Jak komunikowano się kiedyś, a jak dziś. Scenariusz zajęć

Scenariusz zajęć dzieci 5 – letnich.

Temat dnia: „Jak komunikowano się kiedyś, a jak dziś”

Cele ogólne:
• Poznanie możliwości komunikacji przez telefon – rozwój techniki.
• Doskonalenie zdolności matematycznych (segregowanie, przeliczanie, określanie mniej, więcej)
Cele operacyjne:
• Potrafi współpracować w grupie,
• Potrafi segregować przedmioty, przeliczać oraz określić, których jest mniej a których więcej,
• Potrafi wykonać pracę (telefon z kubków po jogurcie),
• Potrafi śpiewać piosenkę i bawić w jej rytm we wskazany sposób.
• Wie jak posługiwać się telefonem,
• Wie do czego służy telefon,
• Zgodnie bawi się w grupie wykonując polecenia nauczyciela,
• Dzieli na sylaby przedmioty związane ze świętami wykorzystane w zabawie.
Formy pracy:
• Indywidualna,
• Grupowa
Metody pracy:
• Czynne – samodzielnych doświadczeń, zadań stawianych dziecku, ćwiczeń,
• Słowne – rozmowy, żywego słowa,
• Oglądowe – pokaz,

Pomoce: worek i kilka różnych zabawek, dwa kubeczki po jogurtach i sznurek, płyta CD z piosenką „Halo, Halo” słowa i muzyka Joanna Bernat, plansze, rysunki telefonów, różne przedmioty związane ze świętami (tj. bałwanki, widokówki, bańki itp.)

Przebieg zajęcia
Poranek
1. Zabawy dowolne w kącikach zainteresowań.
2. Zabawy stoloikowe – układanie puzzli, ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej.
3. Powitanka – Wszyscy pięknie się witamy i do kręgu zapraszamy (całość dwa razy)
4. Zabawa ruchowa „Zaprzęg reniferów”. Dzieci dobierają się w pary, jedno dziecko to renifer a grupie to sanie. Gdy w tle słychać melodię (Skaldowie „Z kopyta kulig rwie”) dzieci które saniami trzymają się szarfy, która jest założona na renifera i jadą. Gdy nauczyciel mówi "zamiana", dzieci szybko zamieniają się rolami.
5. „Worek bałaganiarza”
W worku znajduje się dużo rzeczy np. książka, klocki, pluszami, kredki, karton, samochodziki, naczynia, lalki. Ktoś zostawił taki bałagan, a ja nie wiem gdzie mają swoje miejsce te wszystkie rzeczy?
Czy wy mi możecie pomóc, i poukładać je tam gdzie powinny być?
Każde dziecko losuje jedną rzecz, nazywa ją i kładzie na właściwym miejscu.

Zajęcia właściwe
1. „Halo, halo” – zabawa rytmiczna przy piosence;
a) aktywne słuchanie piosenki. Dzieci słuchając piosenki w siadzie skrzyżnym, naprzemienne klaszczą w dłonie i uderzają dłońmi o uda (Klaśniecie, udo, klaśniecie, udo).
b) „złap pauzę” – zabawa słuchowa. Dzieci chodzą po sali w rytmie piosenki. W rytmie pauz zatrzymują się na dwie sekundy i rytmicznie klaszczą dwa razy w dłonie.

Halo! Halo! - tak słychać w telefonie.
Halo! Halo! – powtarzać lubię sam.
Halo! Halo! – do taty dziś zadzwonię.
Porozmawiać z nim ochotę mam.

Stuku! Stuku! – napiszę SMS – a.
Stuku! Stuku! – literek równy rząd.
Stuku! Stuku! – na SMS-a czeka
Babcia, która jest daleko stąd.

Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń – telefon znowu dzwoni.
Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń – odbiorę dzisiaj sam.
Dzyń! dzyń! dzyń! dzyń! – pobawię się z mamusią
Bo telefon taki ładny mam!

2. „Telefony” – zabawa rytmiczna N. dzieli dzieci na trzy zespoły. Każdy zespół dostaje inny rodzaj instrumentów (trójkąty, janczary, kołatki). Zespół trójkątów wystukuje rytm melodii pierwszej zwrotki, zespół kołatek – drugiej, a zespół janczarów – trzeciej.
3. Oglądanie ilustracji starych i nowych telefonów – historii telefonii – rozmowa na temat rozwoju techniki.
4. „Głuchy telefon” – zabawa słuchowa. Dz. siedzą w kole po prawej stronie zdanie, dziecko przekazuje je dalej. N. pilnuje, aby dziecko mówiło raz, aby nie było wielokrotnego powtarzania. Ostatnie dziecko wypowiada głośno usłyszane zdanie.
5. „Telefony” - zabawa słownikowa N. prezentuje różne rodzaje telefonów: stacjonarne z kablem, komórkowe. Dzieci porównują je, manipulują nimi. N. zadaje dzieciom pytanie: Czym różnią się te telefony?
6. Dywanik pomysłów, N. zadaje pytanie – Do czego potrzebny jest telefon? Dzieci wymyślają różne przeznaczenia i sytuacje, do których może być potrzebny telefon (wszystkie pomysły są dobre). (rozmowa, życzenia świąteczne, porozumiewanie się z rodziną tą na miejscu i ta za granicą, przekazywanie różnych informacji, telefony alarmowe na pogotowie, straż pożarną i policję).
7. Rozmowa na temat przekazywania życzeń świątecznych przez telefon lub sms-em. Wykonanie telefonu do zabawy z dwóch pudełek po jogurtach i kawałka sznurka. Wykorzystanie zrobionego telefonu do przekazywania sobie życzeń świątecznych.
8. Praca w kartach pracy – rozpoznawanie szeregów wzorów literopodobnych, łączenie kopert z właściwym domem.
9. Zabawy ruchowe;
„Kto pierwszy” – zabawa bieżna. N. wybiera prosty i bezpieczny odcinek Sali. Dzieci staja na jego początku, a N. na końcu. Na sygnał N. dzieci starają się jak najszybciej do niego dobiec.
„Wesołe piłeczki” zabawa skoczna. N. trzyma piłkę i odbija ja o podłogę. Dzieci skaczą jak piłeczki.
„Ciepło w nóżki” – zabawa bieżna. Dzieci biegają swobodnie po sali. Na hasło „ciepłe nóżki!” – przyspieszają.
„Pada śnieg”, dmuchanie piórka – ćwiczenia oddechowe, utrzymywanie go w powietrzu, tak aby nie upadło na dywan.
10. Tyle samo, mniej czy więcej” - N. nauczyciel gromadzi przedmioty związane z nadchodzącymi świętami, po kilka z każdego rodzaju. Wszystkie przedmioty wkłada do pudełka i miesza. Następnie prosi dzieci, aby zrobiły porządki wśród zgromadzonych rzeczy tak, żeby do siebie pasowały. Gdy dzieci dokonają już klasyfikacji N. zadaje pytania: Ile jest...?, A ile jest...?, Powiedzcie, których rzeczy jest tyle samo?, Jak można to sprawdzić? Np. łączenie w pary lub przeliczanie po jednym. Powiedzcie, których rzeczy jest najwięcej?, O ile? Jak można to sprawdzić? Powiedzcie, których rzeczy jest najmniej? O ile? Jak można to sprawdzić? Kto chce przeliczyć przedmioty? N. może pomóc w prawidłowym przeliczaniu. Następnie N. prosi aby zgromadzone przedmioty podzielić na sylaby.