Chronimy pożyteczne pająki. Konspekt wychowania przedszkolnego

RAMOWY SCENARIUSZ ZAJĘĆ

Przedmiot: Wychowanie przedszkolne

Prowadzący: Karolina Gołębieska Grupa/poziom:
2,3,4,5,6 latki Data:
12.08.2019 r.
Temat dnia: Chronimy pożyteczne pająki

Zapis w dzienniku: Bajka terapeutyczna „Leśne przedszkole”, masażyk „Pajączek”, „Taniec z nitkami babiego lata”- zabawa ruchowa przy muzyce, praca plastyczna „Pajączek”.
Cel główny zajęć: 1. Kształtowanie cech przyrodniczych.

Cele operacyjne:
W wyniku udziału w zajęciach dziecko wychowania przedszkolnego:
1. Uczestniczy w zabawie na powitanie
2. Słucha bajki terapeutycznej
3. Wymienia niektóre zwierzęta żyjące w lesie
4. Rozumie pożyteczność pająków
5. Wykonuje masaż relaksacyjny
6. Dostrzega zmiany charakteru muzyki i wyraża je ruchem
7. Rysuje pajęczą sieć, kreśląc po zgięciach kartki
8. Tworzy pająka z kółek i dorysowuje jego części ciała
9. Uważnie słucha poleceń nauczyciela
10. Jest aktywne podczas zajęć

Stosowane metody
(wg W. Okonia)

I. metoda asymilacji wiedzy
• pogadanka
• opowiadanie

II. metody waloryzacji wiedzy
• impresyjne
III. metody praktyczne
• ćwiczenia
Formy pracy
(wg R. Więckowskiego) I. aktywność indywidualna
• indywidualna aktywność jednolita
II. aktywność zbiorowa
• zbiorowa aktywność jednolita:
 aktywność z całą klasą

Środki dydaktyczne: 1. Bajka terapeutyczna „Leśne przedszkole”
2. Cd z muzyką „Walc J. Brahms”
3. Blok
4. Klej
5. Kredki
6. Naklejki motywacyjne
Przebieg zajęć

I. CZĘŚĆ WSTĘPNA
Lp.
1. Powitanie dzieci.
Iskierka przyjaźni.
2. Sprawdzenie listy obecności i odnotowanie jej w dzienniku zajęć.
II. CZĘŚĆ GŁÓWNA
3. Zapoznanie dzieci z tematem dnia:
Dzisiaj porozmawiamy o zwierzętach żyjących w lesie, a zwłaszcza o pająkach...
4. Wysłuchanie bajki terapeutycznej „Leśne przedszkole”
Wymienienie zwierząt żyjących w lesie – bohaterów opowiadania. Określanie cech wyglądu pajączka na podstawie opowiadania i ilustracji. Wskazanie pożyteczności pająków. Nazywanie cech prawdziwego przyjaciela.
W pewnym lesie stało piękne przedszkole, do którego chodziły wszystkie zwierzątka: mały lisek, zajączki, sarenka, jelonek, wiewiórka, jeżyk i myszki. Najmniejszym przedszkolakiem był pajączek, Jaś. Wszystkie zwierzątka chętnie chodziły do przedszkola, bawiły się, rysowały, spacerowały parami po lesie. Nikt nie chciał jednak podać łapki Jasiowi. Zwierzątka bały się go, bo miał osiem łapek, kosmate ciałko i był bardzo malutki. Jasio był nieszczęśliwy. W szatni codziennie prosił mamę, aby mógł zostać w domu, bo tu nikt go nie lubił. Mama nie rozumiała swego synka, stale powtarzała:
– Ja muszę iść do pracy, a ty możesz w przedszkolu znaleźć sobie przyjaciół.
Ale jak, myślał Jasiu, przecież nikt nie chce się ze mną bawić! Kolejnego dnia znów Jasiu siedział z boku i obserwował kolegów, którzy tak wesoło się bawili. Czasem coś rysował, czasem cichutko płakał i tak mijały dni w przedszkolu. Nikogo nie interesowało to, że Jaś był zawsze sam. Nadeszła wiosna. Przedszkolaki dużo czasu spędzały na polanie. Bawiły się
w berka, robiły bukiety z wiosennych kwiatów. Tylko mały Jasio, nieszczęśliwy i smutny, siedział sam na pniu drzewa. Nagle na polanie pojawiła się ogromna, złośliwa Osa. Zapanował niepokój, wszystkie zwierzątka ogarnął strach. Jedne piszczały „Ojej, ona nas pogryzie”, inne płakały, niektóre próbowały się ukryć. Zmartwiona i również przestraszona pani zwołała rozkrzyczaną gromadkę i szybko wrócili do przedszkola.
Nagle zauważono, że nie ma Jasia. Nikt nie pomyślał o nim, nawet pani.
– I co teraz będzie? – pytały zwierzątka. Kto pójdzie po Jasia?
Wszyscy się bali i każdy myślał, że biedny Jaś został ukąszony, albo pożarty przez okropną, ogromną Osę! Pani nie mogła pójść po Jasia i zostawić dzieci, otworzyła więc okno myśląc, że malec jest w pobliżu. Wszyscy cichutko skupili się koło niej i cóż zobaczyli?
Mały Jasio kończył tkać ogromną pajęczynę. Musiał przy tym uważać, bo Osa starała się go złapać. Jasiu myślał: „szybko, jeszcze trochę pracy i uratuję moich przyjaciół, już nic im nie będzie zagrażać”. Dzieci widziały jego starania i zaczęły wołać: „Jasiu, Jasiu!”. I właśnie
w tym momencie do pajęczej sieci wpadła Osa. Jasio skończył tkać swoją sieć. Patrząc, jak Osa nie może się z niej uwolnić, Jasiu powiedział, że jeżeli jeszcze raz będzie straszyć zwierzątka, to zostawi ją uwięzioną na zawsze. Przerażona Osa obiecała, że już nigdy nie będzie straszyć dzieci. Jasiu rozplątał swoją pajęczą sieć i uwolniona Osa jak najszybciej odfrunęła. Po chwili Jaś usłyszał oklaski przedszkolaków i ich okrzyki radości. Wszystkie dzieciaki gratulowały mu odwagi. Każdy chciał uścisnąć kudłatą łapkę pajączka. Od tej chwili Jasiu miał wielu przyjaciół. Nie przesiadywał już samotnie na dywanie, ale wesoło bawił się z przedszkolakami.
Tym razem mama dziwiła się, gdy pajączek nie chciał wracać do domu:
– Jasiu, dlaczego nie chcesz iść do domu? – pytała.
– Bo ja mam tu przyjaciół – z dumą odpowiadał pajączek.
Tak to wszystkie zwierzątka zrozumiały, że brzydki pajączek, z kudłatymi ośmioma łapkami, może pomóc innym w niebezpieczeństwie i okazać się prawdziwym przyjacielem.
5. Masażyk „Pajączek”.

Przędzie pajączek swoją sieć,
Dziś jakąś zdobycz muszę mieć!
Bo nic nie jadłem od dwóch dni,
Okrutnie w brzuszku burczy mi.

Nagle się zerwał mocny wiatr,
I deszcz rzęsisty z góry spadł.
Potem grad jeszcze zaczął bić
I tak zerwał pajęczą nić.

Pękały nitki trach, trach, trach
Lepił je pająk przez pół dnia.
Aż rozbolała go głowa
I musiał zacząć od nowa.
6. Zabawa ruchowa przy muzyce „Taniec z nitkami babiego lata” (Walc J. Brahms)
Dzieci dobierają się w pary w zależności od długości i koloru wylosowanej wstążki – niteczki.
7. Praca plastyczna „Pajączek”
Wykonanie pracy plastycznej – kreślenie po złożeniach palcem, potem kredką do muzyki – pajęcza sieć. Wykonanie wesołego pajączka z kółek i naklejenie go na pajęczynę.
8. Zakończenie zajęć. Wystawa wesołych pajączków.
III. CZĘŚĆ KOŃCOWA
9. Podsumowanie zajęć.
Nauczyciel pyta dzieci:
„O czym mówiliśmy dzisiaj na zajęciach?”.
„Czego nowego się nauczyliśmy?”.
10.

Pochwała pracy dzieci.
 Bardzo jestem dumna z tego jak pracowaliście na dzisiejszych zajęciach.
 Nauczyciel rozdaje dzieciom naklejki motywacyjne w podziękowaniu za aktywny udział w zajęciach.

Podpis prowadzącego:
Karolina Gołębieska