Scenariusz przedstawienia "Nie warto śmiecić"

Dzieci siedzą na kocu, słychać śpiew ptaków.

(Narrator)
Przyszedł Kacper do Małgosi
I o colę grzecznie prosi:

( Kacper)
- Daj Małgosiu coli łyczka,
Toć to prośba oczywista!

(Narrator)
Jedzą, piją, ale fajnie!

(Małgosia)
- Dobre ciastka, dobre chrupki
Nie zdążyłam zjeść dziś w domu zupki.
Mama będzie się złościła,
Że po chrupkach będę tyła.
Ale co tam! Chcesz jeszcze?

(Kacper)
- Wiesz co? A może pójdziemy dalej jeszcze?

(Narrator)
Wstali i tak jak postanowili- poszli,
Ale papierki i puszki na ziemię rzucili.
Już są dalej. Ale pięknie, ale czysto!
Ptaszki śpiewają, kaczki w jeziorku
Wszystkich ładnie witają.

(Kacper)
- Co w tej torbie nam zostało?

Wyrzucają po kolei wszystkie rzeczy z koszyka

Puszka coli, sznurka kawał,
Jakaś puszka, gwóźdź, długopis stary.
Jakiś papier i gazeta
No i folia- ta z kotleta.
Tak, porządek pora zrobić
I do domu czas odchodzić.

(Narrator)
Wyrzucili wszystkie śmieci.
Takie to były niemądre dzieci.

Dzieci odchodzą. Po chwili wracają jako dorośli, z nimi idzie córka Ola.

( Narrator)
Upłynęło lat 20.
Idzie znany nam pan Kacper
I znana pani Małgosia.
Niosą koc, koszyk na biwak
A za nimi mała Oleńka-
Córka ich chyba.
Wszędzie brudno, wszędzie śmierdzi!

(Małgosia)
- Oj, z naszego biwaku nici będą chyba.

(Kacper)
- Takie brudno, takie śmieci!
Pewnie naśmieciły jakieś dzieci!

(Narrator)
Nagle, co to?

(Kacper)
- Rozpoznaję! Oj! Długopis jakiś znalazłem!
Taki sam kiedyś miałem!
Nie pamiętam! Co się stało?
Te rzeczy kiedyś do mnie należały!
(Oleńka)
- Oj, nieładnie tato drogi!
Przecież o to wszystko można połamać nogi!

(Małgosia)
- Chodźmy, jedźmy już do domu!
Nie powiemy o tym nikomu!

Odjeżdżają samochodem wykonanym z dużego kartonu.

(Narrator)
Nagle, co to?
Łapią gumę. W kole drut i szkło.
A to niezły numer!
Jaki morał stąd pochodzi?

(Wszyscy)
Śmieceniem możesz i sobie zaszkodzić!!!!!