Scenariusz przedstawienia "Warszawo walcz"

Scenariusz przedstawienia artystycznego „Warszawo walcz”.

Czas trwania: około 20 minut.

Scena I - Opis sceny:
Dzień, jak co dzień: dzieci idą do szkoły, dorośli przechadzają się uliczką, dzieci zachowują się radośnie i beztrosko. Na scenie ławka, kamienice, słup ogłoszeniowy. Ktoś czyta ogłoszenia, ktoś czyta gazetę w parku ....(w tle „Piosenka o mojej Warszawie” Jacek Borkowski).
Muzyka milknie, a w tle słychać KOMUNIKAT RADIOWY obwieszczający wojnę (komunikat radiowy z 1939 r.) piesi stają w bezruchu, słuchają komunikatu. Po wysłuchaniu komunikatu recytacja wiersza „Alarm dla miasta Warszawy” (kwestie podzielona według uznania dla uczestników tej scenki).

„ Alarm dla miasta Warszawy”
„UWAGA! Uwaga! Przeszedł!
Koma trzy!"
Ktoś bie­gnie po schodach.
Trzasnęły gdzieś drzwi.
Ze zgiełku i wrzawy
Dźwięk jeden wybucha rośnie,
Kołuje jękliwie,
Głos syren w oktawy
Opada i wznosi się jęk:
"Ogłaszam alarm dla miasta Warszawy!"
I cisza
Gdzieś z góry
Brzęczy, brzęczy, szumi i drży.
I pękł
Głucho w głąb
Raz, dwa, trzy,
Seria bomb.
To gdzieś dalej. nie ma obawy.
Pewnie Praga.
A teraz bliżej, jeszcze bliżej.
Tuż, tuż.
Krzyk jak strzęp krwawy.
I cisza, cisza, która się wzmaga.
"Uwaga! Uwaga!
Odwołuję alarm dla miasta Warszawy!"
Nie, tego alarmu nikt już nie odwoła.
ten alarm trwa.

Narrator:
Opuszczeni w boju stanęliśmy do nierównej walki...

Scena II- Sabaton Uprising „Warszawo Walcz”
aktorzy:
żołnierz niemiecki 1
żołnierz niemiecki 2
jeniec powstaniec
żołnierz polski1
powstaniec
powstaniec
powstaniec
powstaniec
żołnierz polski2
sanitariuszka

Opis inscenizacji: do utworu „Warszawo walcz”:
1.Inscenizacja, która ma symbolizować atak wojsk niemieckich na Polskę. Na scenę wychodzi dwóch niemieckich żołnierzy z polskim jeńcem. Jeden z żołnierzy rozwala dom z kartonów (symbol zniszczenia), drugi prowadzi jeńca. W pewnym momencie jeniec próbuje się uwolnić jednak nie udaje mu się to i w konsekwencji niemiecki żołnierz powala go na kolana, przystawia mu broń do pleców i opuszczają scenę.
2.Na scenę wchodzą maszerując i ustawiając się w jednej linii przodem do publiczności:
-polski żołnierz, który trzyma flagę,
-powstaniec transparent z napisem: Polsko walcz!;
-polski żołnierz z flagą.
Żołnierze machają flagami (ósemki), a powstaniec maszeruje w miejscu trzymając transparent. Żołnierze stawiają flagę, a powstaniec transparent, obracają się w stronę sceny i wykonują ruch ręką prawą nawołujących do walki (wszyscy stają do boju). Na scenę wchodzą pozostali uczestnicy, każdy odkłada swoje rzeczy i dotychczasowe zajęcia, ubiera strój powstańca bierze broń i dołącza do maszerujących, ustawiając się w linii przodem do publiczności. Maszerują w takt muzyki do momentu: Warszawo walcz! Wówczas każdy wystawia lewą nogę do przodu, a potem prawą ręką z zaciśniętą pięścią robi wymach w przód. Maszerując jeden za drugim robią koło wokół sceny i schodzą.

Scena III:
Powstaniec:
Sześć długich zim,
pięć długich lat
szła światem wojna,
żłobiła ślad.
Ogień miotała, śmierć i zniszczenie.
Sześć ostrych zim, pięć skwarnych lat...

Narrator:
II wojna Światowa pochłonęła wiele ofiar wśród żołnierzy i cywili. Do walki stawał każdy: mężczyźni, kobiety a nawet dzieci.

Nikt nie chciał aby dzieci walczyły.... (głos zza sceny)

Dzieci wychodzą na scenę.

Piosenka „Warszawskie dzieci”
Opis sceny do piosenki „Warszawskie dzieci”:
Dzieci wychodzą na scenę trzymając w lewej dłoni balon (balony w kolorach białych i czerwonych mogą być z helem). Maszerują w kole w rytm muzyki i ustawiają się przodem do publiczności, po kolei salutują. Dalej maszerują. Przed refrenem „za każdy kamień twój Warszawo damy krew.....” dzieci wychodzą do przodu i wypuszczają balony do publiczności. Idą po kole maszerując (dwa okrążenia) i wychodzą.

Scena IV- Opis sceny:
Na scenę wychodzą dwie osoby chłopiec i dziewczynka i czytają kolejne kwestie. Kwestie o chłopcach czyta dziewczynka, a o dziewczynce chłopiec. Podczas czytania na scenę wychodzą aktorzy prezentujący sylwetkę opisywanej postaci.

Wiersz „Harcerz” A. Świrszczyńska:
Ma szesnaście lat,
kosmyk włosów nad czołem,
brzuch wklęsły z głodu,
oczy, które tydzień nie spały
i karabin, który zdobył na wrogu
dziesięcioma palcami.
A między żebrami ma energię
paliwa rakiety kosmicznej.

Wiersz „Łączniczka” A. Świrszczyńska:
Ścigana seriami karabinów maszynowych
biega, czołga się, pełza,
pod kulami, pod bombami
przenosi rozkazy i meldunki.
Oduczyła się jeść i spać.
Jej ciało
to tylko oczy.

Wiersz „Strzelać w oczy człowieka” A. Świrszczyńska:
Miał piętnaście lat,
był najlepszym uczniem z polskiego.
Biegł z pistoletem
na wroga.
Zobaczył oczy człowieka,
powinien był strzelać w te oczy.
Zawahał się.
Leży na bruku.
Nie nauczyli go
na lekcjach polskiego
strzelać w oczy człowieka.

Wiersz „Jej śmierć ma szesnaście lat” A. Świrszczyńska:
Konając we krwi na bruku
skąd ma wiedzieć, że kona.
Jest tak szczelnie wypełniona młodością,
że nawet jej konanie jest młode.
Nie umie umierać.
Umiera przecież pierwszy raz.

Po odczytaniu kwestii na scenie stoją osoby biorące udział w tej scenie w jednej linii przodem do publiczności. W tle piosenka „Idę walczyć mamo” - każdy po kolei robi krok w przód salutuje i wraca na miejsce. Na koniec wszyscy odwracają się w stronę wyjścia i odmaszerowują razem.

Powstaniec:
Tak wiele lat już upłynęło i wciąż wspomnienia smutne są, to skarb nasz wspólny mamy, co go ojczyzną Polską zwą.
Choć krzywda naród nasz dotknęła i śmierć poniosło wielu. Niezłomni byli ci, co pozostali w walce o Polskę wiernie trwali.
Duma nas dzisiaj tu rozpiera, ku temu jest szczególny czas. Uczcijmy naszych bohaterów żołnierską pieśnią wraz.

Scena V- Pieśń: „Warszawianka”
Opis sceny do pieśni „Warszawianka”:
W rytm piosenki wszyscy układają dom (który na początku przedstawienia zburzył żołnierz niemiecki) z kartonów, tak aby powstał symbol PW (Polski Walczącej). Każdy po kolei podaje cegłę po cegle ostatnia osoba układa w całość. Na koniec wszyscy łapią się za ręce i wykonują ukłon.

Bibliografia:
-komunikat radiowy z 1939 r. https://www.youtube.com/watch?v=kJtFOy9vHOA;
- pieśń „Warszawskie dzieci” sł. Stanisław Ryszard Dobrowolski „Goliard” muz. Andrzej Panufnik 75 rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego;
- pieśń „Warszawianka”;
- pieśń „Idę walczyć mamo”;
- utwór Sabaton Uprising „Warszawo Walcz”;
- wiersz „Alarm dla miasta Warszawy” Antoni Słonimski;
- wiersz „Jej śmierć ma szesnaście lat” Anna Świrszczyńska: https://wiersze-wybrane.tumblr.com/post/81173790328/jej-śmierć-ma-szesnaście-lat;
-wiersz Anny Świrszczyńskiej „Strzelać w oczy człowieka” https://xpil.eu/kacik-poezji-anna-swirszczynska-oczy-czlowieka/;
-wiersz „Łączniczka” (Jance Jaworskiej) Anna Świrszczyńska https://www.salon24.pl/u/parasol-historii/882698,anna-swirszczynska-strzelac-w-oczy-czlowieka,3;
-wiersz „Harcerz” Anna Świrszczyńska