Nauczanie specjalne - zadania szkoły specjalnej

Jest to jak najlepsze przystosowanie uczniów z niepełnosprawnością umysłową do życia w społeczeństwie, zdobywania umiejętności w zakresie zaradności życiowej, zdolności porozumiewania się z otoczeniem, możliwości włączenia się w życie grupy społecznej.
Realizacja celów nauczania i wychowania powinna przygotować ucznia do uczestnictwa w życiu społecznym.
Proces kształcenia specjalnego jest ciągiem przenikających się czynności rewalidacyjnych, poznawczych i praktycznych. Rewalidacja- to termin odnoszący się zwykle do kształcenia i wychowania dzieci z odchyleniami od normy-oznacza przywrócenie człowiekowi pełnej sprawności – w szerszym znaczeniu, jako działanie, które przy stosowaniu specjalnych metod i środków zmierza do umożliwienia uczniowi ograniczonemu lub upośledzonemu jak najlepszego rozwoju fizycznego i psychicznego i przystosowania do społecznych zadań pomimo istniejących braków. Działalność rewalidacyjna – to szeroka i zróżnicowana forma usprawniania, która wymaga współdziałania wielu specjalistów. Nie można jej zawęzić tylko do leczenia, czy tylko nauczania i wychowania, gdyż spowoduje to ograniczenie wyników ogólnej rewalidacji. Występuje tutaj wzajemne powiązanie:dobrze prowadzone leczenie sprzyja procesowi nauczania, a prawidłowy proces nauczania i wychowania – procesowi leczenia.
W rewalidacji osób upośledzonych umysłowo oprócz działalności pedagogicznej i terapeutycznej niezbędna jest również działalność opiekuńcza i społeczna. Działalność opiekuńczą prowadzą członkowie rodzin lub personel pomocniczy w zakładach opieki społecznej, zaś działalność społeczną – powołane do tego stowarzyszenia i instytucje. Bez tej działalności leczenie i nauczanie sprowadzałoby się do stosunkowo krótkich kontaktów lekarza i pedagoga specjalnego z jednostką niepełnosprawną intelektualnie, co w efekcie dawałoby nikłe wyniki pracy rewalidacyjnej.
W pracy pedagogicznej z dziećmi upośledzonymi umysłowo należy uwzględnić kilka podstawowych zagadnień, które powinny znaleźć miejsce w programie wychowania:
- cel pracy i wynikające z niego zadania,
- zasady pracy ;reguły postępowania pedagogicznego
- metody ; sposoby oddziaływania na wychowanka :organizacja zajęć, materiały, za pomocą których będzie realizowany założony program, czas i termin prowadzenia poszczególnych zajęć.
Zadania rewalidacji która oznacza długotrwałą działalność terapeutyczno-pedagogiczną wobec osób upośledzonych umysłowo jest:
- zapobieganie pogłębianiu się istniejącego już niedorozwoju lub powstawaniu dodatkowych upośledzeń;
- usprawnianie elementów zaburzonych oraz wzmacnianie osłabionych;
- stymulowanie i dynamizowanie ogólnego rozwoju przy wykorzystaniu własnych sił organizmu oraz korzystnych czynników środowiskowych
- wychowanie i nauczanie specjalne, dostosowane do wieku, sprawności fizycznej i umysłowej.
Pracę prowadzi się całościowo, uwzględniając indywidualne właściwości psychofizyczne poszczególnych wychowanków.
Zakres działalności organizuje się głównie wokół poprawiania motoryki, mowy, samoobsługi i zachowania w środowisku społecznym.
Metody – to przede wszystkim ukierunkowana zabawa, ćwiczenia w mówieniu oraz alternatywnych metod komunikacji, samoobsługa, gimnastyka korekcyjna i rytmika.
Celem zajęć rewalidacyjnych jest stawianie na mocne strony dziecka oraz szukanie tego co w nim najlepsze i maksymalne usprawnianie i rozwijanie tych wszystkich funkcji które są najsilniejsze i najmniej uszkodzone.