Nasze wykopaliska - zajęcia rozwijające kreatywność i samodzielność

Scenariusz zajęć rozwijających kreatywność i samodzielność dzieci
„Nasze wykopaliska”

Data: 02.03.2020
Grupa wiekowa: dzieci 5 letnie, grupa VI Zajączki
Prowadzący: Katarzyna Kowalska

Cel ogólny:
- rozwijanie ciekawości świata i kreatywności

Cele szczegółowe/operacyjne:
Dziecko:
- pogłębia wiedzę na temat prehistorii,
- rozwija zainteresowania archeologią i paleontologią,
- współpracuje z kolegami w trakcie wykonywania zadań,
- jest samodzielne: inicjuje działania, tworzy, podaje pomysły,
- klasyfikuje przedmioty prehistoryczne wg źródła pochodzenia,
- rozwija kreatywność i wyobraźnię,
- tworzy pracę techniczno-plastyczną,
- stosuje różne techniki plastyczne,
- korzysta z różnych materiałów dekoracyjnych, plastycznych,
- poprawnie chwyta narzędzia pisarskie,
- ćwiczy percepcję wzrokową,
- dopasowuje cienie do postaci,
- wykonuje skoki obunóż po wyznaczonych śladach,
- ćwiczy orientację w schemacie własnego ciała,
- naśladuje ruchem dinozaura,
- odpowiednio reaguje na sygnał dźwiękowy,
- utrwala znajomość liter

Metody pracy:
- czynna
- słowna
- oglądowa
Formy pracy:
- zespołowa, grupowa i indywidualna

Środki dydaktyczne:
- pojemniki z piaskiem i ukrytymi „skarbami” (kości, zęby dinozaura z masy solnej, muszle, lawa wulkaniczna, kamienie z odciskami, bryły soli, mosiężna biżuteria, gliniane i drewniane naczynia itp.),
- pędzelki, jednorazowe łyżki,
- tabliczki z napisami: SKARBY ZIEMI, ŚLADY CZŁOWIEKA, ŚLADY DINOZAURÓW
- ślady dinozaurów nalepione na dywanie,
- karty pracy,
- wycięte z kartonu sylwety dużych dinozaurów, do złożenia przestrzennego,
- model zwierzęcia – puzzle przestrzenne,
- materiały do dekoracji dinozaurów: farby, pędzle, klej, gazety, bibuła, nożyczki, plastelina, piórka, drewniane patyczki, kształty, cerata itp.
- arkusz szarego papieru do ewaluacji,

Przebieg:
1. Powitanie i wprowadzenie do tematu zajęć, zapoznanie z celami.
Przypomnienie zasad pracy i podstawowych informacji nt. wykopalisk.
Zaproszenie dzieci na wykopaliska – stanowiska z piaskiem przygotowane w sali.

2. Zabawa badawcza: „Nasze wykopaliska – dzieci podzielone na 4 zespoły, za pomocą pędzelków i łyżeczek szukają w piasku śladów dawnych czasów.

3. „Wystawa znalezisk” - każdy zespół przedstawia swoje znaleziska, opisuje je. Dzieci klasyfikują skarby wg pochodzenia (skarby ziemi, ślady człowieka, ślady dinozaurów) - indywidualizacja pracy.

4. Zabawa ruchowa: „Tropimy dinozaura” – dzieci poruszają się skokami obunóż po trasie przygotowanej z nalepionych łap dinozaurów.

5. „Jestem paleontologiem” - w parach/małych zespołach dzieci układają na dywanie szkielety dinozaurów (dziecko zdolniejsze pomaga słabszemu).

6. „Dinusie” karty pracy o zróżnicowanym poziomie trudności (indywidualizacja pracy), dziecko łączy dinozaura z jego cieniem.

7. Zabawa ruchowa: „Uwaga, Spinozaur!”: dzieci poruszają się po sali przy dźwiękach bębenka/tamburyna, gdy muzyka cichnie, zbliża się Spinozaur (drapieżnik) -stają nieruchomo.

8. „Budujemy nasze dinozaury” – praca techniczno-plastyczna
Podział na zespoły: dzieci losują kartkę z 1 z 4 liter i dobierają się w grupy. Nauczyciel pokazuje modele puzzli przestrzennych np. mamuta, następnie duży wycięty z kartonu model dinozaura. Tłumaczy dzieciom, na czym będzie polegało ich zadania. Każda grupa złoży swój model dinozaura i ozdobi samodzielnie. Zespoły otrzymują materiały oznaczone literkami np.:
D – jak dinozaur – farby i pędzle,
A – jak archeologia – stare gazety i klej,
P – jak piasek – bibuła, klej i nożyczki,
O – jak odkrycie – plastelina, piórka, małe drewniane elementy.
Zespoły pracują samodzielnie, ozdabiają sylwety dinozaurów korzystając z dostępnych materiałów. Dzieci współpracują ze sobą, pomagają sobie wzajemnie. Na końcu prezentują swoje dinozaury, opowiadają o nich, dają im imię itp.

10. Nauczyciel dziękuje wszystkim za wspólną zabawę.
Ewaluacja: nauczyciel umocował na tablicy szary papier imitujący ścianą jaskini, dzieci zostawią ślady dla przyszłych pokoleń: te, którym podobały się zajęcia i wspólne zadania piszą pierwszą literę swojego imienia obok uśmiechniętej buźki, natomiast dzieci, którym się nie podobało, podpisują się pod smutną buźką.