Prawo do wyrażania myśli i emocji - scenariusz zajęć dla dzieci 6-letnich

Scenariusz zajęć dla dzieci 6-letnich
„Prawo do wyrażania myśli i emocji”
Data: 04.02.2020 r.
Temat: Wyrażam myśli i emocje – wyrażam siebie
Cele ogólne:
• Kształtowanie u dzieci świadomości posiadania własnych praw.
• Budzenie i wyzwalanie spontanicznej radości poprzez zabawę.
• Uczenie rozpoznawania i nazywania uczuć.
• Wdrażanie do liczenia się z potrzebami innych ludzi.
Cele szczegółowe operacyjne (dziecko):
• Wymienia poznane prawa.
• Uczestniczy w zabawach ruchowych, wyrażą swoją radość w tańcu.
• Prawidłowo rozpoznaje i nazywa wybrane emocje.
• Wie, że słowa mogą ranić innych ludzi.
Metody:
- słowna: rozmowa z dziećmi,
- czynna: działania plastyczne, metoda zadań stawianych do wykonania
- oglądowa: teatrzyk,
Formy: indywidualna, zbiorowa, grupowa
Środki dydaktyczne: pluszowy miś; tekst i sylwety do teatrzyku na podstawie opowiadania B. Szurowskiej „Smutna przygoda Pajacyka”, ilustracje z misiami przedstawiającymi różne emocje, ilustracje przedstawiające prawa dziecka, szablony do wykonania pajaca, włóczka, pinezki, korki, teledysk do piosenki „Fiku Miku Pajacyku” dostępny pod adresem:
https://www.youtube.com/watch?v=8UAU8dpx47Q
Literatura: Przewodnik metodyczny „Wesołe przedszkole trzylatka” wyd. MAC
Przebieg zajęć:

1. Zabawa integracyjna „Mały człowiek”. Dzieci ilustrują ruchem treść wiersza:
Mały człowiek, duża sprawa. (dzieci przykucają, wstają i zataczają rękami koło)
Mały człowiek ma swe prawa. (dzieci rękami wskazują siebie)
Strzegąc praw tych należycie, (dzieci krzyżują ręce i przykładają do siebie)
układamy dziecku życie. (dzieci klaszczą, a następnie witają się przez podanie ręki).
2. Wspólny śpiew piosenki „Miś pluszowy”.

I. Kiedy mama była mała

pluszowego misia miała,

był jej wielkim przyjacielem,

opowiada o nim wiele.

Ref.: Miś, miś, miś pluszowy zawsze cię wysłucha,

o swoich kłopotach szepnij mu do ucha. X2

II. Przedszkolakiem był mój tata,

miał też misia pluszowego,

zawsze nosił go w plecaku,

nigdzie nie chciał iść bez niego.

Ref.: Miś, miś, miś pluszowy zawsze cię wysłucha,

o swoich kłopotach szepnij mu do ucha. X2

III. .Ja mam też swojego misia,

wiem, że zawsze na mnie czeka,

chętnie mówię mu o wszystkim,

mogę przed nim ponarzekać.

Ref.: Miś, miś, miś pluszowy zawsze cię wysłucha,

o swoich kłopotach szepnij mu do ucha. X2

Nauczyciel umieszcza maskotkę misia w kręgu, między dziećmi.
3. Zabawa „Wyrażanie uczuć”
Dzieci – na podstawie ilustracji misiów - wypowiadają się na temat charakterystycznych cech różnych stanów emocjonalnych, np. radosna twarz misia – to buzia, na której usta skierowane są do góry, a oczy są duże i radosne.
4. Teatrzyk sylwet na podstawie opowiadania Beaty Szurowskiej „Smutna przygoda Pajacyka”.
Sylwety: pajacyk (uśmiechnięty), pajacyk (smutny, z urwanymi guzikami i pomponami od czapki), Kasia, Ania, lalka, autko, zabawki.

Hej! Hop! Jestem Pajacyk Fik Mik – lubię robić różne śmieszne fiki miki, bo jestem wesoły.
Ale raz byłem smutny, bardzo smutny. Posłuchajcie...
- Oj, kiedy dzieci wreszcie zaczną się bawić? – zapytała zniecierpliwiona lala Ala.
- Ja już jestem gotowe, wrr, wrrrrr - zawarczało wesołe autko.
Ja też patrzyłem, jak dzieci kończą malować obrazki, myją ręce, a potem biegną do nas. I trochę się bałem...
- Ja chcę się bawić! – krzyczała piłka Kropka.
- I ja, i ja – podskakiwały inne zabawki.
- Ja też krzyczałem i podskakiwałem. Dzieci z hałasem wpadły do naszego kącika. W końcu mała Ania wzięła mnie do ręki, a ja uśmiechnąłem się do niej wesoło. Ale Ania skrzywiła się:
- Nie chcę tego pajacyka! Jest brzydki!
A potem odrzuciła mnie daleko. Spadłem na dywan obok półki z zabawkami. Zabolała mnie głowa i nóżka. I zrobiło mi się strasznie smutno... Dobrze wiedziałem, dlaczego nie podobam się dzieciom. Miałem pourywane pomponiki u czapeczki i kubraczka. Ktoś wcześniej zbyt mocno się mną bawił. Wsunąłem się więc za starą piłkę na półce i z żalem patrzyłem, jak inne zabawki bawią się z dziećmi. Nagle poczułem, że jakieś ręce podnoszą mnie do góry. Skuliłem się zawstydzony i wtedy usłyszałem głos Kasi:
- Chodź do mnie, mały pajacyku.
A potem Kasia zaniosła mnie do Pani, która wzięła igłę z nitką i raz, dwa przyszyła mi oderwane pomponiki.
- Jaki śliczny pajacyk! – zawołały dzieci, a ja z radości od razu zrobiłem kilka swoich fików mików.
- Pajacyk Fik Mik – zawołała Ania
- Podoba mi się to imię – powiedziała Pani
Mnie też się podobało, bo Fik Mik to bardzo ładne imię dla kogoś, kto lubi fikać i mikać.
Potem długo bawiłem się z dziećmi (...)

5. Rozmowa z dziećmi na temat opowiadania:
- Dlaczego Pajacyk był smutny?
- Co powiedziała mała Ania Pajacykowi?
- Jak poczuł się Pajacyk, kiedy Ania powiedziała o nim, że jest brzydki?
- Dlaczego Pajacyk nie podobał się dziewczynce?
- Czy zawsze powinniśmy mówić to, co myślimy?
- Czy możemy kogoś krzywdzić słowami?
- Jak powinna zachować się Ania, aby nie ranić Pajacyka? Co mogłaby mu powiedzieć?
- Kto pomógł Pajacykowi?

Nauczyciel pokazuje sylwety Ani i Kasi i prosi o ocenę zachowania obu dziewczynek. Następnie wyjaśnia dzieciom, że każde z nich ma prawo do wyrażania własnego zdania, ale to prawo jest ograniczone przez prawa innych osób. Nie możemy ranić uczuć innych ludzi, obrażać ich i przezywać. Zanim coś komuś powiemy, powinniśmy się zastanowić, czy go nie urazimy.
6. Zorganizowanie kącika tematycznego na sali.
Wybrane przez nauczyciela dziecko przykleja na sylwecie smutnego pajacyka serduszko przecięte na pół. Nauczyciel wyjaśnia, że pajacyk ma zranione serduszko, bo usłyszał od Ani przykre słowa. Następnie dzieci umieszczają w kąciku sylwety: Ani, smutnego Pajacyka oraz Kasi i wesołego Pajacyka.
7. Zabawa ruchowa do piosenki „Fiku miku pajacyku”:
Dzieci rozbiegają się po sali i zamieniają się w pajacyki. Po usłyszeniu piosenki, zaczynają skakać jak pajacyki. Na koniec zabawy „pajacyki” odpoczywają na dywanie.
8. Przypomnienie dzieciom poznanych do tej pory praw dziecka – praca z obrazkiem połączona z rozmową.
• dzieci podobnie jak pajacyk mają prawo do szacunku, nikt nie może nikogo obrażać, przezywać,
• dzieci mają prawo do tożsamości: do imienia, nazwiska, narodowości,
• dzieci mają prawo do tajemnicy - nawet te najmłodsze mają swoje tajemnice osobiste,
rodzinne czy koleżeńskie; dorośli powinni je szanować.
9. Wykonanie formy przestrzennej z papieru – pajacyka ruszającego rękami i nogami (praca w 4 grupach).
10. Ewaluacja zajęć.
Dzieci kończą zdanie: Pajacyk chciał mi powiedzieć, że mam prawo do...(kończenie zdania przez dzieci).