Diagnoza wstępna ucznia

DIAGNOZA WSTĘPNA UCZNIA DAMIANA T.

SPORZĄDZONA NA PODSTAWIE ORZECZENIA WYDANEGO PRZEZ PORADNIĘ PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNĄ; WYWIADU Z MATKĄ UCZNIA ORAZ OBSERWACJI FUNKCJONOWANIA DZIECKA UWZGLĘDNIAJĄCEJ POSZCZEGÓLNE OBSZARY JEGO ROZWOJU

Imię i nazwisko ucznia: Damian T.
Data i miejsce urodzenia:.......................................
Adres zamieszkania: ........................................

Damian T. jest dzieckiem z mózgowym porażeniem dziecięcym, współwystępującym niedowładem czterokończynowym, niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim oraz epilepsją. Chłopiec nie widzi, reaguje jedynie na ostre światło. Damian jest dzieckiem nie chodzącym i nie mówiącym, siedzi z podparciem, samodzielnie pionizuje głowę, dobrze słyszy. Do poznania otoczenia angażuje zdrowe zmysły: smak, węch, dotyk. Chłopiec jest karmiony pokarmem płynnym, samodzielnie spożywa niektóre pokarmy: paluszki, chrupki, ciastka, obrane jabłka pokrojone na cząstki. Nie sygnalizuje czynności fizjologicznych, nie jest samodzielny w samoobsłudze.
Damian reaguje na swoje imię, nie reaguje natomiast na polecenia z wyjątkiem polecenia „nie”, żądanie wyraża gestem wyciągnięcia dłoni i pozwala ukierunkowywać swoje ruchy przez nauczyciela. Ponadto, występują u dziecka odruchy wrodzone takie jak: ssania, odruch chwytny dłoni. Niekiedy występuje u chłopca odruch przestrachu – na nagły, niespodziewany, silny dźwięk. Damian reaguje na bodziec słuchowy, odwracając głowę w kierunku z którego owy dźwięk dochodzi. Wzrokowo reaguje jedynie na bardzo silne światło wodząc za nim wzrokiem i obracając głową prawo-lewo oraz góra-dół. Chłopiec podejmuje się wokalizy szukając sposobu porozumiewania się z drugą osobą poprzez krzyk oraz wydawanie kilku dźwięków – sylab „la” „ja’ „ga” oraz bliżej nieokreślonych dźwięków, które udaje mu się z siebie wydobyć. Próbuje naśladować sylaby wydawane przez inną osobę. Rozpoznaje głosy najbliższych osób. Lubi słuchać muzyki, być kołysanym, masowanym, klepanym. W zakresie małej motoryki wyciąga rękę po przedmiot, chwyta go i potrząsa nim, zwłaszcza gdy przedmiot wykonuje dźwięk. Rzuca przedmiotami i krzykiem dopomina się o powtórne mu ich podawanie. Generalnie to jakie ruchy wykonuje, zależy od jego ogólnego samopoczucia, gdy jest zmęczony, osłabiony jego ruchy są słabe i unosi przeważnie prawą rękę, która jest sprawniejsza. Słabo porusza nogami unosząc je minimalnie ponad powierzchnię, z pomocą drugiej osoby pozwala na uniesienie kończyn na wysokość kilkunastu nawet centymetrów. Damian wykazuje niekiedy nadwrażliwość dotykową na dotyk kłującą, szorstką powierzchnią. Swoją frustrację wykazuje głośną, szybka wokalizą, wręcz krzykiem, jękiem. Kiedy jest zadowolony również krzyczy, uśmiechając się przy tym, a nawet głośno się śmiejąc. Chłopiec domaga się podczas zajęć podawania mu przedmiotów wyciągając po nie dłonie. Percepcja dotykowa oraz słuchowa odgrywają decydującą rolę w odbieraniu przez chłopca bodźców z otaczającego go świata.