznych. Analizowałam sposób jego pracy i wykonane przez niego karty pracy. Przeprowadziłam diagnozę, która wykazała niski poziom rozwoju poznawczego i intelektualnego oraz dużą dysharmonijność tego procesu.

Dane z wywiadu
Chłopiec do tej pory był wychowywany przez matkę oraz resztę rodziny. Chłopcem zajmowali się także najbliżsi przyjaciele rodziny. Matka pochłonięta była opieką nad niepełnosprawnym starszym synem. Chłopiec lubi spędzać czas z ojcem, głównie na gospodarstwie. Razem z mamą wykonuje bardzo staranne prace przestrzenne i potrafi długo skupić się w trakcie ich realizacji.

Dane z obserwacji
Chłopiec miał silną potrzebę zabawy. W trakcie zajęć koncentrował się na krótką chwilę. Siedział spokojnie na dywanie, ale nie brał udziału w zajęciach (patrzył w podłogę). Kiedy zachęcałam go do wykonania zadania, próbował wykonać polecenie, ale widać było, że nie go rozumie. Nieprawidłowo przeliczał obiekty. Nie zapamiętywał poznanych informacji. Prace plastyczne płaskie były na bardzo niskim poziomie. Z kolei prace przestrzenne na długo go zajmowały i były bardzo staranne i twórcze. Podczas zabaw ruchowych wykazywał niezgrabność. Był bardzo życzliwy i rzadko się denerwował. Chętnie bawił się z innymi dziećmi.

3. Znaczenie problemu
Problemy z koncentracją uwagi mogą się przyczynić do niepowodzeń w procesie edukacyjnym i zniechęcić chłopca do podejmowania prób. Nieharmonijny rozwój spowoduje zaburzenia w sferze poznawczej i intelektualnej.

4. Prognoza
Negatywna:
Bez wsparcia nastąpi nasilenie się trudności i niechęć do nauki. Chłopiec może utracić motywację do podejmowania działań i pokonywania trudności. Niepowodzenia w zdobywaniu kolejnych umiejętności, przyczynią się do niepowodzeń szkolnych.

Pozytywna:
Chłopiec wyrówna braki w umiejętnościach i wiadomościach. Osiągnie zadowolenie z podejmowanej aktywności, dzięki osiąganiu sukcesów w nauce. Poradzi sobie na następnych szczeblach edukacji.

5. Propozycje rozwiązań
nawiązanie współpracy z rodzicami chłopca
usprawnianie zaburzonych funkcji
Nawiązanie współpracy z poradnią psychologiczno-pedagogiczną
nawiązanie współpracy z psychologiem

6. Wdrażanie oddziaływań
Chcąc pomóc chłopcu, zaprosiłam mamę na omówienie diagnozy i zachęciłam do skontaktowania się z poradnią psychologiczno-pedagogiczną. Założyłyśmy zeszyt, w którym informowałam o trudnościach występujących w czasie zajęć i ewentualnych postępach poczynionych przez chłopca. Przekazywałam dodatkowe zadania do przepracowania w domu. Pracowałam indywidualnie z chłopcem w trakcie zajęć, prosiłam inne dzieci, aby udzielały mu pomocy. Skracałam czas pracy, kiedy wykazywał oznaki zmęczenia. W godzinach popołudniowych staraliśmy się dokończyć pracę lub proponowałam inne aktywności, aby rozwijać kompetencje matematyczne chłopca oraz kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji. Zachęcałam chłopca do podejmowania działań, udzielałam wskazówek i chwaliłam za najmniejsze postępy. Zgłosiłam chłopca do konkursu recytatorskiego, aby zaangażować go w inne działania i wzbogacić jego doświadczenia. Rozwijałam talent plastyczny, zachęcając do udział w konkursach plastycznych organizowanych na terenie placówki. Nawiązałam współpracę z psychologiem. Napisałam informacje o chłopcu, kiedy mama zgłosiła go na badanie do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zastosowałam się do zaleceń zawartych w opinii z poradni. Kolejna diagnoza wykazała znaczne postępy w rozwoju chłopca. Pomimo to, nadal obawiałam się, jak chłopiec poradzi sobie w klasie pierwszej. Zależało mi na tym, aby kolejny etap edukacji rozpoczął posiadając mocno ukształtowane umiejętności. Ponadto, nadal większość czasu poświęcał zabawie, w domu również. Zasugerowałam matce odroczenie chłopca od obowiązku szkolnego. Kobieta rozumiała decyzję, ale rodzina sprzeciwiała się temu. Zasugerowałam skorzystanie z pomocy psychologa przedszkolnego. Spotkanie po namowach doszło do skutku. Zostało udzielone jej wsparcie. W konsekwencji chłopiec został odroczony.

7. Efekty działań
Udzielane chłopcu pochwały za każdy sukces i praca indywidualna w placówce oraz w domu, przyniosły poprawę w rozwoju chłopca. Nawiązanie współpracy z poradnią, logopedą, psychologiem wpłynęło pozytywnie na nabywanie umiejętność przez chłopca. Kolejny rok w zerówce przyniósł postęp w koncentracji uwagi, posiadanych umiejętności matematycznych i motoryki małej. Chłopiec jest gotowy do podjęcia nauki w klasie pierwszej i nie mam wątpliwości, że będzie odnosił sukcesy w nauce.