My i nasze emocje - scenariusz zajęcia otwartego dla nauczycieli

My i nasze emocje - scenariusz zajęcia otwartego dla nauczycieli z grupą dzieci 4 i 5 letnich-22.05.2020r. G. Nowicka

Cele ogólne:
1. Rozwijanie umiejętności wyrażania uczuć i panowania nad różnego
rodzaju emocjami.
2. Wspomaganie rozwoju intelektualnego i emocjonalnego. Modelowanie
pozytywnych postaw i zachowań społecznych.

Cele szczegółowe: (dziecko)
- uważnie słucha czytanej bajki,
- uczestniczy w zabawie ilustrującej słowa piosenki lub wiersza,
-wykonuje ćwiczenia ruchowe i oddechowe,
- porusza się rytmicznie przy muzyce,
- poprawnie rozpoznaje i nazywa uczucia, stany emocjonalne,
- potrafi pokazać emocje mimiką, gestem i ruchem,
- wczuwa się w określone sytuacje,
-wykonuje pracę plastyczną.

Metody pracy: czynna, słowna, oglądowa.

Formy pracy: indywidualna, grupowa.

Środki dydaktyczne: tekst bajki „Jeżyk Robert i jego problem”, radioodtwarzacz, pendrive z muzyką, buźki-minki wesoła i smutna, kartki
z napisami: złość, smutek, radość, kredki, wiersz D. Jasicy ,,Jak się zmieniam?” z symbolami minek twarzy do treści wiersza, ilustracje słońca i buźki wesołej, drzewo- buźki strachu, wiatru-buźki złości, rymowanka ,,Raz klaszczemy...”, nadmuchany balon, wiersz ,,W kole wszyscy tu stoimy...”, kolorowanka buźki wesołej
i smutnej, cyfry od 1-8.

Przebieg zajęć:

1. Powitanka ,,Wszyscy są witam Was...”-zał.mp3
Wszyscy są, witam Was, zaczynamy - już czas!
Jestem ja, jesteś Ty. Raz, dwa, trzy!

2. Zabawa ruchowa przy piosence ,,Dzień dobry, dzień dobry”-zał.mp3
Nauczyciel wykonuje różne ruchy do piosenki, a dzieci je
naśladują.

Dzień dobry - powitanie piosenką (Śpiewające brzdące):
Dzień dobry, dzień dobry (machanie rączką)
Wszyscy się witamy. (ukłon)
Dzień dobry, dzień dobry
Dobry humor mamy. (rysowanie palcami wskazującymi uśmiechu na twarzy)
Dzień dobry, dzień dobry
Słońce jasno świeci (poruszanie palcami obu rąk uniesionymi do góry)
Dzień dobry, dzień dobry
Pani wita dzieci (wskazywanie na panią i na siebie)
Dzień dobry, dzień dobry
Jest bardzo wesoło. (młynek z rąk)
Dzień dobry, dzień dobry
Zróbmy wszyscy koło. (ustawianie się w kole lub obrót wokół własnej osi)
Dzień dobry, dzień dobry
Podaj prawą rękę. (podanie rąk)
Dzień dobry, dzień dobry
Zaśpiewaj piosenkę. (trzymanie przed ustami dłoni złożonej
w pięść).

3. Słuchanie bajki terapeutycznej pt. „Jeżyk Robert i jego problem”
Nauczyciel czyta bajkę, a dzieci ją uważnie słuchają.

Był sobie pewien mały jeżyk, któremu było na imię Robert. Wraz
z innymi zwierzątkami z lasu, Robert każdego dnia chodził do przedszkola do klasy „zero”. W klasie było zazwyczaj kilkanaścioro dzieci. Były to przeróżne zwierzątka, jak choćby: liski, borsuki, młode dziki, wiewiórki, różne ptaki, króliczki, jeże i wiele, wiele innych. Spośród zwierzątek, chodzących do grupy z Robertem, jeżyk upatrzył sobie dwóch kolegów, z którymi najbardziej lubił się bawić. Byli to Króliczek Maciek i Lisek Antek. Cała trójka chętnie się razem bawiła, jednak najczęściej przychodziły im do głowy różne psoty. A to, podczas zajęć urządzali konkurs na najgłupszą minę,
a to podczas obiadu siorbali, mlaskali i robili bańki w zupie rozlewając zawartość talerzy na stolikach, a to budowali
z drewnianych klocków pułapki, w które wpadały inne zwierzątka,
a najczęściej dziewczynki. Wszystkie te psikusy, psoty i akty nieposłuszeństwa, były bacznie obserwowane przez panią Wiewiórkę – Przedszkolankę. Pani Wiewiórka musiała się sporo natrudzić, aby zorganizować zajęcia dla całej grupy, musiała zachować spokój
i opanowanie. Jednak psoty Jeżyka, Króliczka i Liska, powodowały, że często nie mogła prowadzić zaplanowanych zajęć. W wyniku czego, Pani Wiewiórka była często smutna, a czasem nawet zdenerwowana. Często zwracała uwagę całej trójce, upominała ich, prosiła, aby się uspokoili, a kiedy to nie działało, brała ich na „rozmowę”.
W większości przypadków taka rozmowa przynosiła pozytywne efekty i kończyła się poprawą w zachowaniu. Problem był tylko
z Jeżykiem Robertem. On wzięty na rozmowę, zamiast okazać skruchę, przyznać się do winy, przeprosić i wrócić do normalnych zajęć, robił się coraz bardziej zły. Można nawet powiedzieć, że Robert robił się w takich chwilach wściekły, a kiedy to następowało, Jeżyk nastroszał swoje wszystkie kolce w bojowej postawie. Zdarzało się i tak, że Robert, tracił panowanie nad swoją złością.
W takich momentach napięte ze złości kolce Jeżyka wystrzeliwały samoczynnie w różnych kierunkach. Kiedy takie przypadki zaczęły się powtarzać, Pani Przedszkolanka, zmartwiła się bardzo. Bała się, że wystrzelone przez jeżyka kolce mogą trafić ją, lub inne zwierzątko, a to mogłoby się źle skończyć. Dlatego też, postanowiła, poprosić na rozmowę rodziców Roberta. Kiedy rodzice dowiedzieli się o zaistniałym problemie, bardzo się zmartwili. Bardzo kochali swojego synka. Pamiętali go jak był jeszcze malutki i można go było bujać na rękach zwiniętego w kolczastą kuleczkę. Wiedzieli, że Robert jest mądrym zwierzątkiem, że potrafi budować świetne szałasy z gałęzi znalezionych w lesie, i że często pomaga rodzicom
w pracach domowych oraz w robieniu zapasów na zimę. A tu nagle okazało się, że ich „Malutka Kuleczka”, sprawia kłopoty
w przedszkolu, że się złości i stanowi zagrożenie dla innych dzieci. Po powrocie do norki, rodzice długo ze sobą rozmawiali, długo zastanawiali się, aż w końcu ustalili sposób postępowania: Po pierwsze ustalili dla Roberta całą listę „zasad”. Pierwszą zasadą było „Nikogo nie bijemy”, drugą zasadą było „Zawsze słuchamy Pani Przedszkolanki”, jeszcze kolejną było „Zawsze możemy mówić o tym co nam się nie podoba, oraz o tym co czujemy”, a także wiele innych. Dzięki tym zasadom Robert zawsze wiedział, czy to co robi jest dobre, czy też nie. A kiedy postępował niezgodnie z zasadami wiedział, że czeka go za to odpowiednia kara. Po drugie, rodzice postanowili z Robertem często rozmawiać, tłumaczyć mu różne sprawy, zwłaszcza związane z tym jakie mogą być konsekwencje jego złych uczynków. W końcu spróbowali również pomóc Robertowi przezwyciężyć problem związany z jego złością. Od tej pory, kiedy Robert poczuł, że zaczyna się złościć, to oprócz tego, że w każdej chwili mógł o tym powiedzieć rodzicom lub Pani Wiewiórce, to jeszcze nauczył się kilku sposobów, dzięki którym złość mijała. Pierwszego sposobu nauczyła jeżyka babcia. Kiedy tylko poczuł, że zaczyna się w nim zbierać złość, to zaczynał liczyć do dziesięciu. Kiedy doliczył do końca, z reguły złość zaczynała opadać i w końcu robił się spokojny. Drugiego sposobu nauczył się od taty. Kiedy robił się wściekły, po prostu zamykał oczy próbował przypomnieć sobie jakąś wesołą i radosną chwilę. Kiedy już sobie taką chwilę przypomniał dotykał pazurkiem czubka swojego noska. Jeżyk zauważył, że po pewnym czasie już samo dotkniecie noska pazurkiem sprawiało, iż cała złość rozmywała się. Na trzeci sposób Robert wpadł samodzielnie.
W okresie przed Świętami Bożego Narodzenia, Pani Wiewiórka uczyła zwierzątka różnych kolęd. Jedna z nich tak bardzo spodobała się Jeżykowi, że postanowił nucić ją sobie w chwilach gdy się złości. I od tej pory ta metoda okazała się najlepiej zmniejszać zdenerwowanie Roberta. Ilekroć poczuł, że robi się na coś, lub na kogoś zły nucił sobie po cichutku „Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi, wstańcie pasterze Bóg się wam rodzi...”. Od tej pory Jeżyk Robert znacznie mniej się złościł, znacznie mniej się denerwował i znacznie mniej psocił. A i jego dwaj koledzy, Króliczek Maciek i Lisek Antek, wkrótce zaczęli brać z niego przykład i oni także zaczęli się grzeczniej zachowywać. Owszem zdarzało się im trochę psot, jednak były to raczej śmieszne kawały niż prawdziwe złe zachowanie.
Rozmowa kierowana : Nauczyciel zadaje dzieciom pytania do treści bajki.
•Kto był bohaterem bajki?
•W jaki sposób zachowywał się Jeżyk Robert, gdy coś go zdenerwowało?
•Jak mieli na imię koledzy Roberta?
•Jaką minę miała pani Wiewiórka patrząc na złe zachowania Roberta
i jego kolegów?
•Od kogo Robert nauczył się w jaki sposób radzić sobie ze złością?
•Co robił, aby pozbyć się złości?

4. Zabawa muzyczno- ruchowa ,,Podróż do krainy: złości, smutku
i radości”- zał. mp3 oraz zał. z napisami: złość, smutek, radość. Dzieci wybierają się w podróż pociągiem do poszczególnych krain. Poruszają się po sali w rytm piosenki ,,Jedzie pociąg z daleka”. Na przerwę w muzyce: nauczyciel mówi, że przyjechaliśmy do krainy złości, pokazuje dzieciom napis ze słowem złość- dzieci 5-letnie próbują odczytać nazwę krainy, a dzieci 4-letnie dzielą tą nazwę na sylaby. Potem dzieci za pomocą gestów, mimiki ukazują wygląd danej krainy np. tupią, robią złą minę, udają obrażonych, zaciskają pięści, krzyczą. Nauczyciel włącza muzykę i pociąg rusza dalej do następnej krainy. Następna kraina to kraina smutku: N-l pokazuje napis Smutek, dzieci go odczytują, dzielą na sylaby oraz pokazują mimiką i gestem jej wygląd : udają, że płaczą, robią smutną minę. Nauczyciel włącza muzykę i pociąg rusza w dalszą drogę do ostatniej krainy: radości. N- l pokazuje napis Radość, dzieci odczytują go, dzielą na sylaby i pokazują wygląd krainy za pomocą mimiki i gestów (są uśmiechnięci, życzliwi, serdecznie się ze sobą witają, pomagają sobie). Pociąg wrócił do przedszkola.

5.,,Jak się zmieniam?”- słuchanie wiersza D. Jasicy ,,Jak się zmieniam?” ilustrowanego przez nauczyciela za pomocą symboli minek twarzy.- zał. z minkami twarzy

W ciągu dnia miewam różne humory:
Inna jest mina wesoła, ( nauczyciel pokazuje buźkę wesołą)
Inna, gdy jestem chora, (nauczyciel pokazuje buźkę smutną)
Gdy się boję, krzyczę –Ooo! (nauczyciel pokazuje buźkę wystraszoną)
Gdy zjadam cytrynę, to kwaśna mam minę ( nauczyciel pokazuje kwaśną minę)
Gdy jestem zły, moja mina przypomina pysk rekina. ( nauczyciel pokazuje buźkę rozgniewaną i zdjęcie z pyskiem rekina)

6. Zabawa ,,Pogoda, emocje i my”- zabawa ruchowa- zał.
z ilustracjami.
Nauczyciel pokazuje ilustrację słońca i buźki wesołej, wyjaśnia, że słońce będzie symbolem emocji radości, drzewa- symbolem strachu, a wiatr – symbolem złości. Gdy nauczyciel pokazuje słońce –dzieci cieszą się, skaczą, robią wesołe miny, biegają.
Gdy nauczyciel pokazuje drzewa- poruszają ramionami w górze raz w jedną stronę raz w drugą, trzęsą się tak jak listki na wietrze.
Gdy nauczyciel pokazuje wiatr- naśladują powiew wiatru, wymawiając głoskę s i sz.

7. Zabawa ,,Smutny-wesoły”- Nauczyciel prosi dzieci o ułożenie na dywanie buźki smutnej i wesołej w odległości od siebie. Nauczyciel czyta zdanie , a dziecko ustawia się przy odpowiedniej buźce zgodnie z tym jakie są jego odczucia. ( do zabawy potrzebna buźka wesoła i smutna- może być narysowana lub wydrukowana)

Idę z tatą na lody.
Jestem chory i boli mnie brzuch.
Mój kolega /koleżanka chętnie bawi się ze mną.
Popsuła mi się zabawka.
Rodzice nie maja dla mnie czasu.
Mama kupiła mi piłkę.

8. Zabawa ,,Hop”- nauczyciel czyta rymowankę i pokazuje cyfrę
i ruch, a dzieci powtarzają.- zał. cyfry 1-8
Raz –klaszczemy
Dwa- machamy
Trzy- tupiemy
Cztery-gramy
Pięć, sześć – obrót
Siedem –stop
Osiem- w górę hop, hop, hop!

9. Zabawa ruchowa przy piosence ,,Wesoła zabawa”- dzieci ilustrują ruchem słowa piosenki patrząc na nauczyciela-zał.mp3

10. Zabawa relaksacyjna z balonem- zał. mp3
Dzieci leżą na dywanie na plecach, kładą na brzuchu balon ,
oddychają spokojnie, słuchają muzyki i obserwują jak balon się
unosi i opada podczas oddechów.
11. Pożegnanie wierszem
„W kole wszyscy tu stoimy
I za ręce się trzymamy
Do widzenia już mówimy
Tak ze sobą się żegnamy”.
Dzieci w kole machają ręką na pożegnanie.

,,Ja i emocje”- praca plastyczna
Wyrażanie uczuć oraz swojego nastroju za pomocą rysunków (buźki
wesołej lub smutnej). Dzieci wybierają sobie buźkę wesołą lub smutną i ją kolorują.

12.Ewaluacja zajęć:
Dzieci za pomocą buźki uśmiechniętej lub smutnej pokazują czy
zajęcia im się podobały czy nie. Nauczyciele wypełniają ankietę.

,,Zabawa na dobry humor i pozytywne emocje”- dodatkowa
dla wszystkich uczestników- zał. mp3

Klaśnij w dłonie raz i dwa,
Tup nogami tak jak ja,
Pokręć pupą ha, ha, ha i zabawa dalej trwa.
Opracowała: G. Nowicka