MALTRETOWANIE FIZYCZNE DZIECI- PRZEMOC WOBEC DZIECI W RODZINIE
Dziecięcy pokój... Kilkuletnia dziewczynka usiłuje nakarmić swego misia. „Jedz”- powtarza ze złością. Kiedy nie zjedzona kaszka brudzi jej ubranko, zaczyna szarpać misia za ucho, a w końcu rzuca go w kąt krzycząc: „Widzisz, co zrobiłeś kretynie! Zobacz do czego mnie doprowadziłeś?!” Każdy, kto oglądał clip telewizyjny przygotowany przez organizatorów kampanii „Dzieciństwo bez przemocy” wie, że nie pokazuje on niewinnej zabawy. Ten model zachowania dorosłych wobec dzieci, niektórzy z nas pamiętają z własnego dzieciństwa, niektórzy fundują go swoim pociechom.
Jakie są podstawowe formy krzywdzenia dzieci? To przede wszystkim krzywdzenie fizyczne, psychiczne, seksualne i zaniedbywanie. W tym pierwszym warto jeszcze rozróżnić dwie odmiany: po pierwsze- dotkliwe karanie, a więc sytuacje, kiedy zadawanie bólu jest uzasadnione regułami, przepisami, czy oceną zachowania dziecka; po drugie, kiedy krzywdzenie dziecka jest wynikiem agresji. Trzeba pamiętać jednak o tym, że powody karania mogą być zniekształcone przez różne uzasadnienia i racjonalizacje i tak naprawdę tu też chodzi o rozładowanie agresywnych uczuć mniemających nieraz nic wspólnego z dzieckiem, tylko na przykład ze współżyciem w małżeństwie.
Przez fizyczne maltretowanie rozumie się takie zachowanie wobec dziecka, które wywołuje u niego znaczny ból fizyczny, bez względu na to, czy na jego ciele pozostają ślady, czy też nie. Zazwyczaj jednak zostają- u maltretowanych dzieci są widoczne uszkodzenia skóry spowodowane kopnięciami, uderzeniami pięścią, pasami. Dzieci doznające przemocy fizycznej często są pacjentami szpitali- gdzie połamane kończyny pęknięte kości, wybite zęby, czy obrażenia wewnętrzne ich rodzice tłumaczą upadkiem lub niezamierzonym uderzeniem się o mebel.
Sprawcami większości nadużyć fizycznych są dorośli sprawujący opiekę nad dzieckiem, zwykle są to rodzice lub osoby pełniące rolę rodziców ( np. przyjaciel matki lub ojczym ). Czasami są to opiekunki lub inne osoby, którym powierza się opiekę nad dzieckiem.
Należy zdawać sobie sprawę, że zwłaszcza ze strony rodziców możemy spotkać się z zaprzeczeniem, że dopuszczono się nadużycia wobec dziecka. Kiedy dzieckiem zajmuje się dwoje rodziców , nie zawsze łatwo jest stwierdzić, które z nich spowodowało obrażenia, gdyż matki znęcają się fizycznie nad swymi dziećmi nie mniej , a być może bardziej, niż ojcowie. Rodzice często podają kłamliwe dane, zatajając faktyczne przyczyny zranienia lub urazu ich dziecka. Badający lekarz stwierdza niezgodność między rodzajem urazu , a wiekiem dziecka. Bardzo często ma miejsce opóźnienie w szukaniu pomocy lekarskiej. Zgłoszenie się rodziców z maltretowanym dzieckiem następuje w 40% przypadków następnego dnia i również w 40% dopiero po czterech dniach. Tylko 20% przypadków jest zgłoszonych natychmiast. Zdarza się, że u dziecka znajduje się20, 30 odrębnych obrażeń i potrzebne jest szczegółowe i dokładne badanie wykwalifikowanego lekarza dziecięcego, który potrafi wykazać się dużą cierpliwością, potrzebną w kontakcie z dzieckiem.
Objawy maltretowania fizycznego dziecka mogą być zaobserwowane w szkole, na zwykłych lekcjach lub na zajęciach wychowania fizycznego, na których dziecko rozbiera się. Najczęstszymi obrażeniami są:
1. Pręgi, rany cięte, guzy, oparzenia, sińce ograniczone do pośladków i dolnych partii pleców, zwykle są one wynikiem kary cielesnej;
2. Odciski palców na skórze ramion, w miejscu, w którym dziecko było uchwycone;
3. Obrażenia warg, mogą być one wynikiem próby „uspokojenia” dziecka;
4. Odpowiedniego kształtu ślady na ciele dziecka od uderzenia pasem lub innym przedmiotem;
5. Sińce i okaleczenia ( mogą być na różnym etapie gojenia );
6. Oparzenia, które występują w 10% znęcania się fizycznego. Najczęściej są to stany po przypaleniu papierosem, znajdują się one najczęściej na dłoniach i stopach. Poparzenia II stopnia bez pęcherzy mogą obejmować większą powierzchnię ciała lub dłonie. Dzieci te przystawiano do przedmiotów o wysokiej temperaturze. Oparzenia gorącą wodą, to formy znęcania się, za pomocą której „przyzwyczaja” się dziecko do oddawania moczu do nocnika.;
7. Rany twarzy u niemowląt i małych dzieci;
8. Złamania i zwichnięcia u dzieci poniżej drugiego roku życia ( mogą być skutkiem rzucania nimi, uderzenia lub silnego potrząsania );
9. Urazy głowy są najcięższymi następstwami maltretowania dzieci. Nierzadko powodują one powstawanie krwiaków podtwardówkowych włącznie z utratom przytomności i drgawkami. U niektórych dzieci dochodzi do wieloczęściowych złamań czaszki. Spowodowane to jest biciem głową o drzwi lub ścianę;
10. Obrażenia wewnętrzne jamy brzusznej ( bardzo często powodują śmierć maltretowanego dziecka ). Dzieci wymiotują, brzuch jest wzdęty, stwierdza się bolesność oraz dużą wrażliwość w miejscu podejrzenia o rozerwanie pętli jelita cienkiego