Scenariusz zajęć z zakresu norm mających na celu zapewnienie dzieciom szacunku, poszanowania godności osobistej

Temat: Szanuj kolegę swego jak siebie samego

Cele ogólne:
- kształtowanie umiejętności nawiązywania bliskich, serdecznych kontaktów z rówieśnikami
- uczenie rozpoznawania i nazywania własnych zachowań i kulturalnego odnoszenia się do rówieśników
- ocenianie zachowań rówieśników w bezpośrednich kontaktach

Cele operacyjne:
dziecko:
- poznaje przejawy wrogości wobec siebie
- uświadamia sobie potrzebę wzajemnej życzliwości, szacunku do siebie i innych
- uwrażliwia się na przeżycia, na innych
- poznaje skutki różnych zachowań

Pomoce:
- akcesoria do scenki dramatycznej: piłki, lalki, wózki
- ilustracje do opowiadania
- płyta CD z nagraniami piosenek

Metody:
- zadań inspirujących
- zadań stawianych do wykonania

Formy:
- praca w zespołach, w parach, z całą grupą

Przebieg zajęcia:

1. Scenka przedstawiona przez dzieci ( wcześniej przygotowana). Dwie dziewczynki wbiegają do sali, trzymając się za ręce. Uśmiechają się i mówią sobie szeptem coś do ucha. Potem radośnie bawią się piłką. Nagle wbiega trzecia dziewczynka, chwilę obserwuje ich zabawę.
Dziewczynki kończą się bawić piłką, biorą lalki, wózki spacerowe i rozpoczynają nową zabawę.
Dziewczynka, która dotychczas obserwowała tę zabawę, podchodzi do nich i niespodziewanie wyrywa jednej z nich lalkę. Prośba o jej oddanie spotyka się ze stanowczym sprzeciwem, dochodzi do rękoczynów- dziewczynki szarpią się, popychają, przezywają potem płaczą.

2. Rozmowa z dziećmi, inspirowana pytaniami:
- dlaczego, dziewczynki wyrywały sobie lalkę, przezywały się, biły?
- czy mogły się wspólnie bawić w inny sposób? Jak oceniają postępowanie dziewczynek?

3. Zabawa taneczna kończąca „nieprzyjemną scenkę „Nie chcę Cię”
Dzieci dobierają się parami śpiewają i tańczą przyjacielsko.

4. Słuchanie opowiadania Miry Jaworczakowej „Tak jak ja- i nie tak...”
Cieszył się Staś z nowych łyżew. Nawet wieczorem kładł je blisko koło łóżka. Wystarczyło przed snem wyciągnąć rękę, żeby sprawdzić: są.
I wiedział też, jak to będzie. Ledwie zdąży je przypiąć do butów, a już one same poniosą go lekko po lodzie. Tak pomyślał, jednak stało się inaczej. Zrobił kilka niezdarnych kroków i nagle mignęły mu przed oczami własne nogi. Posłyszał śmiech kolegów.
- Patrzcie! Staś ślizga się nie na łyżwach, tylko na spodniach.
- Wstawaj dzielny łyżwiarzu- wołali koledzy. I wtedy przestał się cieszyć łyżwami. Zły, zawstydzony odpiął je i uciekł ze ślizgawki, jakby go kto gonił.
- Staszek- wołali za nim, - Daj spokój, nie obrażaj się! Nie obraził się, tylko już nie chciał się ślizgać. Mama gniewała się nawet:
- Dlaczego nie chcesz chodzić na ślizgawkę?
- Bo nie.
Ale nieprawda- chodził. Stał czasem nawet długo za ogrodzeniem i patrzył. Widział, jak Wojtek ściga się z Magdą, jak Michał zatacza koła. A raz zobaczył dziewczynkę. Machała w powietrzu rękami, pochylała się do przodu, robiła parę kroków i zaraz bęc!
„ To tak jak ja...- Ma łyżwy pierwszy raz...”
- Wstawaj szybciej!- wołały dzieci.
Wstała i znowu buch na lód! Aż jej spadła z głowy żółta czapka.
- Cha, cha, cha!- przeleciał śmiech po ślizgawce.
Staś także się roześmiał.

5. Po wysłuchaniu opowiadania dzieci odpowiadają na pytania:
Co spowodowało, że Staś przestał cieszyć się łyżwami.
Dlaczego dzieci wyśmiewały się z kolegi- ocena postępowania i zachowania dzieci.
Do jakiego wniosku doszedł, obserwując jeżdżącą po lodzie dziewczynkę?
Próba odpowiedzi na pytanie- dlaczego nie wolno wyśmiewać się z innych dzieci i krzywdzić ich?( dzieci podają własne przykłady i stany emocjonalne w jakich się znajdowały gdy ktoś ich krzywdził)

6. „Baw się razem ze mną”- wesołe ćwiczenia przy piosenkach „ Podaj rękę koleżance” „ Już zaczyna się zabawa”- tematycznie związanych ze zgodną, wesołą, bezkonfliktową zabawą.
Dzieci poruszają się w parach:
tańczy głowa szyja
tańczą oczy
tańczy prawa ręka
tańczą obie ręce
tańczy prawa noga
tańczy lewa noga
tańczą obie nogi
tańczy całe ciało

7. Zabawa z wykorzystaniem krzesełek „ Czuję się dobrze”
Dzieci siadają na krzesełkach tworząc koło. Dziecko, które nie ma krzesełka stoi w środku i mówi
„ Czuję się dobrze” np: gdy pani trzyma mnie za rękę, bawią się ze mną koledzy, pożyczę koledze zabawkę, gdy nikt mi nie dokucza itp. Dzieci, które utożsamiają się z daną wypowiedzią wstają z krzesełek i siadają na inne wolne miejsce.