Wesoły zając. Konspekt zajęć dydaktycznych

KONSPEKT ZAJĘĆ DYDAKTYCZNYCH
Krąg tematyczny w danym tygodniu: Wielkanocne to pisanki, wyklejanki, malowanki.
Temat zajęć: Wesoły zając. (07.04.2020)

Typ placówki: Przedszkole Miejskie im. Marii Konopnickiej w Okonku.
Grupa: Oddział przedszkolny 5, 6 – latków „Krasnoludki”.
Obszary z podstawy programowej: Emocjonalny, Poznawczy.
Planowany czas zajęć: Zajęcia edukacyjne trwają 25 - 30 minut.

Cele ogólne:
Zapoznanie dzieci z ¬tradycją Świąt Wielkanocnych (utrwalenie nazw i symboliki elementów święconki). Rozwijanie zdolności uważnego słuchania ze zrozumieniem i ¬krytycznego odbioru utworu literackiego (dostrzeganie jego humorystycznych treści). Identyfikowanie i podawanie nazw emocji. Doskonalenie umiejętności tworzenia zbiorów, przeliczania i¬ porównywania liczby elementów w ¬zbiorze.
Cele operacyjne:
• dostrzega elementy humoru i¬ fantazji w¬ wysłuchanym wierszu II.4
• podejmuje próbę interpretacji utworu literackiego IV.6
• zna symbolikę potraw umieszczanych w święconce i dzieli ich nazwy na sylaby IV.2, IV.5, IV.9
• opisuje emocje towarzyszące codziennym zdarzeniom II.6
• liczy i odzwierciedla liczbę elementów na zbiorach zastępczych IV.15
• klasyfikuje przedmioty według: wielkości, kształtu, koloru IV.12

Metody pracy:
- asymilacji wiedzy
- samodzielnego dochodzenia do wiedzy
Formy organizacyjne:
- indywidualna
- grupowa
- zbiorowa
Środki dydaktyczne: J. Święcicka, „Wesoły zając” [w:] „Mis” 1995, nr 8, pacynka przedstawiająca zająca, szablon koszyka wielkanocnego, zdjęcia różnych pokarmów, obrazki przedstawiające jajka w trzech wielkościach i trzech wzorach, kartoniki z symbolami oznaczającymi wielkość, kolor i wzór, szarfy lub obręcze, tablica suchościeralna, mazak.

FAZA WPROWADZAJĄCA:
„Wesoły zając” – prezentacja wiersza J. Święcickiej z¬ wykorzystaniem pacynki, dostrzeżenie humorystycznych elementów w¬ treści utworu. Nauczyciel recytuje wiersz, wykorzystując pacynkę – zająca. Skłania dzieci do podjęcia próby interpretacji utworu, zadając im pytania: Co chciał zrobić zając? Co wykluło się z jajek? Jak wyglądały pisklęta? Czy kurczaczki długo cieszyły się z nowych, kolorowych ubranek? Dlaczego? Nauczyciel prosi dzieci, by zastanowiły się, czy zając naprawdę mógł pomalować kurczaki.
FAZA REALIZACYJNA:
„Co włożysz do koszyczka?” – omówienie tradycji obchodzenia Wielkiej Soboty, selekcja materiału, poszerzanie słownika, doskonalenie analizy słuchowej, zapoznanie z symboliką potraw
w święconce. Nauczyciel pyta dzieci, jak obchodzi się Wielką Sobotę i co zabiera się do kościoła. Umieszcza na tablicy szablon koszyka wielkanocnego, a na dywanie rozsypuje zdjęcia różnych pokarmów. Wśród zdjęć znajduje się siedem pokarmów, które powinny znaleźć się w koszyczku (chleb, jajko, ser, wędlina, chrzan, ciasto, sól). Dzieci mają podać nazwy wszystkich produktów oraz przypiąć do koszyczka tylko te, które powinny znaleźć się w święconce. Gdy dane dziecko przypina zdjęcie do tablicy, mówi głośno nazwę produktu i dzieli ją na sylaby. Nauczyciel krótko wyjaśnia znaczenie poszczególnych potraw w koszyczku:
- chleb - symbolizuje ciało Pana Jezusa, a także dobrobyt,
- jajko - to symbol życia i zwycięstwa nad śmiercią, podzielenie się jajkiem miało umacniać więzi rodzinne,
- sól - to symbol oczyszczenia, miała chronić przed złem,
- ser - ma zapewnić rozwój stada zwierząt domowych,
- chrzan - miał zapewniać siłę fizyczną,
- ciasto (babka) - symbolizuje umiejętności i doskonałość.
„Świąteczne przygotowania” – wyrażanie emocji, zabawa na spostrzegawczość, ćwiczenie klasyfikowania. Nauczycie rozmawia z dziećmi, zadaje im pytania: Co to znaczy czuć zadowolenie? W jakich sytuacjach można być zadowolonym? Co to znaczy być niezadowolonym? W jakich sytuacjach można się tak czuć? Jakie są te uczucia – przyjemne czy nieprzyjemne? Które z tych uczuć towarzyszy wam podczas oczekiwania na Wielkanoc? Dlaczego się tak czujecie? Po rozmowie nauczyciel zaprasza dzieci do zabawy, która polega na odnalezieniu ukrytych wcześniej w sali obrazków. Gdy dzieci skończą poszukiwania, siadają na dywanie. Nauczyciel przygotowuje małe kartoniki z symbolami oznaczającymi wielkość, kolor i wzór, a następnie rozkłada je na dywanie
i pyta dzieci: Jak można podzielić te obrazki? Dzieci podają propozycję np. ze względu na kolor. Nauczyciel układa trzy symbole koloru i mówi: Połóżcie tutaj pisanki niebieskie, tu czerwone, a tu zielone. Na każdy ze zbiorów przygotowana jest szarfa lub obręcz. Nauczyciel pyta jak jeszcze można podzielić obrazki? Dzieci analogicznie dzielą obrazki na podstawie wielkości i koloru. Następnie nauczyciel układa po 2 symbole przy zbiorze: dzieci wybierają pisanki według wzoru, np. duże
i niebieskie, małe i czerwone. Nauczyciel kontynuuje zabawę z klasyfikowaniem obrazków, dzieci mogą podawać swoje propozycje. Na zakończenie nauczyciel układa po 3 symbole do jednego zbioru.
FAZA PODSUMOWUJĄCA:
„Zbieramy pisanki” – zabawa matematyczno – ruchowa z elementem pantomimy. Nauczyciel rozrzuca po podłodze kolorowe pisanki użyte w poprzednim zadaniu. Na jego hasło: Zbieramy jajka! dzieci jak najszybciej zbierają jajka. Po zebraniu jajek siadają w kole. Przedszkolaki przeliczają ile zebrały pisanek oraz próbują ustalić kto ma ich najwięcej, a kto najmniej. Nauczyciel na tablicy suchościeralnej zapisuje cyfrę (od 1 do 10) i pokazuje ją dzieciom. Zadaniem dzieci jest odczytanie cyfry i przeliczenie, ile zabrały jajek. Następnie za pomocą mimiki i gestów okazują swoje zadowolenie lub niezadowolenie w zależności od tego, czy udało im się zebrać więcej czy mniej jajek niż wskazuje cyfra zapisana na tablicy. Do zapisywania cyfr na tablicy można również zaangażować dzieci. Następnie nauczyciel może polecić, aby dzieci które mają dany kolor lub wielkość jajek dobrały się w grupy itp.