Tajemnicze krainy - wzmacnianie i utrwalanie pozytywnych zachowań z wykorzystaniem odpowiednich ćwiczeń i zabaw. Zajęcie otwarte z rodzicami

Konspekt zajęcia otwartego z rodzicami
w grupie dzieci 5,6- letnich.

Temat: „ Tajemnicze krainy”- wzmacnianie i utrwalanie pozytywnych zachowań
z wykorzystaniem odpowiednich ćwiczeń i zabaw.
Cele ogólne:
 kształtowanie umiejętności rozpoznawania, wyrażania i odczytywania uczuć zarówno swoich jak i innych
 poznanie sposobów rozładowania napięcia, złości i smutku
 czerpanie radości ze wspólnej zabawy z rodzicami
Cele szczegółowe:
Dziecko:
 nazywa i rozpoznaje stany emocjonalne
 rozwiązuje zagadki słowne
 przyporządkowuje zagadkę do odpowiedniego obrazka
 reaguje na sygnał dźwiękowy
 wyraża swoje emocje poprzez ruch, gest, mimikę
 wykonuje ćwiczenia relaksacyjne
 pogłębia więź emocjonalną z rodzicem
 reaguje na polecenia nauczyciela
 wypowiada się na forum grupy
 rzuca kostką, piłeczką
 naśladuje odpowiedni wyraz twarzy
 korzysta z zasad „ Kodeksu Złości”
 tańczy z papierowym balonikiem
 współpracuje z grupą
 maluje pastelami

Metody pracy:
 czynna- zadań stawianych do wykonania, ćwiczeń
 słowna- objaśnienia i instrukcji, zagadki
Formy pracy: indywidualna, zbiorowa
Pomoce dydaktyczne: płyta CD, wieża ,zagadki o emocjach, plansze przedstawiające emocje: radość, smutek, złość, strach, piłeczki z emocjami, kostka uczuć, papierowe talerzyki, pastele, kolorowe figury geometryczne, chusta animacyjna, piórka, papierowe balony z minkami, pudełko z ukrytym lusterkiem.

Przebieg:

1. Powitanie przez nauczycielkę:- przekazanie ,,całusków”
-Witam wszystkich, którzy wstali „prawą nogą” - są weseli, sympatyczni i gotowi do zabawy. Niech do mnie pomachają ręką i ładnie się uśmiechną.
-Witam również tych, którzy wstali „lewą nogą” - są niewyspani, smutni, źli, zmęczeni. Niech udają, że machają rękami i zrobią „kwaśną minę”.
2. Po wspólnym powitaniu nauczycielka mówi do dzieci:
„Posłuchajcie dzieci, dzisiaj rano spojrzałam na kalendarz, by sprawdzić dzisiejszą datę, a tu... , niedowierzając oczom, zobaczyłam tajemniczy napis: DZIEŃ CZARÓW. I skoro mamy taki dzień to będziemy czarować.Uwaga zamykamy oczy, ...zaczynam czarować..., hokus – pokus, abra – kadabra, bim – salabim przenieśmy się do tajemniczej Krainy Zagadek.
 Zadaniem dzieci jest rozwiązanie zagadek słownych dotyczących emocji. Zagadki umieszczone są w pudełku. Wybrany rodzic losuje i czyta zagadkę. Po odgadnięciu zagadki, wybrane dziecko umieszcza odpowiedni obrazek na tablicy.
Jaka to emocja? Powiedzcie dzieci- Mówią o nim, że ma wielkie oczy,
Rączki wymachują, ciało w górę leci, Gdy się do naszego umysłu wtoczy,
Oczy jak iskierki się zapalają, Trzęsie nami śmiało
Wszystkie ząbki usta odkrywają. I paraliżuje całe ciało.

Usta jak podkówka odwrócona, Gdy się w nasze serce wkrada,
Często łezka w oku zakręcona. To naszymi myślami włada,
Wygląd twarzy tej dziewczyny Marszczy nam nosek, oczy i czoło,
Jakby najadła się cytryny. Tupie nóżką i rączką grozi wkoło.
3. Zabawa dydaktyczna – odzwierciedlenie uczuć poprzez figury geometryczne. Przypisujemy figurom konkretne emocje - Żółte koło – radość, czerwony trójkąt – złość, niebieski prostokąt – smutek, zielony kwadrat – strach. Zadaniem dziecka jest wskazanie odpowiedniego koloru figury zgodnego z jego emocją.
Pokaż jak się czujesz gdy:
• rodzice cię chwalą,
• ktoś sprawi ci przykrość
• jesteś głodny
• dostaniesz prezent
• ktoś przyłapie cię na kłamstwie
• boli cię ząb
• boisz się dużego psa
• teraz
4. Podróż samolotem do krainy uczuć.
Dzieci wyruszają na wycieczkę do tajemniczej krainy. Wsiadają do samolotu i lecą przy dźwiękach radosnej i wesołej muzyki. Wszyscy docierają do RADOSNEJ KRAINY. Jest tutaj piękna pogoda, świeci słońce, widać kolory (uczestnicy ilustrują ruchem, ciałem, gestem emocję).
 Zabawa ruchowa „Piłki”- dzieci w trakcie muzyki rzucają do siebie w kole piłeczki z emocjami. Na przerwę w muzyce, dzieci wykonują odpowiedni grymas twarzy.
Następnie dzieci wsiadają do samolotu i lecą dalej. Nagle robi się ciemno, słońce przestaje świecić a świat jest szary i bury. Docieramy do SMUTNEJ KRAINY. Mieszkańcy tej krainy stale chodzą smutni, nic im się nie chce robić, siedzą, leżą.... (uczestnicy ilustrują ruchem, ciałem, gestem emocję).
Nauczycielka pyta: czy smutek jest nam potrzebny? A co możemy zrobić, żeby poprawić sobie humor, kiedy jesteśmy smutni?
Zabawa- Masażyk na plecach na poprawę nastroju; w parach: rodzic – dziecko.
Wsiadamy do samolotu i lecimy dalej. Nagle w oddali słychać błyskawice, niebo w pewnym momencie aż robi się czerwone. Dotarliśmy do KRAINY ZŁOŚCI. Ludzie w tej krainie tupią nogami, obrażają się, zaciskają pięści. Często się kłócą, nie potrafią współpracować, nie potrafią się razem bawić. Mają groźne miny (uczestnicy ilustrują ruchem, ciałem, gestem emocję).
Nauczycielka pyta: Czy czujecie się czasem źli? Czy możemy czuć złość? Złość jest przykra, nikt jej nie lubi, każdy się jej boi dlatego trzeba spokojnie tą złość uspokoić. Macie jakiś pomysł?
Złość jest uczuciem naturalnym . Złość mieszka w każdym z nas. I czasami, kiedy nam się coś nie podoba wychodzi z nas na zewnątrz. Wtedy mówimy głośno, krzyczymy, płaczemy, zabieramy zabawki, bijemy. Dorośli mówią, że „wychodzą z siebie”. Nadmiar złości szkodzi piękności, więc z tą złością trzeba zrobić porządki! Ale ze złością trzeba posługiwać się bardzo ostrożnie, ponieważ złość może przemienić się w agresję i wtedy zaczynają się prawdziwe kłopoty tj. przezwiska, bójki. Zdradzę wam w tajemnicy, co trzeba zrobić, aby pokonać złość. Jesteście ciekawi? Musimy znaleźć w naszej sali „ Kodeks złości”- wspólne utrwalenie zasad z kodeksu.
 „Zasady Kodeksu Złości”- zadaniem dzieci jest podanie przykładów sytuacji/ zachowań w których możemy skorzystać z w.w zasad( krzesełka przemyśleń, pudełka emocji)
Zabawa dla dzieci na odreagowanie złości: Start rakiety- wysyłamy złość oraz wszystkie tzw. negatywne emocje, z którymi jest nam źle, w kosmos.
Dzieci:
• bębnią palcami po podłodze, najpierw cicho powoli, a potem coraz szybciej i coraz głośniej;
• klaszczą w dłonie natężającą się głośnością i we wzrastającym tempie;
• tupią nogami, także tutaj zaczynają cicho i powoli, a potem coraz szybciej i głośniej;
Hałas i szybkość wykonywanych ruchów stopniowo wzrastają, dzieci wstają gwałtownie ze swoich miejsc, wyrzucają z głośnym wrzaskiem ręce do góry – RAKIETA WYSTARTOWAŁA! Powoli dzieci siadają na dywanie. Ich ruchy uspokajają się, słychać tylko delikatny szum aż wszystko cichnie – rakieta znika za chmurami.
I jesteśmy radośni.
Nauczycielka mówi: A teraz raz na zawsze pożegnamy naszą złość i pokażemy jej, że potrafimy nie tylko się złościć, ale być uśmiechnięci, mili, koleżeńscy. Pamiętajcie, że ręka nie musi bić a noga nie musi kopać. Ręce służą nie tylko do witania się, ale także głaskania, przytulania, rozśmieszania, np. granie na nosie. A wasze nogi. Co mogą dobrego robić? Nogą można kopać piłkę, chodzić do koleżanek i kolegów, po to, aby się pobawić, dzięki nogom możemy jeździmy na rowerze, możemy biegać. Na nóżkach możemy też tańczyć. Zapraszam was do zabawy.
 Zabawa przy muzyce z chustą animacyjną i piórkami- na chuście znajdują się piórka, zadaniem dzieci jest reagowanie na polecenia nauczyciela.
5.Rozmowa kierowana: W jakiej krainie było wam najlepiej? Dlaczego?
6. Kostka uczuć- dzieci rzucają do siebie kostką, osoba, która ją otrzyma:
- nazywa konkretną buzię, która jej wypadła po rzucie
- kończy zdanie w zależności od wyrzuconej buzi np. Jestem smutna, gdy....,Jestem zła, gdy...
7. Zabawa „ Bal z humorami”- dzieci poruszają się w rytm muzyki .Każdy ma papierowy balonik z minką. W czasie tańca dzieci wymieniają się balonikami. Na przerwę w muzyce dzieci wykonują następujące zadania:
- ustawiają się w grupie zgodnie z daną emocją
- pokazują daną emocje
- łączą się w pary- pokazują koledze/koleżance swoją minę
8.Zabawa z pudełkiem- dzieci przekazują sobie pudełko z ukrytym w środku lusterkiem. Nauczyciel podaje informację, że w pudełku zobaczą coś, co jest niepowtarzalne, jedyne w swoim rodzaju.
9. Jak się czuję- praca plastyczna przy stoliczku- określenie swojego nastroju po zajęciu poprzez malowanie pastelami na okrągłych papierowych talerzykach.
10.Podziękowanie za udział w zajęciu.