PSO z podstaw przedsiębiorczości

Przedmiotowy System Oceniania z podstaw przedsiębiorczości

I. Cele oceniania:

a. Poinformowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych i postępach
b. Pomoc uczniowi w samodzielnym planowaniu swego rozwoju
c. Motywowanie ucznia do dalszej pracy
d. Dostarczania rodzicom, nauczycielom informacji zwrotnej o postępach, trudnościach i uzdolnieniach ucznia
e. Doskonalenie organizacji i metod pracy wychowawczo-dydaktycznej.

II. Ocenianie obejmuje następujące obszary aktywności ucznia:

1. Odpowiedzi ustne
2. Kartkówki
3. Praca na lekcji
4. Prace pisemne
5. Sprawdziany, prace klasowe
6. Opowiadania
7. Prace domowe
8. Zeszyt przedmiotowy
9. Aktywność na lekcjach oraz wkład pracy ucznia
10. Projekty (indywidualne bądź grupowe), dodatkowe zadania
Nauczyciel wystawia ocenę śródroczną i końcoworoczną na podstawie podanych wyżej obszarów aktywności ucznia. Przy średniej ważonej zakończonej na 0,75 ocena podwyższana jest do pełnej (np. średnia ważona z ocen 3,75 jest już oceną 4 dobrą)

III. Skala ocen

Ocena jest ustalona na podstawie WSO w Zespole Szkół nr 2 według następującej skali:
-prace klasowe i kartkówki w liceum
96% - 100% - 6
90% - 95% - 5
75% - 89% - 4
60% - 74% - 3
50% - 59% - 2
0% - 49% - 1

Organizacja pracy

Uczeń powinien świadomie i aktywnie uczestniczyć w zajęciach lekcyjnych systematycznie i rzetelnie wykonywać zadania - zarówno pod kierunkiem nauczyciela (w klasie) jak i samodzielnie (zadania domowe) oraz dążyć do samodzielności w procesie uczenia się podstaw przedsiębiorczości
Uczeń ma obowiązek posiadania na każdej lekcji zalecanego przez nauczyciela podręcznika, zeszytu przedmiotowego, zeszytu ćwiczeń. W przypadku nieobecności ucznia na lekcji, uczeń ma obowiązek uzupełnić notatki w zeszycie i ćwiczeniach oraz wykonać pracę domową.
Uczeń ma obowiązek systematycznego prowadzenia zeszytu przedmiotowego przez cały rok szkolny oraz przedkładania go do sprawdzenia nauczycielowi w wyznaczonym terminie.
Uczeń ma prawo zgłosić „nieprzygotowanie” do lekcji jeden raz w semestrze, lecz nie obejmuje to zapowiedzianych z wyprzedzeniem sprawdzianów, opowiadań lub terminów złożenia prac pisemnych bądź innych zapowiedzianych form sprawdzenia wiedzy ucznia; „nieprzygotowanie” zostaje odnotowane w dzienniku.
Prace klasowe poprzedzone są powtórzeniem- przygotowaniem na lekcji i pracą samodzielną ucznia w domu według wskazówek nauczyciela.
W przypadku, gdy uczeń podczas sprawdzania wiedzy przez nauczyciela rozmawia z innymi uczniami, zagląda do kolegi, korzysta z telefonu komórkowego lub posiada ściągi, nauczyciel zabiera mu pracę i wystawia ocenę niedostateczną. W w. w. przypadku uczeń traci prawo do poprawy tej oceny.
Uczeń zwraca sprawdzone i ocenione testy i kartkówki nauczycielowi, który je przechowuje do końca roku szkolnego.
Sprawdzoną, ocenioną i omówioną pracę klasową uczeń otrzymuje do wglądu najpóźniej do dwóch tygodni od daty jej napisania.
Uczeń ma prawo do jednokrotnej próby poprawienia oceny z pracy klasowej lub odpowiadania w ciągu 2 tygodni od jej uzyskania.
Termin sprawdzianów obejmujących cały dział ustalany jest przez nauczyciela w porozumieniu z uczniami, co najmniej z tygodniowym wyprzedzeniem. Nie ma możliwości przesunięcia terminu zapowiedzianego sprawdzianu. Nieobecność ucznia podczas pisania pracy klasowej albo prezentacji opowiadania zaznaczana jest w dzienniku lekcyjnym skrótem „nb”. Uczeń, który nie przystąpił do klasówki z uzasadnionego powodu, takiego jak dłuższa nieobecność w szkole z powodu np. choroby, jest zobowiązany napisać klasówkę w ciągu dwóch tygodni od momentu pisania jej przez całą klasę; w przypadku uchylania się od tego obowiązku uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną.
Uczeń, który nie przystąpił do klasówki z powodu 1-dniowej nieuzasadnionej nieobecności, pisze klasówkę automatycznie na następnej lekcji (w uzasadnionych wypadkach, w innym terminie wyznaczonym przez nauczyciela), w przeciwnym razie, uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną z pracy klasowej.
Kartkówki i odpowiedzi ustne obejmujące materiał z trzech ostatnich lekcji mogą być niezapowiedziane.

V. Techniki i metody rozwoju kompetencji z podstaw przedsiębiorczości

Dążenie do rozwoju umiejętności:

1) czytania,
2) myślenia matematycznego,
3) myślenia naukowego,
4) sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjno-komunikacyjnymi,
5) wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji,
6) rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się,
7) pracy zespołowej

Stosowanie m.in. metod:

A. Opartych na słowie.
1. Wykład – służy przekazywaniu uczniom informacji i wymaga od słuchaczy myślenia hipotetyczno-dedukcyjnego:
a. wykład konwencjonalny – treść jest bezpośrednio przekazywana przez nauczyciela w gotowej formie do zapamiętania,
b. wykład problemowy – jest ilustracją jakiegoś problemu naukowego lub praktycznego,
c. wykład konwersatoryjny – polega na przeplataniu fragmentów mówionych wykładu z wypowiedziami słuchaczy.
2. Rozmowa nauczająca (pogadanka) – jej istotą jest kierowana przez nauczyciela rozmowa z uczniami. Nauczyciel, zmierzając do osiągnięcia celu, stawia uczniom pytania, na które oni udzielają odpowiedzi.
3. Dyskusja – polega na wymianie poglądów na określony temat.
4. Aktywny opis (w tym: wyjaśniający, klasyfikujący, chronologizujący) – pobudza uczniów do twórczego myślenia.
5. Praca z książką i tekstem źródłowym – jeden z najważniejszych sposobów poznawania i utrwalania nowych wiadomości. Samodzielne korzystanie z książek i tekstów źródłowych przez uczniów może mieć formę m.in. uczenia się z podręcznika lub sporządzania notatek.

B. Oglądowych – opartych na obserwacji.
1. Pokaz – demonstrowanie uczniom czegoś, to metoda oparta na obserwacji. Pokaz bywa metodą towarzyszącą innej metodzie.

C. Opartych na działalności praktycznej.
1. Metoda zajęć praktycznych – jest stosowana np. w pracy z rocznikiem statystycznym, w trakcie rozwiązywania zadań matematyczno-ekonomicznych (np. obliczanie należnych odsetek od lokaty bankowej) oraz w czasie wykonywania ćwiczeń technicznych, np. z wykorzystaniem wzorów dokumentów urzędowych.

D. Problemowych, które organizują treści kształcenia w modele rzeczywistych zjawisk i sytuacji w celu zbliżenia procesu poznawczego ucznia do poznania bezpośredniego dzięki dostarczeniu okazji do manipulowania modelem.
1. Burza mózgów – ta metoda przeznaczona jest do samodzielnego, szybkiego wymyślania przez uczniów zbioru hipotez przy wykorzystaniu myślenia intuicyjnego.
2. Metoda sytuacyjna – zwana metodą przypadków lub studium przypadku – polega na bardzo dokładnym rozpatrzeniu konkretnego, rzeczywistego lub hipotetycznego przypadku w celu ustalenia pewnych prawidłowości (np. przyczyn i skutków bezrobocia).
3. Metoda projektu edukacyjnego – polega na samodzielnym realizowaniu przez uczniów zadania przygotowanego przez nauczyciela na podstawie wcześniej ustalonych założeń. Wzmacnia ona m.in. motywację poznawczą, poszukiwawczą i badawczą, a także integruje wiedzę szkolną oraz pozaszkolną.
4. Metaplan – pozwala na zbadanie omawianego zagadnienia, postawienie diagnozy i wspólne znalezienie najlepszego rozwiązania. Skłania do krytycznej analizy faktów, formułowania sądów i opinii.
5. Analiza SWOT – jest metodą zespołowej analizy jakiegoś zjawiska lub problemu, której celem jest podjęcie właściwej decyzji. Uczniowie określają zarówno mocne strony zjawiska i wynikającą z nich szansę, jak i słabe strony oraz wynikające z nich zagrożenia.
6. Gra dydaktyczna – łączy elementy zabawy i nauki. Musi być prowadzona wg ustalonych wcześniej reguł. Umożliwia współdziałanie i rywalizację uczniów oraz pełni funkcje poznawcze i wychowawcze.
7. Mapa mentalna – pozwala uporządkować zagadnienia dotyczące zjawisk przebiegających w środowisku geograficznym i zrozumieć zachodzące między nimi zależności.
8. Metoda symulacyjna – umożliwia zdobywanie wiedzy w stworzonym modelu pewnej rzeczywistości. Uczniowie, uczestnicząc w symulowanym wydarzeniu, kształtują umiejętność pracy w grupie, publicznych wystąpień i wykorzystywania wiedzy w praktyce.

E. Eksponujących, które obejmują np. pokaz filmu i przygotowanie ekspozycji.
F. Programowych, np. z użyciem komputera.

Stosowane środki dydaktyczne, takie jak:

- atlasy geograficzne,
-roczniki statystyczne lub inne opracowania statystyczne
- biblioteczka ekonomiczna, obejmująca słowniki, encyklopedie i czasopisma ekonomiczne,
- zestawy foliogramów i rzutnik,
- zestawy filmów i animacji na płytach DVD albo CD-ROM oraz odtwarzacz DVD (w miarę możliwości szkoły),
-komputer z programami edukacyjnymi oraz łączem internetowym i rzutnikiem multimedialnym

VI. Kryteria wymagań na poszczególne oceny:

Stopień niedostateczny
Stopień niedostateczny otrzymuje uczeń, który: nie opanował wiadomości i umiejętności określonych podstawą programową, a braki te uniemożliwiają dalsze zdobywanie wiedzy z danych zajęć edukacyjnych; nie rozwiązuje (nie wykonuje) zadań o niewielkim stopniu trudności.

Stopień dopuszczający
Na wystawienie uczniowi stopnia dopuszczającego pozwala przyswojenie przez niego treści koniecznych. Taki uczeń z pomocą nauczyciela jest w stanie nadrobić braki w podstawowych umiejętnościach.

Stopień dostateczny
Stopień dostateczny może otrzymać uczeń, który opanował wiadomości podstawowe i z niewielką pomocą nauczyciela potrafi rozwiązać podstawowe problemy. Analizuje również proste zależności, a także próbuje porównywać, wnioskować i zajmować określone stanowisko.

Stopień dobry
Stopień dobry można wystawić uczniowi, który przyswoił treści rozszerzające, właściwie stosuje terminologię przedmiotową, aktywnie uczestniczy w zajęciach oraz stosuje wiadomości w sytuacjach typowych wg wzorów znanych z lekcji i podręcznika, a także rozwiązuje typowe problemy z wykorzystaniem poznanych metod. Ponadto samodzielnie pracuje z podręcznikiem i materiałami źródłowymi.

Stopień bardzo dobry
Uczeń może otrzymać ocenę bardzo dobrą, jeżeli opanował treści dopełniające. Taki uczeń potrafi samodzielnie interpretować zjawiska oraz bronić swych poglądów.

Stopień celujący
Stopień celujący może otrzymać uczeń, który opanował treści wykraczające poza informacje zawarte w podręczniku. Uczeń potrafi selekcjonować i hierarchizować wiadomości oraz z powodzeniem bierze udział w konkursach i olimpiadach przedmiotowych. Pod okiem nauczyciela prowadzi też własne prace badawcze.

VII. Sposoby poprawiania ocen oraz warunki uzyskania przez ucznia oceny wyższej na semestr.

Poprawa pracy klasowej/sprawdzianu jest nieobowiązkowa. Odbywa się po omówieniu danego sprawdzianu oraz w terminie ustalonym przez nauczyciela. Uczeń ma prawo poprawić każdą ocenę ze sprawdzianu. Poprawa odbywa się w formie ustnej lub pisemnej. Daną pracę klasową/sprawdzian można poprawiać tylko raz.

Jeśli uczeń chciałby uzyskać ocenę wyższą (+1) śródroczną, roczną lub końcową od zaproponowanej przez nauczyciela, jest zobowiązany w okresie dwóch tygodni przed wystawieniem ocen napisać test kompetencyjny. Test jest oceniany zgodnie z kryteriami określonymi w WSO.

VIII. Dostosowanie wymagań edukacyjnych do potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych uczniów (ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu lub z inteligencją niższą niż przeciętna)

1. Nauczyciel jest zobowiązany na podstawie pisemnej opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej dostosować wymagania edukacyjne w stosunku do ucznia, u którego stwierdzono deficyty rozwojowe i w umiejętny sposób dopomóc mu w nauce np.:
dawać więcej czasu na zastanowienie się i przypomnienie pojęć.
dawać więcej czasu na opanowanie określonego materiału.
- w fazie prezentacji55 zwolnić tempo wypowiadanych słów, a nawet wypowiadać je przesadnie poprawnie- hiperpoprawnie
- oceniać za wiedzę i wysiłek włożony w opanowanie materiału, kłaść większy nacisk na wypowiedzi ustne.

2. W wyjątkowych sytuacjach, kiedy uczeń ma olbrzymie problemy z nauką w skutek swoich dysfunkcji nauczyciel może zmniejszyć ilości pojęć, zmienić skalę oceniania sprawdzianów na korzyść ucznia, odpytywać po uprzedzeniu: kiedy i z czego dokładnie uczeń będzie pytany, wymagania w wypowiadaniu się na określony temat ograniczyć do kilku krótkich, prostych zdań na dany temat.

Opracowała: Małgorzata Renkiewicz, dnia 10.09.2018