Umiejętność wyrażania uczuć gestem, mimiką i głosem. Scenariusz zajęć koła teatralnego

SCENARIUSZ ZAJĘĆ Z CYKLU: „POKAŻEMY WAM SPEKTAKL” W GIMNAZJUM nr 31 W ŁODZI

Prowadzące zajęcia: Agnieszka Jankowka, Agnieszka Zapart

Temat: Umiejętność wyrażania uczuć gestem, mimiką i głosem.

Cele główne:
• Kształtowanie i doskonalenie umiejętności wyrażania uczuć gestem, mimiką, głosem.
• Integracja różnorodnych form ekspresji.

Cele operacyjne:
Uczeń:
• oddycha właściwie
• powtarza ciągi sylab, wyrazów, krótkich zdań
• wymawia kolejno trudne do wymówienia ciągi zdań
• wypowiada nacechowane emocjonalnie wyrazy, wersy rymowanki
• naśladuje chód zwierzęcia i różnych postaci
• odgrywa scenki

Metody i techniki prowadzenia zajęć:
• wejście w rolę
• praca z tekstem
• metoda ćwiczeń
• praca indywidualna, zespołowa
• techniki dramowe (scenka improwizowana)

Materiały:

• Zofia Wójcik - „Zabawa w Teatr – wybór scenariuszy”
• „Koło polonistyczne i Teatralne” – zbiór konspektów
• scenki na kartkach
• kartki z wyrazami, zdaniami
Przebieg zajęć:

1. Nauczyciel pokazuje jak prawidłowo oddychać na stojąco, na siedząco.

2. Ćwiczenia oddechowe. Uczniowie nabierają powietrze nosem i na wydechu powtarzają wielokrotnie wybrane przez nauczyciela zgłoski („pa”, „li”, „zu”, „mo”)
Następnie wypowiadają na wydechu krótki wyraz („bok”, „ruszt”, „krowa”, „magia”)
Uczniowie powtarzają na wydechu krótką frazę („Błędny rycerz”, „Ala ma kota”,
„Wół i kareta”)

3. Ćwiczenie prawidłowej wymowy. Uczniowie powtarzają zdania wypowiedziane przez nauczyciela (np. „Sroka skrzeczy na płocie”, „Na drodze leży drut”, „Korale koloru koralowego”) - załącznik. Następnie kolejno i chórem powtarzają wersy rymowanki, wyliczanki i klepanki. (patrz załącznik)

4. Ćwiczenia mimiczne. Uczniowie losują kartki z nazwami uczuć i pokazują je twarzą. (np. smutek, ból, nieśmiałość, znudzenie, strach). Reszta grupy próbuje odgadnąć jakie to uczucia.

5. Pantomima. Uczniowie naśladują chód zwierząt. Reszta grupy zgaduje, jakie to zwierzęta. Następnie naśladują różne postaci. (każdy ma karteczkę z opisem), np. Chłopak idący na randkę, ktoś przechodzący płytki strumyk przeskakując z kamienia na kamień, kobieta wracająca z ciężkimi zakupami.

6. Uczniowie pracują w parach. Bazując jedynie na pantomimie jedna osoba pokazuje scenkę, druga powtarza te same gesty – jest lustrzanym odbiciem osoby pierwszej. np. Rozpaczliwie próbujesz znaleźć telefon w torebce, zrezygnowana kończysz poszukiwania, gdy nagle przypominasz sobie, że zostawiłaś go w domu, ślinka ci kapie na widok pysznego ciastka
w cukierni, wchodzisz, kupujesz je i po chwili robi ci się słabo. (Każda para otrzymuje karteczki ze scenkami)

7. Uczniowie pracują w trzy-czteroosobowych grupach. Improwizują scenki wykorzystując ruch, gest, mimikę, dźwięk, np. U dentysty, na komisariacie, na poczcie, u fryzjera.

8. Podsumowanie. Krótka dyskusja na temat wagi gestów, mimiki i głosu w teatrze.

Załącznik

Rymowanka: Wyliczanka: Klepanka:
Idzie żuczek przez borek, Ene-due-rike-fake, Siedzi baba na cmentarzu,
Niesie w garści toporek, Torba-borba, ósme smake, Trzyma nogi w kałamarzu.
Grzybka zetnie- Dues-deus-kosmateus Przyszedł duch,
Ciachu, ciachu, I morele bax. babę w brzuch,
Do samego aże piachu. baba fik,
A duch znikł.

Ćwiczenie prawidłowej wymowy:
Dzwonek dzwoni: dzyń, dzyń, dzyń!
Szumy – szumią, a szelesty – szeleszczą.
Mała Małgosia szła przez gładką kładkę.
Sroka skrzeczy na płocie.
Krzysiek rzępoli na skrzypcach.
Ciocia Klocia przyniosła łakocie.
Starość – nie radość.
Wśród liści siedzi zięba.
Czesz się, Jerzy, jak należy.
Źrebak zżarł zboże.
Deszcz dzwoni o szyby.
Krowa skubie mokrą trawę.
W oknach wiszą wyprasowane firanki.
Nie garb pleców!
Nie marszcz czoła!
Pod murem stoi rower.
Na wieszaku wisi parasol.
Na drodze leży drut.
Korale koloru koralowego.
Wytrzep pluszową szmatkę.
Ślimak smacznie śpi.
Trzy pstre przepiórki.
Panienki noszą śliczne sukienki.
Zdenerwowana dentystka.
W pralce jest brudne ubranie.