Media - przyjaciel czy wróg rodziny ?

Co stanowi o toksyczności mediów?.

I. Media to nieograniczone i niekontrolowane źródło informacji.
Odbiorca , a tym bardziej dziecko , nie uświadamia sobie wpływu na jego myślenie i postawę. Komercjalizacja mediów sprawia, że przeważającą część podaży stanowią treści związane z przemocą, agresją, brudno przedstawianym seksem, czy okultyzmem. Z filmów i gier komputerowych dzieci uczą się tzw. pozytywnej przemocy. Pozytywny bohater walczy z negatywnym, bo przecież dobro musi zwyciężyć zło. Niestety posługuje się tymi samymi środkami przemocy. Młodociany widz przenosi w różny sposób ideę usprawiedliwionej przemocy do szkoły, do rodziny czy na podwórko. Tymczasem przemoc zawsze jest negatywną postawą. Oglądanie obrazów z przemocą pobudza dzieci do agresywnych zachowań (kroniki policyjne alarmują!) i znieczula na szeroko rozumianą krzywdę

II. Media ograniczają kontakt z realnym otoczeniem.
Odbiorca utożsamia się z bohaterami z mediów jak z żywymi postaciami. Wykreowane zjawiska miesza z rzeczywistymi. Często dziecko woli „spotkać się” z ulubionym bohaterem telewizyjnym niż porozmawiać z rodzicem. Szybka akcja filmu czy gry komputerowej tak je wciąga, ze przenosi na relacje z domownikami w sposobie mówienia czy reagowania.
Podczas wieczornego spaceru po osiedlu w oknach widać poświatę migotających ekranów. Tak tętni „elektroniczne życie rodziny”, a jej członkowie zamiast rozwijać wzajemne relacje, pozwalają ,by telewizor okradał ich z cennego rodzinnego przebywania. Oglądany przez całą rodzinę film nie scala jej. Siedzenie obok siebie i wpatrywanie się w ekran nie ma nic wspólnego z rozmową pozwalającą na odkrywanie rodzinnych problemów, reagowaniem na siebie czy kształtowaniem relacji.
Telewizja uczy dzieci biernej postawy, a nadmiar informacji i różnych bodźców wyzwala u nich rozkojarzenie, którego skutki widać na świadectwach .

Nowym problemem staje się interaktywność współczesnych mediów. Komputer jeszcze bardziej wciąga niż telewizja. Twórcy gier i programów prześcigają się w udoskonalaniu wirtualnej rzeczywistości, robiąc wszystko, by gracz czuł się lepiej przed zestawem multimedialnym niż w towarzystwie bliskiej osoby. Dzieci z ogromną łatwością wchodzą w ten nierzeczywisty świat, jednocześnie oddalając się od rodziny i obowiązków. Treści przejmowane z komputera oddziałują na ich emocje i psychikę.
Na koniec wspomnę o internecie. Oprócz ważnych treści można znaleźć tam również zwodnicze filozofie, przemoc, dziecięcą pornografię...

III. Media działają kulturo i obyczajotwórczo.
Nie zabierajmy dzieciom dzieciństwa! Czynimy to, jeżeli bezkrytycznie umożliwiamy im korzystanie z wyżej wymienionych mediów w sposób niekontrolowany. Dzieci zbyt dużo widzą. Nie są w stanie unieść ładunku emocjonalnego oglądanych obrazów ani istoty usłyszanych informacji. To sprawia, że zbyt wcześnie dorastają , co nie jest tożsame z dojrzewaniem. Dzieci są zagubione, trudno im odnaleźć się w normalnych sytuacjach, bezmyślnie kopiują dorosłych w tym, co złe. Przyjmują styl życia i bycia bohaterów filmowych. Nie tylko zatracają przy tym swoja tożsamość, ale często złe wzorce rujnują ich życie. Kiedyś mówiło się o rodzinach trójpokoleniowych. Dzisiaj mamy rodziny z trzema telewizorami...

JAK ZAMIENIĆ WROGA W PRZYJACIELA?

1.Oglądaj wybiórczo. Kup program TV i zaznacz w nim pozycje, które uznasz za godne obejrzenia, przy czym wyznacz sobie limit i bądź konsekwentny! Może to wspólnie zrobić cała rodzina.

2.Jeżeli chcesz uczyć dziecko mądrego wybierania, co jakiś czas obejrzyj z nim jego ulubioną pozycję, a potem przedyskutuj.

3.Dawaj pozostałym domownikom dobry przykład mądrego korzystania z mediów. Ograniczaj czas spędzony przed TV czy komputerem do rozsądnego minimum. Przekraczasz je wtedy, gdy choć trochę zaniedbasz obowiązki rodzicielskie, małżeńskie lub gdy nie masz już czasu na zdrowy wypoczynek.

4.Nie kupuj „w ciemno” kasety wideo albo dysku (z grą lub filmem). Dowiedz się, co na nich jest! Nie polegaj wyłącznie na zapewnieniach sprzedawcy lub dziecka.