Praca z uczniem dyslektycznym

Występujące u uczniów specyficzne trudności w pisaniu i czytaniu powinny być rozpoznawane w jak najwcześniejszym okresie nauki szkolnej i trzeba zrobić wszystko, aby pomóc dziecku. Najważniejsza sprawa jest prowadzenie pracy terapeutyczno-wyrównawczej.
Powinny być one organizowane na każdym etapie kształcenia, niezależnie od szczebla nauki
uczniów typu szkoły. Duży wpływ na narastanie i pogłębianie się trudności dziecka ma
zaniedbanie środowiskowe.
CO TO JEST DYSLEKSJA?
DYSLEKSJA ROZWOJOWA – specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Występują one pomimo posiadanej wiedzy, odpowiedniej motywacji do pracy i systematycznych ćwiczeń. DYSLEKSJA UTRZYMUJE SIĘ PRZEZ CAŁE ŻYCIE.
W tym syndromie trudności w uczeniu się można wyróżnić następujące postaci:
DYSLEKSJA – specyficzne trudności w usprawnianiu umiejętności czytania, utrzymujące
się pomimo systematycznej pracy i ćwiczeń.
DYSORTOGRAFIA – specyficzne trudności w opanowaniu poprawnej pisowni, w tym także błędy ortograficzne, pomimo znajomości zasad oraz systematycznej pracy.
DYSGRAFIA – zaburzony poziom graficzny pisma(brzydkie pismo), który nie daje się usunąć tradycyjnymi metodami.
DYSKALKULIA – specyficzne trudności w uczeniu się matematyki
ROZWOJOWA GŁĘBOKA DYSLEKSJA - bardzo poważne zaburzenia w uczeniu się technik szkolnych. Rokowania dotyczące postępów są bardzo nikłe ze względu na głębokość zaburzeń percepcyjno-motorycznych.
Dysleksja rozwojowa spowodowana jest zaburzeniami rozwoju niektórych funkcji
poznawczych, motorycznych i ich współdziałania, uwarunkowanymi nieprawidłowa struktura i funkcjonowaniem centralnego układu nerwowego. Są to zaburzenia głównie funkcji
językowych, jak i innych funkcji percepcyjno-motorycznych, a wiec spostrzegania
(wzrokowego, słuchowego, dotykowo-kinestetycznego), motoryki, uwagi, pamięci
(wzrokowej, słuchowej, ruchowej), lateralizacji (orientacji w schemacie własnego ciała i przestrzeni).
Badania wskazują, _że dzieci te stanowią około 15% uczniów, w tym 4% to przypadki
poważnego nasilenia dysleksji rozwojowej.
2
Dzieci „ryzyka dysleksji” to dzieci z rodzin, gdzie występowała dysleksja, z nieprawidłowej ciąży i porodu, nieharmonijnie rozwijające się, z nasilonymi trudnościami w czytaniu i pisaniu. Im wcześniej zostaną rozpoznane i objęte opieką (ćwiczeniami logopedycznymi, korekcyjno-kompensacyjnymi) tym większe szanse, aby zapobiec ich trudnościom szkolnym lub je zmniejszyć.
PROBLEMY DYSLEKTYKÓW:
• Trudności w czytaniu i pisaniu
• Trudności w nauce języków obcych
• Matematyka (np. tabliczka mnożenia)
• Geometria (np. widzenie przestrzenne)
• Geografia (np. orientacja na mapie)
• Chemia (np. symbolika)
• Historia (np. chronologia wydarzeń, daty)
• Biologia (np. złożone nazewnictwo)
• wych. fizyczne (np. wolne tempo wykonywania czynności manualnych,
nieudolność w grach zręcznościowych)
• Rysunek (prymitywny, niedokończony, linie grube, mocne i niepewne)

SYMPTOMY RYZYKA DYSLEKSJI
Uczeń:
1.CZYTANIE
• Nie uwzględnia znaków przestankowych
• Myli głoski i sylaby o podobnym brzmieniu
• Zniekształca słowa
• Sprawniej czyta po cichu niż głośno
• Słabo rozumie treść
• Ma trudności z zapamiętaniem czytanych tekstów
• Gubi się w tekście
2.PISANIE
• Popełnia liczne błędy w tym ortograficzne przy pisaniu ze słuchu wynikające z kłopotów w dokonywaniu analizy dźwięków dyktowanych wyrazów
• Nie stosuje zasad ortograficznych, pomimo ich znajomości
• Myli się w dwuznakach, zmiękczeniach i grupach spółgłosek
• Ma trudności w różnicowaniu głosek nosowych: „a”, „e”
• Zniekształca zakończenia wyrazów
• Ma trudności w przenoszeniu wyrazów z linijki do linijki
• Ma trudności w pisaniu tekstów samodzielnych (liczne błędy gramatyczne i skróty)
• Ma obniżony poziom graficzny pisma (litery niekształtne, kanciaste)
• Myli litery o podobnych kształtach
• Pisze powoli i mało estetycznie
3.WYPOWIADANIE SIĘ
• Ma ubogie słownictwo
• Używa częstych agramatyzmów
• Zniekształca wyrazy mało znane
4.TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ NA PAMIĘĆ
- wiersze
- piosenki
- daty
- tabliczka mnożenia
- chronologia (pory roku, dni tygodnia, miesiące ...)

Dekalog dla nauczycieli uczniów dyslektycznych
/autorstwa prof. Dr hab. Bogdanowicz/
NIE
• Nie traktuj ucznia jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
• Nie karz, nie wyśmiewaj w nadziei, że zmobilizujesz go do pracy.
• Nie łudź się, że „sam z tego wyrośnie”, „weźmie się w garść”, „przysiadzie fałdów”
lub ,że ktoś go z tego „wyleczy”.
• Nie spodziewaj się, że kłopoty ucznia pozbawionego specjalistycznej pomocy
ogranicza się do czytania i pisania
• Nie ograniczaj uczniowi zajęć pozalekcyjnych, aby miał więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń i pracy nad sobą.