Ćwiczenia logorytmiczne

Ćwiczenia logorytmiczne(rytmizujące) – są to ćwiczenia muzyczno - ruchowe i słowno-ruchowe, a ich składnikiem wiodącym jest rytm. Kształcą one ruchy całego ciała, co ma pośredni wpływ na ruchy narządów mowy oraz wyrabiają poczucie rytmu umożliwiającego prawidłowe stosowanie prozodii mowy, tj. melodii, akcentu, rytmu, wrażliwość na muzykę.
Ćwiczenia logorytmiczne są szczególnie polecane dla dzieci mających trudności w sprawnym poruszaniu się, w orientacji przestrzennej, dla dzieci nieśmiałych, a także nadruchliwych. Logorytmika uczy płynności ruchów, otwiera na muzykę, jej rytm, pozwala w celowy sposób wyładować nagromadzoną energię oraz zwolnić napięcie mięśniowe. W zabawach logorytmicznych wykorzystuje się umiejętności zdobyte przez dziecko podczas wstępnych ćwiczeń oddechowych i fonacyjnych.
Wyróżnia się trzy grupy ćwiczeń logorytmicznych:
1.Ćwiczenia techniki ruchu – stosowane są w diagnozowaniu i prognozowaniu zaburzeń motorycznych u dzieci oraz wprowadzają elementy współzawodnictwa i likwidują zahamowania w przypadku silnych napięć emocjonalnych i ruchowych.
2.Ćwiczenia metrorytmiczne, których celem jest wyrobienie u dziecka umiejętności słuchania muzyki, umiejętność właściwego słuchania muzyki i wiązania jej z ruchem, reagowanie na zmiany rytmu, łączenie ruchów ciała z muzyką i nadawanie im walorów estetycznych, wyrabianie samodzielności, ale również współdziałanie z grupą.
3.Ćwiczenia słowno – ruchowe mające na celu dalsze doskonalenie wrażliwości słuchowej, prawidłowego oddechu oraz rozwijanie mięśni narządów artykulacyjnych.

Przykłady ćwiczeń logorytmicznych:

- zabawa: „Walka z piłkami”- dorosły toczy kilka piłek kolejno do dziecka. Dziecko toczy piłki z powrotem do dorosłego;
- zabawa: „Żołnierski marsz”- dziecko ma wyprężoną sylwetkę, ręce przyciśnięte do tułowia. Maszeruje jak żołnierz podczas parady: stopy mocno wyprężone i wysunięte ku przodowi. W tej pozycji wyprężona stopa powinna być postawiona na podłodze;
- „Zabawa z piłką”- przy akompaniamencie muzycznym dzieci stoją w kole, jedno trzyma piłkę. Na raz – kolejno podają piłkę od dziecka do dziecka, muszą uważać na akcenty muzyczne;
- dziecko powtarza usłyszany rytm: wyklaskuje, wytupuje, wystukuje( uderzając klockami, grając na bębenku);
- zabawa: „Na łące”- dzieci na umówiony sygnał naśladują odpowiedniego owada, np.: na klaśnięcie – świerszcze biegają i wydają odgłos: „cyk, cyk, cyk...”, na uderzenie w bębenek – żaby skaczą i wołają: „kum, kum, rech, rech...”, na dźwięk trąbki – pszczoły latają i bzyczą: „bzz, bzz, bzz...”;
- zabawa: „Siała baba mak” – ćwiczenia z wykorzystaniem tekstu i ruchu:
Siała baba mak, nie wiedziała jak.
A dziad wiedział, nie powiedział,
a to było tak.

Na podstawie: Sachajska E., Uczymy poprawnej wymowy, Warszawa,1987