Jak tkanina we wzory modne zamieniła się w ubranko wygodne

CEL OGÓLNY:
Wykorzystywanie i tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości technicznej poprzez obserwowanie, manipulowanie oraz przekształcanie przedmiotów lub zmianę ich ułożenia w przestrzeni. Tworzenie okazji do wyzwalania zainteresowań technicznych - rozumienie funkcji urządzeń technicznych i roli w ułatwieniu życia człowiekowi oraz zasad bezpieczeństwa, których trzeba bezwzględnie przestrzegać przy korzystaniu z nich.

CEL POZNAWCZY:
Poznawanie wybranych zawodów związanych z wytwarzaniem znanych dzieciom produktów i z wyraźnie zauważalnymi efektami pracy. Poznawanie wieloetapowości pracy- utrwalenie i uporządkowanie wiadomości wyniesionych z wycieczki do zakładu krawieckiego. Badanie właściwości różnych tkanin, próby określenia, jak można je wykorzystać.

CELE KSZTAŁCZĄCE:
Kształtowanie umiejętności skupienia uwagi na rzeczach i osobach, zdolności kojarzenia, porządkowania i klasyfikacji oraz dostrzegania i opisywania podobieństw i różnic . Ćwiczenie zdolności manualnych, poprawnego posługiwania się narzędziami pracy jak ołówek, linijka i nożyczki. Rozwijanie pomysłowości oraz umiejętności realizowania własnych pomysłów.

CELE WYCHOWAWCZE:
Tworzenie okazji do wspólnego podejmowania i realizowania różnych zadań, rozwiązywania problemów. Rozwijanie poczucia odpowiedzialności poprzez dokładne i rzetelne wywiązywanie się z podejmowanych zadań, szacunku do pracy swojej i innych.

CELE OPERACYJNE:
-poprawnie odgaduje treść zagadki i wskazuje, gdzie najczęściej w zakładzie krawieckim używa się przedmiotu, który jest hasłem zagadki
-poprawnie zidentyfikuje pokazane na zdjęciu miejsce pracy w konkretnym dziale i powie, co tam się robi
-poprawnie wymieni drogę gotowego ubrania- od tkaniny aż do gotowego ubioru
-rozróżni i scharakteryzuje tkaniny według ich właściwości (gruba-cienka, miękka-twarda, szeleszcząca-nieszeleszcząca, śliska-szorstka, sztywna-lejąca, gładka-chropowata, wzorzysta-niewzorzysta, przeźroczysta-nieprzeźroczysta, matowa-świecąca)
-uważnie słucha instrukcji i poprawnie porównuje tkaniny
-wspólnie z kolegami zaprojektuje ubranko, obrysuje kontur kolegi, posługując się ołówkiem a następnie nożyczkami wytnie odpowiednie części garderoby i przyklei na papier
-zgodnie współpracuje w grupie

FORMY ORGANIZACYJNE: forma organizowana przez N.: zbiorowa i grupowa

METODY:
czynne: metoda samodzielnych doświadczeń, m. kierowania własną działalnością dziecka, m. zadań stawianych dziecku oraz metoda ćwiczeń
oglądowe: metoda obserwacji i pokazu, m. przykładu
słowne: rozmowa, wiersz, zagadki, objaśnienie i instrukcja

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
magnetofon i kaseta audio z nagraną melodią do zabawy "Szyjemy ubranko", zdjęcia z wycieczki, napisy poszczególnych działów produkcyjnych (wzorcownia, krojownia, szwalnia, wykończalnia, prasowalnia i magazyn), zagadki, wiersz J. Brzechwy "Tańcowała igła z nitką", różne próbki tkanin o różnej strukturze (duże i małe), arkusze szarego papieru i białego do przebijania, przykładowy projekt ubranka oraz przybory : ołówek, nożyczki, linia, klej.

MATERIAŁY ŹRÓDŁOWE:
1.Podstawa programowa wychowania przedszkolnego.
2.ABC...Program wychowania przedszkolnego XXI wieku
3.Danuta Klimkiewicz "Zagadki"
4. J. Brzechwa "Tańcowała igła z nitką" w Antologia wierszy dla dzieci, Warszawa 1986
5. M. Kwiatowska "Podstawy pedagogiki przedszkolnej", Warszawa 1985
6. Zabawy integracyjne KLANZA

SZCZEGÓŁOWY PRZEBIEG ZAJĘĆ

I. Część zajęć. Wycieczka do Zakładu Krawieckiego
Dzieci zwiedzają Zakład Krawiecki i przyglądają się pracy w każdym dziale, zwracają uwagę na urządzenia techniczne ułatwiające pracę ludziom, dowiadują się o zasadach bezpieczeństwa przy ich używaniu

II. Część zajęć
1. Wprowadzenie -krótka rozmowa
N. czyta dzieciom wiersz J. Brzechwy: "Tańcowała igła z nitką"(zał.1)
a potem pyta dzieci:
-kiedy igła tańcuje z nitką?
-czy potrzebna jest nitka do tych tańców?
-czy one same tak tańcują, czy musi im ktoś w tym pomóc?
-gdzie najwięcej musi się tak wytańczyć igła z nitką?

2. Utrwalenie i porządkowanie wiadomości
-dzieci oglądają zdjęcia z wycieczki do Zakładu Krawieckiego
-odgadywanie zagadek
-rozmowa na temat pracy w poszczególnych działach

N. pokazuje dzieciom zdjęcia (zał.2) z Zakładu Krawieckiego. Następnie zadaje zagadki (zał.

3). Gdy dzieci odgadną hasło N. pyta:
-jak myślicie, kto w Zakładzie Krawieckim używa najczęściej gumki, linijki, ołówka?
-co pani na krojowni robiła z tkaninami?
-gdzie w zakładzie najczęściej używa się maszyn do szycia?
-czy pani w wykańczalni przyszywała tylko guziki?
-kto wykorzystuje w zakładzie ciągle żelazko?
-gdzie znajdują się uszyte ubrania?

Dzieci mówią a N. wiesza zdjęcia z danego działu na tablicy.
Potem pokazuje dzieciom karteczki z wypisanym na każdej z nich działem: wzorcownia, krojownia, szwalnia, wykończalnia i magazyn.

N.: Mam problem i myślę, że mi pomożecie. Miałam te zdjęcia podpisane tymi karteczkami, ale ktoś zrobił mi psikusa i je poodlepiał. Przeczytajmy, co na nich pisze i pomożecie mi je przyporządkować do zdjęć.
-przyporządkowanie podpisów do zdjęć

2. Zabawa ruchowa: "Szyjemy ubranko"
Dzieci siadają w kręgu. N. włącza muzykę (zał.4) i prosi, aby dzieci robiły to samo co N. wyjaśniając przy każdej czynności co robi. Wszyscy więc w takt muzyki wykonują takie ruchy, jakby szyli ubranko od początku do końca. (zał. 5)

3. Badanie właściwości tkanin - próba opisu
-porównywanie tkanin
-określanie zastosowania
Dzieci siadają w kręgu, N. daje na środek dużo próbek różnych tkanin. (zał.6). Dzieci je biorą do ręki, dotykają, sprawdzają ich właściwości, czym się różnią, które są podobne.
N. rozmawia z dziećmi na temat tych tkanin i zadaje pytania jakie one są: grube-cienkie, miękkie-twarde, szeleszczące-nieszeleszczące, śliskie-szorstkie, sztywne-lejące, gładkie-chropowate, wzorzyste-niewzorzyste, przeźroczyste-nieprzeźroczyste, matowe-świecące.
N. bierze do ręki próbkę tkaniny ażurowej i pyta:
-jak myślicie, czy ta tkanina nadawałaby się na płaszczyk?
-a dlaczego nie nadaje się ona na płaszczyk? ..........A ta tkanina?

4. Szukanie określonej próbki materiału spośród innych, według instrukcji

N. Dzieli dzieci na 4 grupy. Każdej grupie rozdaje próbki tkanin (zał. 7) i mówi: Wśród tych materiałów, jest materiał szczególny, ale nie powiem wam który, bowiem sami go znajdziecie. Słuchajcie uważnie ja będę wam mówić coś o nim, a wy po kolei będziecie odrzucać te skrawki, które na pewno nie są właściwą próbką
-nie jest to materiał gruby i puchaty
-nie jest przeźroczysty
-nie jest ażurowy
-nie jest świecący ani błyszczący
-nie jest zmięty fabrycznie
-nie szeleści
-nie ma ten materiał włosa
-nie jest wzorzysty ani wielokolorowy
-ten materiał naciąga się z każdej strony
Czy teraz wiecie, o który materiał mi chodzi?
Ten materiał jest szczególny, bo nie jest to zwykła tkanina.

-poznanie dzianiny
Zobaczcie, naciąga się jak guma i ma oczka (N. naciąga mocno i pokazuje oczka). To jest dzianina, robi się ją podobnie jak sweterki na drutach. Zobaczcie, czy inne materiały tak się naciągają i czy mają oczka?

N. pyta: Jak myślicie, czy z tkanin można tylko szyć ubrania? Co jeszcze można uszyć? Jakie macie jeszcze pomysły?
Przyniosłam wam coś co uszyłam specjalnie dla was. Zobaczcie, co to jest? N. pokazuje dzieciom bardzo dużą chustę. (zał. 8) Ta chusta nie nadaje się na głowę, ale będzie doskonała do naszej zabawy.
N. dzieli dzieci na dwie grupy. dwie osoby trzymają chustę rozdzielając grupy. Gdy chusta jest podniesiona i stanowi zasłonę, z każdej grupy podchodzi do niej "na kucąco" osoba od swojej strony.

5. Zabawa ruchowa "Kto jest za zasłoną"
Zadaniem dzieci jest szybciej niż przeciwnik wypowiedzieć imię osoby za zasłoną, gdy ta zostanie puszczona w dół. Wygrywa osoba, która jest szybsza i zostaje w grupie, natomiast osoba przegrana trzyma chustę.

6. Projektujemy ubranie
Dzieci pozostają w grupach. N. rozdaje duże arkusze papieru pakowego. Zadaniem dzieci jest wybrać spośród siebie modela, obrysować mazakiem jego postać na papierze i zaprojektować ubranie na dowolną porę roku. N. pokazuje przykładową pracę i objaśnia jak można ją zrobić.: obrysowujemy kontur postaci (tylko od szyi do stóp) mazakiem, aby było go widać przy przebijaniu na papier biały, następnie możemy za pomocą linijki wyrównać linie, potem wycinamy, przykładamy do tkaniny i obrysowujemy kredą, wycinamy tkaninę i przyklejamy do papieru na obrysowany kontur madela. Ubranko projektujecie na dowolną porę roku, od was zależy czy będzie miało kieszonki czy nie, albo kołnierzyk, albo dodatkowo czapkę, rękawiczki czy inne dodatki.
UWAGA: Można też obrysować mały kontur postaci przygotowany przez nauczyciela na kartce A4, każde dziecko lub w parach można zaprojektować ubranko.

-oglądanie gotowych prac
Po skończeniu pracy każda grupa przykładając pracę do modela sprawdza jak wygląda.N. zawiesza prace na tablicy, wszyscy je oglądają. Następnie N. prosi, aby policzyły z ilu elementów jest zrobione ubranko. Dzieci liczą i porównują. N. pyta:
-z ilu elementów składa się to ubranko?..(wskazuje kolejno na wszystkie)
-gdzie jest najwięcej elementów?...gdzie najmniej?
-o ile więcej elementów ma to ubranko od tamtego?
-o ile mniej elementów ma to od tego?

7. Zakończenie zajeć
-sprzątanie

8. Zabawy dowolne
Dzieci mogą wykorzystać skrawki materiałów w zabawie dowolnej.

ZAGADKI

1. Często z ołówkiem się spieram
Co on rysuje, ja szybko wycieram (gumka)

2.Okrąglutki jak pieniążek, każdy go na pewno ma.
Na pętelkę się zapina, cztery dziurki w brzuszku ma. (guzik)

3.W szyciu jest niezastąpiona,
gdy się zepsuje - krawcowa jest zmartwiona. (maszyna)

4.Krawcowa lub mama je szyje,
ty je nosisz, a ściągasz gdy się myjesz. (ubranie)

5.Gładka lub we wzory modne,
Będzie z niej ubranko wygodne. (tkanina)

6. Każdą zmarszczkę rozprasuje,
więc jest nieszczęście, gdy się zepsuje. (żelazko)

Opis zabawy "Szyjemy ubranko"
Ustawienie: dowolny siad w kole, przy określonych czynnościach wstajemy.
Trzymania nie ma.

Ilustracja ruchem pokazywana i na początku opisywana krótko przez N.
1. Sięgamy po karton, kładziemy na stole i rysujemy ołówkiem szablon (prawą ręką) - dalekie ruchy rąk.
2. Wycinamy szablon jedną ręką, odrzucamy skrawki drugą ręką
3. Strzepujemy tkaninę.
4. Wygładzamy tkaninę na stole.
5. Układamy szablon na tkaninie.
6. Rysujemy części na tkaninie.
7. Wycinamy części.
8. Szyjemy ubranie.
9. Prasujemy ubranie.
10.Oglądamy ubranie i pokazujemy sąsiadowi.
11. Ubranko uszyte, możemy odetchnąć, ramiona rozciągamy na boki, kręgosłup prostujemy.

Całość powtarzamy , wskazana inwencja twórcza dzieci.

Uwaga! Ważne jest, by ruchy wykonywać tak, by następowało rozciąganie poszczególnych mięśni, rytm muzyki sam wskazuje kiedy można zmienić daną czynność. Nie muszą być wykonywane wszystkie czynności, to zależy od N. lub inwencji dzieci.

JAN BRZECHWA - TAŃCOWAŁA IGŁA Z NITKĄ

Tancowała igła z nitką,
Igła - pięknie, nitka - brzydko.

Igła cała jak z igiełki,
Nitce plączą się supełki.

Igła naprzód - nitka za nią:
-Ach, jak cudnie tańczyć z panią!

Igła biegnie drobnym ściegiem,
A za igłą - nitka biegiem.

Igła górą, nitka bokiem,
Igła zerka jednym okiem,

Sunie zwinna, zręczna, śmigła.
Nitce szepce: - Co za igła!

Tak ze sobą tańcowały,
Aż uszyły fartuch cały!

Wzorcownia

Krojownia

Szwalnia

Wykończalnia

Prasowalnia

Magazyn