Choinkowy zawrót głowy - rozwijanie wszechstronnego rozwoju dziecka przez muzykę

1. Cel ogólny:
Rozwijanie wszechstronnego rozwoju dziecka przez muzykę.
2. Cele operacyjne:
Dziecko:
- układa historyjkę obrazkową,
- układa opowiadanie na podstawie ilustracji,
- instrumentalizuje utwór muzyczny za pomocą orzechów włoskich,
- rysuje przy akompaniamencie muzycznym,
- różnicuje dźwięki wysokie i niskie,
- odpowiada na pytania związane z Bożym Narodzeniem,
- wykonuje polecenia nauczyciela,
- tańczy w rytm muzyki,
- śpiewa kolędę.
3. Metody pracy:
 czynne: zadań stawianych dziecku,
 słowne: rozmowa, instrukcja, żywego słowa,
 pedagogika zabawy (Klanza),
4. Formy pracy: indywidualna, zespołowa, zbiorowa
5. Środki dydaktyczne: obrazki do historyjki obrazkowej, tekst utworu „ Smutna jodła”, CD z muzyką, orzechy włoskie, ilustracja choinki, choinki wycięte z papieru, żółte i czerwone szarfy, kredki, bombki z pytaniami, literami i sylabami,

6. Przebieg zajęć:
1. „Wesoły pociąg”- zabawa muzyczna przy piosence „Maszynista zuch”, zabawa powitalna.
Dzieci stoją gęsiego tworząc pociąg, poruszają śpiewając piosenkę i ilustrując ją ruchem.
2. „ Smutna jodła”- układanie historyjki obrazkowej i układanie opowiadania na podstawie ilustracji.
Nauczyciel prezentuje trójelementową historyjkę obrazkową. Zadaniem dzieci jest ułożenie obrazków w odpowiedniej kolejności i próba wymyślenia krótkiego opowiadania na podstawie ilustracji. Po wykonaniu zadania nauczyciel odczytuje tekst piosenki „Smutna jodła”, a dzieci weryfikują treść utworu z wymyślonymi przez siebie możliwościami.
Smutna jodła (sł. i muz. Monika Majewska)
Na leśnej polanie smutna jodła stoi –
martwi ją ogromnie, że nikt jej nie stroi.
Marzy, by jej suknia tak jak śnieg błyszczała:
w kolorowe bombki ubrać by się chciała.
Nagle – co to? Nie do wiary!
Przyszedł do niej zając szary
i wiewiórka przykicała,
za nią sarna przydreptała.
Jodła z gałązeczek śnieg w mig otrzepała –
stroi je w orzechy wiewióreczka mała.
Zajączek marchewek wiesza pęczek cały,
a sarna – słomiany łańcuch okazały.
Nagle – co to? Nie do wiary!
Przyszedł do niej zając szary
i wiewiórka przykicała,
za nią sarna przydreptała.
3. „Orzechowa orkiestra”- – wysłuchanie wersji instrumentalnej piosenki „Smutna jodła” oraz instrumentalizacja na orzechach włoskich.
Dzieci wyklaskują rytm piosenki, następnie wystukują go uderzając orzechami w siebie, a na końcu uderzając orzechami o podłogę.
4. „Dlaczego ubieramy choinki?” – rozwiązywanie zagadek słownych.
Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że tradycja ubierania choinki przywędrowała do Polski z Niemiec. Na drzewkach iglastych, które są symbolem życia (dlatego, że nawet w zimie są zielone), zawieszano świeczki, papierowe ozdoby, jabłka, orzechy, słodycze i łańcuchy. Później świeże owoce i papierowe ozdoby zaczęto zastępować szklanymi bombkami. Następnie prowadzący odczytuje treść zagadek słownych, a starszaki nazywają właściwe ozdoby.
Okrągła i szklana, brokatem malowana. (bombka)
Jeden jest w rowerze, na choince drugi, pierwszy jest króciutki, drugi bardzo długi. (łańcuch)
Tęczowe mają oczka, z choinki do nas mrugają, swym blaskiem w każdy wieczór uroku choince dodają. (lampki choinkowe)
Nocą świecą na niebie, oświetlają świat, na czubku choinki wieszane są od wielu lat. (gwiazdy)
Gdy mróz wielki – lodowe z dachu zwisają, a dzieci na choince szklane zawieszają. (sople)
Słodkie jak miód, pachnące świętami, mama i tata pieką je z nami. (pierniczki)
6. „Choinka jak malowana” – swobodna ekspresja plastyczna przy muzyce.
Nauczyciel prosi dzieci, aby dobrały się w cztery zespoły. Następnie odtwarza piosenkę „Jingle Bells” . W trakcie zwrotek dzieci rysują kredkami kreski na sylwecie drzewa, aby pokryć je igiełkami, a na refrenie spacerują rytmicznie dookoła stołu, śpiewając piosenkę.
7. „Aniołek i Mikołaj” – doskonalenie umiejętności różnicowania dźwięków niskich i wysokich. N
Nauczyciel dzieli przedszkolaki na dwa zespoły – dzieci z jednego zespołu otrzymują czerwone szarfy – „Mikołajowie”, a dzieci z drugiego zespołu – „aniołki” dostają żółte szarfy. Kiedy słychać niskie dźwięki, „Mikołajowie” wychodzą na spacer, poruszają się ociężale na całych stopach i udają, że niosą ciężki worek (przewieszają szarfę przez ramię). Kiedy słychać wysokie dźwięki, „Mikołajowie” stają nieruchomo, a po dywanie na paluszkach biegają „aniołki”. Kiedy ponownie rozlegną się niskie dźwięki „aniołki” zatrzymują się, a po dywanie poruszają się „Mikołajowie”.
6. „Co wiem o Bożym Narodzeniu”- quiz.
Nauczyciel rozkłada na podłodze karteczki w kształcie bombek, dziecko wybiera jedną karteczkę. Po drugiej stronie kartki znajdują się pytania, lub zagadki dotyczące świąt. Nauczyciel czyta pytanie, a dziecko odpowiada na nie. Treść zagadek, pytań – załącznik nr 1.
7. „Świąteczny piernik”- taniec integracyjny Klanza.
Dzieci wykonują czynności konieczne do upieczenia świątecznego piernika w rytm muzyki.
Poszczególne czynności:
- niesiemy makutrę,
- wsypujemy mąkę,
- wytrzepujemy ręce z mąki o fartuch,
- wbijamy 4 jajka mówiąc „weź”, „stuk”, „chlup”, „siup”,
- ugniatamy ciasto,
- wałkujemy ciasto,
- nakładamy pozostałe produkty,
- wkładamy ciasto do piekarnika,
- patrzymy jak ciasto rośnie,
- wyciągamy ciasto z piekarnika,
- kroimy,
- częstujemy gości.
8. „Wśród nocnej ciszy”- wspólne śpiewanie kolędy, improwizacja ruchowa utworu.
9. Ewaluacja i zakończenie zajęć.
Dzieci siedzą w kole. Kolejno podają sobie bombkę i kończą zdanie:
Najbardziej podobała mi się ...