Dziecko z Zespołem Aspergera w szkole - jak pomóc?

DZIAŁANIA NAUCZYCIELI PODCZAS PRACY Z UCZNIEM Z ZESPOŁEM ASPERGERA

Jak pracować z uczniem z Zespołem Aspergera?
Osoby z zespołem Aspergera żyją wśród nas i są wyjątkowe. Posiadają wiele mocnych stron, dzięki którym starają się z naszą pomocą przezwyciężać trudności. Warto w pracy z nimi rozważyć podane propozycje, które mogą być przydatne w ułatwieniu im funkcjonowania w przyszłości samodzielnie również w życiu dorosłym. Być może nie każde rozwiązanie może być skuteczne, dlatego warto dostosować prezentowane propozycje w stosunku do sytuacji każdego ucznia z Zespołem Aspergera w szkole i wybrać najtrafniejsze sposoby.

Wskazówki dla nauczyciela w pracy z uczniem:
- dostosuj do indywidualnych potrzeb ucznia miejsca nauki, ucznia wspomagającego w klasie i proces nauczania;
- pomóż dziecku w nabywaniu umiejętności w zakresie komunikacji z innymi, umiejętności organizacyjnych podczas nauki i umiejętności uczenia się;
- stosuj model edukacji opartej na doświadczeniu; informacje słowne poprzyj tekstem pisanym albo obrazem, ilustracją, filmem;
- przedstawiaj nowe pojęcia lub materiał abstrakcyjny w sposób możliwie najbardziej konkretny;
- wykorzystaj zainteresowania ucznia, opierając się na przekazie wiedzy np. jeżeli interesują go dinozaury pozwól mu liczyć dinozaury, a nie np. kredki i ołówki; jeżeli to możliwe, łącz nowe zagadnienia z zainteresowaniami dziecka;
- wspomagaj rozwój umiejętności komunikacyjnych dziecka (słownictwo, rozumienie);
- pracuj z uczniem w oparciu o tzw. pozytywne wzmocnienia ― słowne pochwały, nagradzanie, pozytywną więź z dzieckiem;
- wdrażaj i oczekuj od ucznia przestrzegania zasad panujących w szkole;
- pomóż mu w sytuacjach przeżywanego stresu poprzez przewidywanie, zapobieganie, rozumienie przyczyn i rozwiązywanie stresujących sytuacji;
- wspieraj dziecko i umożliwiaj mu kontakty społeczne;
- pamiętaj, że nie ma potrzeby wspierania ucznia w sferach, w których radzi sobie dobrze i stopniowo w tych obszarach ograniczaj udzielaną mu pomoc;
- w ocenianiu odróżniaj te obszary, w których trudności wynikają z zaburzeń;
- nie karz dziecka za objawy choroby;
- chroń dziecko przed przemocą rówieśników.

Organizacja zajęć lekcyjnych.
1. Wraz z początkiem roku szkolnego dziecko należy dokładnie zapoznać z budynkiem szkoły. Nowe środowisko i nowe sytuacje mogą stać się u niego przyczyną niepokoju i lęku, dlatego należy je przewidywać i minimalizować.
2. Trzeba zadbać o odpowiedni schemat pracy (rytm dnia, plan lekcji, terminy klasówek i termin do którego należy przeczytać lekturę itp.) i stałości działań. Dzieci z zespołem Aspergera znacznie lepiej funkcjonują, gdy znają plan zajęć oraz gdy nie są zaskakiwane zmianami. Warto zadbać, aby lekcje odbywały się stale w tych samych pomieszczeniach i aby były prowadzone przez tych samych nauczycieli.
3. Jeżeli planowane są jakieś nowe sytuacje (zmiana rutynowych zajęć lub planu dnia, np. wycieczka, wyjście do kina, biblioteki) dziecko musi być o tym odpowiednio wcześniej poinformowane i powinno otrzymać informacje, co do oczekiwanego czasu wyjścia i zachowania. Plany dnia lub lekcji dobrze jest przedstawić słownie i wesprzeć formą pisaną.

Rozwijanie kontaktów i umiejętności społecznych:
- pomóż dziecku w odpowiednim doborze kolegów, co może wpłynąć na poprawę jego funkcjonowania i rozwoju umiejętności społecznych i ośmielić je w nawiązywaniu przyjaźni;
- stosuj pomoc koleżeńską i zachowania prospołeczne innych uczniów poprzez zachętę i nagradzanie;
- zachęć i wspieraj włączanie się ucznia do grupowych zajęć, gier i zabaw;
- ucz dziecko stosownych zwrotów inicjujących i podtrzymujących rozmowę;
- wspieraj socjalizację dziecka poprzez zachęcanie go do udziału np. w zbiorkach harcerskich, kołkach zainteresowań itp.;
-zachęcaj ucznia, by szukał pomocy, gdy czuje się zmieszany, nie wie, jak się zachować, poprzez wskazanie mu konkretnej osoby, do której może się wówczas zwrócić;
- obserwuj i pomagaj w przypadku trudności w kontaktach społecznych poprzez omówienie
sytuacji, wskazywanie zachowań, które byłyby w niej właściwe, znajdowanie rozwiązania i wskazywanie, jak w przyszłości uniknąć podobnych kłopotów;
- rozwijaj w dziecku umiejętność odczytywania emocji za pomocą odpowiednich rysunków, zdjęć, nagrań video obrazujących wyraz twarzy i gesty, historyjek obrazkowych, w których trzeba uzupełnić wyraz twarzy lub zapisać, co dana osoba myśli (uzupełnianie „dymków”);
- w sytuacji niepożądanego zachowania, nie zadawaj pytań w rodzaju: „Dlaczego to zrobiłeś?”; raczej opisz, co nie podobało ci się w zachowaniu dziecka, nazwij jego emocje oraz powiedz, czego oczekuje się w takiej sytuacji;
- w sytuacji zwiększonego napięcia emocjonalnego, zapewnij wyłączenie dziecka ze stresującej sytuacji poprzez znalezienie osób i miejsc dających mu poczucie bezpieczeństwa;
- analizuj przyczyny zwiększonego napięcia emocjonalnego (np. przeciążenie bodźcami, nieradzenie sobie z powierzonym zadaniem, narażenie na negatywne reakcje i odrzucenie ze strony otoczenia).

Gdy dziecko nie radzi sobie z emocjami:
- w sytuacji wzburzenia odizoluj dziecko na konieczny okres i daj mu możliwość i czas na zrelaksowanie się np. poprzez słuchanie muzyki, spacer, umieszczenie w pokoju, gdzie może wyciszyć się;
- ucz prostych sposobów radzenia sobie ze stresem i trudnymi sytuacjami, np. stosowania metod na uspokojenie (odejdź, policz od 10-1, oddychaj, pomyśl, powiedz), w razie potrzeby zanotuj mu na kartce, aby miał je w kieszeni;
-sprawdź, czy dziecko nie doświadcza agresji ze strony innych osób;
- opracuj wspólnie z dzieckiem „Kodeks złości”, w którym zostanie określone, jakie zasady oraz sposoby radzenia sobie ze złością będą akceptowane, a jakie nie;
- w sytuacji narastania w dziecku emocji wycofaj się i pozwól mu ochłonąć, wyciszyć się;
- nie traktuj do końca serio każdego niegrzecznego zachowania ucznia — raczej staraj się dokonać analizy sytuacji i rozpoznaj, co było powodem niewłaściwego zachowania.
Gdy dostrzegasz, że dziecko ma problemy z nadwrażliwością sensoryczną:
- uczniowi, który źle znosi hałas i nadmiar bodźców, spróbuj umożliwić pobyt w spokojnym miejscu (np. gabinet terapeutyczny) lub posłuchać relaksacyjnej muzyki; w skrajnej nadwrażliwości na dźwięki zaproponuj używanie stoperów, słuchawek,
- minimalizuj dźwięki z tła, eliminuj dźwięki dla dziecka drażniące (np. dźwięk dzwonka, telefonu, stałe dźwięki o wysokich tonach);
- okresowo zwalniaj dziecko z uczestnictwa w zajęciach wychowania fizycznego, podczas których występuje hałas;
- nie domagaj się, żeby zjadało wszystkie posiłki; do niektórych pokarmów dziecko może przejawiać silną awersję.

Wspieranie rozwoju umiejętności komunikacji i rozumienia języka:
- zachęcaj ucznia do wzbogacania języka poprzez wyszukiwanie wyrazów bliskoznacznych i korzystanie na lekcji ze słownika wyrazów bliskoznacznych;
- zaproponuj uczniowi aby prowadził własny słownik pojęć i nowych terminów związanych z nauką szkolną;
- wyjaśniaj często rozumienie metafor, przysłów i wyrazów wieloznacznych;
- znaczenie pojęć abstrakcyjnych przedstawiaj za pomocą obrazów albo przeciwieństw, np. złość- radość, niewola-wolność,itp.
- używaj prostego i jednoznacznego języka, staraj się nie używać ironii, dowcipów, przenośni, mogą one spowodować niepotrzebny zamęt, niepokój a nawet lęk u dziecka;
- dostosuj zadawanie pracy domowej do możliwości ucznia;
- pamiętaj, że w związku z trudnościami w prawidłowym odczytaniu przez ucznia sygnałów pozawerbalnych, każdy wyraz twarzy i gest powinien być poparty informacją słowną.

Wspieranie koncentracji uwagi:
- w sytuacji, gdy dziecko ma trudność w zakończeniu wykonywanych na lekcji zadań, podziel je na kilka etapów;
- zwróć się bezpośrednio do ucznia, jeśli widzisz , że nie reaguje, powtórz polecenie, sprawdź, czy wie, co ma robić i poczekaj aż rozpocznie pracę; wydając polecenia używaj krótkich komunikatów, dbaj by instrukcje były jasne;
- zachęcaj ucznia, by w razie potrzeby prosił o powtórzenie, uproszczenie czy zapisanie polecenia, lub wskazanie na ilustracji (jeśli ustalono komunikację przez piktogramy) jeśli jest ono dla niego niezrozumiałe;
- zadawaj mniejszą ilość zadań do wykonania; wydłuż czas sprawdzianów, jeżeli tempo pracy ucznia jest wolne i nie nadąża on za resztą klasy;
- dopilnuj, żeby niezbędne informacje (np. zadane prace domowe, termin sprawdzianu) uczeń zapisał w zeszycie przedmiotowym lub zeszycie korespondencji
- nie karz dziecka negatywną oceną, gdy nie jest przygotowane do lekcji, bo nie miało zapisanych potrzebnych informacji! — w takiej sytuacji pozwól na zaliczenie pracy domowej w innym terminie;
- chwal i nagradzaj ucznia tak często, jak to możliwe, w sposób konkretny opisując to, co zrobił dobrze;
- wykorzystuj mocne strony ucznia (np. zainteresowania), w celu wzmocnienia motywacji do nauki oraz podwyższenia samooceny;
- zadawaj krótsze prace domowe jeśli gdy rodzice zgłaszają, że nauka w domu trwa zbyt długo, a uczeń nie jest w stanie poradzić sobie z odrabianiem prac.

Radzenie sobie z impulsywnością ucznia:
- gdy dziecko jest bardzo aktywne na lekcji, a jednocześnie impulsywne, proponuj aby pierwsze lub drugie korzystało z odpowiedzi do odpowiedzi;
- przypominaj często obowiązujące zasady, np. „Na lekcji mówimy, gdy jesteśmy proszeni przez nauczyciela”, „Kiedy mówi nauczyciel, uważnie słuchamy” (dzięki temu uczeń utrwali je sobie szybciej i będzie ich przestrzegał).

Gdy uczeń jest niezgrabny ruchowo:
- zezwalaj nie brać udziału w nielubianych rodzajach aktywności fizycznej, w zamian proponuj np. funkcję sędziego, asystenta piłek itp.;
- zachęcaj dziecko do ruchu z uwzględnieniem sportów, które lubi (np. pozwól unikać aktywności ruchowej związanej z rywalizacją);
- zwracaj uwagę na wysiłek włożony za ćwiczenia, a nie efekty podczas oceniania ucznia.
Gdy uczeń ma trudności w pisaniu:
- pozwól mu na korzystanie z edytora tekstu;
- weź pod uwagę, czy dziecko mogłoby dyktować tekst, a dorosły lub inny uczeń zapisywał dosłownie jego wypowiedź;
- sprawdzaj wiedzę ucznia w formie odpowiedzi ustnych, jeśli jest to wskazane, rób to indywidualnie;
- jeśli uczeń woli ustne odpowiedzi, pozwól mu na poprawę prac pisemnych w formie ustnej.

Ocenianie ucznia
Oceny zachowania ucznia należy dokonywać po każdej lekcji lub przerwie w prowadzonym zeszycie kontaktów. Rodzicom należy najpierw przekazać, co dziecko zrobiło pozytywnego (nawet najmniejszą rzecz), nie tylko trudności i problemy, ale umiejętności i zmiany w funkcjonowaniu ich dziecka.

Literatura:
1. M.Wittner „Zespół Aspergera – co nauczyciel wiedzieć powinien”
2. B.Cześniuk „Dziecko z Autyzmem i Zespołem Aspergera w szkole i w przedszkolu”
3. J. Święcicka „Uczeń z Zespołem Aspergera – praktyczne wskazówki dla nauczyciela”
4. G.Jagielska”One są wśród nas – Dziecko z Autyzmem i Zespołem Aspergeraw szkole i w przedszkolu”