Legenda o choince - opowiadanie nauczyciela

Konspekt zajęć w grupie dzieci 4 - letnich

Opracowała: Jagoda Świder
Data: 17.12.2019 r.
Temat: „Legenda o choince” – opowiadanie nauczyciela.

Cel główny: zapoznanie dzieci z tradycją ubierania choinki bożonarodzeniowej
i wprowadzenie w świąteczny nastrój

Cele szczegółowe:

• zapoznanie z wyglądem niektórych roślin iglastych;
• doskonalenie umiejętności uważnego słuchania;
• rozwijanie spostrzegania wzrokowego;
• rozwijanie koordynacji słuchowo – ruchowo – wzrokowej;
• dbanie o bezpieczny udział w zabawie;
• wdrażanie do współdziałania w grupie;
• kształtowanie umiejętności klasyfikowania i liczenia;
• rozwijanie analizy sylabowej wyrazów;
• pobudzenie ekspresji słownej i ruchowej;
• rozwijanie sprawności manualnej.

Metody:
• podające: opowiadanie, objaśnienie
• poszukujące: zagadka, burza mózgów, gra dydaktyczna
• ekspresyjne: ekspresja ruchowa, słowna
• praktyczne: pokaz; zadania stawiane dzieciom;

Formy: indywidualna, zbiorowa, grupowa

Środki dydaktyczne: żywe gałęzie świerku i cisu; utwór J. Dymkowskiej pt. „Legenda
o choince”; ilustracje postaci z legendy; płyta CD z nagraniem piosenki pt. „Choinka”; paski bibuły oraz papieru kolorowego; klej; papierowe i zalaminowane puzzle
z sylwetami choinek; czerwona obręcz; papierowa sylweta choinki; kartoniki z obrazkami różnych przedmiotów; kartoniki z różną liczbą kropek; obrazki bombek; tamburyno.

Przebieg zajęć

1. Skojarzenia – gra dydaktyczna.

Nauczyciel podaje pierwsze słowo: choinka.
Dziecko siedzącego obok ma podać słowo, które kojarzy mu się z tym podanym przez nauczyciela. Następne dziecko podaje skojarzenie do słowa wypowiedzianego przez sąsiada. Gra kończy się, gdy wszystkie dzieci powiedzą jedno skojarzenie.

2. Zagadka (wprowadzenie do tematu zajęć).

Nauczycielka czyta zagadkę:

Zielona, z lasu wzięta,
Wesoło nam z nią w święta.
Igieł ma więcej od krawca,
A nawet więcej od jeża.
Zimą i latem taka sama,
Zawsze zielona i świeża.

Po odgadnięciu zagadki nauczycielka prezentuje dzieciom żywe gałązki trzech drzew iglastych (świerk srebrny, świerk pospolity oraz cis pospolity). Dzieci dotykając i wąchając ich, opisują wygląd, dzielą się swoimi wrażeniami i próbują podać różnice między nimi (kształt igieł, odcień zieleni, zapach, kłują/nie kłują).

Nauczycielka podkreśla, że najczęściej wybieranym drzewem iglastym na choinkę bożonarodzeniową jest świerk pospolity.

3. Zapoznanie dzieci z utworem J. Dymkowskiej pt. „Legenda o choince”
(załącznik nr 1) – opowiadanie nauczyciela.

Podczas opowiadania, nauczycielka pokazuje dzieciom ilustracje postaci występujących
w legendzie.

4. Omówienie treści utworu - ekspresja słowna dzieci.
Nauczycielka zadaje pytania:

1. Kto się narodził w Betlejem?
2. Ile drzew rosło przy stajence i jak się nazywały?
3. Które drzewko nie poszło się pokłonić Jezuskowi i dlaczego?
4. Kto przystroił choinkę?
5 Jak zareagowało Boże Dzieciątko na przystrojoną choinkę?

5. Ułóż bombkę – ekspresja ruchowa.
Każde dziecko otrzymuje pasek bibuły. Dzieci poruszają się swobodnie po sali w rytm piosenki pt. „Choinka”. Podczas przerwy w grze dzieci układają na dywanie bombki z bibuły
o różnym kształcie.

6. Puzzle choinkowe – praca grupowa.
Nauczycielka dzieli dzieci na 4 grupy. Grupy otrzymują kawałki kolorowego obrazka, które mają złożyć w całość. Każdy obrazek prezentuje inną choinkę. Po wykonaniu zadania grupy prezentują je. Nauczycielka zwraca uwagę na różnice między przystrojeniem choinek i tym samym wyjaśnia, iż dawniej choinki ubierane były nieco inaczej (używano świeczek, pierników, dzwoneczków, orzechów, szyszek, ozdób papierowych).

7. Co pasuje do choinki? – zabawa dydaktyczna.

Na dywanie leży czerwona obręcz i papierowa sylweta choinki. W pudełku, które trzyma nauczyciel znajdują się obrazki przedstawiające różne przedmioty. Każde dziecko losuje jeden obrazek, nazywa co widzi, dokonuje analizy sylabowej nazwy tej rzeczy i ma zdecydować czy można ją zawiesić na choince, czy też nie. Jeśli można – kładzie ją na choince, jeśli nie – umieszcza ją w czerwonej obręczy.

8. Ustaw się przy odpowiedniej ilustracji – zabawa ruchowa.

Nauczycielka rozwiesza w różnych miejscach sali 5 obrazków przedstawiających różną liczbę bombek: od 1 do 5. Dzieci otrzymują kartoniki różniące się liczbą kropek (od 1 do 5). Biegają po sali przy akompaniamencie tamburynu. Gdy nauczycielka przestaje uderzać w tamburyno, każde dziecko ustawia się przed ilustracją z odpowiednią ilością bombek. Przy ilustracji
z jedną bombką ustawiają się dzieci mające kartoniki z jedną kropką, przy ilustracji z dwoma bombkami – dzieci posiadające kartoniki z dwoma kropkami itd. Po zamianie kartoników zabawę powtarzamy.

9. Łańcuch choinkowy – praca plastyczna.
Dzieci otrzymują paski papieru w różnych kolorach. Ich zadaniem jest formowanie papierowych kółeczek, sklejanie ich ze sobą, tak aby powstał jak najdłuższy i jak najbardziej kolorowy łańcuch na choinkę.

Podsumowanie zajęć, nagrodzenie dzieci za udział w zajęciach naklejkami pingwinków.

Załącznik nr 1
J. Dymkowska „Legenda o choince”

Piękna to była noc, w której Jezus Chrystus się narodził. Wszystko, co żyło wokół stajenki, chciało zajrzeć do niej i ucieszyć dziecię. Tuż przy stajence rosły trzy drzewa. Piękna
i okazała palma, wdzięczna oliwka i skromna choinka. Co chwila zaglądały do stajenki
i szumiąc listkami cicho szemrały słodką kołysankę Bożej Dziecinie. Jezus spał spokojnie
w ramionach swej matusi. A kiedy się zbudził i otworzył oczęta, wtedy palma powiedziała do smukłej oliwki:
- Chodź, pójdziemy się pokłonić Jezusowi.
- Dobrze – zaszemrała oliwka – idźmy zaraz.
- Pójdę i ja z wami – dorzuciła cicho nieśmiała choinka.
- Ty? – rzekły pogardliwie dumne drzewa. – Ty jesteś taka brzydka, masz kłujące igły
i nieładnie pachniesz. Cóż ty dać możesz Jezusowi? Chyba chcesz go przestraszyć. Zamilkła biedna choinka, słysząc takie złośliwe słowa, i cichutko zapłakała. Tymczasem palma pokłoniła się przed żłóbkiem i składając najpiękniejszy swój liść u stóp dzieciątka, powiedziała:
- Ofiaruję Ci, Dzieciątko Boże, ten liść, by chronił Cię od żaru słońca i złośliwego deszczu.
A drzewo oliwne, pochylając się nieco, upuściło ze swych soczystych gałązek kilka kropli przezroczystej oliwy o przepięknym zapachu. I cała stajenka pełna była teraz najsłodszej woni. Boże Dzieciątko uśmiechnęło się serdecznie i w podziękowaniu pokiwało im rączką. Zakołysała się radośnie dumna palma, zaszeleściło listkami uszczęśliwione drzewko oliwne. Tylko niepozorna choinka spoglądając na nie westchnęła żałośnie i rzekła do siebie ze smutkiem:
- Tak, palma i oliwka to naprawdę piękne drzewa. A ja jestem biedna i brzydka. Pewnie by się mnie mały Jezusek przestraszył. Zostanę na uboczu, żeby nie przerazić Bożej Dzieciny.
Lecz był ktoś, kto usłyszał skromne słowa zasmuconego drzewka. To mały aniołek, który stał przy żłóbku. Słyszał on także dumne słowa palmy i oliwki i żal mu się zrobiło biednej choinki. Podszedł więc do niej i powiedział:
- Nie płacz, choinko. Spełni się twoje pragnienie. W nagrodę za swoją skromność tak cię wspaniale przystroję, że zachwycisz Jezusa. I skinął na gwiazdki złote, co wesoło mrugały na nieba błękicie. Na wezwanie aniołka gwiazdki jedna po drugiej spadały z nieba i siadały na drżących z radości gałązkach choinki. Mała, niepozorna choinka rozbłysła wspaniałym blaskiem. Wyglądała jak zaczarowana. Boża Dziecina uśmiechnęła się uszczęśliwiona, zaczęła klaskać rączkami i wyciągać je w stronę ślicznego drzewka. I od tego dnia, co roku na Boże Narodzenie choinka staje się radością wszystkich dzieci. Jak tam, w Betlejem, koło niej stoi żłóbek, a w gałązkach błyszczą złote gwiazdki i różnokolorowe świecidełka. Wśród rozłożystych gałązek ukryte są skarby, o których dziecko cały rok marzy. A choinka cieszy się radością dzieci i wspomina tę dawną piękną noc w Betlejem.