Nikt z nas nie jest doskonały - ani duży, ani mały!

Temat: Nikt z nas nie jest doskonały - ani duży, ani mały.
Diagnoza problemów i potrzeb:
• brak pewności siebie,
• zbytnia pewność siebie , zadufanie w sobie,
Cele terapeutyczno – wychowawcze:
• zwrócenie uwagi uczniów na fakt, że każdy człowiek jest inny i ma inne predyspozycje,
• zwrócenie uwagi na fakt, że każdy ma wady i zalety,
• budowanie poczucia własnej wartości/ pewności siebie,
• uświadomienie uczniom, że nie ma ludzi doskonałych,
• uświadomienie, że każdy ma prawo do potknięć i błędów,
Uczestnicy:
• uczniowie klas I-III SP
Czas trwania:
• 45min. – jena jednostka lekcyjna
Warunki:
• sala lekcyjna, w której znajduje się dywan/ wykładzina,
• poduszki do siedzenia,
• tablica,
• książka Małgorzaty Strzałkowskiej „ Rady nie od parady czyli wierszyki z morałami”
Metody i techniki:
• głośne czytanie tekstu,
• słuchanie tekstu,
• czytanie tekstu z podziałem na role,
• rozmowa kierowana,
• odpowiedzi na pytania,
Forma:
• indywidualna,
• grupowa,
• drama,
Środki:
• Książka Małgorzaty Strzałkowskiej „ Rady nie od parady czyli wierszyki z morałami” – rozdział pt. „Dekoracja”
• Kolorowy napis: Nikt z nas nie jest doskonały - ani duży, ani mały.

Przebieg zajęć:

Część wstępna:
1. Powitanie uczestników zajęć.
2. Wprowadzenie uczniów we właściwy nastrój: włączamy muzykę relaksacyjną (wiele takich utworów znajduje się na youtub pod takim właśnie tytułem), prosimy aby uczniowie wygodnie ułożyli się na dywanie, na poduszkach, zamknęli oczy, postarali się wyciszyć i uspokoić.
3. Przypomnienie nazwy projektu („Rady nie od parady”) i celu spotkania poznajemy wartości i ich rolę w życiu człowieka.
4. Wprowadzenie w tematykę zajęć .

Część właściwa
1. Głośno czytamy uczniom fragment książki Małgorzaty Strzałkowskiej „ Rady nie od parady czyli wierszyki z morałami” – rozdział pt. „Dekoracja”
2. Zadając pytania pomocnicze omawiamy z uczniami treść przeczytanego tekstu. Ustalamy, co się stało, kto brał w tym udział, dlaczego tak wyszło.
3. Dzielimy uczniów na grupy, każdej grupie rozdajemy ksero tekstu i prosimy aby przeczytały go z podziałem na role.
4. Chętne grupy prezentują czytanie z podziałem na role na forum.
5. Omawiamy postawę poszczególnych bohaterów tekstu, staramy się tak pokierować rozmową , aby wyniknęło z niej, że nie można nikogo oceniać na starcie, każdy ma prawo dostać kolejną szansę i każdy ma prawo się pomylić .
6. Postarajmy się uświadomić uczniom fakt, że mylą się dzieci, które dopiera się uczą, ale błędy popełniają także dorośli, rodzice, nauczyciele – nie jest to niczym złym pod warunkiem, że potrafią się przyznać do błędu i starają się go naprawić.
7. Prosimy uczniów, aby zastanowili się i przypomnieli sobie sytuacje, w których popełnili błąd albo zachowali się niewłaściwie – jak naprawili swój błąd, czy go próbowali naprawić, czy jest szansa, żeby go naprawić teraz albo po powrocie do domu. Wspólnie szukamy rozwiązań.
8. Przypominamy uczniom jedną z sentencji, z lekcji o odwadze „ Trzeba mieć wiele odwagi, żeby przyznać się do błędu”. Rozmawiamy na ten temat, czy faktycznie przyznanie się do błędu wymagało odwagi i dlaczego tak trudno przyznać się do błędu i porażki.
9. Na zakończenie prosimy uczniów, aby wpisali motto lekcji do „Dziennika rad nie od parady” (dzienniki uczniowie zakładają pierwszych zajęciach z cyklu „ Rady nie od parady czyli wierszyki z morałami”) ozdobili je, udekorowali. Jeżeli chcą mogą narysować albo opisać sytuacje, w których popełnili błąd i go naprawili, albo wynotowali sposoby poprawienia sytuacji, które jeszcze nie zostały naprawione.

10. Ewaluacja – przy wyjściu umieszczamy trzy pudła, jedno z klockami w kolorze żółtym, drugie z klockami w kolorze granatowym, jedno puste. Prosimy uczniów, aby wychodząc wrzucali do pustego pudła, klocki żółte jeżeli zajęcia im się podobały, klocki granatowe jeżeli zajęcia były nudne i niczego się nie nauczyli.