Opis i analiza wprowadzenia skutecznych metod ograniczających negatywne skutki nadpobudliwości

1.identyfikacja problemu

Nadpobudliwość ruchowa w znacznym stopniu wpływa na procesy percepcyjno-motoryczne. Zachowanie chłopca charakteryzuje się nadmierną w porównaniu z rówieśnikami nadpobudliwością, wzmożoną wrażliwością emocjonalna, impulsywnością, zmiennością działań i zainteresowań wynikających z trudności w skupieniu uwagi.

2.geneza i dynamika zjawiska

Andrzejek w wieku sześciu lat trafił do ośrodka wraz dwoma starszymi braćmi. Pozostałą trójkę młodszego rodzeństwa również umieszczono w innej placówce opiekuńczo-wychowawczej. Rodzina chłopca boryka się z problemem uzależnienia od alkoholu. Rodzice są niewydolni wychowawczo. Nie potrafili zapewnić dzieciom należytej opieki. Zostali objęci dozorem kuratora. Ze względu na nasilające się objawy uzależnienia postanowiono umieścić dzieci w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Rodzice odwiedzają systematycznie dzieci, nawet po urodzeniu kolejnego nie zerwali kontaktu. Andrzejek jest związany emocjonalnie z rodzeństwem i rodzicami. Każda wizyta jest połączona z radosnym zachowaniem dziecka.
Chłopiec rozpoczął naukę w klasie pierwszej. Kilka miesięcy wcześniej przebywał w innej placówce, w której nie przeprowadzono badań dojrzałości szkolnej. Ponieważ nie zrealizował programu klasy zerowej, od pierwszych dni miał problemy z nauką. W placówce został objęty indywidualnym tokiem nauczania. Rezultaty były widoczne już zima po przeprowadzeniu badań w poradni psychologiczno- pedagogicznej.
Od pierwszych dni pobytu w placówce jego zachowanie zwróciło moją uwagę. Był bardzo ożywiony, pobudzony. W szkole również miał problemy z koncentracja ,nie potrafił usiedzieć w ławce przez cala lekcje. Nauka sprawiała mu coraz większe trudności. Ciągle był upominany. Każdy szmer w klasie odwracał jego uwagę od tego co mówiła nauczycielka. Nie potrafił się skupić dłużej na jednej czynności. Bardzo często gubił przybory szkolne niezbędne do pracy. Nigdy nie pamiętał co było zadane do domu. Robił wiele błędów, zdania i słowa były niedokończone. Podobne problemy miały miejsce w grupie wychowawczej. Gdy padało pytanie Andrzejek zawsze odpowiadał mimo, iż nie było skierowane do niego. Odpowiedż często była błędna. Chłopiec ciągle był w ruchu, nie chodził tylko biegał. Interesowały go problemy całej grupy, dlatego odrabianie zadań domowych stawało się wielkim problemem. Bardzo szybko się gniewał i obrażał z błahych powodów. Jego reakcje z otoczeniem przybierały często formy agresji słownej albo fizycznej. Angażował się w każdy konflikt. Zauważyłam, że przez kolegów traktowany jest źle, nie podoba im się jego wścibskość, dlatego też dostał przydomek; wścibski.
Jego nadpobudliwe zachowanie również w szkole było żle odbierane. Nauczyciele mówili o nim "trudne dziecko". Zwiększyła się liczba uwag w zeszycie korespondencji. Takie zachowanie Andrzejka spowodowało, że postanowiłam bliżej zająć się problemem mojego podopiecznego.

3.znaczenie problemu:

Chłopiec ma problemy z wykonywaniem zadań wymagających planowanie oraz trudności w wykonywaniu czynności angażujących funkcje wzrokowo- ruchowe. Zaburzenia te są przyczyną trudności w nauce i kłopotów wychowawczych. Zaburzenia zachowania pozostają przeważnie w związkach przyczynowo- skutkowych z trudnościami w nauce. Jako wychowawca podjęłam wiele działań zmierzających do udzielenia pomocy dziecku. Obejmowały one:
•częste rozmowy z wychowawca klasy,
•przedstawienie problemu psychologowi,
•skierowanie dziecka do neurologa i dalsze leczenie,
•zorganizowanie odpowiednich warunków do odrabiania zadań domowych,
•powierzanie chłopcu zadań, które będzie mógł wykonać z przerwa i do końca,
•motywowanie go do pracy zwracając uwagę na jego mocne strony,
•zwracanie uwagi na to by nadmiernie go nie krytykować tylko mobilizować poprzez pochwały i powierzanie mu różnych funkcji, którym sprosta
nagradzanie sukcesów szkolnych

4. Prognoza

Negatywna:

Zachowanie ucznia będzie go wyróżniało spośród rówieśników i stanowić może przyczynę wielu konfliktów i trudności wychowawczych. Nauczyciele i wychowawcy borykając się stale z problemami i kłopotami z wychowankiem nazywają go dzieckiem trudnym. Pogłębiać się będą trudności w nauce, uczeń będzie odsuwany na dalszy plan. Próby zdyscyplinowania przez nauczycieli doprowadzą do negatywnego zachowania chłopca. Koledzy go zignorują lub będą prowokować do niewłaściwych reakcji z jego strony. Możliwe jest rowież powtarzanie klasy.

Pozytywna:

Stała współpraca ze szkolą pozwoli w odpowiednim momencie reagować na problemy chłopca z nauka i zachowaniem. Właściwa atmosfera w klasie i grupie wychowawczej pozwoli na zrozumienie problemów, uczenie radzenia sobie z nimi spowoduje, że koledzy zaczną prawidłowo spostrzegać te problemy, a on sam lepiej zrozumie swoje zachowanie.
Przyjazna domowa atmosfera tzn., grupy wychowawczej, otoczenie chłopca, właściwa opieka i pomoc przyniosą pozytywne rezultaty i uchronią go od złych wpływów zewnętrznych, które są społecznie nie aprobowane. Prognoza dotycząca chłopca zmierza we właściwym kierunku. Dalsze oddziaływanie wychowawcze przyczynia się do zniwelowania lub znacznego zmniejszenia problemu.

5. Propozycje rozwiązań.

•Ograniczenie ilości negatywnych bodźców dochodzących do niego podczas odrabiania zadań,
•Dostosowanie tempa pracy do możliwości dziecka,
•Zastosowanie metod, które skupiają jego uwagę na tym, co uważamy w danej chwili za najważniejsze,
•Zastosowanie właściwej terapii,
•Wzmacnianie pozytywne chłopca,
•Częste rozmowy z dzieckiem,
•Angażowanie chłopca w działalność artystyczną,
•Mobilizowanie do udziału w różnego rodzaju warsztatach
•Zachęcanie go do udziału w zajęciach sportowych (pływanie w szkole, zapasy klub sportowy).

6. Efekty oddziaływań.

Andrzejek zaczyna poprawnie funkcjonować w klasie, dobrze radzi sobie z materiałem dydaktycznym. Obserwując funkcjonowanie chłopca od momentu przybycia do ośrodka można stwierdzić, że udzielona mu pomoc pozwoliła na zaistnienie w środowisku szkolnym. Stał się mniej dokuczliwy. Grupa nie prowokuje go do niewłaściwego zachowania. Dostosowanie tempa pracy do indywidualnych możliwości chłopca pozwoliło w efekcie na uzyskanie pozytywnych ocen. Zastosowanie odpowiednich metod pracy umożliwiło mu skupienie się nad wykonywaną czynnością.
Dowartościowywanie chłopca poprzez włączanie go w szereg prac na rzecz grupy przyniosło oczekiwane rezultaty. Z powierzonych zadań wywiązywał się w całości i w terminie, co pozwoliło mu zaistnieć na forum grupy. Każda pochwala wpływała na niego motywująco i pobudzała go do samodzielnego podejmowania różnych pozytywnych działań
Zaangażowanie Andrzejka w działalność artystyczna pozwoliło mu uwierzyć we własne siły. Widząc, że doskonale daje sobie radę podczas występów przed szerszym gronem sam zgłaszał się do udziału w różnych warsztatach przyrodniczo - plastycznych, na których wykazywał się aktywnością i zaangażowaniem.
Mobilizowanie chłopca do zajęć sportowych pozwoliło na wyciszenie. Nauczyciele również zauważyli zmiany w jego zachowaniu.
Efektem mojego zainteresowania zachowaniem chłopca jest również wprowadzenie odpowiedniej terapii. Andrzejek chętnie uczęszcza na zajęcia muzykoterapii, które bardzo mu się podobają, stara się zachęcać swoich kolegów do powtarzania różnych ćwiczeń.
W efekcie systematycznej pracy z podopiecznym, prowadzenia zajęć indywidualnych i włączania go w działalność artystyczną, sportową pozwoliło mu na częściowe wyeliminowanie nadpobudliwych zachowań Stara się kontrolować swoje emocje. Uwierzył we własne siły. Wytworzyła się u chłopca kreatywna postawa mobilizująca go do dalszej pracy.