Rodzaje poradnictwa zawodowego
Doradca zawodu w swojej pracy opiera się na pewnych założeniach teoretycznych, które wyznaczają sposoby jego pracy i skuteczności podejmowanych przez niego działań.
W literaturze można znaleźć trzy sposoby rozumienia działania doradcy:
1) Poradnictwo dyrektywne:
- bazuje na behawiorystycznej koncepcji człowieka i dominacji odgórnej ingerencji doradcy. W poradnictwie dyrektywnym tworzy się przepisy skutecznego działania.
2) Poradnictwo liberalne:
- opiera się na psychodynamicznej i humanistycznej koncepcji człowieka. Zakłada, że powinniśmy pozwolić jednostce na tworzenie i wytyczanie własnej drogi życiowej przy niewielkim wsparciu przez osobę pomagającą.
3) Poradnictwo dialogowe:
- zakłada współpracę doradcy i klienta w partnerskim dialogu. Podstawą tego typu poradnictwa jest koncepcja poznawcza człowieka. Zakłada ona, że człowiek jest układem przetwarzającym informacje.
Obserwując zaprezentowane powyżej rodzaje poradnictwa, można zauważyć, że najbardziej obiecującym poradnictwem wydaje się poradnictwo dialogowe. Ten rodzaj poradnictwa jest możliwy w sytuacji, kiedy strony procesu doradczego będą odpowiednio zaangażowane w jego praktykowanie. Doradztwo prowadzone w ten sposób ma szanse na osiągnięcie wymiernych rezultatów i kształtowanie poczucia sprawstwa zarówno u doradcy, jak i klienta. Każdy doradca podczas dotychczasowych praktyk zawodowych rozwija jednak własny sposób prowadzenia procesu doradczego, który jest efektem jego cech osobowościowych oraz wpływu sytuacji zewnętrznej – specyfiki środowiska pracy. Najczęściej łączy on elementy przedstawianych wyżej trzech typów poradnictwa i wykształcenia własnych na podstawie specyfiki przyjmowanych klientów .