Sztuka komunikowania się z dziećmi... czyli, jak mówić, żeby dzieci nas słuchały i jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły

SCENARIUSZ SPOTKANIA Z RODZICAMI – PRELEKCJA (gimnazjum)

MATERIAŁY POMOCNICZE :

1. „ Jak mówić , żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać , żeby dzieci do nas mówiły .” – ADELE FABER ; ELAINE MAZLISH
2. „ Rozwój umiejętności społecznych – Jak skutecznie dyskutować i współpracować „ – HANNA HAMER.
3. „ Przygotowanie do profilaktyki domowej „ – AGNIESZKA ARENDARSKA.
4. Poradniki dla wychowawcy klasy – KRZYSZTOF WOJCIESZEK.
5. „ Potrzeby psychiczne dzieci i młodzieży „ - H. FILIPCZUK.

PRACOWNIA :

• Stoły ułożone w podkowę ; odpowiednie nakrycia ; mały poczęstunek – kawa , ciastko ( mogą przygotować wcześniej uczniowie klasy ) ; nastrój spotkania towarzyskiego.
• Wcześniej przygotowane kserokopie potrzebnych materiałów ;
- Dwanaście barier komunikacyjnych wg H. Hamer.
- Wskazówki dla rodziców do dobrej komunikacji wg dr H. Klaus.
- Wiersz „ Wasze Dzieci „.
• Odtwarzacz CD ; kilka świec (potrzebne do eksperymentu „ Powrót do przeszłości ‘ )

Każdy z rodziców został zaproszony listownie w imieniu wychowawcy klasy :
„ Drodzy Państwo !

Najważniejsza dla Was osoba na świecie - to Wasze dziecko. Dokładacie wszelkich starań , by było zdrowe , szczęśliwe , by uchronić je przed niebezpieczeństwem ... „

Tak rozpoczynające się listy , rodzice otrzymali od swoich pociech .

PRZEBIEG SPOTKANIA

Nadrzędny cel, jaki przyświeca dzisiejszemu spotkaniu ,to sposób komunikowania się z naszymi dziećmi – sposób , z którego będą mogły one korzystać do końca swojego życia w kontaktach z rodzicami , przyjaciółmi , współpracownikami ; a pewnego dnia ze swoimi własnymi dziećmi.
Wysłuchajmy na początek relacji autorki poradnika „ Jak mówić , ... i jak słuchać ...”

( fragment z kasety )

Zgodzą się Państwo z pewnością , że nie popełniamy zbyt dużych błędów, jeśli zadamy sobie trud wsłuchania się w uczucia naszych dzieci lub porozmawiamy z nimi o naszych własnych uczuciach oraz jeśli bardziej zaabsorbuje nas myślenie o ich przyszłości, a nie rozwiązywanie zaszłości.
Posłuchajmy listu pewnej matki , która przyznała , że to ona nie potrafi nawiązać kontaktu ze swoimi dziećmi :
„ Myślałam o sobie , że jestem bardzo dobrą matką ...”
( z poradnika „ Jak mówić , ... Jak słuchać ...” )

Drodzy Państwo otrzymaliście skrót 12 – tu barier komunikacyjnych często prze nas stosowanych w życiu . Analizując je , spróbujmy zastanowić się nad najczęstszą z naszych „ wad „
- kserokopie barier komunikacyjnych ; analiza ; dyskusja ; wymiana zdań , spostrzeżeń

Wiele rodzicielskich słów skierowanych do dziecka – rzekomo dla „ jego dobra „ - można porównać z działaniem bumerangu ; nie osiągają zamierzonego celu , ale wracają ... raniąc przerażonych rodziców.
Jak zatem rozmawiać i dochodzić do porozumienia z drugim człowiekiem – dzieckiem , nie gwałcąc jego potrzeb i prawd , ani potrzeb i praw rodzica , czyli swoich.

Wysłuchajmy ponownie dwóch wypowiedzi tym razem naszych dzieci – nastolatków :
„ Kłamię , bo taki mam charakter ... „
„ Nienawidzę swojego ojca ...”
( z poradnika „ Jak mówić , ... Jak słuchać ...” )

Iluż z nas – podobnie , jak kiedyś naszych rodziców – przeraża myśl , że „ dziecko wymknie się nam z rąk „ , jeśli „spuścimy je z oka „ .Gdy tymczasem przez wiele godzin każdego dnia było samo w tym „ strasznym świecie „ i musiało sobie radzić ! Dokonywało wyborów , podejmowało decyzję ... Może nawet te najistotniejsze dla przyszłości ... I robiło to bez nas !
- Dyskusja ; podawanie przykładów z życia ; szukanie rozwiązań.

Drodzy Państwo ! Pozwólcie mi zaproponować doświadczenie , które od nieco innej strony może pokazać krąg zagadnień , którymi się zajmujemy.

„ Powrót do przeszłości „ – wygaszenie świateł ; zapalone świece ; cicha muzyka ; rodzice przymykają oczy , aby jak najgłębiej odbyć krótką wycieczkę we własnej fantazji w swoją przeszłość . Będę zwracać się do uczestników bardzo osobiście , co pomoże im we „wczuciu się „ w sytuację.
„ Wyobraź sobie , że jesteś trochę młodszy ...”
( instrukcja z „Przygotowania do profilaktyki domowej „ )

Pamiętając o własnych przeżyciach i doświadczeniach , spróbujmy teraz wspólnie odpowiedzieć na pytanie : „Dlaczego młodzi ludzie , mimo iż wiedzą , że nie powinni , robią to , czego robić nie wolno ? I czy prawdą jest , jak sami mówią , że ku takiemu działaniu pcha ich brak komunikacji ze światem dorosłych ? „

- Dyskusja ; analiza wyników wcześniej przeprowadzonej wśród wychowanków ankiety nt :
„ To czego rodzice o nas nie wiedzą , a powinni wiedzieć ; nie wiedzą, bo o to nie pytają.”

UWAGI KOŃCOWE :

Drodzy Państwo ! Nie stawiajmy się w roli rodziców ani dobrych , ani złych , ani tolerancyjnych , ani autorytatywnych . Zacznijmy myśleć o sobie jako o istotach ludzkich z wielkimi możliwościami tworzenia i wprowadzania zmian . Współżycie i współpraca z dziećmi to proces długi i wyczerpujący ; wymagający serca , inteligencji i wytrwałości. Jeżeli nie udaje nam się żyć zgodnie z własnymi oczekiwaniami – a nie zawsze się udaje – bądźmy dla siebie takimi , jakimi jesteśmy dla naszych dzieci . Jeżeli nasze dzieci zasługują na tysiąc i jedną bajkę , to dajmy sobie tysiąc szans – i jeszcze dwie ...

I w tym momencie , na ręce Państwa , składam receptę na dobrą komunikację z własną pociechą , z życzeniami samorealizacji w tak prostym , małym skrypcie , jakim jest Wasze Zycie.

Niech dopełnieniem naszej prelekcji będą słowa mądrego piewcy GIBRANA KAHLIL :
- wiersz „ Wasze Dzieci „ ( może odczytać jeden z rodziców , uczestników spotkania )

WASZE DZIECI

Wasze dzieci nie są waszą własnością;
Są synami i córkami samej mocy Życia.
Jesteście ich rodzicami, ale nie stworzycielami.
Mieszkają z wami,
A mimo wszystko do was nie należą.
Możecie dać im swą miłość –
Lecz nie wasze idee , ponieważ oni mają swoje idee.
Możecie dać dom ich ciałom –
Ale nie ich duszom,
Ponieważ ich dusze mieszkają w domu przyszłości ,
Którego wy nie możecie odwiedzić
Nawet w waszych snach.
Możecie wysilać się , by dotrzymać im kroku ,
Ale nie żądać, by byli podobni do was ,
Ponieważ życie się nie cofa ,
Ani nie może zatrzymać się na dniu wczorajszym.
Wy jesteście jak łuk , z którego wasze dzieci ,
Jak żywe strzały , zostały wyrzucone naprzód.
Strzelec mierzy do celu na szlaku nieskończoności
I trzyma cięciwę napiętą cała swą mocą,
Ażeby strzały mogły poszybować szybko i daleko.
Poddajcie się z radościom rękom Strzelca ,
Ponieważ on kocha równą miarą
I strzały , które szybują ,
I łuk , który pozostaje niewzruszony.

GIBRAN KAHLIL