Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego nauczyciela kontraktowego

SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI PLANU ROZWOJU ZAWODOWEGO
W OKRESIE STAŻU NA STOPIEŃ NAUCZYCIELA MIANOWANEGO

Imię i nazwisko: mgr Anita Szarlej

Stanowisko i miejsce zatrudnienia: nauczyciel nauczania wczesnoszkolnego
w Katolickiej Szkole Podstawowej SPSK z Oddziałami Integracyjnymi
im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Czerwiennem

Posiadane kwalifikacje:
 Tytuł magistra Pedagogiki Przedszkolnej i Wczesnoszkolnej - Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie;
 Studia podyplomowe w zakresie Oligofrenopedagogika – Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Marketingu w Chrzanowie;
 Studia podyplomowe w zakresie Żywienie Człowieka i Dietetyka – Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie.

Okres stażu: 01.09.2013r. – 31.05.2016 r.

Opiekun stażu:01.09.2013 r. – 31.08.2015 r. mgr Monika Miśkowiec;
01.09.2015 r. – 31.08.2016 r. mgr Teresa Łyś.

Wstęp
Swoją pracę w Czerwiennem rozpoczęłam w 2011r. w Szkole Specjalnej Przysposabiającej do Pracy SPSK, na stanowisku nauczyciel kształcenia specjalnego. Staż na stopień nauczyciela mianowanego rozpoczęłam dn. 1.09.2013 r. w Szkole Zawodowej Specjalnej Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich w Czerwiennem, jako nauczyciel przedmiotów zawodowych. W trakcie trwania stażu pracowałam także w Katolickiej Szkole Podstawowej Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich z Oddziałami Integracyjnymi
im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Czerwiennem, na stanowisku nauczyciela nauczania zintegrowanego.
Okres stażu był dla mnie czasem intensywnego rozwoju własnej osobowości
w wymiarze duchowym i zawodowym. Starałam się sprostać wymaganiom, jakie założyłam sobie i zawarłam w swoim planie rozwoju zawodowego. Dla mnie osobiście był to także czas wielu zmian w moim życiu i mojego własnego rozwoju – jako nauczyciela i człowieka. Przez cały czas trwania stażu poszerzałam swoją wiedzę i doskonaliłam swoje umiejętności wierząc, że wzbogaci to moje kwalifikacje pedagogiczne, podniesie efektywność moich działań edukacyjnych, a w konsekwencji posłuży podniesieniu jakości mojej pracy, a przez to pracy szkoły. Doskonaliłam znajomość prawa oświatowego w zakresie funkcjonowania szkoły oraz aktywnie uczestniczyłam w realizacji zadań ogólnoszkolnych, edukacyjnych, wychowawczych, które wynikały ze Statutu Szkoły, potrzeb szkoły oraz środowiska lokalnego. Poniżej przedstawiam moje sprawozdanie z realizacji zadań ujętych w planie rozwoju zawodowego oraz ich efekty. Jednocześnie jestem przekonana, że praca nad sobą
i swoimi dokonaniami dydaktycznymi nie dobiegła końca i wiele jeszcze rzeczy przyjdzie mi się nauczyć i doświadczyć w naszym nieustannie zmieniającym się świecie. Dzięki umiejętnościom, jakie nabyłam podczas stażu, moja praca stała się bardziej efektywna. Widoczne jest to w osiągnięciach moich uczniów zarówno w obszarze wychowawczym, terapeutycznym, jak i edukacyjnym.

WYMAGANIE I: § 7 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia
1 marca 2013 r. (Dz. U. 2013, poz. 393) Umiejętność organizacji i doskonalenia warsztatu pracy, dokonywania ewaluacji własnych działań, a także oceniania ich skuteczności i dokonywania zmian w tych działaniach.
Pierwszym krokiem podjętym w celu dobrego zorganizowania pracy w okresie stażu, było nawiązanie oraz określenie zasad współpracy z opiekunem stażu, najpierw z panią
mgr Moniką Miśkowiec, a następnie z panią mgr Teresą Łyś. Na początku roku szkolnego 2013/2014 zapoznałam się z przepisami prawa oświatowego oraz procedurami dotyczącymi awansu zawodowego nauczycieli - Rozporządzenie MEN z dnia 1 marca 2013 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz. U. 2013, poz. 393)
i z procedurą awansu zawartą w rozdziale III Regulaminu Pracowniczego (załącznik do uchwały nr 16/2011 z dnia 23 lutego 2011 r.). Wnikliwie przeanalizowałam Kartę Nauczyciela, a także Ustawę o Systemie Oświaty z dnia 7 września 1991 r. ze zmianami. Zgodnie z przepisami we wrześniu 2013 r. napisałam wniosek o rozpoczęcie stażu na stopień nauczyciela mianowanego oraz opracowałam plan rozwoju zawodowego, który został zatwierdzony przez dyrektora szkoły. Po zatwierdzeniu planu rozwoju zawodowego przystąpiłam do realizacji zamierzonych celów.

Obserwacja zajęć prowadzonych przez opiekuna stażu – poszerzanie wiedzy merytorycznej.

Przez cały okres stażu pogłębiałam wiedzę i umiejętności poprzez samokształcenie. Współpracowałam z innymi nauczycielami, nauczycielem wspomagającym, pedagogiem
i psychologiem szkolnym, a w szczególności z opiekunem stażu. W czasie odbywania stażu często korzystałam ze wskazówek dotyczących awansu zamieszczonych na edukacyjnych portalach internetowych. Wiele cennych informacji wyniosłam z uwag pohospitacyjnych, konsultacji z innymi nauczycielami ubiegającymi się o stopień nauczyciela mianowanego oraz informacji o awansie, które przekazywane były w trakcie rad pedagogicznych.

Harmonogram obserwowanych zajęć u opiekuna stażu od września 2013r. do czerwca 2015r. – mgr Monika Miśkowiec.
Lp. Data Temat hospitowanych zajęć Nauczyciel prowadzący zajęcia Klasa Przedmiot
1. 23.09.2013r. Pobudzanie do aktywności poprzez stymulację polisensoryczną. Reagowanie na pojawienie się sygnału dźwiękowego. Stymulacja zmysłu smaku. mgr Monika Miśkowiec Zajęcia indywidualne
Zajęcia indywidualne
2. 28.11.2013r. Stymulacja ruchowa wg programu Knill. Kojarzenie symbolu przestrzennego z daną czynnością. mgr Monika Miśkowiec Zajęcia indywidualne
Zajęcia indywidualne
3. 22.01.2014r. Czynności higieniczne – zabawy z wodą. Stymulacja polisensoryczna „Poranny krąg”. mgr Monika Miśkowiec Zajęcia indywidualne
Zajęcia indywidualne
4. 16.10.2014r. Tworzenie kategorii – klocki – misie. Utrwalenie ruchów celowych. Stymulacja polisensoryczna. mgr Monika Miśkowiec Zajęcia indywidualne
Zajęcia indywidualne
5. 24.03.2014r. Rozwijanie motoryki dużej – zajęcia
w stabilizatorze. Łapanie
i rzucanie piłki. mgr Monika Miśkowiec Zajęcia indywidualne
Zajęcia indywidualne

Harmonogram obserwowanych zajęć u opiekuna stażu od września 2015r. do maja 2016r. – mgr Teresa Łyś.
Lp. Data Temat hospitowanych zajęć Nauczyciel prowadzący zajęcia Klasa Przedmiot
1. 15.01.2015r. Zajęcia kulinarne – pieczemy rogaliki i kruche ciastka. Przygotowanie stanowiska pracy i składników. mgr Teresa Łyś III PDP Przysposobienie do pracy
2. 06.03.2015r. Rozwiązywanie równań pierwszego stopnia z jedną niewiadomą. mgr Teresa Łyś II
SZS Matematyka
3. 13.04.2015r. Zastosowanie twierdzenia Pitagorasa w zadań praktycznych. mgr Teresa Łyś II
SZS Matematyka
4. 08.05.2015r. Rozwiązywanie zadań tekstowych o różnym stopniu trudności. mgr Teresa Łyś III SZS Matematyka
5. 12.06. 2015r. Rozwiązywanie zadań egzaminacyjnych. mgr Teresa Łyś III SZS Matematyka

Obserwując zajęcia prowadzone przez opiekuna stażu, miałam możliwość zapoznania się z różnymi formami prowadzenia zajęć w praktyce takimi jak: nauczanie „równym frontem”, praca w grupach, dyskusja, indywidualizacja i różnicowanie wymagań. Zaobserwowałam sposób nawiązania przyjaznego kontaktu: nauczyciel – uczeń. Tego typu kontakty niejednokrotnie powodowały, że uczniowie chcieli swobodnie się wypowiadać. Nauczyłam się, w jaki sposób unikać roli wszystkowiedzącego eksperta i wypowiadać własne zdanie po wypowiedziach uczniów.
Myślę, że dzięki obserwacjom lekcji osiągnęłam umiejętność sprawnej organizacji zajęć, w której każdy wie, co i dlaczego ma zrobić. Zdałam sobie sprawę z tego, jak ogromny wpływ na poziom motywacji uczniów mają działania nauczyciela. Zaobserwowałam, że pomoc ze strony nauczyciela, zarówno przy małym, jak i dużym wyzwaniu dla ucznia zapewnia doskonałe efekty uczenia się, wzrost pewności siebie, wzrost szacunku do siebie oraz zmiany postaw i jego integralny rozwój.
Harmonogram zajęć prowadzonych w obecności opiekuna stażu i nauczycieli od września 2013r. do maja 2016r.
Lp. Data Temat hospitowanych zajęć Nauczyciel prowadzący zajęcia Klasa Przedmiot
1. 17.09.2013r. Wiemy, co to jest pogoda? – rozmowa na temat pogody
i jej elementów na podstawie obserwacji i spostrzeżeń. mgr Anita Szarlej II KSP Zajęcia zintegrowane
2. 16.12.2013r. Dlaczego lubimy Boże Narodzenie? mgr Anita Szarlej II KSP Zajęcia zintegrowane
3. 07.03.2014r. Znamy zagrożenia ze strony zwierząt dzikich i chorych. mgr Anita Szarlej II KSP Zajęcia zintegrowane
4. 12.09.2014r. Jak i dlaczego pomagamy innym? mgr Anita Szarlej III KSP Zajęcia zintegrowane
5. 05.03.2015r. Spotkanie z lekturą „Brzydkie kaczątko”. mgr Anita Szarlej III KSP Zajęcia zintegrowane
6. 20.04.2015r. Zasady bezpieczeństwa
i higieny pracy podczas użytkowania maszyn
i urządzeń gastronomicznych. mgr Anita Szarlej II
SZS Wyposażenie
i zasady bezpieczeństwa.
7. 11.06.2015r. Rodzaje umów o pracę – omówienie poszczególnych umów. mgr Anita Szarlej II
SZS Działalność gospodarcza
8. 23.03.2016r. Oznaki wiosny – szukamy darów wiosny i obserwujemy zmiany zachodzące
w przyrodzie. mgr Anita Szarlej I
KSP Zajęcia zintegrowane
9. 01.04.2015r. „Prima aprilis” – pogadanka na temat dobrych żartów
i wspólna zabawa. mgr Anita Szarlej I
KSP Zajęcia zintegrowane
10. 09.05.2016r. Rozwiązywanie
i omówienie zadań egzaminacyjnych przygotowujących do egzaminu zawodowego potwierdzającego kwalifikacje zawodowe. mgr Anita Szarlej III SZS Działalność gastronomiczna

Wszystkie zajęcia były dokładnie analizowane pod względem merytorycznym
i metodycznym. Przeprowadzenie zajęć poprzedzone było zredagowaniem konspektu lekcji. Wspólnie z opiekunem dbałam, aby każda lekcja została omówiona podczas konsultacji.
W trakcie tych spotkań analizowałam swoje mocne i słabe strony, wykorzystany materiał dydaktyczny, poziom wiedzy merytorycznej, a także aktywność i reakcje uczniów. Oceniałam przebieg przeprowadzonych zajęć, a także stopień realizacji założonych przeze mnie celów. Wymiana spostrzeżeń z opiekunem stażu okazała się doświadczeniem bardzo przydatnym
w pracy nad kształtowaniem umiejętności nauczania. Dzięki temu nauczyłam się eliminować błędy i prawidłowo prowadzić zajęcia, a wnioski do realizacji uwzględniałam przy planowaniu dalszej pracy.

Doskonalenie warsztatu i metod pracy
Przez cały okres trwania stażu na bieżąco poszerzałam swoją wiedzę i umiejętności. Brałam udział w rożnych formach doskonalenia zawodowego, proponowanych przez organ prowadzący – Stowarzyszenie Przyjaciół Szkół Katolickich i instytucje działające na rzecz edukacji. Doskonaląc warsztat pracy korzystałam także z innych źródeł, min. z fachowej literatury, stron internetowych, doświadczeń innych nauczycieli itp. Za priorytetowe zadanie, które było dla mnie punktem wyjścia do odnoszenia sukcesów w pracy zawodowej uznałam doskonalenie warsztatu i metod pracy. Szukałam, więc takich form doskonalenia, które byłyby pomocne w wykonywaniu mojej pracy i równocześnie doskonaliłyby ją, jak również podwyższałyby jakość pracy w szkole, w której pracuję.
W okresie odbywania stażu brałam udział w następujących formach doskonalenia zawodowego:
• Szkolenie ewaluacyjne: „System Ewaluacji Oświaty” – Czerwienne, 24.05. 2014 r.
• „Jak pracować z uczniem trudnym?” – prowadzący Jolanta i Krzysztof Kraśniewscy – Czerwienne, 19.12.2014 r.
Wyżej wymienione szkolenia były dla mnie bardzo interesujące i wartościowe, a zdobytą na nich wiedzę wykorzystuję w mojej pracy zawodowej.
Poszerzając swoje wiadomości i umiejętności uczestniczyłam w następujących spotkaniach formacyjno-szkoleniowych organizowanych przez organ prowadzący SPSK:
• 07.09.2013 r. – „Integralny rozwój nauczyciela i ucznia” – cykl wykładu p. Ewy Storożyńskiej: „Matka Boża Łaskawa, a cud nad Wisłą”,
• 01.02.2014 r. – „Wiara, Kościół, człowiek, a współczesne człowieczeństwo” –
dr Mieczysław Guzewicz,
• 22.03.2014 r. –„Prawda o in vitro i naprotechnologii” – ks. Prof. Dr hab. Piotr Morciniec,
• 25.10.2014 r. – „Męskość i ojcostwo w ujęciu biblijnym” - dr Mieczysław Guzewicz,
• 31.01.2015 r. – „O potrzebie edukacji symbolicznej, Dlaczego ważne są w wychowaniu symbole, mity i rytuały?” – ks. prof. Andrzej Draguła,
• 09.05.2015 r. – „Prawda o człowieku postawą procesu wychowawczego” – ks. dr Marek Studenski,
• 19.09.2015 r. – „Miłość małżeńska. Więź małżeńska, a wychowanie” – dr inż. Jacek Pulikowski,
• 21.11.2015 r. – „Prawda fundamentem wychowania. Współczesny spór o prawdę. Dialog jako komunikowanie się oparte na prawdzie” – dr Stanisław Sławiński,
• 13.02.2016 r. – „Wychowanie jest przede wszystkim obdarzaniem człowieczeństwem – obdarzaniem dwustronnym. Wychowanie – duchowym rodzeniem człowieka” – Andrzej Urbaniak.
Wszystkie szkolenia formacyjne były dla mnie bardzo ważne i wartościowe. Każde szkolenie formacyjne poprzedzone było Msza św. i adoracją, w których czynnie i aktywnie uczestniczyłam. Bardzo się cieszę, że jest taka możliwość, by wspólnie adorować Pana Boga słowem i śpiewem.
Kilka wykładów szczególnie mnie zainteresowało. Pierwszym wykładem, do którego wracam często myślami, gdyż jest mi on bliski to wykład ks. prof. dr hab. Piotra Morcinca,
w którym przybliżył on prawdę o in vitro i naprotechnologii. Przyznam, że do tej pory brakowało mi argumentów w rozmowie na temat metody in vitro. Czułam wewnętrzny sprzeciw, nie akceptowałam tej metody. Teraz, kiedy mam konkretną wiedzę potrafię bronić swojego zdania. Mówię też innym o naprotechnologii, szczególnie znajomym, którzy od dłuższego czasu starają się o potomstwo. Dziękuję Bogu, że dane mi było zostać mamą, ale sama borykam się z ciężką dla mnie i mojego męża sytuacją, ponieważ pragniemy po raz kolejny zostać rodzicami. Wierzę głęboko, że póki mam siłę, wiarę i nadzieję oraz dzięki modlitwie Pan Bóg spełni nasze pragnienie, a wiedza którą posiadłam podczas tego cennego wykładu pozwoli mi na przezwyciężanie napotkanych przeszkód na swojej drodze życiowej.
Kolejnym ważnym dla mnie wykładem była prelekcja pana dr Mieczysława Guzewicza na temat męskości i ojcostwa w ujęciu biblijnym. Pan Guzewicz uświadomił mi, jak ważne jest dbanie o małżeństwo. Podkreślił, że problemy w małżeństwie, a zarazem
w rodzinie, związane są z kryzysem męskości. Wszelkie kłopoty w związkach małżeńskich
z jednej strony wynikają ze słabnięcia więzi małżonków z Jezusem, z zaniedbywania istoty sakramentalności, głównie z lekceważenia wspólnej modlitwy, a z drugiej strony związane
są z uleganiem atakom wewnętrznym. Wykładowca zwrócił uwagę na fakt, iż to właśnie mężczyzna ma być tym, który czuwa nad jakością relacji z Bogiem, zarówno w małżeństwie, jak i w rodzinie. To mężczyzna pilnuje praktyk religijnych, mobilizuje żonę i dzieci do rozwoju duchowego oraz broni najbliższych przed działaniami tych, którzy chcą zaszkodzić rodzinie. Mężczyzna musi być tym, który daje świadectwo prawdzie, nie żyje w kłamstwie
i nie odwraca się od Boga. Ponadto pełen ideał męskości musi się wyrażać w postawie służenia wobec ludzi, których Bóg stawia na drodze w wielu okolicznościach. Swoimi spostrzeżeniami na temat tego wartościowego wykładu podzieliłam się z mężem. Na początku sceptycznie do tego podchodził, ale po dłuższej rozmowie zrozumiał jak ważną rolę odgrywa w swoim życiu, w życiu Naszej rodziny.
Ostatnim wartościowym dla mnie wykładem był wykład dr inż. Jacka Pulikowskiego na temat więzi małżeńskiej i wychowania. Często stawiamy sobie pytanie: Od czego zależy nasze szczęście? Kiedy możemy być szczęśliwi? Pan Pulikowski uświadomił mi podczas swojego wykładu, że szczęście małżonków zależy od modlitwy. To ona właśnie przybliża do siebie małżonków. Ludzie, którzy codziennie się ze sobą modlą są bardzo związani i dzięki temu łatwiej rozwiązują problemy i spory. To do Pana Boga małżonkowie zwracają się
z pomocą. Można zatem stwierdzić jednoznacznie, że szczęśliwi jesteśmy wtedy, gdy możemy być ze sobą w każdej chwili, nawet podczas modlitwy. Każda kobieta jest szczęśliwa w roli matki i żony, a każdy mężczyzna jest szczęśliwy w roli ojca i męża. Zatem nasze szczęście zależy od nas samych i od wspólnej modlitwy.
W trakcie stażu ukończyłam studia podyplomowe na Uniwersytecie Rolniczym im. Hugona Kołłątaja w Krakowie, w zakresie Żywienie Człowieka i Dietetyka. Studia te dały mi możliwość zdobycia gruntownej wiedzy potrzebnej do nauczania przedmiotów zawodowych w Szkole Specjalnej Zawodowej – Kucharz. W październiku 2015 r. rozpoczęłam studia podyplomowe w zakresie Zarządzanie Oświatą – w Małopolskim Centrum Edukacji
w Nowym Targu, które ukończyłam w czerwcu bieżącego roku. Podjęte studia pomogły mi spojrzeć na moją pracę trochę z innej perspektywy. Wiedza i doświadczenie, które zdobyłam na studiach podyplomowych zawsze stanowiły solidną bazę w większości moich działań zawodowych. Wymienione przeze mnie formy doskonalenia zawodowego, nie tylko wzbogaciły moją wiedzę i doświadczenie, ale także rozwinęły umiejętności oraz poszerzyły możliwości zawodowe i interpersonalne. Dzięki nim nieustannie rozwijam także swoją pasję. Zdobytą wiedzę wdrażałam i wykorzystywałam, biorąc pod uwagę potrzeby i możliwości moich uczniów.
W pełni i z zaangażowaniem uczestniczyłam w pracach związanych z realizacją podstawowych funkcji szkoły. Biorąc udział w Radach Pedagogicznych przedstawiałam wnioski z przeprowadzonej ewaluacji wewnętrznej oraz analizę umiejętności, postępów
i trudności moich uczniów. Dzięki uczestniczeniu w Radach Pedagogicznych, a zwłaszcza
w części formacyjnej, głębiej poznałam zasady, według których funkcjonuje Szkoła Katolicka. Zrozumiałam, jak ważna jest moja osobista formacja duchowa. Uświadomiłam sobie bardzo wiele rzeczy, a w szczególności to, że kiedy dzielę się z innymi nauczycielami swoimi wątpliwościami i przemyśleniami, to łatwiej przychodzi mi rozwiązywanie moich problemów, zarówno tych zawodowych, jak i osobistych. Ponadto brałam udział w dyżurach konsultacyjnych dla rodziców, podczas których przekazywałam im szczegółowe informacje dotyczące specyficznych trudności w uczeniu się ich dzieci, a także konkretne, indywidualne wskazówki do pracy z ich dzieckiem w domu.
Dobieranie odpowiednich form i narzędzi w procesie sprawdzania oraz oceniania uczniów.
Starania o stopień nauczyciela mianowanego motywowały mnie do ustawicznego samokształcenia się i doskonalenia swoich kompetencji. Organizując i doskonaląc swój warsztat pracy samodzielnie przygotowywałam różne pomoce dydaktyczne, takie jak: karty pracy, karty do ćwiczeń grafomotorycznych, wiersze, obrazki, a także materiały dla uczniów z dysfunkcjami, zarówno w klasach I-III szkoły podstawowej, jak i w Szkole Specjalnej Zawodowej. Prowadziłam karty obserwacji dzieci, które umożliwiły mi określenie stopnia posiadanej przez nich wiedzy i umiejętności oraz pozwoliły śledzić rozwój swoich podopiecznych. Dokonywałam również diagnozy dzieci oraz analizę i podsumowanie wyników diagnozy. Diagnozę wstępną przeprowadzałam zawsze na początku każdego nowego roku szkolnego, a końcową pod koniec maja. Dokonywałam także okresowego diagnozowania osiągnięć edukacyjnych wychowanków. Następnie przygotowywałam informację dla rodziców dotyczącą osiągnięć dziecka. Dzięki przeprowadzonej diagnozie mogłam ocenić postępy moich uczniów, dokonać ewaluacji podjętych działań i je modyfikować jeśli nie przynosiły zamierzonych rezultatów.
Samoocena działalności dydaktycznej – określenie mocnych i słabych stron własnej pracy.
Przez cały okres stażu aktywnie uczestniczyłam w pracach szkoły związanych z realizacją zadań dydaktycznych, opiekuńczych i wychowawczych lub innych wynikających ze Statutu
i potrzeb szkoły. Pojawiające się nowe zadania w trakcie trwania stażu wpływały pozytywnie zarówno na rozwój mojej osoby, jak i na bieżące potrzeby szkoły oraz środowiska lokalnego. Wywiązując się z powierzonych mi zadań podnosiłam jakość własnej pracy, a tym samym pracy szkoły. Celem moich działań wychowawczych, dydaktycznych i opiekuńczych w pracy z uczniami był i jest ich wszechstronny rozwój, przygotowanie ich do dalszej nauki
i ukształtowanie właściwych postaw. Starałam się na bieżąco wzbogacać swój warsztat pracy.
Dokonując ewaluacji własnych działań i oceniania ich skuteczności pomocna dla mnie była ankieta Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół katolickich, gdzie miałam możliwość refleksji nad następującymi obszarami mojego rozwoju integralnego:
• troska o własny rozwój,
• realizacja zadań dydaktyczno-wychowawczych,
• realizacja programu wychowawczego,
• stosunek do uczniów,
• stosunek do rodziców,
• aktywność społeczna,
• praca z uczniami niepełnosprawnymi,
• promocja placówki,
• unowocześnienie warsztatu pracy,
• troska o bazę materialną.
Ewaluacji własnych działań dokonałam również poprzez indywidualne rozmowy
z uczniami i rodzicami oraz analizę arkuszy obserwacji. Dokumentowałam analizę prac dzieci poprzez karty pracy, zeszyty ćwiczeń, sprawdziany oraz różnego rodzaju prace. Następnie wyciągałam wnioski, które wdrażałam do dalszej pracy. W okresie stażu prowadziłam dokumentację zgodnie z obowiązkami nauczyciela przedmiotów zawodowych i nauczania zintegrowanego. Uczestniczyłam w pracach zespołu ewaluacyjnego na terenie placówki.
W tym celu sporządziłam ankiety dla rodziców, uczniów i nauczycieli, które dotyczyły indywidualnych potrzeb dziecka i zadowolenia z podejmowanych działań, form i metod pracy. Pod koniec ewaluacji wewnętrznej szkoły sporządziłam sprawozdania końcowe, które przedstawiłam na Radach Pedagogicznych.
Przez cały okres stażu starałam się krytycznie oceniać swoją pracę nauczyciela
i wychowawcy. Szukałam nowych sposobów i form przekazywania wiedzy. Gdy obserwowałam, że uczniowie mają problemy z opanowaniem pewnych partii materiału, szukałam nowych rozwiązań. Ponieważ wielu uczniów, szczególnie słabych miało problemy z nabywaniem umiejętności edukacyjnych, starałam się im to ułatwić stosując często na lekcjach metody nauczania wykorzystujące różne formy zabawy, np. gry edukacyjne, dramę, zabawy pantomimiczne itp.

Praca z uczniem niepełnosprawnym oraz mającym trudności w nauce.
Istotnym elementem pracy nauczyciela jest stały kontakt z rodzicami lub opiekunami uczniów, ale także z samymi uczniami. Indywidualne spotkania pozwalały mi na systematyczny monitoring zachowania i postępów dziecka oraz na wyjaśnienie i pomoc
w przypadku jakichkolwiek problemów. Na wywiadówkach oprócz bieżących spraw dydaktyczno-wychowawczych, znajdowałam jeszcze czas na dłuższą rozmowę z rodzicami, chcąc w ten sposób ułatwić im zrozumienie niektórych problemów z dzieckiem i wyjaśnić relacje: rodzic-dziecko-nauczyciel, czy podzielić się z nimi wiedzą o zagrożeniach, jakie czyhają na ich dzieci.
Nabyłam także nowe wiadomości w zakresie edukacji osób z niepełnosprawnością intelektualną. Umiejętności i wiedza, którą uzyskałam pozwoliły mi trafniej diagnozować swoich wychowanków i pomóc im. Zrozumiałam, iż proces kształcenia młodzieży i dzieci
w wieku szkolnym wymaga ciągłego doskonalenia, dlatego w kolejnych latach planuje wzbogacić swoją wiedzę i podnieść kwalifikacje, które umożliwią mi pracę
z uczniami z różnymi zaburzeniami i dysfunkcjami. Praca z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną wymaga konieczności poznania ogólnych właściwości psychofizycznych ucznia. Efekty działalności dydaktycznej zależą bowiem od tego, w jakim zakresie i stopniu nauczyciel uwzględni specyficzne właściwości procesu uczenia się ucznia niepełnosprawnego intelektualnie i ucznia mającego trudności w nauce. Szczególną uwagę zwracałam na sposób wykorzystania czasu w trakcie zajęć, rodzaj stosowanych metod i form pracy z uczniami oraz indywidualizację procesu nauczania z uwzględnieniem uczniów słabszych. Pomagałam uczniom mającym problemy natury edukacyjnej, ale także i wychowawczej. Wiele cennych rad w ich rozwiązywaniu uzyskałam od opiekuna stażu, nauczycieli wychowawców, pedagoga i psychologa szkolnego, z którymi na bieżąco współpracowałam. Z nauczycielem wspomagającym opracowywałam indywidualne programy edukacyjno-terapeutyczne dla uczniów niepełnosprawnych oraz dokonywałam ich analizy pod kątem umiejętności, które uczniowie mogli opanować i skutecznie podejmować.
W ramach Europejskiego Funduszu Społecznego uczestniczyłam w projekcie współfinasowanym przez Unię Europejską – „Szansa dla każdego.” Podczas projektu prowadziłam dodatkowe zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla uczniów mających trudności w uczeniu się. Prowadziłam także dodatkowe zajęcia dla uczniów, którzy przystępowali do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe – Kucharz. Każdemu uczniowi służyłam pomocą i radą. Dzięki wspólnej pracy, uczniom łatwiej było przyswajać trudną do tej pory wiedzę. Osiągaliśmy wspólny sukces, który motywował mnie do dalszych działań.
Prezentacja dorobku i umiejętności uczniów.
Ważnym dla mnie zadaniem było inspirowanie uczniów do rozwijania ich zainteresowań i zdolności. Zachęcałam nie tylko uczniów, ale także ich rodziców do brania udziału w konkursach oraz tworzeniu wraz ze swoimi dziećmi prac plastycznych. Dzięki temu mogły one rozwijać swoje zdolności i umiejętności plastyczne oraz muzyczne. Udział
w dodatkowych zajęciach świetlicowych dał moim podopiecznym możliwość do przygotowania się i przystąpienia do różnego rodzaju konkursów szkolnych i pozaszkolnych, gdzie odnieśli sukcesy, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Przygotowując uczniów do konkursów, przekazywałam im swoją wiedzę i doświadczenie, które uzyskałam w różnych formach doskonalenia oraz poprzez własne zainteresowania, samokształcenie
i doświadczenie. Rozwijanie aktywności i motywacji dzieci oraz rodziców do uczestnictwa
w konkursach szkolnych i pozaszkolnych, dawało mi ogromną satysfakcję. Biorąc udział
w różnego rodzaju konkursach, każdy z wychowanków mógł odnieść sukces. Udział dzieci
w konkursach zawsze spotyka się z dużym oddźwiękiem, służąc nie tylko rozwijaniu ich zdolności, ale przede wszystkim służąc ich aktywizacji, realizacji ich zainteresowań
i umożliwiając im zdrową rywalizację z rówieśnikami. Biorąc udział w licznych konkursach muzycznych i plastycznych, dzieci poszerzały swą wiedzę na różne tematy oraz swoimi osiągnięciami promowały szkołę w środowisku lokalnym.
Przygotowywałam uczniów do udziału w następujących konkursach plastycznych
i muzycznych, którzy zdobyli liczne osiągnięcia:
 nagroda w konkursie plastycznym dla klasy II w XX Festiwalu Papieskim w Białym Dunajcu – 22.10.2013r.,
 wyróżnienie dla grupy śpiewaczej z klasy II w XX Festiwalu Papieskim w Białym Dunajcu – 22.10.2013r.,
 wyróżnienie dla zespołu wokalnego w kategorii klas I-III w I Powiatowym Konkursie Pieśni Patriotycznej i Żołnierskiej im. Feliksa Gwiżdża w Odrowążu – 11.11.2013r.,
 III miejsce dla Gabrieli Mazurskiej i Marioli Borowicz w kategorii klas I-III – Duet
w I Powiatowym Konkursie Pieśni Patriotycznej i Żołnierskiej im. Feliksa Gwiżdża
w Odrowążu – 11.11.2013r.,
 udział uczniów w szkolnym konkursie plastycznym „Najsmerfniejszy pojazd” – 12.11.2013r.
 udział w konkursie „Czysta woda – zdrowie życie” w Nowym Targu – 17.12.2013r.,
 III miejsce w kategorii klas I-III dla zespołu wokalnego „Bachledówka” w XI Gminnym Konkursie Pieśni Religijnej „Śpiewajmy Panu” w Starem Bystrem – 08.05.2014r.,
 uczestnictwo w turnieju mikołajkowym „Baw się razem z nami” w Cichem – 2013r.,
 udział uczniów kl. II w V Festiwalu Piosenki Religijnej w roku kanonizacji Jana Pawła II w Stanisławiu Górnym – 18.06.2014r.,
 II miejsce dla grupy śpiewaczej w XXI Festiwalu Papieskim w Białym Dunajcu – 22.10.2014r.,
 udział w konkursie plastycznym w XXI Festiwalu Papieskim w Białym Dunajcu – 22.10.2014r.,
 wyróżnienie dla Gabrieli Mazurskiej i Marioli Borowicz w kategorii klas I-III – Duet
w II Powiatowym Konkursie Pieśni Patriotycznej i Żołnierskiej im. Feliksa Gwiżdża
w Odrowążu – 06.11.2014r.,
 udział w „Szkolnym happeningu – Dzień czystego powietrza” – 17.11.2014r.,
 I miejsce dla klasy II w Szkolnym Konkursie Czystości – 25.02.2014r.,
 I miejsce dla zespołu „Mini Bachledówka” w II Międzyszkolnym Konkursie Kolęd
i Pastorałek „Niech kolęduje z nami cały świat!” – 23.01.2015r.,
 udział w II Podhalańskim Konkursie Czytelniczym Gwarowych Tekstów Literatury Regionalnej „Góralskie Cytanie” – 03.06.2015r.,
 wyróżnienie w etapie gminnym dla Szkoły i Przedszkola Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich w Czerwiennem w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficzno-Literackim „Korowód Świętych” – 17.11.2015r.,

WYMAGANIE II: § 7 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia
1 marca 2013 (Dz. U. 2013 r. poz. 393). Umiejętność uwzględniania w pracy potrzeb rozwojowych uczniów, problematyki środowiska lokalnego oraz współczesnych problemów społecznych i cywilizacyjnych.
Szkoła jest miejscem dobrych relacji międzyludzkich, w którym dziecko czerpie radość z zabawy i nauki. Dwa najbliższe dziecku środowiska wychowawcze, czyli rodzina
i szkoła mają decydujący wpływ na rozwój młodego człowieka. Wpływ ten jest tym korzystniejszy, im częściej nauczyciele i rodzice nawiązują ze sobą bliskie kontakty i skłonni są do wzajemnej współpracy. Spotkania takie jak Dzień Rodziny, organizowany corocznie
w naszej szkole, w którym biorę aktywny udział, integrują dzieci, rodziców oraz pracowników, dają wiele radości i zadowolenia. Zasadniczym celem tych spotkań jest integracja grupy, rodziców, wspólna zabawa na świeżym powietrzu oraz promowanie szkoły
w środowisku lokalnym. Rodzice, bliżsi i dalsi krewni dziecka bardzo chętnie biorą udział
w proponowanych zabawach, wszelkiego rodzaju konkursach, grach ruchowych, zabawach przy muzyce itp.
Uwzględniając potrzeby rozwojowe uczniów byłam zawsze do dyspozycji ich rodziców, starałam się być dla nich źródłem solidnej wiedzy teoretycznej i praktycznej. Prowadziłam rozmowy indywidualne, konsultacje oraz byłam z nimi w stałym kontakcie telefonicznym. Prowadziłam zebrania grupowe, a także zajęcia otwarte dla rodziców, których celem była integracja wspólnych oddziaływań i zaprezentowanie rodzicom sposobów pracy
z dziećmi. Bardzo ważne dla mnie było także przekazywanie pozytywnych informacji na temat swoich uczniów. Cieszyło mnie, kiedy mogłam podzielić się radosnymi informacjami dotyczącymi postępów w rozwoju lub zachowaniu moich wychowanków. W czasie zebrań, które były ważnym elementem współpracy z rodzicami przedstawiłam:
• plan współpracy z rodzicami,
• książki, na których dzieci miały pracować przez 10 miesięcy,
• organizację na dany rok szkolny,
• harmonogram imprez i uroczystości szkolnych.

Zwracałam również uwagę na rozwój dzieci w wieku, w którym były oraz na ich umiejętności, omawiałam bieżące sprawy dydaktyczno-wychowawcze .

Z kolei indywidualne spotkania pozwalały na systematyczny monitoring zachowania
i postępów dziecka oraz na wyjaśnienie i pomoc w przypadku jakichkolwiek problemów. Podczas indywidualnych spotkań przekazywałam rodzicom informacje o dziecku dotyczące diagnozy szkolnej, którą prowadziłam. Z przeprowadzonych zebrań sporządzałam notatki,
a rodzice podpisywali listę obecności. Wszelkie rozmowy indywidualne z rodzicami dokumentowałam w dzienniku zajęć. Jako wychowawca klasy stosowałam różnorodne formy i metody pracy, które miały na celu integrację środowiska szkolnego. Zintegrowanie rodziców ze społecznością szkolną jest bardzo ważne. To rodzice decydują, co dzieje się
z dzieckiem, a pozyskanie ich zaufania i współpracy daje gwarancję sukcesu. W ramach integracji rodziców ze środowiskiem szkolnym starałam się włączać rodziców dzieci
w przygotowania i realizację wielu uroczystości. Dzięki różnym formom współpracy
z rodzicami mogłam lepiej poznać potrzeby dzieci, przyczyny ich zachowań
i ich zainteresowania. Dbałam o to, aby moi podopieczni czuli się bardzo dobrze wśród swoich kolegów i koleżanek, by akceptowały siebie nawzajem, darząc się szacunkiem, życzliwością i zaufaniem. Wraz ze swoimi uczniami zaprosiłam rodziców na zajęcia otwarte, które dotyczyły propagowania zdrowego stylu życia. Zajęcia miały charakter teoretyczny
i praktyczny. Polegały one na przybliżeniu dzieciom i ich rodzicom zdrowego odżywiania się. Wspólnie z rodzicami uczniów przygotowaliśmy pyszne i zdrowe kanapki, którymi poczęstowaliśmy społeczność klas I-II na Bachledówce. Podczas tych zajęć każdy z rodziców mógł zaobserwować jak jego dziecko współdziała i współpracuje w grupie i jak wyglądają jego relacje z rówieśnikami.
Wielokrotnie w trakcie stażu uczestniczyłam wraz z klasą w działaniach mających wpływ na lokalne środowisko m.in. brałam udział w corocznej akcji „Sprzątanie Świata”, poprzez zaangażowanie uczniów w oczyszczanie terenów Czerwiennego. Swoim uczniom zwracałam uwagę na to, jak ważną rolę odgrywa segregacja śmieci. Poprzez zbiórkę pieniędzy, odzieży, nakrętek wraz ze swoimi uczniami zrealizowałam akcje charytatywne uwrażliwiające na potrzeby chorych, biednych i potrzebujących. Dzięki zaangażowaniu rodziców oraz własnym pozyskiwałam fundusze pozwalające sfinansować wyjazdy dzieci z uboższych rodzin na wycieczki klasowe oraz zakup materiałów potrzebnych dla ucznia.
Dzieliłam się z rodzicami ciekawymi artykułami z zakresu pedagogiki i psychologii. Na rzecz pedagogizacji rodziców przygotowywałam materiały, których tematyka dotyczyła bieżących potrzeb płynących z funkcjonowania dzieci w szkole. Informacje te przekazywane były rodzicom podczas zebrań ogólnych. Były to ważne i aktualne tematy, które wywoływały duży pozytywny oddźwięk wśród rodziców. Podejmowane przeze mnie działania na rzecz pedagogizacji rodziców związane było z następującą tematyką:
• zdrowego odżywiania się,
• wpływu mediów na życie dziecka,
• kar i nagród w wychowaniu dziecka.

Zawsze dbałam o to, aby moja współpraca z rodzicami układała się jak najlepiej, by rodzice byli moimi partnerami w pracy wychowawczej. Powołując się na Program Wychowawczy Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich oraz misję szkoły w trakcie mojego stażu dążyłam do tego, żeby uczniowie czuli się w szkole jak w domu, gdzie panuje wzajemne zaufanie, przyjazna uczniowi atmosfera miłości oraz bliska obecność Pana Jezusa, któremu mogą powierzyć swoje smutki i radości. Służyły temu między innymi przeżywane wspólnie uroczystości klasowe tj.: wigilia, urodziny, zabawy towarzyskie, rekolekcje, itp. Na bieżąco współpracowałam z rodzicami, a także zachęcałam ich do wspólnego uczestniczenia w różnego rodzaju działaniach. W ciągu stażu, jako wychowawca klasy, starałam się poznać środowisko lokalne dzieci. Obserwowałam moich wychowanków na zajęciach, spacerach,
a także na wszelkiego rodzaju wycieczkach, czy też uroczystościach szkolnych. W poznaniu współczesnych problemów cywilizacyjnych moich wychowanków oraz ich środowiska pomagały mi nie tylko rozmowy z rodzicami, ale także z samymi dziećmi. Indywidualne rozmowy z rodzicami przybliżały mi sytuację rodzinną dziecka i relacje panujące w jego najbliższym otoczeniu. W dużym stopniu opierałam się w swojej pracy na obserwacji dzieci, ich funkcjonowaniu w grupie, postępów w rozwoju i stopniu przyswajania wiedzy
i umiejętności. Duży walor poznawczy miała dla mnie analiza prac dzieci, którą przeprowadzałam systematycznie. Dodatkowo jako wyznaczniki w realizacji zadań szkoły służyły mi: roczny plan pracy szkoły oraz wnioski z rad pedagogicznych. Pomocne
w doborze tematyki działań wychowawczych były również propozycje rodziców uczniów, którzy zwrócili uwagę na istnienie potencjalnych zagrożeń i konieczność podjęcia działań profilaktycznych. Nie bez znaczenia okazała się także wymiana doświadczeń i konsultacje
z innymi nauczycielami. Dzięki temu poznałam sytuację socjalną dzieci uczęszczających do naszej szkoły, a także poznałam problemy, jakie występują w środowisku. Zaobserwowane przeze mnie wątpliwości wśród moich wychowanków rozwiązywałam poprzez rozmowy
z nimi na spotkaniach indywidualnych. Starałam się na bieżąco rozwiązywać grupowe nieporozumienia. Wielokrotnie były przeprowadzane pogadanki na temat akceptacji, indywidualności, integracji, agresji, przemocy i bezpieczeństwa. Przygotowywałam wszelkiego rodzaju referaty o charakterze informacyjnym, aby wizualnie odzwierciedlić treści pogadanki.
Poznanie środowiska uczniów i ich sytuacji rodzinnej wpłynęło korzystnie na współpracę zarówno z dziećmi, jak i z ich rodzicami. Nastąpiła integracja środowiska rodzinnego ze szkołą. Wypracowałam wraz z rodzicami pomysły na rozwiązywanie ewentualnych problemów. Zdobyłam zaufanie w relacji dziecko - nauczyciel, rodzic- nauczyciel. Wzrosła świadomość rodziców na temat zadań i funkcji szkoły. Wszystkie te działania, które podjęłam wpłynęły na podniesienie jakości zarówno mojej pracy, jak i pracy szkoły.

Uczestnictwo w realizacji zadań ogólnoszkolnych, edukacyjnych, wychowawczych
i opiekuńczych lub innych wynikających ze statutu oraz specyfiki, typu i rodzaju szkoły.

Realizacja zadań wychowawczo-opiekuńczych.

Przez cały okres mojego stażu obejmujący okres 2 lat i 9 miesięcy organizowałam samodzielnie oraz z pomocą koleżanek różnego rodzaju uroczystości szkolne i akademie mające na celu integrację z rówieśnikami, zapoznawanie się z tradycjami oraz wdrożenie do aktywnego życia szkoły rodziców. Oprócz uroczystości z udziałem całej społeczności szkolnej organizowałam również wycieczki, konkursy oraz koncert charytatywny w kościele na Bachledówce w Czerwiennem. W tym celu tworzyłam scenariusze uroczystości
i dekoracje, a także przygotowałam dzieci do różnych konkursów szkolnych
i pozaszkolnych (szczegółowe dane dotyczące konkursów zarejestrowałam w wymaganiu
I - prezentacja dorobku i umiejętności uczniów).
Uroczystości i akademie szkolne w latach 2013-2016:
 Rocznica agresji sowieckiej na Polskę,
 Dzień Edukacji Narodowej,
 „Jan Paweł II” – Papież Dialogu,
 Rocznica odzyskania przez Polskę Niepodległości,
 Zabawa andrzejkowa,
 Wigilia klasowa,
 Dzień Babci i Dziadka,
 Bal karnawałowy,
 Pierwszy dzień wiosny,
 Ognisko integracyjne,
 Święto patronalne – Stefan Kardynał Wyszyński,
 Święto Rodziny,
 Pielgrzymka Integracyjna z Bachledówki do Ludźmierza,
 Dzień Czystego Powietrza,
 Konstytucja 3 Maja.

Organizacja uroczystości rodzinnych miała za zadanie integrować wszystkich rodziców z całej szkoły, rozwijać umiejętności współdziałania w zespole, postawy koleżeńskie, uczyć przestrzegania zasad i reguł zabaw. Przygotowane uroczystości i zabawy dla dzieci były okazją do stwarzania wspólnej, radosnej zabawy, dobrego samopoczucia, integrowania się z rówieśnikami i kolegami z innych grup, czerpania radości z posiadanych umiejętności, budzenia wiary we własne możliwości oraz miały wpływ na rozwój zainteresowań, uczyły tolerancji i zgodnego współdziałania w zespole. Przez cały okres stażu współpracowałam w zespole wychowawczym, opracowując Plan pracy wychowawczej dla szkoły podstawowej na dany rok szkolny. Uwzględnialiśmy w nim zadania wynikające
z formacji. Były to następujące tematy: „Nie lękaj się swoich słabości”, „W ramionach Miłosiernego Ojca”, „Duchowe porządki – jak zrobić miejsce dla Pana Boga w naszym życiu”, „Ja, Ty, My i Bóg”.
Integralny rozwój nauczyciela prowadzący do syntezy kultury, wiary, życia.

Rozwój własnej osobowości w wymiarze formacji duchowej i intelektualnej.
Każdy swój dzień wspólnie ze swoją rodziną rozpoczynam i kończę modlitwą. Razem z moim mężem i z moją córką modlimy się modlitwami: „Ojcze nasz...”, „Zdrowaś Maryjo...” i „Anioł Pański...”. Staram się urozmaicić codzienną modlitwę, aby w przyszłości moja córka wiedziała, że można chwalić Boga na wiele sposobów i mogła się tym podzielić
z innymi. Wychwalamy Boga nie tylko słownie, ale także piosenką, czy też krótkim wierszykiem. Zainspirowała mnie do tego książka ks. Tadeusza Dejczera pt.: Rozważania
o wierze, (rozdział V – Modlitwa jako aktualizacja wiary). Problem modlitwy jest problemem centralnym każdego chrześcijanina. To właśnie z niej dowiedziałam się, że modlitwy trzeba się ciągle uczyć, a modlić się możemy w różnoraki sposób. Modlitwa to nie tylko modlitwa słowa, w której wyrażamy Bogu naszą wdzięczność, czy prosimy o świętość, modlitwa to również myśl skierowana w stronę Boga. Często wspólnie z mężem i córką czytamy fragmenty „Biblii dla Dzieci” i „Pisma Świętego”, po których córka zadaje pytania i staramy się wspólnie odnaleźć na nie odpowiedzi.
W swoim życiu duchowym regularnie uczestniczyłam w nabożeństwach różańcowych, majowych, czerwcowych, w Gorzkich Żalach i w Drodze Krzyżowej. Brałam udział także
w spotkaniach formacyjnych Rady Pedagogicznej. Grupy dzielenia, które mają miejsce na tych spotkaniach dały mi możliwość lepszego poznania siebie i moich współpracowników. Był to czas na chwilowe zatrzymanie się i przemyślenie słów, które wypowiada do nas Bóg. Formacja opierała się nie tylko na tekstach ewangelicznych, ale również na fragmentach
z Programu Wychowawczego SPSK. Dzięki temu miałam możliwość odkrywać na nowo misję Szkoły Katolickiej. Corocznie podczas wakacji z całą rodziną uczestniczyłam
w rekolekcjach w Mikoszewie i w Czarnej Górze. Był to czas ważny zarówno dla mnie, jak
i dla mojej rodziny.
Czas stażu był dla mnie okazją, by z moimi uczniami uczestniczyć w modlitwie na Anioł Pański. Uczestniczyłam w szkolnych Mszach świętych w intencji beatyfikacji Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Każdego roku czynnie uczestniczyłam z uczniami
w rekolekcjach adwentowych i wielkopostnych. Miałam okazję prowadzić te rekolekcje
i zawsze było to dla mnie ogromne przeżycie i odpowiedzialność.
Za wstawiennictwem Świętego Jana Pawła II codziennie dziękuję za każdy miniony dzień i proszę o łaski dla całej mojej rodziny, odmawiając Litanię do Świętego Jana Pawła II. W trudnych sytuacjach zawsze powierzam się Panu Bogu. Włączałam się w życie religijne szkoły poprzez czynny udział w organizowanych nabożeństwach szkolnych i parafialnych. Systematycznie przystępowałam do sakramentu pokuty i pojednania.
W pełni uczestniczyłam i osobiście doświadczyłam przeżyć, jakie wypływają z przyjęcia przez dzieci Pierwszej Komunii Świętej. Podczas tej uroczystości wzruszyłam się do łez, gdy moja klasa przyjęła Najświętsze Ciało Chrystusa. Wspólnie przeżywaliśmy ten wspaniały dzień, który dał nam Pan. Z pomocą o. Marcina Miłka i pani Moniki Mąki przygotowałam dekorację pierwszokomunijną w kościele oraz oprawę Mszy świętej.
Pielgrzymowałam do miejsc kultu religijnego. Byłam w Sanktuarium Matki Boskiej Ludźmierskiej Królowej Podhala w Ludźmierzu, do której szłam pieszo wspólnie z uczniami naszej szkoły, modląc się o łaski dla całej mojej rodziny i w różnych innych intencjach. Odwiedziłam także Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach i Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, gdzie modliłam się w intencji Bogu i sobie wiadomej. Ogromnym dla mnie przeżyciem był wyjazd do Bazyliki Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu Starym.
W ciężkich chwilach mojego życia sięgałam do „Dzienniczka Świętej Faustyny”. Zafascynowało mnie Jej życie, które na pozór było bardzo zwyczajne, monotonne i szare,
a tak naprawdę kryło w sobie nadzwyczajną głębię z Bogiem. Siostra Faustyna była tak blisko Pana, że do niej przemawiał. Zachwyciłam się tym, jak ona bardzo Go kochała, jak cierpiała, gdy popełniła nawet najmniejsze uchybienie. Jej wiara i oddanie się Bogu było dla mnie siłą w przezwyciężaniu trudności. Sama modlę się stale o głęboką i prawdziwą wiarę do końca życia, by nigdy mi jej nie zabrakło, zwłaszcza w najtrudniejszych momentach. Siostra Faustyna to potrafiła, potrafiła cicho spełniać wolę Boga, potrafiła oddać siebie dla innych. Czasami jest to bardzo trudne, wymaga jakieś odwagi i poświęcenia, ale warto jest walczyć wiedząc, że na końcu naszego ziemskiego życia czeka nas nagroda, a tą nagrodą jest spotkanie z Panem Bogiem w niebie.
Zainspirowana ideą miłosierdzia głoszoną przez św. Faustynę przeczytałam Encyklikę Jana Pawła II „Dives In Misericordia”, którą w całości Ojciec Święty poświęcił Bogu bogatemu w miłosierdzie. Przedstawił w niej drogi, które są potrzebne, aby człowiek kroczył do Boga, który go miłuje bezwarunkowo i bezgranicznie. Jan Paweł II oprócz teoretycznego pisania i namawiania do miłosiernej postawy, którą sam prezentował i potwierdzał swoimi uczynkami, troszczył się o najuboższych na całym świecie. W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie – Łagiewnikach w 1997r. wyznał – „Orędzie miłosierdzia Bożego zawsze było mi bliskie i drogie, zabrałem je ze sobą na Stolicę Piotrową i [ono] niejako kształtuje obraz tego pontyfikatu”.
Jan Paweł II w swoim liście apostolskim „Novo millennio ineunte”, wydanym na zakończenie Roku Jubileuszowego 2000 (6 stycznia 2001 r.) wylicza największe wyzwania stojące przed Kościołem katolickim w trzecim tysiącleciu:
• wierność Ewangelii,
• osobista świętość katolików, także świeckich,
• duszpasterstwo modlitwy,
• wychowanie do wiary w rodzinach,
• wierność niedzielnej Mszy Świętej,
• częsta spowiedź,
• głoszenie Słowa Bożego,
• kolegialność biskupów i jedność Kościoła,
• duszpasterstwo powołaniowe,
• czynienie miłosierdzia,
• ekumenizm,
• ekologia.
Jan Paweł II pisze: „Okrzyk Jezusa na krzyżu, nie wyraża lęku i rozpaczy, ale jest modlitwą Syna Bożego, który z miłości oddaje swe życie Ojcu dla zbawienia wszystkich”.
Czytając pisma Ojca Świętego uświadomiłam sobie, że niczym wędrowiec z Emaus, powinnam przezwyciężać uproszczone schematy myślenia, przeciętność w zaangażowaniu, zniechęcenie w dziele ewangelizacji pokusę łatwego sukcesu. Duch Święty w każdym czasie dokonuje prawdziwych cudów w sercach uczniów Pana i ta myśl daje mi siłę w życiu codziennym.
Jan Paweł II w swej ostatniej książce „Pamięć i tożsamość”, porusza tak istotne kwestie, jak: wolność, patriotyzm, ojczyzna, naród, historia, koegzystencja dobra i zła w obliczu tragicznych wydarzeń XX wieku, prowadząc w ten sposób jednostkę ku Stwórcy
i właściwemu zachowaniu „żywej pamięci”, która jest drogą ku odnalezieniu własnej tożsamości. Dzieło Ojca Świętego porusza ważne zagadnienia pamięci i tożsamości, zarówno w kwestii przynależności do danej społeczności, narodu, jak i wartości duchowych. Odszukanie własnej tożsamości możliwe jest wyłącznie poprzez pamięć o dziejach minionych i dotarcie do źródeł. Tożsamość duchowa jest możliwa do odnalezienia poprzez „żywą” pamięć o miłosierdziu Boga. Ową „żywą” pamięcią jest Kościół, który poprzez celebrację Eucharystii przywołuje pamięć o Chrystusie, jego zbawczej misji, a to z kolei umożliwia każdemu chrześcijaninowi odnalezienie własnej tożsamości duchowej.
Myślę, że te głębokie przemyślenia Świętego Jana Pawła II uczą przede wszystkim, czym jest prawdziwy patriotyzm. Mnie najbardziej poruszył dodatek w zakończeniu książki,
w którym jest rozmowa Ojca Świętego z księdzem prałatem Stanisławem Dziwiszem, będąca dokładnym opisem wydarzeń z dnia 13 maja 1981 roku. Jest to niezwykle wymowne świadectwo Świętego Jana Pawła II o tym, iż „Ktoś prowadził tę kulę”. Chciałabym, aby ta lektura pozwoliła mi odnajdywać w Jezusie Chrystusie odpowiedzi na najgłębsze pytania
i problemy, które czyhają w naszym nieustannie zmieniającym się świecie.
W wyborze dokumentów Kościoła na temat szkoły katolickiej i wychowania „Służyć wzrastaniu w prawdzie i miłości”, przedstawiona została idea szkół katolickich, ich historia, cele i założenia. Dzięki tej lekturze uświadomiłam sobie, jak ważną rolę odgrywam w społeczeństwie, edukacji i w wychowaniu chrześcijańskim dzieci i młodzieży jako nauczyciel i wychowawca. Ogromnie poruszyły mnie słowa skierowane do Polaków przez Jana Pawła II w Rzymie 7 listopada 1986r.: „Nauczycielom polskim życzę tego, ażeby rozumieli swoją pracę w duchu powołania i żeby temu trudnemu powołaniu wychowawczemu umieli sprostać”. Słowa te ciągle towarzyszą mi w moim życiu zawodowym. Myślę, że to od nas nauczycieli zależy, by nauczanie stało się prawdziwą szkołą wiary, która przekazuje uczniom orędzie chrześcijańskie. To na mnie jako nauczycielu/katoliku spoczywa wielka odpowiedzialność za kształtowanie u młodych ludzi systemu wartości w duchu chrześcijańskim. Mając na uwadze swoją misję i obowiązki, starałam się być dobrym przykładem chrześcijanina dla młodych ludzi, których każdego dnia przybliżałam do Boga, pamiętając o ich godności i szacunku.
W dokumencie „Świecki katolik świadkiem wiary w szkole” czytamy: „Do powołania każdego wychowawcy katolickiego należy trud nieustannego wypracowywania społecznego wzorca, ponieważ formuje on człowieka, mając na względzie włączenie tegoż człowieka
w społeczeństwo. Przygotowuje go do podjęcia społecznego zaangażowania, zmierzającego ku doskonaleniu jego struktur po to, by je uzgadniać z zasadami ewangelicznymi i czynić ludzkie współżycie pokojowym, braterskim i wspólnotowym”. Taki właśnie kierunek pracy nauczycieli wyznaczył Sobór Watykański II, który postulował, aby wychowawcy katoliccy, świadomi swego powołania, dawali świadectwo nadziei, która w nich jest oraz pomagali
w chrześcijańskim kształtowaniu świata, dzięki któremu wartości naturalne włączone do pełnego rozumienia człowieka odkupionego przez Chrystusa przyczyniają się do dobra całej społeczności. Często w swojej pracy odwołuję się do tego dokumentu, ale także do Programu Wychowawczego Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich. Jest to bardzo ważne vademecum dla mnie jako nauczyciela/katolika. W dokumencie tym znalazłam wiele odpowiedzi na nurtujące mnie pytania i zagadnienia.
Rozwój własnej osobowości w wymiarze formacji moralnej.
Swoje życie buduję i rozwijam na Przykazaniach Bożych. Są one fundamentem mojego życia zarówno zawodowego, jak i prywatnego. Na co dzień doświadczam tego, jak trudno jest je wypełniać i czasami nie jestem w stanie temu samodzielnie sprostać. Każdy dzień powierzałam Bogu i prosiłam Go, abym mogła świadczyć o Nim poprzez pełen miłości stosunek do moich wychowanków i innych osób, których Bóg postawił na mojej drodze. Starałam się, aby być życzliwą, serdeczną, opiekuńczą i wrażliwą osobą na potrzeby innych. Moim przyjacielem był właśnie Bóg. To On prowadził Mnie po trudnych ścieżkach mego życia. Bóg był moim pasterzem, a ja byłam pasterzem swoich uczniów.
Uczestnicząc w wakacyjnych rekolekcjach, uświadomiłam sobie, jak ważne jest otwarcie się na słowo, które zbawia i przemienia życie. Intensywne przeżywanie modlitwy pomogło mi w rozmiłowaniu się w słowie Bożym, w zdobywaniu jego duchowego smaku
i w otwieraniu się na jego wezwania. Droga rekolekcji zmierza do odkrywania
i doświadczenia mocy Bożego słowa i działającego w nim Ducha, ponieważ On sam jeden, zdolny jest doprowadzić rekolektanta do całej prawdy o jego życiu. Słowo Boga zdolne jest dotrzeć do najgłębszych i zakrytych zakamarków serca, osądzić jego pragnienia i myśli. Wzorem dla mnie jest również Maryja, która słucha słowa, zachowuje je i strzeże, konfrontuje z własnym życiem i rodzi słowo.
Owocem przeżytych przeze mnie rekolekcji, było popularyzowanie wśród uczniów pozytywnych ideałów i wzorców osobowych poprzez pokazanie postaci godnych do naśladowania, takich jak: Święty Jan Paweł II, Święta Faustyna Kowalska, czy też Kardynał Stefan Wyszyński. W tym celu przybliżałam dzieciom postaci tychże osób. Przedstawiłam to w najprostszy sposób: za pomocą pogadanek, wierszy, piosenek, kart pracy, zagadek, kolorowanek, które wypełniały treści codziennych zajęć oraz gazetki szkolnej. W każdym miesiącu aktualizowałam gazetki klasowe. Dodatkowym jej atutem była bogata oprawa plastyczna: ciekawe fotografie, indywidualne prace uczniów oraz barwna grafika. W swojej pracy starałam się postępować zgodnie z wartościami moralnymi oraz osobistym przykładem świadczyć postawy i zachowania jakich wymagam od moich uczniów, wśród których budowałam atmosferę szczerości, życzliwości i zaufania.

Rozwój własnej osobowości w wymiarze formacji kulturowej.

Formację kulturową rozwijałam poddając refleksji znaczenie i wartość kultury zarówno w moim życiu zawodowym, jak i prywatnym. Uświadomiłam sobie, że najlepszą drogą do poznania kultury jest życie w wierze. Często sięgałam do książek, czasopism i filmów, które uwrażliwiały mnie na wielorakie aspekty życia ludzkiego. Były one powodem mojej zadumy
i wielu refleksji. Poprzez obcowanie z dobrami kultury stałam się bardziej krytyczna, a moje wybory uzależniałam od preferowanych treści i dbałam o to, aby były zgodne z moim światopoglądem i nie obrażały wartości, którymi kieruję się w życiu. Obejrzałam następujące filmy, w tym dokumentalne: „Walka Boga z szatanem”„ Pasja”, „Misterium Męki Pańskiej”, „Katyń”, Świadectwo”, „ Papież, który pozostał człowiekiem”, „Siostra Faustyna” i „Niebo istnieje naprawdę”. Wszystkie te filmy bardzo mnie poruszyły i zaciekawiły. Zaczęłam doceniać znaczenie miłości, rodziny i ludzkiego życia.
Ogromne wrażenie wywarła na mnie przeczytana przez mnie książka pt. „Rozmowy
z Bogiem”. Ta książka przeznaczona jest dla każdego. Stanowi wspaniały dar dla tych, którzy prawdziwie łakną odpowiedzi i cenią pytania, którzy ze szczerym sercem, otwartym umysłem i tęsknotą w duszy poszukują prawdy. Książka ta porusza odwieczne zagadnienia życia
i miłości, celu i funkcji, ludzi i związków, dobra i zła, grzechu i winy, przebaczenia
i odkupienia, ścieżki do Boga i drogi do piekła. Omawia także sprawy władzy, małżeństwa, dzieci, pracy i zdrowia. Zgłębia wojnę i pokój, wiedzę i ignorancję, ofiarowanie i branie, radość i smutek. Rozpatruje to co konkretne, i to co abstrakcyjne, widzialne i niewidzialne, prawdę i nieprawdę. Wiele rzeczy się nauczyłam i zrozumiałam po przeczytaniu tej książki.
Czynnie uczestniczyłam w życiu kulturalnym szkoły zgodnie z zatwierdzonym kalendarzem uroczystości na dany rok szkolny. Wspólnie z innymi nauczycielami przygotowałam min. uroczystość:
 Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny;
 Dnia Niepodległości;
 Konstytucji Trzeciego Maja;
 Dnia Patrona.
Rozwój własnej osobowości w wymiarze formacji społecznej.

Zaczynając pracę w tutejszej szkole zapoznałam się z prawami i obowiązkami, które regulują pracę nauczycieli i uczniów. Dzięki temu lepiej poznałam charakter i misję szkoły. Funkcja, którą wykonywałam umożliwiła mi pracę z uczniami o szczególnych potrzebach edukacyjnych. Było to dla mnie trudne, ale jednocześnie satysfakcjonujące doświadczenie, którego owocem był fakt, że moi wychowankowie czuli się akceptowani oraz rozwinęli różne talenty i umiejętności.
Brałam udział w realizacji planu wychowawczego szkoły poprzez pracę w zespołach: wychowawczym i integracyjnym. W ramach podnoszenia kwalifikacji zawodowych uczestniczyłam w różnych formach doskonalenia zawodowego oraz w szkoleniach formacyjnych Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich (powyższe formy zarejestrowałam w wymaganiu I).
Tradycją naszej szkoły stało się coroczne organizowanie Balu Charytatywnego, którego celem jest pozyskiwanie funduszy na potrzeby osób niepełnosprawnych. Współpracowałam ze Stowarzyszeniem Osób Niepełnosprawnych ich Rodzin i Przyjaciół. Aktywnie i czynnie uczestniczyłam w tym wspaniałym przedsięwzięciu. Chętnie służyłam pomocą poprzez różne formy: reklamę, prace gospodarcze, kulinarne, dary rzeczowe itp. Bardzo ważne dla mnie było tworzenie wspólnoty z uczniami, nauczycielami i pracownikami szkoły. Zawsze starałam się zwracać do uczniów i moich współpracowników z szacunkiem
i godnością. Służyłam pomocą innym nauczycielom. Wspierałam ich w wypełnianiu obowiązków, pomagałam w doborze metod i form pracy dla uczniów oraz chętnie dzieliłam się moim doświadczeniem, bo wiem, że łatwiej poradzić sobie z trudnościami, gdy ma się wsparcie życzliwych osób. Dla dobra naszej szkolnej wspólnoty starałam się przestrzegać wszelkich rozporządzeń i regulaminów wydanych przez dyrekcję.

Rozwój własnej osobowości w wymiarze formacji fizycznej.

Swoje życie traktuje jako najcenniejszy dar, który otrzymałam od Boga, dlatego staram się je szanować. Dbam o właściwy wypoczynek, odpowiednią postawę oraz przestrzegam zasad BHP, ruchu drogowego i dokonuję okresowych badań lekarskich.
W związku z posiadanymi przeze mnie kwalifikacjami z zakresu „Żywienie człowieka
i dietetyka”, troszczę się o zdrową dietę. Zwracam uwagę na to co jem i co kupuję. Bardzo interesuję się tematem dotyczącym zdrowia człowieka i jego żywieniem. Swoją wiedzą
i spostrzeżeniami dzielę się z innymi nauczycielami i uczniami. Jestem wolna od nałogów, co propaguję również wśród młodzieży. W wolnych chwilach starałam się dbać o moją kondycję fizyczną, która daje mi zarazem gwarancję sprawności intelektualnej. Pracując z małymi dziećmi zachęcałam ich do propagowania i promowania zdrowego stylu życia poprzez aktywność fizyczną, ale także poprzez zdrowe odżywianie się. W tym celu przynajmniej dwa razy w danym roku szkolnym organizowałam zajęcia otwarte z rodzicami, o których wspomniałam na początku mojego sprawozdania. Zajęcia polegały na wspólnym przygotowywaniu zdrowych posiłków. Brałam udział w akcji „Śniadanie daje moc”. Cieszę się niezmiernie, że swoją pomocą i radą mogę pomóc innym osobom.

Integralny rozwój ucznia, który zakłada jego świadome i dobrowolne zaangażowanie.

Pozalekcyjna działalność szkoły.

Dbając o integralny rozwój uczniów realizowałam w swojej pracy treści zwarte
w planie pracy wychowawczej na dany rok szkolny. Współpracowałam przy tworzeniu tych planów i proponowałam działania, które wpisywały się w formację wyznaczoną rozważaniami rekolekcyjnymi. Integralny rozwój ucznia daje dobre rezultaty, gdy do współpracy z nauczycielem włączają się rodzice. Dlatego właśnie do rodziców, czy opiekunów adresowałam zaproszenia na wszystkie organizowane uroczystości szkolne. Wspólna zabawa, konkursy, urodziny były dobrą okazją do pogłębiania więzi emocjonalnych w relacjach dziecko – rodzic oraz czynnikiem integrującym grupę. Prowadziłam także dodatkowe zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, zajęcia świetlicowe, na których pomagałam uczniom w odrabianiu zdań domowych oraz klasowe kółko muzyczne, dzięki któremu uczniowie mogli rozwijać swoje zdolności muzyczne.

Wychowanie i profilaktyka.

W wychowaniu chodzi właśnie o to, ażeby człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem - o to, ażeby bardziej był, a nie tylko więcej miał; aby więc poprzez wszystko, co ma, co posiada, umiał bardziej i pełniej być człowiekiem, to znaczy, ażeby również umiał bardziej być nie tylko z drugimi, ale i dla drugich”. Te słowa Jana Pawła II ciągle towarzyszą mi w pracy zawodowej. Szkoła, wspierając wszechstronny rozwój ucznia musi zachować właściwe proporcje między wiedzą, a umiejętnościami i wychowaniem. To trudne zadanie, bo też szczególny jest wiek rozwojowy każdego dziecka. Pierwszym, a zarazem ważnym etapem w edukacji i wychowaniu jest zbudowanie zaufania między nauczycielem i uczniem. Rolą wychowawców i rodziców jest towarzyszenie dziecku w tym rozwoju i stwarzaniu takich warunków, które ten rozwój umożliwiają. Dlatego też tworzenie porządku i ładu w otoczeniu dziecka: fizycznego, emocjonalnego, moralnego, społecznego i duchowego jest głównym zadaniem rodzica i wychowawcy. Poprzez pokazywanie życzliwości, pomocy i służeniu radą budowałam pozytywną więź zarówno z uczniami, jak i z rodzicami.
Nieodłącznym elementem wychowania jest profilaktyka, która chroni człowieka przed zagrożeniami. W swojej pracy zawsze starałam się chronić swoich wychowanków
i troszczyłam się o ich rozwój. Prowadziłam rozmowy, które dotyczyły nie tylko zachowań
w aspekcie odróżniania dobra od zła, ale również kultury osobistej wyrażającej się między innymi w wyglądzie zewnętrznym, mowie, obyczajach itp. Profilaktyka w szkole to nie tylko prelekcje i pogadanki oraz wykłady środowiskowe. To przede wszystkim codzienna praca wychowawcza, mająca na celu uczenie zachowań asertywnych, ćwiczenie umiejętności interpersonalnych w relacjach z rodzicami, nauczycielami, rówieśnikami i samym sobą. Jako wychowawca starałam się uczyć właściwych mechanizmów obronnych umożliwiających przełamanie kompleksów i barier psychologicznych. Mówiąc o wychowaniu nie sposób pominąć roli wartości, które są układem odniesienia dla norm moralnych, ukierunkowują ludzkie aspiracje i motywują do działania. Wybór ich dokonuje się przez wolne decyzje, które są wyrazem wolności człowieka. Wartości są niezbędne w procesie wychowania – wiedza
o wychowaniu musi opierać się na wiedzy o wartościach.
Dbając o integralny rozwój ucznia uczyłam ich patriotyzmu poprzez rozwijanie poczucia przynależności do swojej Ojczyzny i regionu. Dzieci poznały symbole narodowe, potrafią właściwie zachować się w czasie ważnych uroczystości, podczas śpiewania hymnu, wprowadzenia pocztów sztandarowych itp., znają niektóre zwyczaje i tańce narodowe.

Bezpieczeństwo i ochrona zdrowia.

By móc zapewnić jak największe bezpieczeństwo zarówno w czasie zajęć, jak i przerw wspólnie z wychowankami opracowaliśmy „Wewnątrzklasowy kodeks postępowania”. Miał on na celu regulować postawy i zachowania uczniów w zespole klasowym. Zdając sobie sprawę z tego, jak ogromny wpływ na edukację dzieci ma ich sprawność fizyczna, zachęcałam do podejmowania różnego rodzaju aktywności: gimnastyka, zajęcia muzyczno-ruchowe, zabawy ruchowe na świeżym powietrzu, gimnastyka śródlekcyjna, ćwiczenia kinezjologiczne itp. Organizując wspomniane zajęcia w miarę możliwości przewidywałam
i na bieżąco eliminowałam niebezpieczne sytuacje. Opierając się na nauce Kościoła, że życie jest darem Bożym rozwinęłam w uczniach nawyk dbania o odpowiednią postawę ciała
w trakcie siedzenia przy stoliku, o higienę osobistą, o zachowanie i przestrzeganie zasad zdrowego odżywiania się. Wiele problemów swoich wychowanków rozwiązywałam
z pomocą psychologa, pedagoga szkolnego, logopedy i innych specjalistów.

WYMAGANIE III: § 7 ust.2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia
1 marca 2013 (Dz. U. 2013 r. poz. 393). Umiejętność wykorzystania w swojej pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej.

Pogłębianie wiedzy i umiejętności w zakresie technologii komputerowej, zbieranie informacji potrzebnych do pracy, wykorzystanie technologii komputerowej i audiowizualnej w pracy dydaktycznej oraz podnoszenie kwalifikacji i umiejętności z zakresu obsługi komputera.
Technologia informacyjna i komunikacyjna odgrywa w mojej pracy bardzo dużą rolę, gdyż dzięki niej mam lepszy, łatwiejszy, ale przede wszystkim znacznie szybszy dostęp do najświeższych informacji. Ponadto sprawne posługiwanie się technologią znacznie ułatwiło mi pracę i pozwoliło na wykorzystanie zasobów Internetu do realizacji procesu dydaktycznego.
Korzystanie ze stron internetowych pozwoliło mi na śledzenie na bieżąco wiadomości na temat awansu, zmian w przepisach, jak i również miałam możliwość zapoznawania się
i porównywania ze sobą ofert kursów (w tym e - lerningowych) lub szkoleń. Stosowanie technologii informacyjnej i komunikacyjnej było bardzo pomocne i stanowiło nieodłączny element mojej pracy. Na początku swojej pracy w szkole zapoznałam się z prawem oświatowym, tj. Ustawą o Systemie Oświaty, Kartą Nauczyciela oraz rozporządzeniami do tych dokumentów. Pomagał mi dostęp do zasobów globalnej sieci Internet, gdzie na bieżąco mogłam odszukać wprowadzane zmiany.
Adresy wybranych stron internetowych, z których korzystałam:
 www.men.gov.pl,
 www.kuratorium.krakow.pl,
 www.abc.com.pl,
 www.edukadry.pl,
 www.cke.edu.pl,
 www.profesor.pl/index.php,
 www.awans.net,
 www.scholaris.pl,
 www.publikacje.edu.pl,
 www.wsip.com.pl,
 www.publikacje.edux.pl,
 www.szkolnictwo.pl,
 www.literka.pl,
 www.bystredziecko.pl,
 www.ucze.pl.
Korzystanie ze stron Internetowych pozwoliło mi na poprawne pod względem prawnym
i merytorycznym opracowanie dokumentacji awansu zawodowego, w tym:
 planu rozwoju zawodowego,
 dokumentacji wycieczek,
 dokumentacji wychowawcy,
 materiałów do pracy z dziećmi itp.

Na edukacyjnych forach dyskusyjnych wymieniałam się swoimi doświadczeniami
i spostrzeżeniami z innymi nauczycielami oraz korzystałam z konsultacji na tematy związane z awansem zawodowym. Wykorzystanie technik komputerowych i Internetu w mojej pracy pozwoliło mi na sprawną komunikację pomiędzy nauczycielami, rodzicami i szkołą. Internet pozwalał mi również na kontakt z rodzicami dzieci, którzy ze względu na swoje obowiązki zawodowe rzadziej kontaktują się poza zebraniami w celu przekazania informacji na temat postępów dziecka oraz planowanych uroczystościach szkolnych. W swojej pracy nauczyciela wykorzystywałam i systematycznie doskonaliłam umiejętność posługiwania się technologią informacyjną i komunikacyjną, która pomogła mi w podniesieniu jakości swojej pracy, jak
i szkoły. Samodzielnie przygotowałam i napisałam dokumentację do awansu zawodowego na nauczyciela mianowanego. Organizowałam swój warsztat pracy przy użyciu technik komputerowych. Znajomość obsługi takich programów komputerowych jak pakietu Office- Word, Excel, PowerPoint i innych pozwoliło mi na wykonywanie szeregu prac na rzecz szkoły oraz dokumentowanie własnych działań. Wykonywałam systematycznie pomoce do realizacji zadań dydaktyczno – wychowawczych, przygotowywałam scenariusze zajęć, karty pracy dla dzieci, teksty, redagowałam regulaminy konkursów, projektowałam dyplomy dla dzieci itp. Dokumentowałam także swoją pracę np. wynikowe plany pracy, program wychowawczy, referaty, ankiety dla rodziców itp. Ponadto wykonywałam przy pomocy komputera ulotki informacyjne dla rodziców, ogłoszenia, zaproszenia i podziękowania.
Wykorzystałam i udoskonaliłam swoje umiejętności w zakresie stosowania technologii informacyjnej i komunikacyjnej. Szeroko stosowałam i nadal stosuje je w swojej pracy, co pozwala mi lepiej zorganizować własny czas i uatrakcyjnić pracę dydaktyczno- wychowawczą. Potrafię zastosować techniki komputerowe do wykonywania powierzonych mi zadań. Pomoce dydaktyczne opracowane na komputerze były estetyczniejsze, budziły ciekawość dzieci i podnosiły atrakcyjność procesu edukacyjnego. Zajęcia z wykorzystaniem środków audiowizualnych miały wpływ na uatrakcyjnienie zajęć, trwalsze zapamiętanie przekazywanych treści oraz wpływało na podniesienie jakości procesu dydaktyczno-wychowawczego. Wykorzystuję umiejętność obsługi komputera do działań na rzecz szkoły, co podnosi jakość pracy placówki. Od 2014 r. prowadzę i aktualizuję na bieżąco profil na Facebooku, który poświęcony jest naszej placówce na Bachledówce. Oprócz tego wraz
z koleżanką prowadzimy bloga: http://spbachledowka.blogspot.com/ . W ten sposób rodzice na bieżąco mogą śledzić to co dzieje się w naszej szkole i dzięki temu promujemy też działalność naszej placówki.

Pionierskim sposobem wykorzystania technologii jest czytanie książek audiobook, czyli książek przeznaczonych do słuchania. Zaletą audiobooka jest to, że można go słuchać niemal w każdej sytuacji i w swojej pracy z uczniami bardzo często wykorzystywałam tą technikę.
Komunikacja pełni bardzo ważną rolę w naszym życiu, towarzyszy nam niemal bezustannie. Każdy zastanawiał się nieraz jak wyglądałby świat, gdybyśmy nie potrafili porozumieć się z innym człowiekiem? Są osoby, które z różnych przyczyn, najczęściej dysfunkcji rozwojowych, nie potrafią porozumiewać się za pomocą mowy (werbalnie). Chcemy im pomóc, ale nie wiemy jak. One nie potrafią powiedzieć nam wprost, że boli je brzuch, głowa, a może obciera je but? Zgadujemy, co może im być... Najważniejsze, aby
w takich chwilach nie zniechęcać się i nie zrzucać winy za brak porozumienia na dziecko. Każdy człowiek dąży do kontaktu na miarę swoich możliwości (zwłaszcza rozwojowych). Próbą takiego kontaktu jest także destrukcja i autodestrukcja. Zrozumienie osoby, która nie mówi wymaga dużo wysiłku zarówno od rodziców, jak i od terapeutów. Dlatego, aby osoby niepełnosprawne mogły łatwiej porozumiewać się z innymi ludźmi, została stworzona komunikacja alternatywna. Jej celem jest podejmowanie prób nawiązywania kontaktu
z otoczeniem, zmniejszenie izolacji, wokalizacji, zmniejszenie frustracji rodzącej się
z nierozumienia przekazu. Dla każdego dziecka indywidualnie dobierana jest metoda komunikacji alternatywnej. Rozwój technologii sprawia, że na rynku pojawia się coraz więcej nowoczesnych pomocy do pracy z osobami, które nie potrafią porozumiewać się werbalnie, takich jak: urządzenia odtwarzające głos, generujące mowę np. BIGmack, Go Talk. Także te urządzenia powinny być odpowiednio dobrane do indywidualnych potrzeb
i możliwości osób z problemami w porozumiewaniu się. W swojej pracy pracowałam
z osobami mającymi trudności z komunikacją. Korzystałam z następujących form komunikacji:
 PCS (Picture Communication Symbols) - to system znaków graficznych stworzony przez logopedę Roxi Johnson. System ten zawiera ponad 3500 znaków podzielonych na kategorie: ludzie, czas wolny, czasowniki itd. PCS przedstawione są na białych kwadratowych kartonikach z rysunkiem i podpisem na górze. Niektóre symbole przedstawione są w kilku opcjach bardziej i mniej abstrakcyjnych;
 Piktogramów - to białe symbole graficzne, które zostały umieszczone na czarnym kwadratowym kartoniku. Obrazki te są podpisane. Zawierają ponad 600 symboli podzielonych na 26 kategorii np.: postaci, czasowniki, żywność, łazienka. Piktogramy są wykorzystywane w formie pojedynczej i złożonej;
 Makaton jest połączeniem gestów i symboli graficznych. Dzieli się na 2 poziomy: słownictwo podstawowe 450 symboli i gestów (podstawowe słowa) i słownictwo dodatkowe 7000 symboli skategoryzowanych np. posiłki, łazienka kalendarz, pogoda itd.
Wyżej wymienione formy komunikacji pozwoliły mi się komunikować z dziećmi mającymi z tym problem. Dzisiaj już nie ma wątpliwości, że technologia informacyjna
i komunikacyjna jest potrzebna w edukacji.

WYMAGANIE IV: § 7 ust.2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia
1 marca 2013 (Dz. U. 2013 r. poz. 393). Umiejętność zastosowania wiedzy z zakresu psychologii, pedagogiki i dydaktyki oraz ogólnych zagadnień z zakresu oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w rozwiązywaniu problemów związanych z zakresem realizowanych przez nauczyciela zadań.
W ciągu trwania mojego stażu na bieżąco gromadziłam informacje, których znajomość pomogła mi lepiej pracować w obszarze wychowawczym, opiekuńczym
i terapeutycznym. Zapoznanie się z literaturą metodyczną w ciągu ostatnich kilku lat oraz uczestniczenie w różnych formach doskonalenia zawodowego, przyniosło mi wymierne korzyści w postaci zwiększenia efektywności i sprawności pracy nauczyciela przedmiotów zawodowych, nauczania zintegrowanego i oligofrenopedagoga. Poszukiwałam nowości wydawniczych z interesujących mnie dziedzin naukowych, również pozycji książkowych, czasopism, w których znalazłam wiele odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, sytuacje problemowe występujące w klasie integracyjnej. Wiele wskazówek i atrakcyjnych rozwiązań znalazłam w prasie katolickiej: „Wychowawca”, „Źródło” i „ Droga”.
W swojej pracy często korzystałam z pomocy specjalistów. Konsultowałam się
z pedagogiem szkolnym, psychologiem i logopedą. Cenne wskazówki pomogły mi rozwiązać wiele trudnych spraw. Wraz z nauczycielem wspomagającym, p. Moniką Mąką na bieżąco prowadziłam obserwację oraz arkusze osiągnięć edukacyjnych każdego ucznia ze specjalnymi trudnościami edukacyjnymi. Informacje te pozwoliły mi poznać możliwości rozwojowe dzieci i skupić się nad sferami, które wymagają usprawnienia. Aktualizowałam wiedzę na temat obowiązującego prawa oświatowego poprzez umiejętne wykorzystywanie zasobów internetowych i gromadzenie ich w formie pisemnej. Ponadto znajomość przepisów prawa była mi potrzebna podczas udzielania rodzicom pomocy w kierowaniu uczniów do Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej.
Uczestniczyłam również w spotkaniach zespołów integracyjno-wychowawczych, podczas których omawiane były trudności edukacyjno-wychowawcze uczniów. Wspólnie
z pedagogiem, psychologiem oraz z rodzicami analizowaliśmy każdy problem, szukaliśmy najlepszych rozwiązań. Współpracowałam również z kuratorami społecznymi,
z Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w Zakopanem.
Znajomość przepisów systemu oświaty wykorzystałam wielokrotnie podczas indywidualnych rozmów z rodzicami. Pozwoliło to określić sytuację rodzinną, społeczną w celu ustalenia wspólnych działań np. korzystania z bezpłatnych obiadów w szkole dofinansowanych przez Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej. Każdego ucznia bez względu na jego różnorodne dysfunkcje, czy pozycje społeczne akceptowałam i traktowałam jak Dziecko Boże.
WYMAGANIE V: § 7 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia
1 marca 2013 (Dz. U. 2013 r. poz. 393). Umiejętność posługiwania się przepisami dotyczącymi systemu oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w zakresie funkcjonowania szkoły, w której nauczyciel odbywał staż.
Rozpoczęcie stażu na nauczyciela mianowanego zobligowało mnie do podjęcia czynności związanych z dokładnym poznaniem prawa oświatowego. Po analizie najważniejszych aktów prawnych, takich jak: Ustawa Karty Nauczyciela, Ustawa
o Systemie Oświaty, Rozporządzenia MEN z dnia 1 marca 2013 r. w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli, rozpoczęłam procedury związane z awansem zawodowym. Złożyłam wniosek o rozpoczęcie stażu, nawiązałam współpracę z opiekunem stażu i opracowałam plan rozwoju zawodowego. Przez cały okres stażu śledziłam zmiany zachodzące w prawie oświatowym co pozwoliło mi stosować się do aktualnie obowiązujących procedur. Po ukończeniu stażu sporządziłam sprawozdanie ze swoich działań oraz przygotowałam odpowiednią dokumentację dla komisji egzaminacyjnej.
Studiowanie przepisów prawa oświatowego pozwoliło mi na sporządzenie
i opracowanie dokumentacji koniecznej do przeprowadzenia stażu. Wiem również, że nie wolno poprzestać na dotychczasowej znajomości prawa ponieważ szybko się zmienia
i należy je na bieżąco śledzić. W celu poznania zasad funkcjonowania szkoły analizowałam dokumentację określającą organizację i zadania szkoły. Przyjmując w szkole różne działania zapoznałam się z dokumentami dotyczącymi funkcjonowania, organizacji i zadań szkoły,
w której odbywałam staż. Odwoływałam się do następujących dokumentów:
 Statut Szkoły,
 Rozporządzenie MEN z dnia 30 maja 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego
w poszczególnych typach szkół (Dz.U. 2014 poz. 803),
 Rozporządzenie MEN z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków
i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych (Dz. U. 2015 poz. 843);
 Ustawa z dnia 26 stycznia 1982r. ze zmianami – Karta Nauczyciela.
 Kodeks pracy,
 Konwencja Praw Dziecka.
Zdobytą i utrwaloną wiedzę w tym zakresie praktycznie stosowałam w pracy. Podczas odbywania stażu dokonywałam analizy i określenia mocnych i słabych stron własnej aktywności zawodowej. W okresie stażu starałam się, aby moja praca sprostała wymaganiom i potrzebom szkoły, ale przede wszystkim potrzebom i wymaganiom moich wychowanków i rodziców. Za swoją pracę dydaktyczno-wychowawczą i podejmowane działania w latach 2013/2014 i 2014/2015 otrzymałam nagrody Dyrektora szkoły.
Znajomość przepisów prawa była mi także potrzebna przy organizowaniu wycieczek dla uczniów, a także pozwoliła mi na opracowanie niniejszego sprawozdania z realizacji zadań zawartych w planie rozwoju zawodowego. Warunkowała również poprawne prowadzenie dokumentacji szkolnej. Samodzielnie prowadziłam: dziennik zajęć, sporządzałam sprawozdania śródroczne i końcowo roczne.

PODSUMOWANIE
Podsumowując swój dorobek zawodowy stwierdzam, że uzyskane przeze mnie efekty pracy pedagogiczno-dydaktycznej są bardzo wysokie. Jestem osobą kreatywną
i wywiązującą się ze swoich obowiązków. Nie poprzestanę na tym, co osiągnęłam
i będę kontynuować swoje działania w uzyskiwaniu pozytywnych efektów pracy, które
z kolei wpłyną pozytywnie na jakość funkcjonowania szkoły. Uważam, że założone cele planu rozwoju zawodowego zostały przeze mnie zrealizowane. Podejmowałam szereg działań mających na celu wzbogacenie, unowocześnienie warsztatu, metod i form pracy. Potrafię planować i organizować własny warsztat pracy oraz dokumentować prowadzone przez siebie działania. Analizuję i oceniam ich skuteczność, a jeśli zachodzi potrzeba, modyfikuję je. Uwzględniam w swojej pracy problematykę środowiska lokalnego oraz współczesnych problemów społecznych i cywilizacyjnych. Korzystam z różnych ofert doskonalenia zawodowego, takich jak kursy, szkolenia, warsztaty, podwyższając własne kompetencje zawodowe. Na bieżąco pogłębiam wiedzę, studiując literaturę fachową z zakresu psychologii
i pedagogiki. Znam i stosuję przepisy prawa oświatowego w zakresie potrzeb naszej szkoły. Aktywnie i sumiennie uczestniczę w realizacji zadań ogólnoszkolnych, wychowawczych, opiekuńczych i edukacyjnych wynikających ze Statutu Szkoły. W swojej pracy na bieżąco wykorzystuję technologię komputerową i informacyjną. Dużą satysfakcję sprawia mi także praca wychowawcza z dziećmi niepełnosprawnymi. Podczas pełnienia funkcji wychowawcy nabyłam wiele przydatnych doświadczeń, które pozwoliły mi się rozwinąć. Wykorzystywałam je w codziennej pracy wg potrzeb, konsekwentnie z zaangażowaniem
i cierpliwością. Zadowolenie dała mi także aktywność w różnych obszarach działań, chętnie podejmowałam zadania wynikłe z potrzeb szkoły. Nadal będę prezentowała postawę otwartości i aktywności.
Sądzę, że w ciągu 2 lat i 9 miesięcy trwania mojego stażu spełniłam wszystkie wymagania stawiane nauczycielowi kontraktowemu ubiegającemu się o awans na stopień nauczyciela mianowanego. Wiele zadań, to działania o charakterze ciągłym lub zadania kilkuletnie, dlatego zamierzam w dalszym ciągu rozwijać się i doskonalić swoje umiejętności, systematycznie dokształcać się i dzielić swoimi doświadczeniami i wiedzą z innymi nauczycielami. Starałam się zawsze rzetelnie wypełniać swoje obowiązki i powierzone mi zadania. Dużą satysfakcję sprawiło mi też docenienie mojego wkładu pracy przez Dyrektora Szkoły, czego wynikiem było dwukrotne przyznanie mi Nagrody Dyrektora w roku 2014
i 2015.
Realizacja planu rozwoju zawodowego wzbogaciła mnie o nową wiedzę merytoryczną i pedagogiczną, a także o nowe doświadczenia. Nauczyła mnie wytrwałości w dążeniu do zamierzonego celu. Zadania postawione w planie rozwoju zawodowego pozwoliły mi lepiej poznać i zrozumieć jak trudna i odpowiedzialna jest praca z dziećmi.
Pragnę, aby moje życie osobiste, rodzinne i zawodowe opierało się na więzi z Bogiem. W związku z tym zamierzam korzystać z każdej możliwości, która będzie temu służyć. Pierwszym etapem tych zamierzeń będą rekolekcje wakacyjne organizowane przez Organ Prowadzący SPSK w bieżącym roku.

Czerwienne, dnia 10 czerwca 2016r.
Podpis nauczyciela odbywającego staż Podpis opiekuna stażu