Ciekawska Kropelka

Przez las płynął strumień. Składał się z miliardów rozgadanych i błyszczących kropelek. Wszystkie robiły to co zwykle robią kropelki wody na całym świecie: chichotały, szumiały, pryskały, chlapały, bulgotały, płynęły leniwie lub szybko w zależności od kaprysu strumienia. Nie miały pragnień i marzeń dawały się nieść nurtem rzeki, tylko jedna kropelka wciąż zadawała swojej Mamie - Rzece mnóstwo pytań:
Dokąd płyniemy Mamusiu - Rzeko?
Wszystkie rzeki płyną do morza Kropelko.
A po co my tak płyniemy?
Dajemy życie?
Jak to? - zdziwiła się Kropelka.
Bez wody nic by nie urosło a zwierzęta i ludzie umarliby z pragnienia. Woda potrzebna jest wszystkim. Płyń i nie zadawaj już więcej pytań muszę się skupić, zaraz będzie wodospad - odpowiedziała zniecierpliwiona Mama - Rzeka.
Ja lubię wodospady – odpowiedziała Kropelka i z radością skoczyła w dół razem z miliardem rozchlapanych siostrzyczek.
Po chwili rzeka wpłynęła w spokojną i cichą dolinę. Mocno grzało słońce. Kropelka skoczyła na wielki głaz wystający z wody
Rozejrzę się po okolicy Mamusiu - Rzeko! - krzyknęła.
Ale ciepło - z zadowoleniem przeciągnęła się mała.
Kropelko zaraz pofruniesz - zaśmiała się Mama Rzeka
Nie mam skrzydeł mamo!
Nie potrzebujesz skrzydeł aby unieść się w górę, kropelki potrafią się zmieniać
to nasza wielka tajemnica - powiedziała mama.
Jak to? - zdziwiła się córeczka.
Zobaczysz - obiecała Mama -Rzeka.
Po chwili Kropelka poczuła ze jest niezwykle lekka i zaczęła się unosić.
Jak do ciebie wrócę Mamusiu -Rzeko !- krzyknęła Kropelka
Razem z deszczem – odpowiedziała mama. Pozdrów ode mnie chmury pa pa Kropelko miłej wycieczki – krzyknęła Mama - Rzeka.
Kropelka z radością podziwiała świat z góry unosiła się wyżej i wyżej aż wszystko stało się bardzo malutkie. Razem z nią unosiły się inne siostry kropelki.
Ciekawe gdzie lecimy ?- zastanawiała się ciekawska panienka. Zauważyła ze wszystkie kropelki łącza się w pary, a te pary w kolejne pary, i tak para z parą jedna przy drugiej stworzyły wielką ciemną chmurę.
Mogę latać w chmurze to wspaniałe - pomyślała.
Ciekawe czy Mama- Rzeka nas widzi? Tęsknię do niej - zasmuciła się.
Nie martw się -odezwała się chmura zaraz wrócisz do mamy
Jak? -zapytała Kropelka.
Jest was tak dużo ,jesteście ciężkie nie utrzymam was - wyjaśniła chmura.
Lecę! - krzyknęła Kropelka i razem z siostrami kropelkami zaczęła spadać.
Deszcz -cieszyły się drzewa
Woda -cieszyły się zwierzęta
Mama - Rzeka -ucieszyła się Kropelka
Witaj córeczko - uśmiechnęła się Mama -Rzeka
Mamusiu to była wspaniała przygoda szkoda ze się skończyła -zasmuciła się mała
Przeżyjesz jeszcze wiele przygód, to nie wszystko, poczekaj do zimy.
Nie mogę się doczekać -skarżyła się Kropelka
Aż wreszcie pewnego zimowego dnia czekała ją niespodzianka
Nie mogę się ruszyć jestem lśniąca i błyszcząca jak kryształ.
Zamarzłaś wszystkie kropelki zamieniły się w lód uśmiechnęła się Mama – Rzeka, dzięki temu ryby, wodne żyjątka i rośliny przeżyją zimę.
Wspaniale, ale chciałabym się poruszać- poskarżyła się Kropelka
Cierpliwości mała.
Minął jakiś czas było cieplej Kropelka mogła wreszcie oderwać się od bryły lodu , znów zmieniła się w parę wodną, znów uniosła się z innymi kropelkami i razem stworzyły chmurę, ale to była jakaś inna chmura . Miała inny kolor i była zimna , tak zimna ze mała Kropelka zamarzła i zmieniła się w śniegową gwiazdkę
Jesteśmy piękne! - krzyczała Kropelka i wirując spadała na ziemię
Mamo - Rzeko widzisz jaką mam piękną sukienkę
Tak kochanie jesteś piękna i pożyteczna kiedy spadniesz otulisz razem ze swoimi siostrami ziemię dzięki wam przetrwają rośliny i zwierzęta.
Stało się tak jak powiedziała mama. Kropelka stworzyła pierzynkę razem z innymi i zasnęła.
Mama -Rzeka pomyślała:
Moją córeczkę czeka jeszcze wiele przygód może stać się, tęczą albo gradem albo szronem, ulewą, mżawką albo słoną kroplą w morzu. Cudownie jest być wodą - westchnęła i wpłynęła do morza.