Scenariusz zajęć antyagresyjnych "Przezwyciężam, opanowuję złość i agresję"

Uczestnicy: uczniowie z klas I – III
Forma pracy: zabawy przeciwko agresji
Cel:
• Kształtowanie umiejętności opanowania i przezwyciężania złości i agresji

Przebieg zajęć – udział dzieci w zabawach

1) ,,Walka o wyspę” – wszystkie dzieci klękają na macie i opierają się przy tym obiema rękami o podłogę. Próbują wypchnąć się nawzajem poza granice wyspy, nie używając do tego ani rąk ani kolan, które musza dotykać podłoża. Zabawa kończy się, gdy na wyspie pozostanie tylko jedno dziecko ,,zwycięzca”. Omówienie zabawy.

2) ,,Tak czy nie” – Dzieci szukają sobie partnera, który je denerwuje. Pary siadają naprzeciwko siebie, patrzą sobie w oczy i prowadzą rozmowę. Jedna osoba mówi wyłącznie ,,tak” a druga mówi wyłącznie ,,nie”. Głośność i tempo tej ,,rozmowy” należy potęgować aż do krzyku – inne słowa są niedozwolone. Po 3 minutach przerywamy zabawę głośnym sygnałem. Powtórka rundy ze zmianą ról. Omówienie zabawy.

3) ,,Gdy jestem wściekły to ...” – Dzieci dobierają się w sześcioosobowe grupy, otrzymują kartki i długopisy. Na kartkach zapisują co robią, gdy są bardzo zdenerwowane. Omówienie wszystkich propozycji zabawy.

4) „Bez złości mamy więcej radości”
Przy pomocy fantazyjnej opowieści dzieci mogą się nauczyć przejmować pożyteczne, samodzielne instrukcje w przypadku narastających agresji, a ponadto analogicznie do nich wymyślać nowe, pasujące do własnej sytuacji. Prowadzący stwarza rozluźnioną atmosferę, a potem podaje polecenia:

„Dzisiaj polecisz w podróż samolotem marzeń i odwiedzisz nieznaną ci planetę. Teraz wtulasz się w miękki fotel, słuchasz odgłosów startującej maszyny… Warczenie silników jest coraz głośniejsze… Samolot odrywa się od ziemi… Po chwili dostrzegasz w oddali nowe planety… błyszczą się one i migoczą na czarnym niebie… Ziemia pozostaje w tyle… coraz mniejsza i mniejsza… Czujesz się lekki, jesteś już w kosmosie. Postanawiasz wylądować na następnej planecie, jesteś ciekawy, co tam się znajduje, co tam przeżyjesz, czy są tam dzieci, takie jak ty.Im bardziej zbliżasz się do tej planety, tym jest ona piękniejsza… przyciąga oczy jasnymi, przyjaznymi kolorami. Są tam domy, okrągłe i ciepłe, pomiędzy nimi kolorowe kwiaty i zielone krzewy. Wszystko jest takie spokojne i przyjazne. Twój samolot ląduje łagodnie… wysiadasz… biegniesz po miękkim, ciepłym podłożu… Ostrożnie podchodzisz do jednego z domów, zaglądasz przez okno…nikt cię nie zauważa… W domu tym jest grupa dzieci. Słyszysz właśnie, jak jedno dziecko mówi coś do drugiego, ale nie rozumiesz wypowiadanych słów. Musiało to być coś nieprzyjemnego, bo widzisz, że dziecko, do którego były skierowane te słowa, jest coraz bardziej rozwścieczone… oddycha gwałtownie… zaciska dłonie w pięści… Ale spójrz, co się teraz dzieje? Dziecko to nagle zastyga w bezruchu. Zaczyna spokojnie oddychać, głęboko nabiera powietrza do płuc i wydmuchuje je stopniowo, wdech, wydech, wdech, wydech… I zaczyna mówić, najpierw bardzo cicho, potem coraz głośniej i pewniej: Bez złości mamy więcej radości. A za każdym razem staje się coraz spokojniejsze i bardziej przyjaźnie nastawione do innych, a i to drugie dziecko uspokaja się… Widzisz, jak oboje się odprężają, zaczynają się uśmiechać, rozmawiają ze sobą, są spokojni i uprzejmi dla siebie… wszystko jest w porządku. Nikt nie widział cię zaglądającego przez okno. Pochylasz się i skradasz z powrotem do samolotu. Mówisz do siebie: to był naprawdę świetny pomysł – bez złości mamy więcej radości – zapamiętam to sobie. Powtarzasz sobie to zdanie wielokrotnie, po cichu… i jeszcze kilka razy… Wsiadasz do samolotu i lecisz z powrotem na ziemię. Staje się ona coraz większa i piękniejsza. Jesteś znowu tutaj. Po cichu wypowiadasz zapamiętane słowa: bez złości mamy więcej radości, bez złości mamy więcej radości…”

Po zakończeniu tej niezwykłej podróży trzeba dać uczestnikom możliwość zastanowienia się i porozmawiania o uczuciach, które odczuwali.
Na zakończenie zajęć uczniowie wykonują prace plastyczne pod hasłem: ,,Nie jestem agresywny’’.