Scenariusz przedstawienia ekologicznego "O królu Stefciu i magicznym zegarze"

Scena I
Król śpi na tronie. Do komnaty wbiega rycerz z zegarem.
Narrator: Za siedmioma górami, za siedmioma rzekami,
żył sobie król ze swymi córkami.
Śpi sobie słodko i we śnie marzy,
nie przeczuwając co się zaraz wydarzy.
Rycerz:
Królu, królu, nie śpij dłużej, otwórz oczy,
to co Ci opowiem, bardzo Cię zaskoczy.
W leśnej chatce staruszka mieszkała,
która czarodziejski zegar miała.
Wskazówki w nim miarowo czas odmierzały,
jednak w Noc Kupały, dziwnie się cofały!
I od tamtej pory Jej Wysokości,
zegar przenosi ponoć do przyszłości.
Tę tajemnicę staruszka mi opowiedziała,
a czarodziejski zegar dziś ofiarowała!
Król:
Mój rycerzu! Ta historia mnie przeraża,
wszak nie co dzień, taka rzecz się zdarza.
Muszę sprawdzić dziwne zegara działanie,
co ma się stać niechaj się stanie!
Przenieś się rycerzu w 2020 rok,
zrób ten w czasie ogromny skok.
Rycerz znika
A cóż to?
Rycerz zniknął, zegar chyba działa,
Staruszka jednak rację miała.
Pozostało mi teraz czekanie,
więc udam się ponownie na spanie.

Scena II
Król śpi w swym tronie. Rycerz powraca z krzykiem.
Rycerz:
Aaa, królu czas już wstać,
nie możesz już dłużej spać.
Ach mój Panie,
straszna rzecz się wkrótce stanie.

Król:
Mówże szybciej co się stało?
Jakbym zmartwień miał już mało.

Rycerz:
Panie z podróży w czasie wróciłem,
Ach, jak straszne rzeczy zobaczyłem

Król:
Opowiadaj cóż widziałeś,
jakie rzeczy oglądałeś.
Opowiadaj szybko, chyżo,
i niech me córki to usłyszą.
Zwołajcie przed me oblicze córki moje,
a ty mów rycerzu, jakie przeżyłeś znoje.

Rycerz:
Ach mój Panie, biada Panie,
ale zacznę od początku swe opowiadanie.
Na świecie jest brudno i szaro, zieleni jest mało,
śmieci leżą wszędzie .....
Król:
Ach co to będzie..

Królewny:
Ach co to będzie...

Rycerz:
A powietrze jakie brudne,
oddychanie jest tam trudne.
Królu jeśli nie pomożemy naturze,
to straty w przyszłości będą duże.
Będą wielkie kłopoty,
skończy się ekologii wiek złoty

Król:
Czy ty rycerzu, oby nie pleciesz bzdury?
Muszę to sprawdzić. Wyślę swoje córy.
Moje córki, przyszedł czas podróży,
Petronelo, Ty nad rzekę wyruszysz.
Alicjo, Ty sprawdzisz co dzieje się na łące,
czy nadal są tam kwiaty pachnące.
Kornelio, Ty do lasu się udasz,
tamtejszych zwierząt wysłuchasz.
Anno, Ty miasto zwiedzisz
i dowiesz się wszystkiego od gawiedzi.
A Ty Zuzanno, spotkasz się z motylami co fruwają,
zobaczysz co Ci do powiedzenia o niebie mają.

Królewny:
Ojcze tak jak mówisz niech się stanie,
wykonamy to trudne zadanie.

Król:
Przenieście się moje córki w 2020 rok,
zróbcie ten w czasie ogromny skok.

Córki znikają.

Scena III
Królewna Petronela stoi nad brzegiem rzeki.

Narrator: Chodzi Petronela nad brzegiem wielkiej rzeki,
ale to nie woda, to chyba są ścieki.

Petronela:
Rybko złota, która tak głęboko nurkujesz.
Powiedz mi proszę, czego na dnie rzeki poszukujesz?

Rybka:
Poszukuję księżniczko pożywienia,
dla siebie i swoich dzieci,
a tu pełno śmieci.
Ludzie wpuszczają do niej też ścieki,
przez co woda będzie brudna na wieki.

Petronela:
Jak nie będziesz jadła, umrzesz z głodu,
a Twoje dzieci umrą od brudu i chłodu.

Rybka:
Jeśli chcesz nam pomóc, królewno kochana,
mów do swych poddanych z wieczora i rana:
„Dbajcie o wód czystość, nie wrzucajcie do nich śmieci,
a będziecie żyli długo Wy i Wasze dzieci”

Scena IV
Królewna Alicja na łące.

Narrator: Na łące pasie się krowa,
by do dania mleka być gotowa!
Alicja już kłania się krowie,
posłuchajcie czego się od niej dowie.

Krowa:
Piękna królewno, powiem Ci skrycie,
kiedy się tu pasę, brzydnie mi życie.
Zielona trawa mi już nie smakuje,
wszędzie brudu i śmieci się doszukuję.
Papierki, butelki, człowiek zostawia po zabawie,
jak mam się cieszyć myśląc o trawie.
Ciężko jeść trawę, na którą kwaśne deszcze padają,
moje koleżanki przez to też mniej mleka dają!
......I bardzo źle w oborze sypiają.

Alicja:
A cóż tu zrobić krowo kochana,
byś jadła z chęcią trawę z wieczora i rana?

Krowa:
„Niech wszyscy dorośli i dzieci,
nie wyrzucają na łąkę śmieci.
Kiedy wszyscy o czystość łąk zadbają,
To na pewno smaczne mleko od krowy dostają.”

Scena V
Królewna Kornelia w lesie.
Narrator: Błądzi Kornelia po lesie, patrzy na drzewa,
i bardzo się smuci, że żaden ptak nie śpiewa.
Wreszcie wśród listowia jeża zauważa,
że może ją pokłuć, wcale się nie zraża.
Małe zwierzątko ma smutne oczy,
to co Kornelia usłyszy bardzo ją zaskoczy.

Kornelia:
Powiedz jeżyku, co się w lesie stało,
że ptaków i zwierząt widzę tutaj mało?

Jeż:
Ach królewno, połamane gałęzie, wszędzie brud i śmieci,
choruje moja żona, chorują i dzieci.
Nie mamy bezpiecznego domu i miejsca do spania
Choruje lis, dzik, jeleń i z dziećmi łania.

Kornelia:
Jak mam Wam pomóc kochany jeżyku?
Przecież tutaj macie problemów bez liku.

Jeż:
Niechaj ludzie, którzy zwierzęta kochają,
o ich radosne życie w lesie zadbają.

Scena VI
Królewna Anna w mieście.

Narrator: Anna po mieście kroczy,
popatrzcie, co tutaj ją zaskoczy.

Anna:
Ach, cóż to za przedziwny strój?
Młody Paniczu...... Stój!
Jakie uprawiasz zawody,
mój Paniczu młody?

Piłkarz:
Do niedawna byłem piłkarzem, piłkę kopałem po murawie,
ale teraz nie mogę, bo brud przeszkadza rosnąć trawie.
Za piłką biegałem, ale teraz nie mam siły,
Odkąd zanieczyszczenia w mieście życie zmieniły.
Nie tylko ja choruję, ale też inni ludzie,
odkąd żyjemy w kurzu i brudzie.
Jedzenie też chemiom całe spryskane, trujące,
od niego chorób całe tysiące.

Anna:
Jak mam Ci pomóc, paniczu miły,
by wasze kłopoty się skończyły?

Piłkarz:
Niechaj ludzie, którzy w mieście mieszkają,
o naturalne środowisko w nim dbają.

Scena VII
Królewna Zuzanna.

Narrator: Zuzanna spotyka motyla kolorowego,
co on jej powie dowiesz się zaraz kolego.

Zuzanna:
Motylku kolorowy, co mienisz się na niebie,
opowiadaj co w powietrzu słychać u Ciebie?

Motyl:
Ach, królewno w powietrzu pyłu tyle,
że chorują już prawie wszystkie motyle.
Powietrze jest bardzo zanieczyszczone,
przez co latanie jest utrudnione.
Przez całą dobę dym z kominów leci,
przez co chorują zwierzęta rośliny i dzieci.

Zuzanna:
Ach, cóż tu zrobić? Powiedzcie motyle.
Jeżeli macie problemów tyle.

Motyl:
Dbajcie o powietrza czystość, nie palcie śmieci,
A będziecie się cieszyć zdrowiem, Wy i Wasze dzieci.

Scena VIII
Komnata króla. Do komnaty wchodzą królewny.

Narrator: Powróciły królewny z dalekiej i długiej podróży,
król znużony długim czekaniem, oczy swe mruży.

Król:
Mówcie me córy, co wasze oczy widziały?
Czy rycerz nie kłamał, czy te straszne rzeczy się działy?

Królewny:
Ojcze, zdamy Ci teraz z podróży sprawozdanie,
rycerz nie kłamał, o złym Ziemi stanie.

Zuzanna:
Spotkałam motyle w powietrzu trzepoczące,
ale od pyłu chorowały, miały kaszel i czoło gorące.

Alicja:
Krowa chorowała od zatrutej trawy

Kornelia:
A jeż nie chciał tknąć leśnej strawy

Petronela:
Ryby pływały w brudnej odmęcie wody

Anna:
A stanem miasta martwił się piłkarz młody

Król:
Straszne rzeczy mi moje córy mówicie,
co mam zrobić by polepszyć na Ziemi życie.

Alicja:
Ojcze przynosimy Ci wiele wiadomości,
a najważniejsze to by żyć w zdrowiu i czystości
Na ziemi dostałyśmy wiele dobrych rad,
które mogą na lepsze zmienić świat
Gdy każdy z nas wypełniać je będzie,
porządek i czystość zagości wszędzie.

Król:
Już wiem! Dekret wydam! Pisarzu, do mnie szybko, żwawo,
zajmiemy się od razu tę ciężką sprawą.
Od dziś wygłaszam orędzie,
niech na Ziemi czysto będzie.
By po wsze czasy ludzie mili,
na zdrowej i pięknej Ziemi żyli.........Pisarzu pisz!
W związku z tragiczną sytuacją na Ziemi,
nasze i przyszłych pokoleń zachowanie musi się zmienić.
Nie możemy, tak dalej Ziemi traktować,
bo wszystko na niej będzie chorować.
Niech nauczyciele edukują dzieci,
by na świecie nie było brudu i śmieci”
Córki, powiedzcie jakie dostałyście rady na Ziemi,
a Ty pisarzu spisuj, co musi się zmienić.

Petronelka:
„Dbajcie o wód czystość, nie wrzucajcie do nich śmieci,
a będziecie żyli długo Wy i Wasze dzieci”

Alicja:
„Niech wszyscy dorośli i dzieci,
nie wyrzucają na łąkę śmieci.
Kiedy wszyscy o czystość łąk zadbają,
To na pewno smaczne mleko od krowy dostają.”

Kornelia:
„Niechaj ludzie, którzy zwierzęta kochają,
o ich radosne życie w lesie zadbają.”

Anna:
„Niechaj ludzie, którzy w mieście mieszkają,
o naturalne środowisko w nim dbają.

Zuzanna:
„Dbajcie o powietrza czystość, nie palcie śmieci,
A będziecie się cieszyć zdrowiem, Wy i Wasze dzieci.”
To już koniec ojcze, naszych rad,
teraz musi się do nich stosować cały świat.

Król:
Dziękuję Wam córki. Od dziś każdy stosować je będzie,
A Ty pisarzu przepisz i ogłoś po świecie wszędzie.
Chodź od wsi do wsi, od miasta do miasta,
niechaj to usłyszy każdy panicz i każda niewiasta.

Pisarz:
Królu, już spieszę z wykonaniem zadania,
Na próżno nie pójdą nasze starania.
Z dekretem objadę cały świat,
Niech się każdy stosuje tych rad.

Scena IX

Narrator:
I tak minął rok. Pisarz dzielnie wykonał swe zadanie.
Co teraz będzie? Co się z ziemią stanie?
Zaraz wszystkiego się dowiemy,
jak wygląda stan naszej Ziemi.

Król:
Minęło już czasu wiele,
skorzystać z zegara teraz ja się ośmielę.
Sam sprawdzę co się na Ziemi stało,
Odkąd ludzie stosują się mych rad, których było niemało.
Przenieś się królu w 2025 rok,
zrób ten w czasie ogromny skok.

Król znika. Pojawia się na wśród przepięknych drzew, nad czystą rzeką. Wokoło latają motyle.

Narrator: I tak król już chodzi w przyszłości,
a czeka go tutaj wiele radości.

Król:
A cóż to widzą moje oczy zdumione,
Gdy opowiem córkom, będą zadowolone.
Teraz przepięknie jest na ziemi,
wszystko wkoło się zieleni.
A spójrzcie jakie wody są przejrzyste
i powietrze takie czyste.
W lasach szczęśliwe zwierzęta biegają,
a po niebie wesołe motyle fruwają.
Oj widać, że cały świat, stosował się moich rad.

Król znika.
Dzieci wychodzą na scenę i wspólnie mówią:
I dla Was publiczności niech to będzie przestroga,
Że do zniszczenia Ziemi, krótka jest droga.
Więc dbajmy o nią, o to co kochamy,
bo przecież tylko jedną Ziemię mamy.