Za wolność naszą i waszą. Scenariusz szkolnego przedstawienia poetyckiego poświęconego 101. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę

Scenariusz szkolnej uroczystości upamiętniającej 101. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości.

Muzyka wprowadzająca: piosenka „Biały krzyż” zespołu Czerwone Gitary (uczniowie powoli wchodzą na scenę). W tle prezentacja fotografii żołnierzy polskich.
Dekoracja sceny nawiązująca do tekstu pieśni Jana Emila Lanaku "Białe róże".

Słowo wstępu: (uczeń)
Zebraliśmy się dzisiaj by uczcić 101. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości.
W Liście do Galtów czytamy takie słowa „Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie!”. Ci, których dzisiaj wspominamy ożywieni miłością do ojczyzny i narodu okazywali swoją służbę i poświęcenie w walce, by ówczesne pokolenie i następne, żyło w wolnej i niepodległej Polsce. Swoją postawą dzisiaj dajmy świadectwo, że jesteśmy patriotami, że nie zapominamy o tych, którzy także dla nas walczyli i ginęli w imię wolnej i niepodległej Polski. Wierszem i piosenką oddajmy ducha czasów, kiedy nasi rodacy walczyli w imię hasła „Za wolność naszą i waszą”.
Prosimy o uwagę i skupienie podczas występów uczniów.

Uczeń 1.: "Opowiedz nam Ojczyzno” Janusz Szczepkowski

Opowiedz nam, moja ojczyzno
jak matka dzieciom ciekawym
o latach znaczonych blizną
na wiekach chwały i sławy.
O wojach Mieszka nam powiedz,
o słupach nad Odrą stawianych
niech niesie twoją opowieść
wiatr halny i morskie szkwały. (...)
Wytłumacz nam, tak jak umiesz,
skąd czerwień i biel sztandarów,
niech ludzie żyją tu w dumie,
że taki wydał ich naród.
A jeśli wielka historia
i dla nas ma trochę miejsca,
bądź z wiernych mi najwierniejsza
i mnie weź sobie do serca.

Uczeń 2.:

Gdy myślę: Polska – słyszę tętent koni,
Łopot sztandarów, bitewny szczęk broni,
Hufce Chrobrego wśród zieleni drzew.

Gdy myślę Polska – to szlaki bitewne,
dywizjony, eskadry, pieśni walki gniewne
i żołnierski tułaczy przypominam los!

PIOSENKA: My, Pierwsza Brygada („Legiony”)
W szkole aranżację muzyczną piosenki przygotował nauczyciel muzyki

Legiony to żołnierska nuta,
Legiony to straceńców los!
Legiony to żołnierska buta,
Legiony to ofiarny stos.

My pierwsza brygada, strzelecka gromada
Na stos rzuciliśmy nasz życia los,
Na stos, na stos!

O ileż mąk, ileż cierpienia,
O ileż krwi, wylanych łez,
Pomimo to nie ma zwątpienia,
Dodawał sił wędrówki kres.

My pierwsza brygada, strzelecka gromada
Na stos rzuciliśmy nasz życia los,
Na stos, na stos!

WSTAWKA: Patriotyzm wymaga poświęceń... także od nas...

Uczeń 3.:"Dla mego syna" /fragment/ Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Ułański mundur, chłopcze drogi;
może i tobie szyją,
może szlifują ci ostrogi
i kitę czaka wiją?
Kto wie? ... Może...
Podskoczą polskie konie
i nasza radosna pieśń ułańska
poleci po szwadronie...

I pomnij, jakimkolwiek chodzi
los twego życia szlakiem:
że każdy wraz się tutaj rodzi
człowiekiem i Polakiem,
i że to dwie są święte rzeczy
o sile apostolskiej:
piękny i dobry duch człowieczy
w gorącej piersi polskiej...

PIOSENKA: „Szara piechota...”
Słowa: Bolesław Lubicz-Zahorski (wg niektórych historyków był nim Leon Łuskino)
Muzyka: Leon Łuskino (wg niektórych historyków był nim Bolesław Lubicz-Zahorski)

W szkole aranżację muzyczną piosenki przygotował nauczyciel muzyki

Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój,
Nie noszą ni srebra, ni złota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój,
Piechota, ta szara piechota.
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój,
Piechota, ta szara piechota.

Maszerują strzelcy, maszerują,
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewce salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!

Idą, a w słońcu kołysze się stal,
Dziewczęta zerkają zza płota,
A oczy ich dumnie utkwione są w dal,
Piechota, ta szara piechota.
A oczy ich dumnie utkwione są w dal,
Piechota, ta szara piechota.

Maszerują strzelcy, maszerują...

Nie grają im surmy, nie huczy im róg,
A śmierć im pod stopy się miota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój:
Piechota, ta szara piechota.
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój:
Piechota, ta szara piechota.

Maszerują strzelcy, maszerują...

WSTAWKA (uczeń):
Naszym zadaniem jest pamięć o tych co walczyli....

Uczeń 4.: „Nas nie budził...”

Nas
nie budził
szczęk broni
krzyk
który odmierzał
czas życia.
Tamci
odeszli
w noc bezpowrotną
wielkość
bezimienną.
Odeszli
by nasze skrzydła
mogły zalśnić
w słońcu.
By dłonie
kształtowały
świetlisty krąg
przyszłości.

Nas
nie budził
szczęk broni
syren
żałobny lament.

Idziemy wykołysani
szumem skrzydeł
gołębich.
Wierni pamięci
tych
za których życie -
żyć możemy.

PIOSENKA: "Białe róże"
Muzyka: Mieczysław Kozar–Słobódzki
Słowa: Kazimierz Wroczyński i Jan Lankau

Aranżację muzyczną piosenki w szkole przygotował nauczyciel muzyki.

Rozkwitały pąki białych róż,
Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już,
Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.

Kładłam ja ci idącemu w bój,
Białą różę na karabin twój,
Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,
Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
Wiatr w burzanach cichuteńko łka.
Przyszła zima, opadł róży kwiat,
Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad.

Już przekwitły pąki białych róż
przeszło lato jesień zima już
Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,
Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej.

Jasieńkowi nic nie trzeba już,
Bo mu kwitną pąki białych róż,
Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,
wyrósł na mogile białej róży kwiat.

Wstawka (uczeń):
O piękny dniu wolności....

Uczeń 5.:
Bijcie dzwony, nieście w świat wieść!
Polska wolna, Polska wolna!
A my winniśmy cześć tym,
co dla naszej Ojczyzny ginęli i cierpieli dla niej,
a ona rozkwitła nowa, wspaniała!

WSTAWKA (uczeń):
Ojczyzno jesteś nam tak droga, ale czy potrafimy cię zrozumieć a przede wszystkim kochać?

Uczeń 6.: "Oblicze ojczyzny" Tadeusz Różewicz

Ojczyzna to kraj dzieciństwa
miejsce urodzenia
to jest ta mała najbliższa
ojczyzna

miasto miasteczko wieś
ulica dom podwórko
pierwsza miłość
las na horyzoncie
groby

Uczeń 7.: „Moja ojczyzna”

Moja ojczyzna - to głos skowronka i lot motyla
To zapach trawy kolory kwiatów,
To poszum liści w powiewie wiatru
To dni i noce, i pory roku
To znane dźwięki i odgłos kroków.
To teraźniejszość, przyszłość i przeszłość
To żal za wszystkim, co już odeszło
To bicie serca, odzew mej duszy.
To głazy, które słowem chcą wzruszać.
to szarych ludzi troski, wesela.
To dzień powszedni, święto, niedziela.
To warkot maszyn i praca znojna.
To zawsze pokój a nigdy wojna.
To łan pszenicy, zboże w stodole
To dach nad głową i chleb na stole
To czułość matki i dziecka uśmiech
To kołysanka nad jego łóżkiem
To las i pole, góry i morze
To biel i czerwień, i polski orzeł.
To mowa polska dźwięczna i prosta.
To hymn radosny i smętna piosenka
To wieś rodzinna: Kielce i Warszawa,
To mała sprawa i wielka sprawa
To ziemia polska piękna i żyzna,
To Polska nasza ojczyzna.

WSTAWKA (uczeń):
Jakie zadanie przed nami stawia miłość do ojczyzny?

Uczeń 8.: „Musimy...” Jan Pocek

Musimy swoją Ojczyznę
pachnącą różami i chlebem
wprzód nakryć własnym sercem
jak gdyby drugim niebem.

Dopiero nam zakwitnie
szczęściem swoim i naszym,
niby pszenicznym łanem
albo zielonym lasem.

Piosenka: „Biało-czerwona” (oryginalnie wykonana przez Jerzego Połomskiego)
Aranżację muzyczną piosenki w szkole przygotował nauczyciel muzyki.

Uczeń:
Słowo końcowe: Lecz obok serca, czyn nieście, Usilnej, owocnej pracy. Okażcie, że jesteście naprawdę prawdziwi Polacy!
11 listopada 1918 r. to bardzo ważna data w naszej historii, ponieważ po 123 latach niewoli Polska odzyskała niepodległość, ojczyzna została wyzwolona spod panowania zaborców: Rosji, Prus, Austrii. Polak wreszcie mógł poczuć się naprawdę wolny. Apel, który przedstawiliśmy jest naszym wkładem w uczczenie tej rocznicy, jednocześnie sposobem wyrażenia wdzięczności tym, którzy przyczynili się do uzyskania przez Polskę niepodległości i wolności. Historia to nie tylko strony z podręczników historycznych, ale żywa pamięć o naszej przeszłości, aby następne pokolenia Polaków nie zatraciły swojej tożsamości narodowej, pielęgnowały tradycję, rozbudzały i podtrzymywały uczucia patriotyczne. Obecność nas na apelu jest właśnie dowodem naszego patriotyzmu.