Jesienna pogoda. Zajęcia otwarte dla dzieci 5-letnich

Scenariusz zajęć dla dzieci 5-letnich
- zajęcie otwarte dla Rodziców

Temat: ,,Jesienna pogoda”.

CELE GŁÓWNE:
• Zapoznanie ze zjawiskiem krążenia wody w przyrodzie.
• Rozwijanie koncentracji uwagi, usprawnianie procesów myślowych oraz inwencji twórczej.
• Utrwalenie wiadomości na temat obecnej pory roku
• Rozwijanie umiejętności matematycznych: klasyfikowanie, przeliczanie.
CELE OPERACYJNE: (dziecko....)
• wyjaśnia (ogólnie) na czym polega krążenie wody w przyrodzie;
• wie na czym polega parowanie i skraplanie wody;
• potrafi wymienić charakterystyczne cechy jesiennej pogody;
• uważnie słucha opowiadania, udziela odpowiedzi na zadane pytania;
• dzieli słowa związane z jesienną pogodą na sylaby
• układa puzzle nt jesiennej pogody
• uważnie słucha opowiadania- wypowiada się na jego temat
• przelicza w zakresie 6 liczebnikami głównymi;
• rozwiązuje zagadki słowne;
• rozwija sprawność manualną, wykonuje pracę plastyczną
• śpiewa piosenkę o tematyce jesiennej, ilustruje muzykę ruchem
• stosuje się do zasad obowiązujących w grupie.
METODY:
• Czynne- zadań stawianych do wykonania
• Słowne- rozmowa, zagadki, objaśnienia
• Percepcyjne - obserwacji, pokazu
• Twórcze – aktywnego słuchania muzyki
FORMY:
• Indywidualna
• Zbiorowa
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
Opowiadanie H. Bechlerowej „Jedna srebrna kropla”, ilustracje do opowiadania, plakat przedstawiający zjawisko krążenia wody w przyrodzie, zagadki słowne, plakat przedstawiający różne rodzaje pogody, płyta CD z piosenką ,,Kłótnia kaloszy”, szarfy, puzzle do układania, sylwety kropelek, kartoniki z cyframi 1-6, przybory plastyczne/ bibuła, plastelina, klej, karta pracy, kolorowa kartka, kredki.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. . Powitanie gości najpierw przez nauczyciela, a następnie przez dzieci wierszykiem:
„ Gdy się dzieci chcą przywitać, to dzień dobry mówią wszystkim,
uśmiech miły posyłają, prawą rączką pomachają” .

2. Powitanie wszystkich piosenką ,,Kłótnia kaloszy

3. Przypomnienie reguł obowiązujących w grupie - zasad Kontraktu Grupowego:
- Mówimy umiarkowanym głosem
- Zgłaszamy się do odpowiedzi przez podniesienie ręki.
- Słuchamy poleceń nauczyciela.
4. Rozgrzewka umysłowa – Podział na sylaby słów kojarzących się z deszczową pogodą, liczenie sylab, podawanie pierwszej głoski
(chmura, tęcza, deszcz, słońce, woda, wichura, mżawka, kapuśniaczek, ulewa, burza,)

5. Rytmizowanie tekstu; mówienie tekstu /głośno, cicho, powoli, szybko, mrucząc/.
,, W listopadzie w listopadzie mokro w lesie, mokro w sadzie”

6. Rozwiązywanie zagadek- dzielenie rozwiązania zagadek na sylaby, liczenie sylab

Dudni w studni, płynie w rzece,
Z rynny kapie, z kranu cieknie.
Co to jest? Czy zgadniecie? ( woda)

Gdy go długo nie ma,
Wszyscy narzekają
A gdy przyjdzie, pod parasol
Przed nim się chowają ( deszcz)

Huczy, wieje, szumi wszędzie,
Łamie drzewa i gałęzie.
Czapki z głów porywa.
Jak on się nazywa? (wiatr)

Kiedy jest zimno,
Kiedy deszcz pada,
gdy na dwór wychodzisz
Na nogi je wkładasz (kalosze)

Kiedy błyska się, kiedy ulewa
Kiedy wicher łamie drzewa,
To już znak, że idzie duża
Wielka, groźna, straszna (burza)

Gdy otwarty trzymasz w dłoni
Wnet przed deszczem cię ochroni (parasol)

7. Słuchanie opowiadania H. Bechlerowej pt. „Jedna srebrna kropla”, z wykorzystaniem ilustracji.

Płynął sobie strumyk, nad strumykiem schylała się wierzba, rosły kwiaty. A na jednym żółtym płatku jaskra leżała srebrna, błyszcząca kropla. Na pewno została tu po wczorajszym deszczu, ale tego sama nie pamiętała. Patrzyła srebrnym okiem w niebo, widziała jaskółki i motyle, słyszała, jak strumyk dzwoni po kamykach. Wydawało jej się to bardzo przyjemne. – Jak dobrze musi być jaskółkom tam w górze! I motylom, co mogą fruwać z kwiatka na kwiatek. Chciałabym być motylem. Nie! Chciałabym dzwonić i pluskać jak strumyk! Powiedziała to tak głośno, że usłyszała ją wierzba.
Wierzba była stara i pamiętała wszystkie wiosny, jakie ubierały ją w zielone liście, i wszystkie zimy, które targały ją za włosy. I znała wszystkie melodie strumyka i piosenki letnich deszczów.
Poruszyła liśćmi i zaszumiała:
– Będziesz tam, gdzie fruwają jaskółki, i fruwać będziesz jak motyle, i zadzwonisz jak strumyk po kamykach. Będziesz blisko i daleko, zobaczysz to, o czym ci się nigdy nie śniło. – Zobaczę – szepnęła kropelka i poczuła, jak mocno grzeje słońce, jak ona sama zmienia się w coś lekkiego i przejrzystego i wędruje w górę. Była teraz wysoko – w puszystym obłoku. Widziała z bliska jaskółki fruwające pod niebem.
– Prawdę mówiła wierzba – szepnęła mała srebrna kropelka.
Przestraszyła się, kiedy wiatr przygnał ciemne chmury. Chmury zabrały biały, puszysty obłok, zamruczały groźnie, zaświeciły błyskawicą. Lunął deszcz. Kropelka poczuła, że leci w dół, że spada, spada prosto do strumyka. Płynęła teraz z wesołym pluskiem, mijała w biegu mokre trawy i kwiaty, skakała po kamykach.
Znowu przypomniała sobie starą wierzbę.
– Prawdę mówiła – zadzwoniła mała kropelka, przeskakując różowy kamyk.
– Ale dokąd zawędruję razem ze strumykiem?
– Do rzeki, do morza! – odpowiedział czyjś głos blisko na łące. To bociek, który znał i rzeki, i morze, bo zwiedził świat.
I strumyk wpadł do rzeki. Kropelka płynęła teraz szeroko rozlaną wodą, aż pewnego dnia zobaczyła mewy i statki.
– Morze – szepnęła. – To właśnie jest to, o czym mi się nigdy nie śniło, o czym mówiła stara wierzba. Kropelka kołysała się teraz na falach, biegła szybko, w srebrnej pianie wyrzucała muszelki na piasek, wpadała do małych jezior, które dzieci kopały w piasku. W pogodny dzień patrzyła w niebo, w białe chmurki srebrne od słońca. Marzyła, żeby znowu wędrować. I nie wiadomo kiedy, w gorący dzień – płynęła znowu w lekkim obłoczku. Wiatr pędził go jak żagiel po morzu i obłok płynął nad lasami, nad polami i miastem.
Mała srebrna kropelka znużyła się wreszcie tą wędrówką.
– Albo płynę po niebie, albo z deszczem wędruję na ziemię i znowu słońce zmienia mnie w chmurkę. Chciała o tym powiedzieć jaskółkom, ale jaskółek już nie było. I wiatr dmuchał zimnym oddechem, a z drzew spadały liście.
Kropelka płynęła teraz w zimnej, czarnej chmurze, tak niepodobnej do białego, puszystego obłoku. Zobaczyła w dole błyszczącą wstążkę wody.
– Strumyk pod wierzbą! – ucieszyła się.
– Ach, gdybym znowu mogła spaść z deszczem i pluskać, i skakać po kamykach! Nagle poczuła, że leci, ale dziwnie cicho – bez deszczowego szumu i plusku. Była biała i lekka. Ucieszyła się.
– Fruwam! Więc chyba jestem motylem. I nie tylko ja. Ach, jak nas dużo! Prawdę powiedziała stara wierzba.
A stara wierzba potrząsnęła gałązkami, na których nie było już liści. Zaszeleściła:
– Jesteś teraz śnieżynką, ale...
– Ale co? – zapytała śnieżynka.
– Jesteś i tak kropelką wody – powiedziała wierzba.
Śnieżynka i tak nie mogła tego zrozumieć.
– Przecież nie pluskam już, tylko fruwam i tańczę tak cicho, że mnie nie słyszysz.
Ale gałązki wierzby otulał już biały puch, chciało jej się spać, więc szepnęła tylko:
– Zobaczysz sama. Niech no tylko zaświeci słońce...

4. Próby omówienia zjawiska krążenia wody w przyrodzie. Nauczyciel przygotowuje obrazek (lub gotową tablicę). Potem wspólnie z dziećmi omawia to zjawisko. itd. 5. Doświadczenie Jak powstają chmury?

8. Rozmowa na temat opowiadania /tablice demonstracyjne nr 38, 40/
- Kim chciała być kropla?
- Z kim o tym rozmawiała?
- W co się zamieniła?
- Jaką drogą przebyła?
- Dokąd zawędrowała?
- Co spowodowało, że kropla zamieniła się w obłok?
- W co zamieniła się na końcu?
9. Omówienie zjawiska krążenia wody w przyrodzie na podstawie plakatu.
Woda paruje z oceanów, mórz, jezior, rzek, roślin, ludzi, zwierząt i unosi się do góry. Paruje dzięki energii słonecznej. Wysoko, w górze z pary wodnej tworzą się chmury. Gdy nastąpi ich ochłodzenie, para wodna skrapla się i zaczyna padać deszcz. Woda wraca na ziemię, by tam znów parować..itd.

10. Zabawa ruchowa z szarfami- ,,Kropelki”
Dzieci poruszają się w rytmie wystukiwanym na tamburynie szarfami w górze, które zastępują parasolki. Podczas przerwy w grze przechodzą przez szarfę i przykucają w szarfie - kałuży.

11. Składanie obrazka z części – 4 grupy
Dzieci podzielone na 4 grupy układają puzzle na temat:/kalosze, kropelka, parasol, dzieci w deszczu/

12. Liczenie kropelek
Odszukiwanie kropelek umieszczonych w różnych miejscach w sali, przeliczanie ich, wyszukiwanie cyfry określającej ich liczbę.

13. Wykonanie przy stolikach karty pracy ,,Deszczowy parasol" - ocena wykonania zadania.
Na stolikach przygotowana jest kolorowa kartka. Nauczyciel mówi: złóżcie kartkę w harmonijkę i naklejcie na wskazane miejsce w karcie pracy- powstanie nam parasol. Z bibuły zróbcie kropelki deszczu i pokolorujcie kredkami dzieci trzymające parasol.

14. Zakończenie zajęć: nagradzanie za aktywny udział w zajęciach, pożegnanie
i podziękowanie gościom za przybycie.

Opracowała: mgr Edyta Sap