Opis i analiza dziecka nieśmiałego z wadą wymowy

DENTYFIKACJA PROBLEMU
... zaczęła uczęszczać do przedszkola w wieku 3 lat. W czasie prowadzonej obserwacji zauważyłam, że dziewczynce funkcjonowanie
w grupie sprawia wiele trudności. Gdy próbowałam z nią rozmawiać zawsze spuszczała głowę w dół nie rozmawiała i sprawiała wrażenie jakby się czegoś bała. Ponadto zauważyłam, że dziewczynka ma wadę wymowy.
Dzieci z grupy przyjęły ją serdecznie i często zapraszały do zabaw, ale ona wolała stać na uboczu. Szczególną przyjemność sprawiają jej wszelkiego rodzaju wykonywanie prac plastycznych. Jest na nich skoncentrowana i stara się wykonywać starannie.

GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA
Dziewczynka wychowuje się w rodzinie pełnej, oboje rodzice pracują zawodowo. Dziewczynka ma starszego brata, który ma autyzm. Podczas zajęć zorganizowanych dziewczynka nie brała udziału. Zapytana kiwała twierdząco lub przecząco głową. Gdy nie wiedziała czegoś podczas pracy indywidualnej, nie zapytała. Czekała, aż zauważe i wytłumaczę jej po raz kolejny. Z rozmów z matką wynikało, że dziewczynka lubi chodzić do przedszkola, opowiadała wydarzenia przedszkolne.

ZNACZENIE PROBLEMU
Dzieci nieśmiałe cechuje:lęk społeczny, bierność społeczna, oraz obniżona samoocena. Trudność w nawiązywaniu kontaktów u dzieci nieśmiałych nie oznacza, że nie są one spragnione, te dzieci szczególnie potrzebują relacji, więzi z drugim człowiekiem. Brak takich relacji może w dziecku wywołać poczucie izolacji społecznej, dziecko może reagować też złością w stosunku do rówieśników, którzy nie mają takich problemów.

PROGNOZA NEGATYWNA
-brak odpowiednich działań spowoduje, że dziecko przez dłuższy czas będzie przestraszone,
-odizoluje się od grupy przedszkolnej,
-stanie się lękliwe, wystraszone i niezaradne,
-może mieć obniżoną samoocenę,
-nie będzie umiało nawiązać prawidłowych relacji społecznych.

PROGNOZA POZYTYWNA
-ukształtuje się pozytywny stosunek emocjonalny do przedszkola i nauczyciela, pokona lęk,
-będzie czuło się bezpieczne,
-będzie chętnie uczestniczyć w proponowanych zabawach i zajęciach,
-osiągnie gotowość szkolną,
-w przyszłości będzie prawidłowo funkcjonować w każdym środowisku.

PROPOZYCJA ROZWIĄZAŃ
Postanowiłam na początku nawiązać dobry kontakt z O.... i zdobyć jej zaufanie. Podczas wolnego czasu zachęcałam dziewczynkę i inne dzieci do wspólnych zabaw stolikowych. Wspólnie graliśmy w gry, układaliśmy puzzle. Dziewczynka początkowo nie chciała uczestniczyć w działaniach, obserwowała. Z czasem dziewczynka przełamała barierę i grała z nami. Wspierałam, motywowałam dziewczynkę do różnych działan, mówiłam na forum grupy o jej sukcesach. Powoli zyskałam zaufanie dziecka. Prowadziłam z dzieckiem ćwiczenia usprawniające motorykę narządów artykulacyjnych, ćwiczeń oddechowych oraz wywoływanie głosek.

WDRAŻANIE ODDZIAŁYWAŃ
Zachęciłam również mamę do współpracy z logopedą w celu pomocy dziecku mającej na celu zlikwidowanie istniejącego problemu. Ustaliłam z mamą, że dziewczynka będzie objęta na terenie przedszkola nieodpłatną pomocą logopedyczną. Systematycznie współpracowałam z mamą, podczas rozmów indywidualnych następowała informacja zwrotna.

EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ
Dziewczynka poczyniła duże postępy, które były wynikiem systematycznej pracy nauczyciela i rodziców. Zdecydowanie u dziecka wzrosło poczucie własnej wartości i pewności siebie. Coraz chętniej bierze udział w zabawach tematycznych w czasie wolnym podczas których rozmawia z rówieśnikami. Występuje już na form grupy i podczas występów przy innych osobach śpiewając piosenki, recytując wiesze. W czasie zajęć obowiązkowych daje się jeszcze zauważyć lęk i niepewność przed zgłoszeniem się do odpowiedzi, ale zapytana udziela ich cichym głosem. Potrafi również poprosić nauczyciela o pomoc ( np. w szatni, przy wykonywanych zadaniach ).
Ponieważ podjęte przeze mnie działania doprowadziły do zauważalnych pozytywnych zmian w zachowaniu dziewczynki, należy w przyszłym roku szkolnym dalej w podobny sposób pracować. Dzięki temu dziewczynka w przyszłości będzie funkcjonować w każdym środowisku.
Zamierzone efekty przyniosły również ćwiczenia logopedyczne i praca indywidualna z dzieckiem. U dziewczynki nastąpiła wyraźna poprawa wymowy. Stara się mówić wyraźnie, częściej się wypowiada.

BIBLIOGRAFIA:
Czapińska A.: Jak pomóc nieśmiałemu dziecku.
Kozłowska A.: Zaburzenia emocjonalne w wieku przedszkolnym.
Zabłocka M. Przezwyciężanie nieśmiałości u dzieci. Warszawa. 2008, Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Gładyszewska Cylulko J, Wspomaganie rozwoju dzieci nieśmiałych poprzez wizualizację i inne techniki arteterapii, Kraków 2010, Wydawnictwo Impuls.