Jesteśmy różni, lecz równie ważni. Scenariusz zajęć dla 6-latków na temat tolerancji

Temat: JESTEŚMY RÓŻNI, LECZ RÓWNIE WAŻNI.
Grupa: 6-latki
Czas trwania: ok. 30 min

Cele ogólne: 1. Kształtowanie postaw akceptacji i tolerancji oraz poszanowania praw innych. 2. Wdrażanie do wyrażania szacunku wobec innych osób. 3. Kształtowanie poczucia własnej wartości jako osoby.

Cele szczegółowe (operacyjne): - bierze udział w zabawach ruchowych i integracyjnych - słucha opowiadania - odpowiada na pytania nauczyciela, formułując zdania - współdziała w grupie - układa napis z rozsypanki literowej - odczytuje napis - podaje swoje skojarzenia ze słowem tolerancja - ogląda zdjęcia różnych ludzi, dostrzegając ich charakterystyczne cechy - opisuje wygląd swoich rówieśników

Metody pracy: - słowne: rymowanka, opowiadanie, pogadanka - oglądowe: zdjęcia ludzi - czynne: zabawy integracyjne, zabawa ruchowa, układanie napisu z rozsypanki literowej - aktywizujące: burza mózgów - elementy czytania globalnego G. Domana

Formy pracy: zbiorowa, grupowa

Pomoce dydaktyczne: - opowiadanie D. Niewoli „Chcę mieć przyjaciela” - pacynki: miś i pajacyk - płyta CD z muzyką lub tamburyn - rozsypanka literowa (napis tolerancja) dla kilku grup - piłeczka - niebieski balonik dla każdego dziecka

Przebieg zajęć:

1. „Przyjacielski krąg”- zabawa integracyjna.

Dzieci wspólnie z nauczycielem wypowiadają słowa rymowanki i naśladują wykonywane przez niego gesty:

Stoimy ramię przy ramieniu,(Dzieci tworzą krąg, trzymają się za ręce,)
Możemy być wielcy w okamgnieniu, (unoszą złączone ręce, stoją na palcach,)
Możemy być także mali, (opuszczają ręce, przykucają,)
Ale nigdy nie będziemy sami! (Przekazują uścisk sąsiadowi.)

2. „Chcę mieć przyjaciela” - opowiadanie Doroty Niewoli z wykorzystaniem zabawek: pajaca i misia.

Treść opowiadania: Mam na imię Nosalek. Tak nazwały mnie przedszkolaki, bo mój ogromny czerwony i wesoły nochal sterczy tak jak u Pinokia. Jestem Pajacem i zajmuję miejsce na największej wersalce w przedszkolnym kąciku lalek. Obok mnie mieszka misio- Krzysio, który ma oczy z guzików – jedno zielone, a drugie granatowe. Powiem Wam w sekrecie, że Krzyś był kiedyś bardzo smutnym misiakiem. Siedział tak sobie na wersalce i siedział. I nikt nie chciał się z nim bawić. Dziewczynki tuliły lalki w pięknych sukienkach, woziły je wózkami na spacery i karmiły plastelinowymi ciasteczkami. Chłopcy byli zajęci budowaniem garażów i autostrad dla samochodów, a miś – siedział na tej swojej wersalce i wzdychał – Kiedy ktoś mnie przytuli?. Raz nawet odważył się i wyszeptał
– Basiu, zabierz mnie na spacerek. Ale dziewczynka albo nie usłyszała, albo nie miała ochoty spacerować.
- To przez te twoje śmieszne oczy – mówiły lalki – Jedno inne , drugie inne!
- Ale przecież serduszko mam takie samo jak wszystkie misie: pluszowe – szeptał Krzyś i wycierał smutne łezki, które kapały z guzikowych oczu. Nawet lalki nie chciały z nim rozmawiać.
Właśnie wtedy do przedszkolnej sali przyszedłem ja – Nosalek. Posadzono mnie obok misia- Krzysia, który uśmiechnął się do mnie i nieśmiało spytał -
- Będziemy przyjaciółmi?
- No pewno!- krzyknąłem uradowany, bo też bardzo chciałem mieć przyjaciela.
- Naprawdę? – pytał zdziwiony Krzyś- bo ja mam takie śmieszne oczy.
- A ja - mam duży nos – roześmiałem się.
Chwyciłem misia za pluszową łapkę. Mocno, ile tylko miałem siły.

3. Rozmowa na temat treści utworu.
a) Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: Kim jest Nosalek? Kto mieszka obok pajacyka? Dlaczego miś był kiedyś smutny? Z jakiego powodu nikt nie lubił Krzysia? Kto został przyjacielem misia? Jak wygląda miś i pajacyk? Czy pajacykowi przeszkadzają śmieszne oczy misia? Czy Krzysiowi przeszkadza duży nos pajacyka? Czy pajacyk dobrze zrobił, że polubił misia? Czy wy czasami jesteście smutni? Czy dobrze jest mieć przyjaciela?
b) Sformułowanie wniosku – Każdy z nas jest inny, ale wszyscy potrzebujemy przyjaciela.

4.”Szukam przyjaciela” - zabawa ruchowa.

Dzieci poruszają się tak, jak podpowiada muzyka. Na przerwę w muzyce i hasło prowadzącego: „Szukam przyjaciela”- obejmują kolegę (za każdym razem innego). Wybrane dzieci mówią: ”Znalazłem przyjaciela, który ma czerwone pantofle, który ma niebieskie oczy” itp.

5. Układanie napisu z rozsypanki literowej – praca w grupach. Odczytywanie powstałego wyrazu – tolerancja.

6. „Co to jest tolerancja?” - burza mózgów. Dzieci podają swoje skojarzenia.

7. Oglądanie zdjęć ludzi o różnym kolorze skóry, o różnych cechach zewnętrznych, niepełnosprawnych. Rozmowa na temat różnic i podobieństw między ludźmi. Sformułowanie wniosku: Każdy jest wyjątkowy- wygląda inaczej.

8. Ćwiczenie integrujące grupę
Dzieci siedzą w kręgu. Jedno z dzieci dostaje od nauczyciela piłeczkę. Prowadzący mówi do dziecka: „Jestem podobny do ciebie, bo ...”. Dzieci podają sobie piłeczkę i mówią w czym są do siebie podobne.

9. Podsumowując zajęcia nauczyciel wraz z pacynkami misia i pajacyka mówi dzieciom, ze podobieństwa i różnice łączą wszystkich ludzi. Każdy z nas jest inny, wyjątkowy i zasługuje na przyjaźń.