Jestem przedszkolakiem. Mówię o tym, co czuję. Scenariusz zajęć rozwijających umiejętność mówienia o emocjach

Temat: Jestem przedszkolakiem. Mówię o tym co czuję.
Grupa wiekowa: 5-latki

Cele:
- aktywny udział dzieci w zajęciach, stwarzanie możliwości do swobodnego wypowiadania się dzieci,
- ćwiczenie umiejętności oceny postępowania bohaterów,
- rozpoznawanie i nazywanie emocji,
- wyrażanie emocji za pomocą mimiki i gestu,
- ćwiczenie umiejętności nazywania emocji, jako jednej z akceptowanych form ich wyrażania,
- utrwalenia nazw uczuć oraz pojęć związanych z uczuciami: smutek, radość, szczęście, strach, zdziwienie, wstyd, obrażanie się, płacz, śmiech, poznanie nowych pojęć: rozpacz, zażenowanie, nadzieja
- utrwalenie nazw części ciała,
- odczuwanie radości wynikającej ze wspólnych zabaw z nauczycielem,
- wzmacnianie poczucia własnej wartości dzieci

Wskaźniki:
- dziecko potrafi prawidłowo ocenić postępowanie bohatera , uzasadnia swoją oceną
- zna i rozumie wybrane prawa dziecka,
- nazywa wybrane emocje, potrafi powiedzieć: jestem szczęśliwy, jestem smutny, jestem obrażony, jestem zły, boję się, potrafi za pomocą mimiki i gestu przedstawić daną emocję,
- poznało nowe pojęcia typu: rozpacz, zażenowanie, nadzieja,
- podaje przykłady sytuacji, w których odczuwa wybraną emocję,
- aktywnie uczestniczy w zajęciach, podejmuje próby wypowiadania się,

Przebieg zajęć:

1. Wszyscy są, witam Was... - powitanie w kole.

2. Rozgrzewka językowa, zabawa słowna.
Nauczycielka proponuje dzieciom zabawę w uzupełnianie zwrotów:
• Widziałem/łam w przedszkolu...........

3. Zabawa ruchowa „Powitanie”
Witają się: dłonie, brzuchy, kolana, stopy, plecy, brody...

4. Ocena postępowania bohaterów.
Każde dziecko ma do dyspozycji znaki akceptacji: zielony i czerwony. Nauczyciel mówi dzieciom, że widział kiedyś w pewnym przedszkolu grupę dzieci, do których należeli: Piotruś, Kornelka, Iwonka, Bartek, Kasia, Grześ, Basia i Mikołaj. Następnie opowiada o tych dzieciach, a przedszkolaki zastanowiają się czy dzieci te postępują właściwie, jeśli tak to dajecie im zielony uśmiech, jeśli nie czerwony smutek.
Dzieci oceniają postępowanie i uzasadniają swoje zdanie.
a. Oto KORNELKA. Kornelka jest bardzo nieśmiała, ale zawsze robi to o co prosi pani, gdy Pani prosi o sprzątanie Kornelak, sprząta, gdy Pani prosi by dzieci usiadły w kole Kornelka zawsze siada i czeka aż wszyscy zajmą miejsca.
b. Oto IWONKA. Iwonka bardzo lubi chodzić do przedszkola, lubi bawić się z koleżankami, jest wesoła, dowcipna, wymyśla fajne zabawy, do których wybiera sobie ulubione koleżanki, ale nie wszystkie. Niektórych dziewczynek nie zaprasza do zabawy, wręcz nie pozwala im się bawić w tych kącikach, w których ona przebywa.
c. Oto KASIA. Kasia jest miła i koleżeńska. Bawi się ze wszystkimi dziećmi w grupie nawet z Zuzią, która jeździ na wózku inwalidzkim... Kiedy ktoś dla Zuzi jest niemiły, Kasia zawsze staje w jej obronie.
d. Oto BARTEK. Bartek jest lubianym chłopcem, bo potrafi budować z klocków takie budowle jak nikt inny w grupie. Bez przerwy by tylko budował, budował i budował. Nawet na zajęciach z panią nauczycielką ciągle zaczepia Huberta i opowiada mu o swoich nowych budowlach. Hubert wolałby słuchać pani, bo Pani akurat opowiada ciekawą bajkę, ale Bartek mu nie pozwala.
e. Oto GRZEŚ, Grześ jest wesołym chłopcem, ma zawsze dużo pomysłów, lubi bawić się zabawkami i zawsze jest ciekawy jakie zabawki przynieśli inni koledzy do przedszkola. Czasami nawet nie pyta ich tylko sam zagląda do szuflady kolegów, żeby zobaczyć co tam mają
f. Oto MIKOŁAJ. Mikołaj chciałby zostać policjantem, lubi gdy wokół jest spokój i porządek. Kiedy ktoś się bije lub kłuci Mikołaj zawsze stara się wyjaśnić sprzeczkę i pogodzić kolegów.
g. Oto BASIA. Basia jest miła i koleżeńska, zawsze wszystkim pomaga, np. chętnie pomaga w sprzątaniu zabawek w sali.

5. Rozwijanie słownika dzieci - nazywanie emocji.
W przedszkolu, o którym wam mówiłam widziałam dzieci, które miały takie miny:
Nauczyciel pokazuje karty z emocjami: wesołe, smutne, przestraszone, zdziwione, zawstydzone, rozzłoszczone, zażenowane – dzieci nazywają emocje, podają przykłady pojęć związanych z daną emocją.

6. Zabawa ruchowa /dramowa/
Dzieci, dzieci chodźcie do mnie!
Nauczyciel stoi po jednej stronie sali i mówi:
Dzieci, dzieci chodźcie do mnie!
Dzieci pytają: Jak?
Nauczyciel podaje propozycje, zadaniem dzieci jest je zobrazować za pomocą mimiki i gestu.
Jakbyście się bały czegoś.
Jakbyście były złe na coś.
Jakbyście były smutne.
Jakbyście były wesołe.
Jakbyście były zmęczone.
Jakbyście były zadowolone.
Jakbyście były obrażone.
Jakbyście się wstydzili.
Jakbyście były dumne z siebie.

7. Kula uczuć – dzieci siadają w dwóch kołach, przekazują sobie kulę rozwijają i mówią kiedy czuły się w podobny sposób.

8. Rzeka uczuć – przeskakiwanie przez kamienie, na których narysowane są emocje, nazywanie emocji.
Cieszę się/ jestem szczęśliwy
Smucę się/ jestem smutny
Złoszczę się/ jestem zły
Boję się/ jestem przestraszony
Wstydzę się/ jestem zawstydzony