Wskazówki dla nauczyciela do pracy z uczniem z dyskalkulią

Uwzględniając specyficzne trudności ucznia w nauczaniu nauczyciel powinien:
◦ opracować indywidualny program do pracy z tym uczniem;
◦ stosować jak najczęściej indywidualny tok pracy z uczniem;
◦ opracować i wprowadzić system oceniania wewnątrzszkolnego uwzględniający możliwości i wkład pracy ucznia z dysfunkcjami;
◦ podczas sprawdzianów lub innych prac pisemnych należy dostosować warunki pracy do specyficznych potrzeb edukacyjnych ucznia (np. wydłużyć czas pisania, pozwolić używania kalkulatorów);
◦ zaliczanie przez ucznia wiadomości i umiejętności najlepiej z wyznaczonych krótkich partii materiału z odpowiednią selekcją treści programowych;
◦ stosować aktywizujące metody pracy (np. gry i zabawy dydaktyczne, które dają możliwość osiągania sukcesów i entuzjazmu;
◦ stosować w codziennej pracy ciągłe powtarzanie odpowiednich partii materiału;
◦ pozwolić z korzystania z tabliczki mnożenia;
◦ wprowadzać zagadnienia używając nieformalnego potocznego języka obok formalnego słownictwa;
◦ ćwiczyć arytmetykę wykorzystując sytuacje praktyczne (np. liczenie konkretów, wprowadzać ułamki na przykładzie tortów, tabliczek czekolady);
◦ podczas liczenia pozwalać uczniom z korzystania palców czy patyczków;
◦ promować wiarę we własne możliwości, stwarzając sytuacje do osiągania sukcesów;
◦ prowadzić do tego, aby uczeń sam korygował swoje błędy;
◦ nagradzać każdy trud i wysiłek ucznia;
◦ stwarzać przyjazną atmosferę pracy z uczniem, zapobiegając dalszym urazom psychicznym;
◦ zróżnicować karty pracy ucznia oraz zadania domowe pod względem trudności;
„Ogólna zasada postępowania byłaby taka: budować na tym, co uczeń potrafi i robi dobrze, oraz szukać dla niego takich pól działania nawet poza matematyką, na których miałby szansę na osiąganie sukcesu i rozwijanie zaufania do samego siebie” (www.wsipnet.pl, 15.01.08).

Wskazówki dla rodziców lub opiekunów dziecka z dyskalkulią (Bogdanowicz, Czabaj, 2006, s.15)
Rodzice (opiekunowie) nie powinni:
◦ karać, wytykać błędów, aby przełamywać niechęć do nauki;
◦ ograniczać dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby stwarzać mu szanse osiągania sukcesów;
◦ łudzić się, że „sam z tego wyrośnie”’ „weźmie się w garść”;
◦ traktować swojego dziecka, jakby był chory, niepełnosprawny lub leniwy;
Rodzice (opiekunowie) powinni:
◦ starać się rozumieć swoje dziecko;
◦ pomagać i wspierać w realizowaniu obowiązku szkolnego, przestrzegać systematycznej pracy dziecka;
◦ być cierpliwi w codziennym kontrolowaniu i mobilizowaniu dziecka w pracy domowej i szkolnej;
◦ doceniać włożony wysiłek dziecka, bez względu na wyniki;
◦ obserwować dziecko i szukać form pomocy jemu;
◦ powtarzać i utrwalać poznane wiadomości i umiejętności;
◦ rozmawiać z dzieckiem o jego trudnościach i problemach;