Podstawy wychowawcze rodziców

POSTAWY WYCHOWAWCZE RODZICÓW
W obecnych czasach panuje kult rodzicielstwa. Nie tylko trzeba być rodzicem, ale jeszcze należy zajmować się dzieckiem w dokładnie określony sposób. Należy je bawić, stymulować jego rozwój, organizować każdą chwilę, planować jego karierę zawodową, dbać o jego przyszłość, wyręczać go we wszystkim, podsuwać, dopytywać. Zajęcia dodatkowe, kółka zainteresowań, kursy, zabawki interaktywne, gadżety informatyczne – to wszystko trzeba mieć. Dziecko musi mieć, jeśli nie ma to znaczy, że jestem złym rodzicem, nie potrafię zaspokoić jego podstawowych potrzeb. Jako rodzic muszę ładnie wyglądać, muszę być zadowolony i szczęśliwy.
Im starsze dziecko, tym więcej problemów. Na jakie zajęcia dziecko posłać, jakiej firmy telefon kupić, jaki tablet? O tym się rozmawia, tym się chwali, licytuje. ,,Dobry dom” kiedyś był miejscem, w którym ludzie rozmawiali ze sobą, spędzali wspólnie czas. Dziś ,,dobry dom” to taki gdzie są najnowsze gadżety, zabawki, gdzie dziecko uczęszcza na masę różnych zajęć dodatkowych. A dobrzy rodzice to ci, którzy opłacają te zajęcia, zawożą na nie. Nie może to być sposób na życie dziecka i całej rodziny. Często dzieje się to pod wpływem nacisku społecznego. Jeśli nie stać nas na takie życie i trudno nam się oprzeć tej presji wyrzucamy sobie że nasze dzieci pozbawione są lepszego startu. Należy się tu zastanowić czy właśnie my rodzice nie zaczynamy tzw. ,,wyścigu szczurów”?
Wychowywanie dzieci to siła rodzicielstwa – ta siła powinna bardzo mocno łączyć się ze zdrowym rozsądkiem. Warto przypomnieć sobie własne dzieciństwo. Co było dla mnie ważne. Jakie mam najmilsze wspomnienia. I często przez analogię spróbuj sobie wyobrazić co twoje dziecko mogłoby uszczęśliwić. Czy na pewno nowe zabawki, czy dodatkowe zajęcia? Pomyśl, że tobie ktoś cały czas dostarcza wiele bodźców – zabawki, komputery, telefony, taniec, języki, piłka itd., itp. – a przecież chodzisz do pracy. Po przyjściu z pracy cały czas masz zajęty właśnie dodatkowymi zajęciami, zabawkami. Kiedy odpoczywasz? A twoje dziecko? Nie zagubmy im dzieciństwa i praw do radosnych wspomnień. Rodzina ciepła, wspierająca i trzymająca rozsądnie stronę dziecka to wspaniały wzór dla naszego dziecka. Każdy człowiek z silnym poczuciem własnej wartości, myślący pozytywnie i dumny z faktu bycia rodzicem ma wielkie szanse na bycie lepszym i szczęśliwszym rodzicem. Nie tylko rodzice wychowują swe dziecko, nie tylko oni mają wpływ na ich poglądy i drogę jaką wybiorą. Nikt nie jest w stanie wszystkiego przewidzieć, uchronić ich przed życiem. Dzieci mają swoją drogę i nie ma potrzeby by wypełniać całym sobą ich czas
i ich przestrzeń. Dajmy im przestrzeń, nie podsuwajmy im gotowych rozwiązań. Dajmy im możliwość wykazania się. Dlaczego siedzisz przy nim gdy czesze lalkę, dlaczego poprawiasz klocek ułożony na wieży, dlaczego poprawiasz pomalowany rysunek? Skupmy się na dzieciach,
a nie na tym co robią. Nie organizuj czasu – bądź ze swoim dzieckiem.

Naucz myśleć pozytywnie, pokaż że jesteś silnym rodzicem, naucz nie mieć pretensji do całego świata, pokaż, że los przyjmujemy jako swoje dzieło.
Buduj w dziecku poczucie własnej wartości. Pokaż że jesteś spełnionym, bądź miłym i ciepłym, przecież nie poświęcasz się nie czujesz się wykorzystywanym przez nikogo.

Nie licytujcie się z innymi rodzicami. Zwyczajnie bądźcie ze swoimi dziećmi.
Pomagajmy dzieciom w budowaniu charakteru pozwalającego dobrze radzić sobie we współczesnym świecie. Poczucie własnej wartości – buduje miłość, kontakt z rodzicami, poczucie bezpieczeństwa, akceptacja. Aby budować w dzieciach poczucie własnej wartości, trzeba zadbać
o własny język, który go nie niszczy /bądź cicho, bo ja tak mówię, jesteś nikim, nic nie potrafisz.../, naucz dzieci wiary w siebie, autopromocji i docenienia tego co mają. Trzeba pozwolić im na błędy. Dzieci z obniżonym poczuciem własnej wartości nie sięgają po wiele – to dzieci często wycofane albo też popisujące się, nieposłuszne, sprawiające kłopoty.
Proaktywność to cecha działania, która pozwala na branie odpowiedzialności za swoje życie. Dzieci muszą wiedzieć, że mają prawo wyboru swojego zachowania, a nieodpowiedni wybór niesie za sobą konsekwencje. Rodzice często wkraczają zbyt szybko, łagodzą ich konsekwencje. Proaktywności uczy się poprzez np. obowiązki domowe. Dzieci muszą również wiedzieć, że nie wszystko można mieć natychmiast.
Poczucie obfitości – ludzie mające poczucie własnej wartości nie potrzebują wielu gadżetów, zabawek, nie muszą zwracać na siebie uwagi, nie boją się że czegoś nie mają, że zostaną źle ocenieni. Dzieci mające poczucie obfitości wybierają to co naprawdę chcą mieć, nie kierują się modą. Potrafią się dzielić z innymi, także wiedzą. Skąpstwo, egoistyczne nastawienie, zazdrość to właśnie brak poczucia obfitości i wartości. To koncentrowanie się na tym czego nie ma, wieczne nadążanie za innymi. Takie dzieci są nieszczęśliwe.
Poczucie spójności wewnętrznej to cecha prawości, uczciwości i dyscypliny. To charakter, to zasady i siła. Aby dziecku to wpoić musi być spójność między słowami a czynami. To punktualność, słowność, wywiązywanie się z obietnic.
Pozytywne myślenie, to podejście do życia, umiejętność zamienienia niepowodzeń w lekcje życiowe, uczenia się z nich, że działania przyniosą oczekiwane rezultaty. Z pozytywnego nastawienia łatwiej budować pozytywne myślenie.

Danuta Gargaś
Opracowano na podstawie:
1. Majewska – Opiełka I., Logodydaktyka. Droga rozwoju, GWP, Sopot 2014
2. Majewska – Opiełka I., Siła kobiecości, GWP, Sopot 2011
3. Ziemska M., Postawy rodzicielskie, Wiedza Powszechna,Warszawa, 2009