Scenariusz zajęć ruchowych z wykorzystaniem chusty animacyjnej: W krainie wiecznych śniegów

Scenariusz z wykorzystaniem chusty animacyjnej opracowany przez mgr Justyną Kuklę na podstawie książki „Zabawy z chustą” pod red. Anny Wasilak

1.Podróż

Dzieci leżą na chruście z zamkniętymi oczyma. Nauczyciel opowiada bajkę relaksacyjno- wyobrażeniową.

Wyobraźcie sobie, że leżycie na latającym dywanie. Ciepłe promienie słoneczne otulają wasze ciało. Niespodziewanie dywan podrywa się do góry. Delikatnie i powoli unosi go wiaterek. Latający dywan przemieszcza się w nieznane. Nagle wyczuwacie chłód na swoim ciele. Wieje coraz silniejszy wiatr. Dywan powoli opada. Otwieracie oczy. W koło tylko lód i śnieg. Jesteście w krainie wiecznych śniegów.

2.Bieganie po krach.

Dzieci siadają o turecku na chruście. Nauczyciel zapowiada „badanie” niepewnego gruntu przed wyprawą w głąb.

Zadaniem dzieci jest chodzenie po chuście w koło, tak aby nie dotknąć krawędzi dzielących poszczególne kolory (imitujące kry). Podczas zabawy zwracamy uwagę aby dzieci nie popędzały się. Gdy grupa nabierze wprawy można zaproponować lekki trucht.

3.Lodowe figury

Uczestnicy stoją w parach. Pary przedzielone są od siebie chusta zawieszoną jak kurtyna na drągu (lub trzymaną przez nauczyciela).

Uczniowie z jednej strony kurtyny wykonują lodowe figury z własnych ciał . Po czym kurtyna odsłania się i uczniowie z pary znajdujący się po przeciwnej stronie kurtyny starają się odwzorować figurę. Następuje ocena, komu udało się wiernie odwzorować lodową figurę, kto był bliski?. Po wykonaniu dwóch prób następuje zmiana ról.

4.Śnieżna burza

Uczestnicy trzymając chustę chodzą w koło. Nauczyciel instruuje:

Podczas wędrówki po krainie wiecznych śniegów zrywa się silny wiatr (uczniowie falują mocno chustą), nadchodzi śnieżna burza (uczniowie bardzo mocno falują chustą w górę, w dół i na boki)

5.Namiot

Aby przetrwać burze uczniowie budują namiot.

Uczestnicy mocno falują chustą. Gdy jest ona w górze robią krok do przodu i naciąganą chustę za plecy siadając na jej krawędzi. Wszyscy siedzą w namiocie i oczekują przez chwile na koniec burzy. W tym momencie nauczyciel pozostawi uczniom swobodę na inicjowanie wspólnego czekania. Uczniowie mogą rozmawiać o przeżyciach, śpiewać lub cicho odpoczywać. Po pewnym czasie nauczyciel oznajmia koniec burzy śnieżnej.

6.Słońce

Uczniowie unoszą naprężona chustę imitująca słońce.

Powoli przekazują sobie chustę w prawą stronę i w ten sposób przekazuj sobie ciepłe promienie słoneczne. Gdy grupa nabierze wprawy przekazywanie może odbywać się szybko.

7.Pingwiny

Uczniowie podzieleni są na dwie grupy. Jedna grupa to pingwiny. Druga grupa trzyma naprężona chustę nad głowami „śnieżna pierzynę”.

Nauczyciel instruuje zabawę. Po wyjściu z namiotu podróżnicy dostrzegają uciekające pingwiny (dzieci imitują ruchy pingwinów). Zadaniem „śnieżnej pierzyny” jest nakrycie wszystkich pingwinów. Schwytane pingwiny siadają w stadzie na podłodze. Gdy wszystkie pingwiny siedzą na podłodze, grupa wachluje nad ich głowami delikatnie chustą, co symbolizuje opadające płatki śniegu.
Następuje zmiana ról.

8.Powrót do domu.

Podróżnicy wracają do domu balonem.

Uczniowie wachlują energicznie chustą równocześnie w górę i w dół. Liczą do dziesięciu. Na dziesięć puszczają za uchwyty i wbiegają pod chustę, która opadając nakrywa uczniów. Podróż zakończona.

9.Na koniec uczniowie siadają na rozłożonej chuście i dzielą się wrażeniami, według instrukcji:

Najbardziej podobało mi się.............................
Zmieniłbym .....................