Asertywność - scenariusz zajęć wychowawczych

SCENARIUSZ ZAJĘĆ WYCHOWAWCZYCH
Temat: Uczymy się asertywności.
Data: 22.03.2016
Grupa wiekowa: ośmiolatki
Nauczyciel: Anna Momot
Czas zajęć: 45 minut

1.Cel główny:
•Zapoznanie z pojęciem i podstawowymi informacjami na temat asertywności.
•Kształtowanie umiejętności słuchania ze zrozumieniem.
2.Cele szczególe:
Dziecko:
Rozpoznaje zachowania asertywne, agresywne i uległe.
Słucha i wykonuje polecenia nauczyciela.
Słucha ze zrozumieniem poleceń i wypowiedzi innych dzieci.
Współpracuje w grupie.
Potrafi zaprezentować przykładowe zachowania w postaci scenki dramowej.

3.Metody: rozmowa kierowana, opowiadanie, burza mózgów, drama, pedagogika zabawy.
4.Formy: indywidualna, zbiorowa, grupowa.

5.Środki dydaktyczne: plansze, książka „Zbyt miła” M. W. Pellegrino, kartki, kleje do papieru, kukiełka dziewczynki, kartki z minkami.

PRZEBIEG ZAJĘĆ
1.Powitanie. Zapoznanie z celem i tematem zajęć.

2.Zabawa integracyjna w kręgu: dzieci w parach udzielają informacji o sobie. Każde dziecko prezentuje kolegę/ koleżankę z pary.

3.Historia Ani: Nauczyciel prezentuje postać Ani (kukiełkę). Czyta fragment książki „Zbyt Miła”. Po wysłuchaniu dzieci streszczają historię Ani.

4.Jak powinna zachować się Ania?
N. podaje trzy warianty zachowań. Dzieci wybierają odpowiedni. Wspólne omówienie każdego z wariantów. Podkreślenie nazw każdego z nich.

Co zrobić?
A.„Poczęstuję koleżanki, bo obrażą się na mnie i nie będą ze mną rozmawiały. Oczywiście, że je poczęstuję.”
B. „ Dajcie mi wreszcie święty spokój, Odczepcie się - czy to mój obowiązek wiecznie przynosić Wam moje jedzenie?” - wykrzyczała Ania do zdziwionych koleżanek i odeszła.
C. „ Dzisiaj nie mogę Was poczęstować, bo zostaję po lekcjach na koło muzyczne i nie chcę być głodna.
D. „Wasze propozycje?”
5. Wspólne zdefiniowanie pojęcia asertywności.
„ Asertywność to stanowcze i spokojne wyrażanie swoich uczuć, swojego zdania, w sposób szanujący poglądy i uczucia innych osób. Ludzie asertywni potrafią powiedzieć „ NIE” bez wyrzutów sumienia, złości czy lęku, ale także bez ranienia innych.”
***„Asertywność to cecha, która oznacza, że człowiek posiada własne zdanie i potrafi go bronić. To zdolność do wyrażania swoich emocji i uczuć z jednoczesnym poszanowaniem praw drugiej osoby. Asertywność to umiejętność formułowania opinii bez poczucia winy, a także odmawianie w sposób zdecydowany, ale nie raniący innych. Jest to również zdolność do spokojnego przyjmowania pochwał i krytyki. Zachowanie asertywne polega na uznawaniu, że jest się tak samo ważnym jak inni, na reprezentowaniu swoich własnych interesów z uwzględnieniem praw drugiej osoby.”
6. Dzieci dostają opisy przykładowych zachowań- praca w parach. Oceniają czy było to zachowanie asertywne, agresywne czy uległe. Przyporządkowują je do odpowiedniej planszy.
7. Zabawa z minkami. Nauczyciel czyta jeszcze raz opisy zachowań. Dzieci oceniają je za pomocą minek narysowanych na kartkach, które oznaczają: wesoła- zachowanie asertywne, zdenerwowana- zachowanie agresywne, smutna- zachowanie uległe.
8. Zabawa dramowa w grupach: dzieci odgrywają podane na kartce scenki(mogą użyć pacynek). Pozostali próbują ocenić, jakie to było zachowanie (agresywne, uległe czy asertywne). Wspólnie zastanawiają się co można zrobić w takich sytuacjach.
8. Wspólne odczytanie praw asertywności. Wywieszenie planszy.
Podsumowanie zajęć.
- Przypomnienie czym jest asertywność i dlaczego warto być asertywnym.
- Rundka w kręgu. Dokończenie zdania: na dzisiejszych zajęciach nauczyłam się/ nauczyłem się.
10. Podziękowanie za udział w zajęciach. Porządkowanie sali.

Załączniki
SCENKI
1.Jaś często pożycza drobne sumy pieniędzy i prawie nigdy ich nie oddaje. Teraz znowu podszedł do Bartka i prosi o pożyczkę. Bartek stanowczo mówi, że tym razem nie pożyczy mu pieniędzy, bo nie oddał mu pieniędzy pożyczonych ostatnim razem.
2.Ola chce pobawić się lalką, którą właśnie bawi się Zosia. Prosi Zosię o to, żeby dała jej zabawkę. Zosia odmawia. Ola wtedy zaczyna krzyczeć i wyrywać koleżance lalkę.
3.Tomek jest głodny i prosi swojego kolegę Kubę o kanapkę. Kuba oddaje koledze swoją kanapkę, mimo że sam nie ma już nić do jedzenia i na pewno zgłodnieje do końca dnia.
4.Marta i Kamil rysują sobie przy stoliku. Nagle Marta odchodzi i zaczyna bawić się klockami. Na jej miejscu został bałagan. Kamil woła koleżankę, żeby pomogła mu posprzątać.

PRZYKŁADY ZACHOWAŃ:
1.Tomek pożyczył na jeden dzień koledze klocki lego. Kolega zwleka tydzień ze zwrotem zabawek. Tomek boi się poprosić o zwrot, bo boi się, że straci kolegę.
2.Julka chce dołączyć do zabawy dwóch koleżanek z klasy. Grzecznie pyta czy przyjmą ją do zabawy. Koleżanki w niemiły sposób odmawiają.
3.Tosia przyłapuje kolegów na grzebaniu w cudzym plecaku. Stanowczo zwraca im uwagę, że nie mają prawa ruszać cudzych rzeczy bez pozwolenia właściciela.
4.Michał widzi, jak koledzy zaczynają się bić. Boi się poinformować dorosłych, bo nie chce, żeby inni śmiali się z niego, że skarży.
5.Zosia wraca z koleżankami z kina. Koleżanki bardzo krytykują obejrzany film. Pytają o zdanie Zosię. Dziewczynka mówi, że ma takie samo zdanie, jak one.
6.Jaśkowi spodobała się zabawka, którą właśnie bawi się jego kolega. Podbiega i zaczyna wyrywać mu ją z rąk.
7.Zuzia chce pożyczyć książkę od kolegi. Ten uprzejmie jej odmawia, bo sam jeszcze jej nie przeczytał. Zuzia zaczyna krzyczeć i tupać nogami.
8.Martyna wraca z koleżanką ze szkoły. Koleżanka wpadła na pomysł, żeby pójść na spacer do parku bez wiedzy i zgody rodziców. Martyna grzecznie jej odmawia, tłumacząc, że rodzice będą się martwić.

Mam prawo:
1. mieć własne zdanie,
2. być wysłuchanym i traktowanym poważnie,
3. nie brać odpowiedzialności za innych,
4. wyrażać swoje uczucia,
5. prosić o pomoc,
6. popełniać błędy,
7. dbać o siebie,
8. nie wiedzieć i nie rozumieć czegoś,
9. zmienić zdanie,