Św. Mikołaj - nauczyciel wrażliwego serca - konspekt dla klas I-III

KONSPEKT DLA UCZNIÓW Z KLAS: I - III
„Św. Mikołaj- nauczyciel wrażliwego serca”

I. Część ogólna:
1Grupa: około 25 dzieci z
2.Temat: Św. Mikołaj- nauczyciel wrażliwego serca
3.Termin realizacji: -
4.Cele:
 Cel ogólny: Uwrażliwienie dzieci na postawę pomocy potrzebującym i umiejętność dzielenia się
 Cele szczegółowe:
a) Uświadomienie, że dzielenie się z innymi pomocą i życzliwością buduje pozytywne relacje między ludźmi
b) Uświadomienie, że wrażliwość na potrzebujących jest postawą uczniów Chrystusa
c) Kształtowanie postawy wdzięczności oraz dzielenia się posiadanymi rzeczami i talentami
5.Metody:
 Rozmowa, pogadanka
 Teatrzyk ilustrowany (KAMISHIBAI)
 Zabawa sensoryczna
 Praca plastyczna
 Zabawa muzyczna

6. Środki dydaktyczne i materiały pomocnicze:
Teatrzyk ilustrowany (KMISHIBAI), ilustracje wykonane przez dzieci, książka: J. Mikołajewski „Św. Mikołaj”, piłeczka, nagranie piosenki „I ty możesz zostać Św. Mikołajem”, szalik na oczy, worek pusty, worek z różnymi przedmiotami do zabawy, tektury kolorowe, kawałki tapety, tasiemki o szerokości przynajmniej 6 milimetrów, nożyczki i kleje.

II. Przebieg zajęć:
1) Wstęp*
2) Teatrzyk KAMISHIBAI* „Św. Mikołaj ”
3) Rozmowa prowadzona: Czego uczy nas Św. Mikołaj ? (wrażliwość, dzielenie się z innymi, miłość do Boga, mądrość, pomocniczość)*
4) Śpiewanie piosenki z podkładem z internetu „I ty możesz zostać Św. Mikołajem” https://www.youtube.com/watch?v=a540rmsam0g
5) „Mikołajkowy worek”- zabawa*
6) Wykonywanie prezentu świątecznego dla rodziców: „magicznych” portfeli– praca plastyczna*
WSTĘP:
Zapewne już Św. Mikołaj przybył nieraz do was również w szkole. Czy godzina spędzona z Nim to nie była lekcja ?....Była to lekcja, bo Św. Mikołaj też nas czegoś uczy, (lub będzie uczył – jeśli prowadzimy zajęcia przed 6 grudnia) uczy nas bardzo ważnych rzeczy. A jakich, to dowiecie się na podstawie teatrzyku, który teraz przedstawię wraz z kilkoma uczniami.

KAMISHIBAI - to inaczej teatr obrazkowy, polegający na opowiadaniu jakiejś historii przy jednoczesnym przedstawianiu obrazów, umieszczanych za małym drewnianym parawanem
Obrazki – w liczbie około 12 dobrze, aby wykonały dzieci uzdolnione plastycznie, którym zadajemy wcześniej do namalowania konkretną scenę.
Czytanie z podziałem na role wyznaczamy z kolej uzdolnionym recytatorsko i chętnym do czytania dzieciom.

ROZMOWA PROWADZONA :
1) Co martwiło Mikołaja jeszcze kiedy był dzieckiem?
- są ludzie , którzy nie mająco jeść czy w co się ubrać, podczas gdy inni żyją w dostatku
2) Co wiedział Mikołaj o swoim sąsiedzie i jego córkach?
-Wiedział o zmartwieniu sąsiada, który nie miał posagu dla swych córek; Zobaczcie, że Mikołaj zauważał zamartwienia innych i brał sobie do serca, to co oni przeżywali. Podobnie działa wielu ludzi, którzy zbierają potrzebne do życia: jedzenie, ubrania, pieniądze czy inne rzeczy dla tych, którzy cierpią z powodu ich braku.
3) Co znaczy, że Mikołaj wziął sobie do serca zmartwienia swego sąsiada, do czego go to doprowadziło?
- do ofiarowania swych pieniędzy
4) Jak Mikołaj przekazywał swe dary i kto go tego nauczył?
-w ukryciu, bo tak mówił Pan Jezus (w Biblii )
5) Kto według Mikołaja daje nam tak naprawdę wszystkie dobre rzeczy ? - Pan Bóg
Podsumowanie:
6) Co trzeba wiedzieć gdy się chce komuś pomóc?
- znać jego potrzeby; ale też upodobania, np. ulubiony kolor
7) Jak należy pomagać i dzielić się z innymi? – bez szukania nagród i pochwał
8) Dlaczego właśnie tak ?- Ponieważ to co mamy też od kogoś dostaliśmy (np. od rodziców) a wszystko w ogóle dostaliśmy od Boga;

Przygotowujemy wcześniej worek, do którego wkładamy różne małe przedmioty, na przykład: taśmę, gumkę, zegarek, nakrętkę, pierścionek, klucze, metr krawiecki, itp. Następnie ogłaszamy dzieciom, że będą miały teraz okazję wczuć się w Św. Mikołaja, który musi po ciemku wyciągać różne prezenty. Teraz kolejnym dzieciom zasłaniamy szalikiem oczy, po czym prosimy, aby wyciągnęły z worka jedną rzecz, którą mają pokazać całej grupie- podnosząc ją do góry i zgadnąć co nią jest.

Proponujemy wykonanie przez dzieci portfeli, które przy otwieraniu z prawej strony wyglądają inaczej niż przy otwieraniu z lewej. Dzieje się tak dzięki odpowiedniemu- na krzyż przyklejeniu tasiemek podtrzymujących banknot.
Przygotowujemy wcześniej dzieciom tekturki o wymiarach 9 cm na 11 cm. Dzieci wycinają z tapety prostokąty (które będą tworzyć zewnętrzną powłokę portfela) o takich samych wymiarach. Następnie tną sobie po 2 tasiemki długości 32 cm i przyklejają ich końcówki do jednej tekturki, ustawionej pionowo: jedną tasiemkę na wysokości 1,5 cm od góry, drugą – na 1,5 cm od dołu ( przy ułożeniu tasiemek w prawą stronę). Uczniowie ciągną tasiemki ( z nasza pomocą) pod spodem tej tekturki a następnie przeciągają je na wierzchu drugiej tekturki, przylegającej do tej pierwszej. Potem całość pracy obracamy na druga stronę i obie tasiemki krzyżujemy na wierzchu drugiej tekturki. Teraz końcówki tasiemek przekładamy przez szparę między tekturkami (bliżej środka )pod spód pracy i przyklejamy do pierwszej tekturki. Na koniec na tę stronę tekturki, która ma przyklejone końcówki tasiemek przyklejamy prostokąt z tapety; z drugiej strony portfela również naklejamy prostokąt z tapety.
Otwieramy portfel, wsuwamy banknot pod tasiemki z jednej strony, otwieramy z drugiej i sprawdzamy czy działa!!!