Scenariusz przedstawienia na Dzień Nauczyciela lub zakończenie roku szkolnego - Zjazd klasowy

Absolwenci naszej szkoły spotykają się po 15 latach.
Stół zastawiony szklankami, talerzykami itp. Na środku stołu w wazonie stoją kwiaty.
Napis ZJAZD KLASOWY ROCZNIKA ......

Jako pierwsza wchodzi Zosia

ZOSIA
Oh widzę, że jak zawsze jestem pierwsza

Siada i rozgląda się po pomieszczeniu
Po chwili wchodzi Krysia

KRYSIA
Cześć Zośka

ZOSIA
Cześć Krysiu
Jak ty się zmieniłaś, te włosy, makijaż, no no...

KRYSIA
A ty Zosiu cały czas wyglądasz tak samo
Obie siadają

ZOSIA
Pamiętasz? Tu mieliśmy matematykę...
KRYSIA
Noo pamiętam siedziałam w trzeciej ławce, a Ty za mną. Byłaś najlepsza z matmy, ale na sprawdzianach nie dawałaś nikomu spisywać. Chciałaś zawsze błyszczeć przed nauczycielką. Swoją drogą pani Halina wiele nas nauczyła. Była wymagająca, męczyła mnie z tych działań pisemnych i ułamków. Dzisiaj wiem, że bez tego nie otworzyłabym kiosku ruchu. Wtedy uważałam, że uwzięła się na mnie. Teraz wiem, że chciała ona jak najlepiej dla mnie i powinnam podziękować jej za to.

Bierze kwiatka i wręcz go matematyczce

Do sali wpada Rysio
RYSIO
Hej kobitki! Kope lat!!!

KRYSIA I ZOSIA
Cześć

ZOSIA
A ty jak zawsze wesoły. Kiedy Ty spoważniejesz?

RYSIO
Spoważnieje?! A niby czemu mam spoważnieć? Życie jest zbyt krótkie żeby być poważnym.

ZOSIA
Pamiętasz Rysiu jak polonistka mówiła, gdy nie miałeś odrobionego zadania domowego? „Rysiu ty chyba zostaniesz bajkopisarzem bo takie bajki mi tu opowiadasz”

RYSIO
Pamiętam, pamiętam
Pamiętam również jak wyciągnęła mnie i Czesia za uszy, po tym jak wysmarowaliśmy jej krzesło kredą.
Albo jak miał być sprawdzian zrobiliśmy alarm przeciwpożarowy. Ale nam się oberwało.

KRYSIA
Przez tydzień musieliście sprzątać boisko.

RYSIO
Teraz wiem dlaczego nie cierpię sprzątać.

śmiech
Wręcza kwiatka polonistce
Do sali wchodzą Ania, Klaudia, Czesio i Robert

Dzień dobry, cześć witamy itp.

ANIA
Tak mało nas?

ZOSIA
Niestety

KLAUDIA
Fajnie was znowu widzieć.

ROBERT
Jak tak na was patrzę to przypominają mi się te beztroskie chwile kiedy chodziliśmy do tej szkoły.

CZESIO
Nie myślałem, że jeszcze kiedyś dobrowolnie tutaj wrócę.

Klaudia
Dlaczego my chcieliśmy być wtedy dorosłymi, przecież to były nasze najwspanialsze lata.
RYSIO
Ja to najbardziej tęsknię za wycieczkami szkolnymi

CZESIO
Najfajniejsze były te kilkudniowe

ANIA
Ja nigdy nie zapomnę biwaku. Jak siedzieliśmy przy ognisku i śpiewaliśmy.

KLAUDIA
A później bawiliśmy się w podchody

ROBERT
My się bawiliśmy, a nauczyciele się denerwowali.
Uspokajali nas, że cisza nocna, że to..., że tamto.

KLAUDIA
Teraz wiem, że martwili się o nas, żeby nic nam się nie stało.

ZOSIA
Żebyśmy się dobrze bawili, ale też cało do domu wrócili

ANIA
Najwięcej jeździliśmy z „wuefistą”

RYSIO
Ten to nas dopiero męczył

CZESIO
Ciebie na pewno, skoro przynosiłeś same zwolnienia

RYSIO
Może gdybym wtedy tak nie kombinował, to teraz nie miałbym takiego brzucha.

ANIA
Ja lubiłam W – F przynajmniej nie musiałam uczyć się jakichś regułek, zadań, czy poznawać historii. A dzięki temu, że ćwiczyłam, to teraz bez zadyszki wchodzę na 3 piętro. Właśnie za to mogę podziękować naszemu „Wuefiście”.
Wręcza kwiatek wuefiście.

Do sali wchodzi przewodniczący z bukietem róż.
WSZYSCY
O kto się zjawił

ANIA
Nasz przewodniczący

PRZEWODNICZĄCY
Witam i przepraszam za spóźnienie

KLAUDIA
To dla mnie te róże?

PRZEWODNICZĄCY
Niestety nie to róże dla naszej wychowawczyni.

WSZYSCY
Wychowawczyni?!

KRYSIA
To jednak będzie?

PRZEWODNICZĄCY
Będzie, będzie.

Do sali wchodzi wychowawczyni
Wszyscy wstają

WYCHOWAWCZYNI
Witajcie moi Kochani

WSZYSCY
Dzieeeń do – bry!!!

Wszyscy siadają stoi tylko przewodniczący

PRZEWODNICZĄCY
W imieniu całej naszej klasy, chciałem podziękować za trud jaki włożyła pani w nasze wychowanie. Za to, że wspierała nas w ciężkich chwilach i za to, że cieszyła się razem z nami jak odnosiliśmy sukcesy. Wtedy nie zdawaliśmy sobie sprawy, jak ważną rolę odgrywała pani w naszym młodym życiu.
Teraz po 15 latach wiemy, że zawdzięczamy pani bardzo wiele. Stworzyła pani rodzinę, która dziś zasiada przy wspólnym stole.
Jeszcze raz bardzo dziękujemy!
Wręcza kwiaty wychowawczyni

ZOSIA
Można by powiedzieć, że to nasza godzina wychowawcza.

WYCHOWAWCZYNI (ze wzruszeniem)
Bardzo wam dziękuję za te miłe słowa, za zaproszenie i że pamiętaliście o mnie. Kochani ja wykonywałam tylko swoją pracę i dzisiaj dajecie mi dowód tego, że moja praca nie poszła na marne, bo wyrośliście na wspaniałych ludzi.
Wszyscy się wzruszyli

RYSIO
Oj chyba pani przesadza!?

WYCHOWAWCZYNI
No to opowiadajcie co się dzieje u was.
Słyszałam Zosiu, że masz dwoje dzieci?

ZOSIA
Tak mam Agatkę i Kacperka ...

ROBERT przerywa Zosi
A nie wiecie co słychać u pani od historii?

KRYSIA
Słyszałam, że już nie pracuje w szkole. Podobno robi jako przewodniczka
w muzeum.

ROBERT
Bardzo ją lubiłem, fajna była.
Wręcza kwiaty historyczce

PRZEWODNICZĄCY
Ja najfajniej wspominam panią od przyrody, a szczególnie jej lekcje w terenie.
Pamiętacie jak na takiej właśnie lekcji poszliśmy obserwować roślinność przybrzeżną jeziora? Jak zwykle Rysio z Rafałem rozrabiali. Tak długo dokazywali, aż Rafał mógł przyglądać się tej roślinności z bliska, bo poślizgnął się i wpadł do wody.

RYSIO
Pamiętam jaki był zły, nie odzywał się do mnie do końca dnia. Szkoda, że nie ma go dzisiaj z nami.

Przewodniczący wręcza kwiatka nauczycielce przyrody

CZESIO
Ja to lubiłem takie przedmioty jak plastyka, czy technika. Namalowałem coś, albo posklejałem i już była piątka. Nasz pan od techniki był bardzo wyrozumiały, szczególnie jak uczył nas na kartę rowerową. Ćwiczyliśmy jazdę slalomem. Pan poszedł na chwilę do szkoły, a my wzięliśmy piłkę i graliśmy w nogę na rowerach.

ROBERT
Tą grę zapamiętałem bardzo dobrze, bo ślad po błotniku Tomka mam do dziś. (pokazuje bliznę na nodze)
Czesio wręcza kwiatka nauczycielce plastyki, a Robert nauczycielowi techniki.

ZOSIA
Ja miło wspominam lekcje muzyki. Lubiłam słuchać pani Hani jak śpiewała nam różne piosenki.

RYSIO
Tylko szkoda, że ona musiała słuchać naszego fałszowania, ale dzielnie to znosiła.

Zosia wręcza kwiatka pani od muzyki.
Na korytarzu słychać jakieś odgłosy. Po chwili do klasy wchodzi woźny.
WSZYSCY
Oooooo!!!
WOŹNY
Dobry wieczór

PRZEWODNICZĄCY
Zapraszamy do nas

WOŹNY
Niestety nie mogę. Przyszedłem tylko sprawdzić czy jeszcze tu jesteście bo muszę pozamykać.

PRZEWODNICZĄCY
Ale panie Stasiu, na chwileczkę.

WOŹNY
No dobrze, ale tylko na pięć minut.

ROBERT
Niech nam pan powie czy dzieci dokuczają tak samo panu jak my kiedyś?

WOŹNY
Wy to byliście złote dzieci w porównaniu z tymi dzisiejszymi.

ANIA
Widzi pan! A tak pan wyzywał na nas!

WOŹNY
Narzekał, narzekał! Troszkę musiałem pokrzyczeć jak mi pełno błota pod butami nanosiliście, czy jak miotłę schowaliście.

KLAUDIA
A pamięta pan, jak grabił pan boisko razem z panią Halinką?

WOŹNY
Pamiętam. Mieliśmy prawie całe zagrabione i musieliśmy tylko pozwozić liście. A wy łobuzy jedne podczas gdy my piliśmy sobie kawę urządziliście sobie zabawę w obrzucanie się liśćmi. Jak my to zobaczyliśmy to o mało z siebie nie powychodziliśmy.

KLAUDIA
Latał pan za nami z miotłą, a wtedy mieliśmy jeszcze większą frajdę uciekając przed panem.
Wręcza kwiaty pracownikom obsługi.

ZOSIA
Frajda była nie zła, ale zakończyła się na dywaniku u pani dyrektor.

PRZEWODNICZĄCY
No niezły ochrzan nam się dostał.
KRYSIA
Wszyscy nas straszyli panią dyrektor, ale ona wcale nie była taka zła. Jak trzeba było to nakrzyczała na nas, ale zapewne na to zasłużyliśmy. A ile dobrych rzeczy dla nas zrobiła!!! Dbała żeby nasza szkoła zawsze ładna była. Gdybym ja teraz spotkała to bym właśnie za to wszystko jej podziękowała.

Wręcza kwiatka pani dyrektor

Wstaje przewodniczący, wychodzi na środek i zwraca się do pracowników szkoły.

PRZEWODNICZĄCY
Drodzy nasi nauczyciele korzystając z dzisiejszej okazji chciałbym wam bardzo podziękować za trud jaki wkładacie w nasze wychowanie. Życzę w imieniu wszystkich uczniów wielu sukcesów w nauczaniu i wychowywaniu młodzieży.

Życzymy Wam satysfakcji z wykonywanej pracy i wytrwałości w codziennych działaniach dydaktycznych.

Wszyscy uczniowie wstają i odśpiewują STO LAT
Po odśpiewaniu STO LAT uczniowie się żegnają i wychodzą z okrzykami:

Do zobaczenia za kolejne 15 lat!
Może powtórzymy to za rok?!
Do zobaczenia!
Itp.