Węże w lesie - zabawy logopedyczne

Scenariusz zajęcia z terapii logopedycznej

Grupa wiekowa: 4-latki

Forma pracy: zajęcie w małym zespole (3 dzieci)
Cel główny: utrwalanie poprawnej artykulacji głoski „s” w nagłosie wyrazów.
Cele operacyjne:
Dzieci będą:
- wydłużały fazę wydechu
- wykonywały ćwiczenia usprawniające artykulatory
- poprawnie artykułowały głoskę „s” w izolacji oraz w nagłosie wyrazów
- różnicowały słuchowo głoski „s” oraz „sz”
- budowały zdania proste
- zauważały zmiany zachodzące w przyrodzie w związku ze zmianą pór roku

Metody:
- autokontroli słuchowej
- kontroli wzrokowej
- kształcenia słuchu fonemowego
- usprawniania narządów mownych

Środki dydaktyczne: plansza „zimowy las”, plansze z narysowanymi wężami, skrawki białych serwetek papierowych, wąż-zabawka, piłka, kartki z zadaniami do pracy indywidualnej, obrazki zawierające w nazwie głoskę „s”, koszyk,

I. Ćwiczenia oddechowe:
1. Na stole leży plansza z ilustracją przedstawiającą zimowy las. Przed każdym dzieckiem kartka z usypaną „zaspą” ze skrawków białych serwetek oraz słomka.
2. Logopeda mówi wierszyk:
Był sobie raz zimowy las,
A w lesie zaspy po brzuch.
Zimowy wiatr dmuchnął : dmuch – dmuch
I z zasp zrobił śnieżny puch.
3. Dzieci nabierają powietrze i dmuchają przez słomki na „zaspy” tak, aby spadły na „zimowy las”.

II. Ćwiczenia usprawniające pracę języka:
1. . Na kartkach, pod zaspami ukryte są narysowane śpiące węże zwinięte w ślimaka”. Logopeda kieruje rozmową na temat śpiących węży, które zaczynają się budzić, gdy zbliża się wiosna.
2. Logopeda opowiada historyjkę o budzących się wężach, dzieci wykonują ćwiczenia języka:
- węże zaczynają się budzić i rozglądają się dookoła (wpychanie języka
kolejno do obu policzków)
- podnoszą głowy do góry (dotykanie językiem do podniebienia)
- wychylają głowy i patrzą na boki przesuwanie języka do kącików warg)
- patrzą w górę i w dół (wysuwanie języka do brody i do nosa)
- patrzą jak najdalej przed siebie ( wysuwanie języka do przodu)
- teraz obudzone węże syczą na „dzień dobry” ( przesuwanie palcem po
narysowanych wężach i syczenie przy zwartych zębach)

III. Zabawa słuchowo – artykulacyjna:
1. Logopeda mówi wierszyk, trzyma węża – zabawkę, którym porusza po każdym powiedzianym wersie. Jest to znak dla dzieci, które w tym momencie syczą jak węże.
Idzie wąż wąską dróżką (wąż się porusza, dzieci syczą)
Nie porusza żadną nóżką (--------------------------------)
Poruszałby gdyby mógł (---------------------------------)
Lecz wąż przecież nie ma nóg (---------------------------)

IV. Zabawa ruchowa z piłką.
1. Dzieci stoją na dywanie. Logopeda rzuca piłką do każdego dziecka jednocześnie sycząc jak wąż (sssss...) lub szumiąc jak drzewo (sz sz
sz ...)
V. Praca indywidualna przy stolikach.
1. Każde dziecko dostaje kartkę z zadaniem do wykonania. W czasie, gdy logopeda pracuje z jednym dzieckiem, pozostałe kolorują obrazek.
VI. Zabawa słuchowa.
1. Dzieci siedzą na dywanie. W rękach trzymają słonka i chmurki. Logopeda mówi słowa z głoską „s” w nagłosie, ale wymawia je poprawnie (np. sowa) lub błędnie (np. szowa). Dzieci podnoszą słonko, gdy słyszą poprawną wymowę, lub chmurkę, gdy słyszą błędną.

VII. Ćwiczenia artykulacyjne.
1. Dzieci siedzą przy stoliku. Z koszyka wyjmują kolejno po 3 obrazki z przedmiotami, których nazwy rozpoczynają się głoską „s”. Jeśli poprawnie wymówią nazwę otrzymują 1 punkt (kolorowe kółko z kartonu). Głośno przeliczają otrzymane punkty. Nagradzane są brawami.

VII. Praca z komputerem.
1. Ćwiczenia słownikowe na bazie programu edukacyjnego „Abrakadabra”.

VIII. Podsumowanie zajęć, rozdanie dzieciom nagród.